Рет қаралды 115,126
প্ৰায় দুটা দশক বিহুগীতত ভিটালী দাস অবিচ্ছেদ্য অংগ হৈ পৰিছিল। মঞ্চতেই হওক বা পথাৰতে হওক বিহু জমিছিল ভিটালীৰ গীততহে। জুবিনৰ গীতত সেই ৰেঞ্জত গাব পৰা এটাই কণ্ঠ ভিটালী। সময় সলনি হৈছিল, প্ৰযুক্তিয়ে কেছেটৰ পৃথিৱীখন ধ্বংস কৰি পেলাইছিল। বিহুগীতৰ ব্যৱসায় প্ৰায় বন্ধ হৈয়ে পৰিছিল। তেতিয়াও বিহুত ভিটালীয়েই। সেই পুৰণি বিহুবোৰ লৈয়ে পিকনিকত অসমীয়া ডেকা-গাভৰুৱে নাচিছিল, মাঘৰ মেজিৰ জুইৰ কাষত নাচিছিল, বহাগতো ভিটালীৰ গীতেই বাজিছিল। ভিটালীৰ সৈতে আমাৰ ব্যক্তিগত বন্ধুত্ব সেই কেছেটৰ দিনৰে। টেলিভিশ্যনৰ পৃথিৱীলৈ অহাৰ পিছত যেতিয়াই বিহুৰ অনুষ্ঠান কৰিবলগীয়া হয়, ভিটালীক মাতি পঠিয়াও। বিহু গাব লাগিব বুলিলে তাই ৰ’ব নোৱাৰে। সময়ত আহি হাজিৰ হয়হি। সেয়া মাঘেই হওক বা বহাগেই হওক। যোৱাটো বহাগতে ভিটালীক আকস্মিকভাৱে আমাৰ মাজৰ পৰা আতৰাই নিলে কাল কৰোনাই। এইবাৰ ভিটালী বিহীন প্ৰথমটো মাঘৰ বিহু। অনুষ্ঠানবোৰ হৈছে, ভিটালীহে নাই। পুৰণি এটা অনুষ্ঠানৰ পৰা কাটি আনিলো এই গীত দুটা। মাঘৰ বিহুৰ প্ৰাকমুহূৰ্তত DY365ৰ বাকৰিত এটা অনুষ্ঠান কৰিছিলো, ভিটালীয়ে প্ৰাণ ভৰি গীত গাইছিল। আজি ভিটালী নাই, কিন্তু মাঘ বিহুতো ভেলাঘৰৰ কাষত ভিটালীৰ গীত বাজিবই, আমি নিশ্চিত। পৃথিৱীৰ পৰা আতৰি গৈয়ো ভিটালীয়ে আৰু বহুদিনলৈ আমাক বিহুৰে নচুৱাই থাকিব।