“Cieszę się, że byłam w szpitalu psychiatrycznym” - Basia Daros o depresji i walce o siebie | JESTEM

[@asiar.2712]

Dziękuję za to ważne świadectwo! Mam siostrę w podobnej sytuacji, więc wiem że świadectwo o tym że można sobie z tym dać radę jest bardzo ważne!😊🥰

[@Em-ne9lb]

Bardzo dziękuję za odwagę i podzieleniem się swoją historią.

[@Karolina-rx8yh]

Boże, jaka mega ważna rozmowa ❤

[@Malgosia_Weronika]

Super rozmowa! Dzięki za podzielenie się 🩵💙💜

[@joannadabek2510]

Piękne świadectwo Basiu, cudownie że chciałaś o tym wszystkim opowiedzieć. Sama jakiś czas temu miałam okazję mieć praktyki w szpitalu psychiatrycznym i było to dla mnie niesamowite doświadczenie, które nauczyło mnie, że tak łatwo dziś bez wsparcia bez spojrzenia w siebie się pogubić. A ludzie których tam spotkałam na nowo pokazali mi jak bardzo wdzięczna jestem za każde trudne doświadczenie, które mnie zmieniało i dało szansę na rozwój pomimo tego, że w danym momencie tego nie widziałam. Bogu niech będą dzięki za Ciebie.

[@Em-ne9lb]

Też mam depresję i izoluję się od ludzi, przez co cierpię. Mam nadzieję że wyjdę na prostą.

[@agaglowacka]

Tego z całego serca Ci życzę! Trzymaj się!

[@izabelakrezymon5698]

Dziękuję za budujące świadectwo💗

[@jagodajagodzianka1072]

Dziekuje za piekne świadectwo🌹🌹

[@pawemyniec6808]

Duzo odwagi, owocne swiadectwo !

[@iwonaprzybyo4963]

Basiu wspaniałe świadectwo ❤

[@karolinajamroz2320]

Dzięki! ❤❤❤❤

[@barbarablachura1101]

Basiu, dziękuję, że się podzieliłaś tym jakich trudów doświadczyłaś. Droga jaką przechodzisz daje nadzieję wszystkim, którzy się pogubili w życiu.❤

[@dawidzki9692]

Piękne Świadectwo ♥️♥️

[@barbkarcz1186]

Wspaniała rozmowa, dziękuje Wam 🙃🌹🌹

[@magda2767]

Gratulacje 👍

[@makakos81]

Przy braniu trzeba zwracać uwagę na intencję dawcy...bo zdarza się, że ktoś zwyczajnie chce nas na wędkę złowić.

[@agakowalska6950]

Piękne swiadectwo :)

[@monikagrzejszczak7987]

Basia ❤️❤️❤️

[@kasiazema8777]

Basia ❤

[@marekauk3758]

to jak to jest z tą strefą komfortu ? Czy zawsze dobre jest wychodzenie z niej?? taka konkluzja padła pod koniec ale przecież na początku było wyjście ze strefy DysKomfortu tj rezygnacja z pracy która przeciążała psychikę .. bo może bardziej rozwojowe byłoby zostać w tej pracy która niszczy człowieka bo to hartuje człowieka i umacnia jego charakter. z jednej strony akceptacja regresu a z drugiej strony chwalenie rozwoju..

[@agaglowacka]

Pozostanie w pracy, która jak napisałeś niszczy człowieka to nie wychodzenie ze strefy komfortu, tylko decydowanie, żeby pozostać w miejscu, które jest dla nas w jakiś sposób toksyczne i raniące. Wyjście ze strefy komfortu jest wtedy kiedy decydujemy, żeby opuścić miejsce/warunki/okoliczności (np. wygodny etat, komfortowe mieszkanie, schematy dnia wypracowane przez lata) nie dlatego, żeby wybrać miejsc gdzie będziemy cierpieć, tylko, żeby zdecydować się na coś co w danym momencie napawa nas obawami i jest wyzwaniem, ale nie niszczy nas. Np. podczas spotkania w dużej grupie znajomych zawsze trzymamy się kilku ulubionych, komfortowych dla nas osób, ale decydujemy wyjść ze strefy komfortu i poznać nowych, zagadać z kimś innym, mimo, ze np jako introwertycy takie akcje trochę nas przerażają. Obiektywnie takie sytuacje nas nie niszczą, tylko są wyzwaniem. Wychodzenie ze strefy komfortu jest dobre wtedy kiedy Ty uznasz, że chcesz wykonać ten krok. Nie ma reguły, bo każdy z nas ma indywidualne doświadczenia z różnymi rzeczami. Warto to robić, zeby sie rozwijać. Wyjściem ze strefy komfortu też będą drobne rzeczy n. wracam z pracy i lubie jak od razu włączę muzykę. Trochę ona zagłusza myśl, skupia moją uwagę, jest mi tak dobrze. Wyjściem ze strefy komfortu, maleńką zmianą - rozwojową będzie decyzja by spróbować pozostać w ciszy i zobaczyć, jak to na mnie działa, czy może lepiej się wtedy nie regeneruję. Jednocześnie jednych stresująca i wymagająca praca będzie w jakiś sposób hartować, dla innych będzie nie do zniesienia. Piekne jest to, że każdy jest inny. Nie ma jasnych odpowiedzi, są inspiracje. Tym świadectwem może sie po porstu zainspirować.