Czy jesteś WYSOKO WRAŻLIWĄ OSOBĄ (WWO)?

👍 Oglądasz? Podoba Ci się? To kliknij łapkę w górę, to wiele znaczy, a Cię nic nie kosztuje 👍
🔥 KOMENTARZE WIADOMO OBOWIĄZKOWE, bo PKP to nie tylko rozrywka, ale i odpowiedzialność 🔥 Koniecznie dajcie znać o tym czy sami jesteście osobami wysoko wrażliwymi.
📩 Subskrybuj nasz kanał, o tutaj: bit.ly/3p6K7qZ (pamiętaj, aby kliknąć dzwoneczek)
🎧 Ten program jest również dostępny w formie podcastu. Dzięki temu możemy towarzyszyć Ci wszędzie, gdzie tylko lubisz lub nie lubisz. I co najlepsze ten program w formie podcastu jest dostępny na Twojej ulubionej platformie, o ile Twoją ulubioną jest któraś z tych:
Spotify: spoti.fi/3tW3PJZ
Apple Podcasts: apple.co/2LNXv5W
Tidal: bit.ly/30ioLNw
Anchor (anchor.fm/pods...)
Google Podcasts: bit.ly/3pgzz90
Pocket Casts: pca.st/j3dn6j5n
🔥 Tu kupisz książki Radka:
✔💆‍♂️”Mężczyzna, który uderzy dziecko” (zbiór fajnych opowiadań, majtki.alt.pl​)
✔👨‍💻”Inaczej” (haruj mniej, a osiągaj więcej w pracy, inaczej.alt.pl​)
✔👨‍🏫”Włam się do mózgu” (naucz się języka obcego w pół roku, radek.alt.pl​)
✔🕵️‍♂️„Nic bardziej mylnego” (obalamy mity, mity.alt.pl​)
🔥 A tu płyty Dawida:
✔ "Lata Dwudzieste" - tinyurl.com/lat...
✔ "Małomiasteczkowy" - www.empik.com/...
✔ "Comfort And Happiness" - www.empik.com/...
✔ "Annoyance And Disappointment" www.empik.com/...
🧅 Dla osób łaknących bardziej intensywnej konwersacji z twórcami tego podcastu (Radek i Dawid) stworzyliśmy wyjątkowe miejsce w ramionach zuckerbergowskiego cudu współczesnej, wirtualnej rzeczywistości. W sensie mamy zamkniętą grupę na fejsie o nazwie "Podsiadło Kotarski Rychtyk Grupa": / 431830584563187 PZDR

[@majakowalska4336]

oglądam i płaczę jak 5 latek, któremu mama nie kupiła lizaka, bo nigdy nie poczułam się tak zrozumiana i dobrze "opisana", dziękuję❤‍🩹

[@ewarz.7426]

🫂

[@Suenosolvidados]

Miałam tak samo 😢

[@dorota.es.]

dokładnie mam tak samo ❤

[@nitkaa91]

🫂🫂🫂

[@magdalenasaczuk5231]

Czuje to samo ❤

[@katarzynanowakowska7218]

Jeszcze jedno - Dawid, jako wykładowca UW doceniam Twoją fantastyczną umiejętność skomentowania, zreferowania materiału, z którym się zapoznałeś, wartko, mądrze, bez przynudzania, ciekawa analiza, przykłady i jednocześnie tak bardzo zwyczajnie i po ludzku.... Uwielbiam Cię słuchać, Twoja elokwencja, abstrakcyjne poczucie humoru... wow!

[@anusskaa0]

Panie Radeczku jak Pan go pięknie słucha.. dajac taką piękna przestrzeń. (okolice~39min) A Pan Dawid otwiera zalążek siebie. Miło się z Wami obcuje.

[@dominikasniegula9486]

Bo to jest przyja....

[@katamagic3225]

Pomyślałam: napiszę odpowiedź „bo to jest przyja!” Wchodzę, a tam… ❤️‍🔥

[@SarcasmIsMySecondName]

Tak

[@dominikakloss]

2sekundy przed tym jak Dawid powiedział, że czuje się źle z tym że tak dużo mówił, pojawiła się myśl w mojej głowie, że wspaniale było wysłuchać tego co miał do powiedzenia i poznać go dzięki temu bliżej!

[@magda_bm]

Kiedyś wchodząc do pokoju pełnego ludzi, zastanawiałam się, czy oni mnie lubią. Teraz wchodzę i myślę, czy ja ich w ogóle lubię. Tak to się zmieniło z biegiem lat. Fajnie, że wróciliście ❤

[@TheIndiaRose]

Jeśli nie lubisz kogoś … zadaj sobie pytanie czego nie lubisz w Sobie , że jeśli wyświetlają się w Twoim życiu ludzie których możesz nie lubić … nasze otoczenie jest jak nasze lustro .

[@anusskaa0]

jak kogoś nie lubisz on ci odbije to samo

[@anusskaa0]

A co ciekawe to jest również cytat Meryl Streep

[@claudiaclaudia3080]

Dokładnie tak jest. Co lepsze mam teraz nowych znajomych i nie musze sie zastanawiac czy naprawdę chcę wyjść bo zawsze chcę 😀

[@nataliaadamczewska-kmiec5478]

Praca nad sobą w tym aspekcie jest jak wspaniała podróż. Przytulam was mocno!

[@von.pandraj]

Hej! Jako WWO polecam skupić się na tych dobrych aspektach 🤗 Widzimy sztukę bardziej, czujemy szczęście głębiej, miłość wypełnia nas bardziej. Ludzie bez wysokiej wrażliwości nie potrafią tak mocno przeżywać tych wszystkich pięknych chwil. Jesteśmy może i dziwni i czasami trudni do koegzystowania, ale nic nie jest w stanie zastąpić tego głębokiego przeżywania pozytywnych emocji ❤

[@gonzogorf7019]

tak, ale tez każda strata boli bardziej, przywiazanie do przeszlosci nie pozwala pojść dalej. Mało kto docenia empattczność, czasem zazdroszczę ludziom gruboskórności.

[@fulanf.9203]

Zgadzam się w 100%, pozdrawiam wszystkich WWO i tych co z nimi mają do czynienia. 😉

[@von.pandraj]

@@gonzogorf7019 wiesz, nauczyłam się przeżywać straty na własnych zasadach i pozwalać sobie odpuścić przeszłość. Nie jest to prosta droga i faktycznie trzeba włożyć w to trochę pracy. Nie sądzę, żeby była to gruboskórność, raczej świadomość własnych ograniczeń nad którymi można pracować ;) Mam nadzieję że i Tobie będzie coraz łatwiej

[@Diabelelek]

Po prostu jesteśmy wyjątkowi ❤

[@dominika1447]

to prawda, ale czesto tez czuje straszny niedosyt jesli osoba z ktora jestem nie reaguje tak samo mocno jak ja na jakas pozytywna chwile :((

[@asternicka5154]

W momencie, w którym Dawid opowiadał o braku odpowiedzi na smsa i całym natłoku myśli, poczułam wieeeelką ulgę, że nie tylko ja tak mam 😅 miło z Wami znowu usiąść przy stole.

[@patrycjadawid8791]

Oj tak mam to samo

[@katamagic3225]

To samo 🫶🏼

[@Suenosolvidados]

Tak samo :/

[@mari__o]

Również! 🙌

[@anowamuzyka]

❤ 😅 tak samo mam.

[@MW-nm1ox]

Oj, Panowie Redaktorzy, uderzyliście w temat, który znam i rozumiem, jak chyba żaden inny z dotychczasowych siedemnastu sezonów podcastu! Od zawsze wiedziałam, że jestem osobą bardzo wrażliwą, ale zawsze kojarzyło mi się to (jak pewnie wielu osobom) z byciem emocjonalnym, łatwo wzruszającym się i empatycznym. To, że jestem WWO uświadomiła mi moja terapeutka po kilku tygodniach chodzenia do niej z lekarską diagnozą depresji. Gdy Redaktor Podsiadło zaczął mówić o tym, jak się czuje, gdy napisze smsa do kogoś, a ta osoba nie odpisuje - no majstersztyk - dosłownie tak to u mnie wygląda, jak podróż do Mordoru. Redaktor Kotarski pytał o przebodźcowanie - o tym mogłabym napisać co najmniej doktorat! Wie Pan Redaktor jak to jest? Jakby ktoś puścił na maksymalną głośność 7 różnych gatunkowo utworów z 7 różnych stron, założył okulary, które składałyby się z 16 różnych ruchomych obrazów, popsikał otoczenie 5 różnymi zapachami i w dodatku wpuścił zgraję ludzi, które przepychają się przez Ciebie, dotykają, a ktoś jeszcze gdzieś Cię przytula. A to wszystko dzieje się w Twojej głowie w momencie, kiedy z Twoim ciałem nie dzieje się nic. Tak to czuć. Po prostu czujesz jeden wielki chaos i mętlik w głowie, a z punktu widzenia osoby trzeciej - nic się przecież nie dzieje. Dlaczego więc nagle krzyczysz na mnie, albo się złościsz? A no dlatego, że w swojej głowie przeżyłam właśnie milion różnych scenariuszy i czuję się wyczerpana. To takie słówko ode mnie, może ktoś poczuje się w jedności z moimi doświadczeniami i będzie mu lżej :) Bardzo się cieszę, że dzisiejszy odcinek był w głównej mierze prowadzony przez Redaktora Podsiadło, ponieważ, tak jak oczywiście uwielbiam Redaktora Kotarskiego, tak jednak z tym pierwszym Redaktorem bardziej się utożsamiam pod kątem emocjonalnym i wrażliwym - i teraz już wiem dlaczego :D Życzę smacznej kawusi i pączusia :)

[@ewarz.7426]

🙌 ❤

[@karolinaszlonzak1982]

1:13:39 „Jak dla mnie możesz to wino wyrzucić do śmieci. Ja swój obowiązek już spełniłem” 😀😀 uwielbiam♥️ Radzieniek wyraźnie hamował wiele wspaniałych komentarzy 😀

[@izabelaewak2614]

Ogromny podziw za odwagę robiąc taką analizę siebie tak otwarcie publicznie. Mega potrzebny odcinek, bo może właśnie pomogliście wielu osobom ‚zrozumieć’ siebie. Brawo! ❤

[@natalia_8556]

7:36 Kocham to jak Radek entuzjastycznie reaguje na wszystko co Dawid robi ze swoim głosem

[@amelkatyklewicz3129]

Miło było posłuchać wszystkiego co Dawid mówił bo pokazało mi to że nie tylko ja czuję się w pewien sposób w codziennych sytuacjach czy relacjach między ludzkich Pozdrawiam cieplutko każdego kto natknął się na ten komentarz ☺️

[@magdalenakopenhagen2883]

Dziękuję Panowie, że wspominacie o naszej książce, którą napisałam z Joanną Kozłowską ❤ ogromnie nam milo! 🫶🏻

[@katarzynakuzera1947]

Jak bardzo to o czym mówił redaktor Podsiadło pasuje do mnie... Nigdy nie pomyślałam, że to co czuje, jak wszystko przeżywam, analizuje, stres, nerwy i mnóstwo innych emocji po prostu jest konsekwencją mojej wrażliwości. Zagłębie się w temat i może następnym razem jak natłok myśli nie pozwoli mi spać pomyślę o tym, że gdzieś tam są inne osoby, które mają tak jak ja ❤ I tak, potrafię się wzruszyć reklamą, płakać przy piosence, poście o skrzywdzonym zwierzęciu. O filmach i książkach nawet nie wspomnę, bo czasami ryczę tak, że muszę robić przerwy bo nic nie widzę... Dziękuję za ten odcienek, warto było czekać ❤

[@radosawmania5495]

Jest nas więcej. Tulasy !

[@OdyniecAprum]

Bo jest was bardzo dużo :V to spektrum autyzmu

[@adriannastrumillo]

Oooo, toż to mój ulubiony podcast - Dwa Nudne K**asy. Tęskniliśmy!

[@NataliaTrembecka]

Niesamowitym jest uczucie, kiedy każde z kolejno wymienianych „objawów” okazywał się codzienną sytuacje z mojego życia, łezka i uśmieszek towarzyszyły mi cały odcinek ❤Ja często mam wrażenie, że mam określoną ilość słow na dzień, a gdy przekroczę ten limit to przebodzcowanie jest tak silne, że każdy dźwięk, hałas, słowo, muzyka wywołuje praktycznie atak paniki i trzęsawki. Kiedyś wyskoczyłam z auta (na szczęście to była już prosta do domu), bo osoby jadące ze mną rozmawiały, miały włączone filmiki na telefonach a do tego grała muzyka i widziałam, że ani sekundy dłużej tego nie uniesę. Najważniejsze to zrozumieć, że to wszystko jest okej, a największym skarbem są wspierające osoby wokół, które nie będą patrzyły na Ciebie jak na wariata 🙋🏻‍♀️

[@Owca0404]

Kolejny raz super odcinek, jest w nim jednak coś wyjątkowego.... to jak Redaktor Radek z ogromnym szacunkiem i wyczuciem oddaje przestrzeń dla przyjaciela, aby ten mógł pokazać nie tylko cząstkę swego świata, ale i myśli, uczuć- coś pięknego. Dziękuję Redaktorze Podsiadło za wpuszczenie nas w swój świat WWO, to nie byle stwierdzenie, że jesteś wyjątkowy.

[@Kasiapierog]

Dzisiaj spotykamy się przy wartościowym odcinku ( nie to że reszta nie jest xD ale ten bardziej) wiec troszke tylko sobie pozwolę ale nie za dużo 1.Przerwa w podcaście wynikała z nowej aranżacji wnętrza (zmienienia obrazów) 2. Kiedy myśli przypływają nam do głowy należy po nie sięgać bo może się okazać że np wróżby woskowe ogląda się pod światłem 3. "Z cienia czyta koniu lżej " 4. "Z rymem łatwiej jak z psem " 5. Supermoc Dawida przejawia się poprzez wypowiedzenie słowa "ręce" wychodzącymi niczym z Sokoła 6. Redaktor Dawid lubi laurki i litość w intymnych sytuacjach 7. Często powtarzany mit jakoby Antarktyda istniała wywołuje zgagę i złe samopoczucie 8. Osoby z WWO są niczym krowa która żuje innymi słowy więcej niż mleko mniej niż samolot 9. Czekamy na moment awansu z Podsiadło na Siadło 10. Problemy unikane są nieunikalne 11. Bywają sytuacje że kłócisz się z daną osobą bez jej udziału żeby nie zawracać jej głowy 12. Trzeba uważać kiedy się wchodzi w buty stolarza 13. U redaktora Radka niezgoda co do niektórych kwestii powoduje upadek z Olimpu bez wiedzy tej osoby 14. Wy możecie być WWO ale nie jesteście tak wyjątkowi jak redaktor WWWO pamiętajcie Nie ma co więcej bo odcinek niesie za sobą większy przekaz niż tylko śmieszki, ale wiadomo jak to przy redaktorach jest miło i przyjemnie wszystko jednocześnie . ❤

[@joannajoanna2673]

Nie zgadzam się tylko z punktem pierwszym, wyjaśnienie w komentarzu poniżej. Poza tym genialne podsumowanie.

[@niezapominajka2209]

"uniwersum" nominowany na słowo roku 2024

[@emiliastefanowicz1386]

Wow, Redaktor Podsiadło pozamiatał i teraz będzie bardzo trudno przebić ten odcinek, wielkie gratulacje mega trafiony temat odcinka

[@koprolity]

Obejrzenie tego filmu dodaje 100 punktów do wrażliwości.

[@elizakusiakiewicz5819]

Obejrzenie tego odcinka to większa przyjemność niż zjedzenie dziś pączka (a jadłam naprawdę dobrego)! ❤

[@agnieszkajaworek9634]

Co za odcinek!❤ Z wieloma sytuacjami się utożsamiam: *Każda impreza, wyjście z domu, spotkanie, poprzedzone ogromnym stresem i rozkminianiem, jak będzie. Potem jest fajnie i cieszę się, że dałam się namówić, ale tuż przed, wydaje mi się, że lepiej zostać w domu * w dobór podarunków wkładam dużo energii i mocno przeżywam, gdy nie wywołają odpowiedniej reakcji, sama gromadzę tony drobiazgów- bo dostałam od kogoś, więc muszę je mieć na forever... * najgorsze dźwięki- te o wysokiej częstotliwości np. piszczenie dzieci na korytarzu szkolnym * szlochanie na filmach, przy piosenkach ( tak, tak, przy Redaktora Dawida twórczości również- i nie tylko przy tych smutnych, wystarczy fragment, który mnie uszczęśliwia), podczas czytania książek * i jeszcze wiele mogłabym dodać Ufff, ulżyło mi... Pozdrawiam Redaktorów❤

[@firemeddomi5931]

Odkryłam, że jestem WWO 3,5 roku temu. Spłynął na mnie wachlarz emocji - od ulgi, że w końcu wiem skąd mam "to wszystko", przez smutek, że jestem inna i mam przez to trudniej w życiu, po nadzieję, że kiedyś będę umiała wyłuskać z tego dobro. I to prawda, po 2 latach terapii komfort życia poprawił się niebywale. Nie boję się tak bardzo wszystkich nowych sytuacji, umiem stawiać granice, rozmawiać z ludźmi o emocjach i uczuciach, a także świadomie dobieram sobie ludzi, z którymi chcę spędzać czas, relacje, które mnie rozwijają. Nauczyłam się organizować sobie życie, ukierunkować je w stronę tego, co mnie rozwija, ale też uszczęśliwia. Odnosząc się do niektórych aspektów poruszonych przez Redaktora Dawida, przebodźcowanie nie musi być tym, że ktoś obok mlaska czy siorbie i nie można się przez to skupić, ale są to też "gołym okiem" niewidoczne elementy, na przykład podczas dyżuru w szpitalu przez 12 godzin "pikają" monitory, ktoś przychodzi o coś zapytać, tutaj lekarz zbiera wywiad, tutaj mamy reanimację, mijam około 300 osób dziennie i jestem tam okej, uwielbiam to, wtedy nie zwracam uwagi na te bodźce, ale po dyżurze nigdzie już nie pójdę, zwykle po dniówce nie chcę wychodzić wieczorem do znajomych czy na miasto, chce wziąć gorąca kąpiel, porozciągać się, włączyć delikatną muzykę, zapalić świeczkę, poleżeć, odpocząć, bo te bodźce nie przeszły bez echa wobec mojego organizmu. Nawet nie mam ochoty przejrzeć MLH, bo czuje ze się ze mnie wylewa i nie przyjmę więcej. To już jest źle xD Ciekawym aspektem jest to, że WWO odbierają świat wszystkimi zmysłami na raz. U "zwyczajnych" ludzi jest tak, że gdy wchodzą do nowego pomieszczenia, jeden ze zmysłów reaguje najsilniej, na przyklad wzrok - ktoś zwraca uwagę na kolor ścian, wystrój, węch - ktoś czuje zapach mieszkania, unoszącą się woń świeżej farby itp. WWO dostają strzał z wszystkich wrażeń zmysłowych, jednocześnie zintensyfikowanych, co jest łatwym krokiem do przebodźcowania. Nadmienię, że Dawida uwielbiam nie tylko ze względu na super piosenki, które trafiają w mój gust muzyczny, ale czasem mi się wydaje, że dostrzegam więcej - będąc na koncertach widzę momenty wzruszenia artysty, drobny gest czy wyraz twarzy, ledwo dostrzegalny, ale za tym obnażeniem idzie jakaś więź emocjonalna. Oglądając i słuchając "Długość dźwięku samotności" normalny człowiek powie: łał, to jest piękne, takie ponadczasowe, że Dawid śpiewa ze swoim idolem, to ładnie brzmi, super. Ja: łał, ten moment, gdy Dawid się wzrusza, gdy wyciąga słuchawki z uszu i słyszy śpiewający stadion lub gdy Artur Rojek gestem dotknięcia pleców zachęca do wspólnego wykonania dalszej części utworu - to wtedy mnie przechodzą ciarki. Czuję z nim te emocje, tę dumę, że spełnił swoje życiowe marzenie, że w tym momencie cała kariera przelatuje mu przed oczami, od momentu tamtego występu w dzieciństwie do teraz. Jak to się stało? Kiedy zaczął wyprzedawać stadiony i śpiewać ze swoim idolem? Zgadzam się praktycznie z każdym podpunktem i mogę go odnieść do swojego życia. Kocham ten kontekst między Dawidem i Radzieńkiem - idealnie zobrazował to przykład z herbatą/winem - ja również chętnie coś dla kogoś przygotowuję, np. piekę ciasto, przynoszę zabawkę/ubranko dla dziecka, smakołyki dla pieska - i też czekam na informację zwrotną, czy smakowało, czy to pogłębiło naszą relację. Tymczasem Radek: otworzyć to wino? Nie wiem, możesz wyrzucić, mam to gdzieś xD Tak samo mocno utożsamiam się z oczekiwaniem na odpowiedź od kogoś, nadinterpretowaniem ciszy albo wiadomości, a także zachowań, drobnych gestów. Nad tym trzeba nieustannie pracować, bo często te obrazy są fałszywe, a my już bez udziału drugiej osoby mamy namalowany i oprawiony w ramkę fałszywy obraz uczuć tej osoby wobec nas. Podsumowując, wysoka wrażliwość może być zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Początkowo trzeba się z tym oswoić, wyłapywać to w swoim życiu, że nie wszyscy tak mają i jest to nasza wyjątkowa cecha. Nie próbować się usprawiedliwiać "diagnozą", ale jeszcze więcej nad sobą pracować. Uświadomić sobie, że wrażliwość pozwala nam widzieć świat w piękniejszych barwach, wzruszać się na widok zachodu słońca czy sarenek na polanie, na koncercie czy widząc jak para staruszków trzyma się za ręce na koncercie. Cierpimy mocniej, ale i kochamy mocniej. Nasza intuicja i przenikliwość może pomóc nam w dobieraniu właściwych osób do swojego najbliższego otoczenia, ale też empatia i autentyczne rezonowanie z emocjami i uczuciami danej osoby, pozwala nam być najlepszymi przyjaciółmi, jakich można sobie wymarzyć. Nie pozwolimy skrzywdzić swoich i sami im tego nie zrobimy. Niesamowite pokłady kreatywności pomagają nam robić rzeczy, z których możemy być usatysfakcjonowani. Najważniejsze jest odnalezienie harmonii i życie w zgodzie ze sobą. ❤️

[@izamucha]

Powiem Panu szczerze, Redaktorze Podsiadło, że słuchając Pana twórczości, widząc Pana na koncertach, ja wiedziałam że jest Pan takim wrażliwcem. My chyba wyczuwamy "swoich" nie? Faaajnie, że powstał ten odcinek. Od razu tak jakoś lżej na duszy 😊

[@katamagic3225]

Jeeest coś w tym!

[@stw4006]

z tym wyczuwaniem "swoich" to sie zgadza 👍najbardziej widac po oczach - ale to chyba nic odkrywczego 🤔

[@WhiteYennefer]

Dziękujemy za odcinek - poruszyliście bardzo ważny temat! Taka wrażliwość nazywa się RSD - rejection sensivity dysphoria i występuje bardzo często z ADHD lub z ADHD + spektrum autyzmu. Zmiana zdania co do tego, że gdzieś pójdziesz, a potem nie idziesz - znowu ADHD - to są trochę takie skoki energii - raz masz dużo siły i robisz 200%, a potem leżysz i masz dosłownie 0% energii. "Zapominanie" o znajomych nie mając nic złego na myśli, ogólny natłok myśli z przerabianiem tysięcy scenariuszy - znowu ADHD. Przebodźcowanie - ADHD lub ADHD plus spektrum lub zaburzenia integracji sensorycznej (często się łączą i z jednym i z drugim). I nie niech Was nie zmyli obraz ADHD jako wiecznie biegającego chłopca, bo to może z 5% przypadków, a wbrew pozorom to wcale nie taka rzadka przypadłość - ADHD może mieć nawet do 10% społeczeństwa. Wystarczy na przykład trzęsienie, czy tam pocieranie nogą Pana Redaktora 🙂 Wiem co mówię, bo większość tych objawów wymienionych przez Pana Redaktora Dawida mam identycznych, a mam zdiagnozowane ADHD, pod kątem autyzmu się nie diagnozowałam, więc nie wiem, ale często jest tak, że występują one razem. Mizofonię też mam, ale niestety do wszystkich i zastanawiam się, czy to się jakoś z ADHD nie łączy, ale póki co nie ma na to naukowych dowodów. Ogólnie ADHD czy spektrum są potwierdzone naukowo, a tak jak mówicie WWO nie. Oczywiście nikomu nie szkodzi taka "diagnoza", bo można dzięki temu odkryć coś nowego o sobie, ale moim zdaniem termin WWO dobrze opisuje ogólnie rozumianą neuroróżnorodność :) Co do ADHD czy też spektrum czy warto się diagnozować to każdy musi sam zdecydować na ile jest tego ciekawy i na ile też mu to w życiu przeszkadza. Np. w zawodach artystycznych i kreatywnych ADHD “przechodzi płazem” w życiu zdecydowanie łatwiej niż np. w pracy księgowego i dużo mniej przeszkadza i nie ma konieczności leczenia tego :) Oczywiście ja niczego Wam nie imputuję, bo nie jestem diagnostą - to tylko taka lampka ostrzegawcza dla wszystkich, którzy identyfikują się z tymi objawami - jeśli jakieś objawy Was niepokoją, to być może warto skonsultować to ze specjalistą :) Zdrówka

[@niefilozuj]

WWO też jest potwierdzona naukowo :)

[@TheSoundOfHerSoul]

nie@@niefilozuj

[@niefilozuj]

@@TheSoundOfHerSoul w zasadzie to jako lajkonik nie mam pojęcia co się uznaje za potwierdzone naukowo?

[@magdakowaluk7578]

Pojęcie WWO i dyskusja na temat zasadności wyodrębnienia tego terminu są mi znane od kilku lat. Przeszłam od zachwytu nad istnieniem okołonaukowego zebrania do kupy i nazwania wielu moich cech do przeświadczenia, że to kolejny "napis na dropsie", czyli produkt powstały na potrzeby poppsychologii, skierowany do ludzi z konkretnej bańki. Moje obecne podejście do tematu to połączenie tych dwóch poprzednich, czyli pewnego rodzaju ukojenia dzięki nazwaniu mojego wewnętrznego chaosu i pragmatyzmu w niepoświącaniu temu pojęciu więcej uwagi niż jest tego warte. Z pewnością dla wielu osób identyfikujących się jako WWO (dla mnie też) odkrycie, że nie jest się z tym samemu i każde "wow" przy sprawdzaniu list typowych cech WWO to chwile wręcz oczyszczające. Natomiast moim zdaniem z całej masy artykułów, książek i odcinków podcastów (bo temat jest nośny) nie warto wynosić więcej niż tę ulgę i oczyszczenie właśnie. Samodiagnozowanie się, przeświadczenie o własnej wyjątkowości, czy próby podziały ludzi na tych wrażliwych mocno i wcale są bezpodstawne. To napisawszy, przejdę do kilku moich cech i zachowań, które interpretuję jako wynikające z wysokiej wrażliwości: - codzienny przepływ masy przeróżnych myśli, który czasami utrudnia funkcjonowanie, - analizowanie odbytych rozmów, - nadwrażliwość na mocne, górne światło, - częsta potrzeba bycia samej, aby odciąć się od bodźców i odpocząć, wiadomości ze świata, innych ludzi, nawet memów, filmów, seriali i książek, które uwielbiam, - bardzo silne empatyzowanie z przypadkowymi, nieznajomymi ludźmi (niektóre sytuacje, kiedy byłam świadkiem krzywdy lub wydawało mi się, że dana osoba jest głęboko nieszczęśliwa zostały ze mną na lata), - analizowanie ludzi i ich zachowań (też mam tę cechę, że bardzo szybko potrafię ocenić czy nowopoznana osoba jest "moja" czy nie), - niemal namacalne przywiązanie do filmów/seriali/muzyki, które rezonują z moim postrzeganiem świata, - bardzo staram się unikać błędów/spóźniania się/zapominania (nie wpływa na fakt, że takie sytuacje się zdarzają) i wyrzucam sobie, kiedy to się dzieje, - potrzeba, aby przebywanie ze mną było zawsze komfortowym i jakościowym doświadczeniem dla innych, - staram się uchwycić sens i znaczenie wielu doświadczeń, - wyczuwam stany emocjonalne innych osób. Ściskam wszytskich czujących rzeczywistość mocniej❣

[@SiSi2108]

poleecam diagnozę w kierunku spektrum autyzmu. WWO to termin utworzony przez osobę bez wykształcenia naukowego, opisujący w znaczącej większości cechy osób z ASD. Wszystkie wymienione przez ciebie objawy pokrywają się z kryteriami diagnostycznymi spektrum autyzmu i warto zasięgnąć opinii specjalistów.

[@paatunka]

Redaktorzy chyba czekali, aż zdam sesje!! Godzinę temu zdany ostatni egzamin, a więc można świętować wspólnie z Wami❤️

[@bartlomiejodachowski]

ja jtr ostatni pierwszy termin ale jeszcze dwa drugie termin w następnym tyg. w tym tyg (łącznie z sobotą) mam/miałem osiem egzamow xD

[@paatunka]

@@bartlomiejodachowski jest ciężko, ale życzę powodzenia!😊

[@darulka_a]

Ja to samo dziś ostatni i zdane wszystko 🎉

[@surcia]

Ja też wszystko zdane

[@danusia600]

Dawid, rozumiem Cię bardzo. ❤

[@aleksandramuchowska9826]

Niech ten sezon trwa wiecznie ❤

[@mitowaa]

Od kilku lat mam gdzieś z tyłu głowy, że mogę być WWO, ale nie przywiązuję większej wagi do tego terminu, po prostu staram się bardziej świadomie i empatycznie patrzeć na tę swoją wrażliwość. Mam dokładnie tak samo z tym jak ktoś mi nie odpisuje, łatwo się przebodźcowuję, potrafię wycofać się z planów mówiąc że coś mi wypadło, a tak naprawdę leżę z książką pod kołderką.. Co więcej potrafię zahaczać o people pleasing, bo czyjeś emocje tak bardzo na mnie wpływają i są dla mnie tak ważne, że jestem gotowa zrobić wiele żeby one były tylko pozytywne. A ta intuicja co do nowo poznanych ludzi u mnie też prowadzi do tego, że potrafię być super kompanem, a to prowadzi do tego że daję sprzeczny sygnał drugiej osobie, która potrafi pomyśleć że wow, teraz to jesteśmy takie besties, together forever! to potrafi być bardzo niezręczne :D Jest w tym wszystkim odrobina nienormalności czy dziwactwa, ale faktycznie to jest pocieszające że niektórzy tak mają i rozumieją to w 100%. Fajnie Dawid, że tak się tu bardziej odkryłeś, bo u Ciebie ta wrażliwość przebija się mocno w tym co tworzysz, ale też jaki jesteś w PKP. Bardzo podobne mam odczucia do Jakuba Małeckiego, z nieco innej działki, bo z literatury. Od razu wiem że takie osoby, to osoby z którymi mi "klika" i dlatego twórczość takich osób jest dla mnie potem tak ważna ❤️. Dzięki za ten odcinek, to była przyjemność!

[@julka254]

Polubiłam. Skomentowałam. Rychtykowski obowiązek wykonany.

[@Milena1983]

Za każdym razem mówię sobie: ten odcinek jest najlepszy. Ale ten to mistrzostwo. Brawo Panowie 👏👏👏

[@emiemiemi714]

Też myślalam ostatnie 8 lat ze jestem WWO, ale 2 miesiące temu dowiedziałam sie ze to jednak ADHD i to dopiero był przełom/rewolucja w moim tzw. życiu.

[@mx_witek]

Bo nie ma czegoś takiego jak WWO

[@jwhjacek]

​@@mx_witek jak to nie "miłość sprzedawana, pieniądz kochany, W Wyjątkowych Okolicznościach witamy"

[@Kasia_P.]

​@@mx_witekoczywiście, że jest. Tylko trzeba pamiętać, że to nie jest choroba, dysfunkcja tylko cecha charakteru.

[@mx_witek]

@@Kasia_P. to są zazwyczaj cechy autyzmu i adhd. Nazywanie tego wwo jest przyklejaniem wygodnej łatki na neuroróżnorodność

[@Kasia_P.]

@@mx_witek Dużo osób dokonując autodiagnozy myli wysoka wrażliwość właśnie z ADHD, autyzmem, zaburzeniami narcystycznymi a nawet z różnymi traumami. Tymi rzeczami powinien zająć się psychiatra czy psycholog. Natomiast wysoka wrażliwość to po prostu cecha charakteru. Tak jak są osoby bardziej "gruboskórne" tak są bardziej wrażliwe. Nie czyni to nikogo jakoś specjalnie wyjątkowym. Nie trzeba iść z tym do żadnego lekarza. No po prostu taki charakter. Osobiście uważam, że szum wokół WWO i robienie z tego niemalże zaburzenia jest niepotrzebne i robi krzywdę osobom, które cierpią faktycznie.

[@piwosia4114]

WHAT A TIME TO BE ALIVE!!!! slodkiego dnia paczusie tesknilam

[@katamagic3225]

Wiedziałam, że na Was można liczyć także w kwestii ważnych i wartych poruszenia tematów.

[@victoriahadlo]

Wspaniały odcinek ALE przez cały czas nie mogę wyjść z podziwu jak pięknie redaktor Podsiadło naśladuje Sokoła. Przewinęłam chyba z 10 razy i za każdym razem byłam w takim samym szoku. Prawdziwa supermoc!!❤️

[@Marta-d4f]

Od obejrzenia odcinka minęło już trochę czasu ale do tej pory się cieszę, że nie jest nas wcale tak mało jak myślałam 😊 mam tak samo jak Dawid z smsami czy "ważnymi" rozmowami z innymi ludźmi. Kosztuje mnie to duuuuuużo wysiłku, stresu, nerwów i niestety ma to wpływ na najbliższe mi osoby.... Do tego przebodźcowanie, na które u mnie składa się również nadwrażliwość słuchowa, węchowa i dotykowa. Najgorsze są noce kiedy nie można się wyciszyć bo cały blok pracuje... Gdzieś kapie woda, coś intensywnie pachnie, drażnią Cię włosy na nogach męża 😅 i wstajesz zakręcasz krany, trzepiesz słuchawką od prysznica, tykające zegarki chowasz głęboko do szafy, chowasz wszystko co mogłoby wydawać zapach do lodówki, i masz ochotę przejść się do wszystkich sąsiadów żeby u nich zrobić to samo 😂 do tego płacz na każdej reklamie/filmie z dziećmi czy zwierzętami, przejmowanie się złymi nastrojami innych ludzi, które z automatu przejmuję i te myśli.... Mam wrażenie, że mój mózg pracuje na najwyższych obrotach całą dobę i analizuje dosłownie wszystko! Pisząc ten komentarz też już analizuję co będzie jak go wyślę 😂😂😂 Pozdrawiam wszystkich WWO 😊

[@marikaw1967]

To mój ulubiony odcinek! ❤️ Kiedyś chłopak, który mi się podobał bardzo niekulturalnie ocenił piosenkę, którą mu wysłałam jako moją ulubioną. Byłam strasznie nią wzruszona i wywoływała we mnie pozytywne emocje, a on zmieszał ją z błotem 🥲 Za każdym razem jak o tym pomyślę to narasta we mnie zdenerwowanie i frustracja i tak jak to Dawid określił- niemal agresja 😆 Gościu nie dość ze mocno skrytykował piosenkę to jeszcze zrobił to w niekulturalny sposób, więc już podwójnie przegiął. Wtedy zaczął się kolejny proces bycia WWO czyli rozmyślanie czemu tak zrobił, jak bardzo musi mu na mnie nie zależeć skoro wiedział, że krytyka tej piosenki sprawi mi przykrość a to zrobił w taki niemiły sposób. No po prostu była to jakoś 20 minutowa dyskusja gdzie próbowałam po pierwsze i przekonać go do piosenki i jeszcze dać mu do zrozumienia ze nie podobał mi się sposób jego wypowiedzi, a na koniec jeszcze usłyszałam że sama doprowadzam do kłótni i wymyślam problemy, co z kolei dla osoby WWO jest kolejnym czynnikiem aktywującym nadwrażliwość i odkładającym kolejne myśli i analizy 🥲

[@dobraszyszka833]

Lubię tu wracać w gorszych chwilach, słuchać doswiadczeń innych i czuć się zrozumiana. Dziękuję bardzo Redaktorom za poruszenie tego tematu ❤️

[@paulinakowalczyk5542]

Dzisiejszy podcast trafił mnie prosto w serduszko. Szacun Dawid, że potrafiłeś o tym opowiedzieć. Ja chyba jeszcze nie potrafię, zawsze kiedy zaczynam, zaczyna mi się łamać głos.

[@aleksandramatys9054]

Chłopaki jak Wy jesteście to świat jest piękniejszy. Wzbogacacie i rozśmieszacie.

[@majawilman6229]

Kiedyś mocno identyfikowałam się z byciem WWO i w swoim życiu również znajduje odzwierciedlenie tego o czym mówsz, Dawid. Potem przesłuchałam odcinek O zmierzchu S04E04 i moja historia z wwo się skończyła krótko mówiąc XD Odpaliłam sobie go nawet dzisiaj dla przypomnienia i no mega polecam

[@wojtekgruszka]

Bardzo dobre polecenie, przesłuchałem i to bardzo cenne uzupełnienie, żeby nie powiedzieć zaoranie.

[@katarzynaszepietowska6998]

Bawiąc uczy, ucząc bawi :) Bardzo się cieszę, że poruszyliście ten temat. Myślę, że mogliście pomóc wielu osobom zrozumieć siebie. Dzięki wielkie również za przesłanie, żeby pamiętać że od wszystkiego są specjaliści i warto się do nich zgłosić w razie wątpliwości :)

[@HaniaEs]

Och, to zgadzanie się na rzeczy w dobrym humorze/pod wpływem chwili, a żałowanie/odchorowywanie potem było (i jeszcze bywa) też moją zmorą 🙈 albo, damn, zgadzanie się zawodowo na coś lub obiecywanie, że coś zrobię, a później konfrontacja z tym, że jednak nie dam rady. Choć u mnie ta impulsywność wynikała z ADHD 🙃 (czasem jeszcze podbijana przez time blindness, inny objaw, no i właśnie te trudności z przewidywaniem np. przebodźcowania). I bardzo czuję to, co Dawid mówisz - że to problem, bo nie chcesz, żeby Twoje słowo było nic niewarte - miałam tak samo. Wypracowanie strategii radzenia sobie z tym nie jest proste, ale melduję, że się da! Czasem wygląda to jak „to brzmi jak świetny pomysł, ale muszę się zastanowić czy dam radę, więc wrócę do Ciebie z odpowiedzią”. Oczywiście nie działa w 100% sytuacji, bo czasem przez impulsywność łatwo zapomnieć zastosować strategii na impulsywność 😆 W ogóle myślę, że wszystkie kwestie temperamentalne (jak to, co stoi pod WWO) i rozpoznawanie ich u siebie sprowadzają się do tego, by lepiej zrozumieć siebie, i - co pewnie ważniejsze - nauczyć się funkcjonować z tymi cechami tak, by żyć dobrze ze sobą i z innymi. Podobnie z neuroróżnorodnością. I ja tam kocham tę robotę, jedyna pewna na całe życie :D PS analizowanie interakcji i tego, czy zrobiłam z siebie głupka też znam, nawet bywa, że to adekwatne, szczególnie gdy analizować przeszłość i sytuacje stresu. Cóż, nadzieja w tym, że ludzie nie mają zbyt dobrej pamięci 🙈 …no albo że jak ktoś jest na mnie zły/nie polubił mnie, to trudno ¯\_(ツ)_/¯

[@agnieszkamyszkowska9458]

Tak sobie słucham i słucham, i pod koniec uczucie uffff, najs, ktoś też tak ma. Poprawiliście mi humor, dzieki!

[@monikadre9710]

👍 jesteście w formie na maksa. Mega głębokowrażliwka, która nie jest zaskoczeniem. Dzięki wrażliwości redaktora Podsiadło mamy piękne piosenki, perełki muzyczne, głębia wszystkiego bez dna itd. Redaktor Kotarski pozostawił dziś tak dużo przestrzeni WWO 👏. Najlepszy odcinek 🏆. Proszę przyjdźcie na koncerty w czerwcu, będą wszyscy i WWO też. Tylko z przestrzenią może być problem. I nie lubię Was, jesteście co raz bardziej nice. ❤

[@qberska]

Cieszę się, że taka tematyka coraz częściej zostaje poruszana na forum. Mam 21 lat, jestem WWO. Utożsamiam się ze wszystkim i na myśl przychodzi mi tylko jedno słowo - ŚWIADOMOŚĆ. Czy świat nie bylby lepszy gdyby każdy starał się zrozumieć procesy, które zachodzą w naszych głowach, zrozumieć problemy, dzielić się nimi i wzajemnie pomagać? Mam wrażenie, że starsze pokolenia zarzucają młodym "przewrażliwienie".. a moze po prostu młodsze pokolenie z wieksza świadomością zaczyna dbać o siebie, o swoje zdrowie psychiczne i fizyczne - bo chyba to jest najważniejsze, a nie wypłata, czy wyrobienie normy w pracy? W zdrowym ciele zdrowy duch! Dążenie do zrozumienia swoich emocji, potrzeb, wrażliwości i funkcjonowania pozwala na równowagę między ciałem a umysłem, co powinno być priorytetem dla kazdego - mlodszego i starszego. Dobry podcast Panowie, 1,5h szybko zleciało. Miło się posłuchało, a tematyka istotna:) dziękuję

[@wiktoria.1.]

To chyba najważniejszy temat jaki podjął Redaktor Podsiadło... (Pewnie w imieniu wieeelu osób) - Bardzo Ci dziękuję Dawid za niego. I... nie znając Cię - wiedziałam, że jesteś WWO. To się czuje, po prostu. DZIĘKUJĘ. ❤

[@anetakaszewska]

Wczoraj wracając do domu, mąż zaproponował wysłuchanie w trakcie podróży zaległego odcinka. On już go obejrzał i powiedział, że wiele symptomów pasuje do mnie. Pomyślałam, że przesadza... Okazało się, że w zasadzie dotyczy mnie każdy jeden podpunkt. Ja naprawdę myślałam, że każdy tak ma... Na początku mnie te wszystkie sytuacje rozbawiły, ale teraz to mi smutno, moje życie mogłoby być o wiele prostsze.

[@natalia_8556]

Poczułam się w jakiś sposób zaatakowana przez to co usłyszałam w tym odcinku i dało mi to motywację, żeby przeczytać tę książkę, o której była mowa. Podejrzewałam, że jestem w jakiś sposób nadwrażliwa, ale nie sądziłam że jest to czymś co można zdefiniować. Wzruszenie na reklamach, wsiąkanie w skórę totalnie obcej osoby i odczuwanie jej sytuacji, rozwijanie scenariuszy scen z codzienności i co najgorsze to żałowanie zbyt intymnego otwarcia się przed innymi. Wow. Dzięki Dawid za otwarcie się (podejrzewam że trudno było to przełknąć), nie wiesz jak to doceniam. Cieszę się że wróciliście i to jeszcze z takimi merytoryczno-zabawnymi odcinkami! Radku, czekam na zapowiedziany odcinek!!!

[@rafi293]

poprosze o tytul

[@totOlcia]

Dawid dziękuję! W necie jest sporo tych filmów o WWO, ale mało kto tak trafnie opisuje sytuacje ze swojego życia. Super uczucie wiedzieć że inni WWO naprawdę mają takie same jazdy w głowie jak ja.

Aleście mnie wzięli z zaskoczenia. Oglądałam sobie LS-a, odcinek mi się skończył, ja się zagapiłam, czy też może jadłam obiad i po prostu skupiałam się, żeby się nie udławić, a tu w międzyczasie jutub przeskoczył na nowy filmik. Oczy przecierałam, widząc na ekranie Panów Redaktorów. Miło.

[@izabelagabrielapytel1437]

Ja jestem osobą wysoko wrażliwą i odkryłam to dopiero kilka miesięcy temu. Całe życie miałam do siebie pretensje za bycie księżniczką na ziarnku grochu. Bardzo często, i to mi jedynej wśród wielu, coś śmierdziało, coś niefajnie brzmiało, cos było za głośne, za- wolne, szybkie, twarde, miękkie, szorstkie, uwierające etc... Mimo sympatii do ludzi szybko czerpała mi się batetia społeczna i potrzebowałam pobyć sama. Emocje innych ludzi odczuwałam wraz z nimi, mimowolna empatia level hard... I ten wałek w myślach, który walkował wszystko na nowo i na nowo i awatary ludzi, i scenariusze, i sryliard pytań o to i tamto. Męczące. Piszę o tym w czasie przeszłym, bo jestem od kilku miesięcy w psychoterapi i moja psychoterapeuta poleciła mi kilka książek oraz "sztuczek" by sobie z tym radzić. I nadal jestem osobą wysoko wrażliwą, ale mam ze sobą "apteczkę" i wiem jak z niej korzystać i co z niej wyciągnąć. Np Game changerem są słuchawki wyciszające lub po prostu zatyczki do uszu. Miejski survival łatwiej z nimi ogarnąć. :)

[@marryy_23]

Byłam mega zła na tę przerwę redaktorów, ale otwartość i szczerość, w dzisiejszym odcinku, redaktora Podsiadło zmiękczyła moje serce. Chciałam oglądać ten odcinek z grymasem, zamiast tego poczułam się zrozumiana jak nigdy. Dobrze dobieram swoich idoli 🫶🏻

[@Marta1407P]

Dobrze jest wiedzieć, ze w tym, co czasem przeżywam, a niektórzy nazywają „przesadzaniem” albo „wymyślaniem” nie jestem sama, dzięki Redaktorze Podsiadlo 😊

[@katamagic3225]

U mnie jeszcze inne „objawy” niż wymienił Dawid wchodzą w grę. Przebodźcowanie osiągam szybko gdy jest wokół mnie więcej niż 5 osób (a jak dzieci to 1 wystarczy) - za dużo hałasu, za dużo tematów, w których na raz bym chciała uczestniczyć. Reklamy w kinie mnie tak rozwalają ze względu na mocne natężenie emocji, dźwięków, obrazów w trailerach i fakt, że jeden jest do filmu katastroficznego, zaraz drugi do romantycznego, za chwilę trzeci do horroru, że do kina już właściwie nie mam ochoty chodzić. O wzruszaniu się na reklamach serków czy batoników nie wspominając. Jestem mega wrażliwa na piękną sztukę i też przekonana, że bliscy koniecznie powinni ją poznać, że moja rodzina i przyjaciele już mają dość słuchania o Dawidzie Podsiadło (i to wcale nie jest umizgiwanie się tutaj). Mogłabym tak jeszcze wymieniać. Uświadomienie sobie, że jestem WWO bardzo mi pomogło. Bardziej już wiem, jak sobie pomóc, że muszę wybierać mniejsze spotkania towarzyskie, do kina mogę wchodzić po reklamach, a wspaniałości jakie tworzy Dawcio przemycam znajomym w formie żartów z siebie samej jaką to niby jestem hiperfanką - niby śmichy-hihy, dobra dajmy jej puścić tego youtuba, a potem niektórzy mówią: „Wow, niezły ten jego kawałek na stadionie!” Wcześniej nie było tak kolorowo i zabawnie. Wszystkim WWO, życzę uświadomienia sobie, że wszystko z nami OK. Ba! Mamy nawet porządane w świecie cechy, których nie mają nie-WWO, więc też jesteśmy światu potrzebni. Świetna robota wykonana tym odcinkiem!

[@katamagic3225]

Oczywiście „pożądane”.

[@katamagic3225]

Koniecznie muszę jeszcze dodać, że w zmniejszeniu przebodźcowania pomógł mi też ogromnie Wasz odcinek o uzależnieniu od telefonu i social mediów. Odkąd mocno ograniczyłam luźne scrollowanie czuję sporą poprawę ogólnie. Jesteście kompleksowi, holistyczni. Koniom lżej kiedy moc jest z Wami!

[@happysad91]

Pozdrowienia dla mnie samej, bo czytam opisy do końca! Dzięki Panu Dawciowi udało mi się dowiedzieć, że mam jakieś czynniki osoby WWO i że to normalne, że ludzi to spotyka i że nie jestem sama - dziękuję :)

[@kpolnocna6836]

Wow, doslownie wszystkie sytuacje ktore opisywal Redaktor Dawid zdarzaja sie i mi, nawet nie sadzilam ze sa one jakos powiazane ze soba. Dzieki Panowie, zglebie temat WWO, czuje ze moze mi to pomoc 🫶🏻

[@annaskoczylas2630]

Dobrze znowu móc zasiąść przy Waszym stole ❤ bardzo sie utożsamiam z tym o czym mówił Redaktor Podsiadło. A juz najbardziej smsy i prezenty!! Oszzz Ty jak bardzo mi to (pod)siadło. Pragne jeszcze rozwinąć te prezenty.. bo u mnie nie tylko o podarki chodzi, ale to może być cokolwiek, kanapka, obiad, cokolwiek.. jesli nie spotyka się to z jakąś bardziej znaczącą reakcją w głowie mam milion scenariuszy, że zrobiłam coś źle, i nawet nie tyle, że nie zasmakowało, ale po prostu było niedobre 😢 co napędza spiralę myśli jak w przypadku smsów. Trochę mi lżej kiedy myślę, że więcej ludzi tak ma. ❤ To byl najlepszy odcinek ❤

[@OdyniecAprum]

Nie ma takiego czegoś jak WWO :V to jest odmian autyzmu pozdrawiam z poziomu obecnej wiedzy psychologicznej

[@niefilozuj]

A można prosić o jakieś źródło? Chętnie poczytałbym :) (Piszę z rzeczywistą ciekawością obecnej wiedzy psychologicznej) Bo interesując się tematem u niejednego psychologa można znaleźć informacje o tym i zastanawiam się czy w takim razie ci psychologowie są "nienabieżąco"? I czy jeśli chciałbym się udać do jakiegoś psychologa, terapuety, o którego na stronie widzę wpisy o tej tematyce to takiego unikać? Serio piszę i serio pytam, bo chciałbym się udać na terapie tak ogólnie i teraz już mam total mętlik skoro ludzie tutaj piszą komentarze, że nie ma czegoś takiego

[@arachnephobic]

​@@niefilozuj niestety wielu psychiatrów i psychologow/terapeutów jest nienabieżąco. W moim przypadku dopiero 3 psychiatra ogarniał temat neuroroznorodnosci i najlepiej szukać takich, którzy w swoich opisach wspominają o pracy z ludźmi w spektrum autyzmu/adhd, jeżeli chociaż podejrzewasz u siebie takie cechy.

[@Se7enevil]

No to gratuluję wiedzy…sprawdź sobie różnice i nie wprowadzaj ludzi w błąd …wszystkie osoby w spektrum autyzmu są wysoko wrażliwe, jednak nie wszystkie osoby wysoko wrażliwe są w spektrum autyzmu

[@OdyniecAprum]

@@Se7enevil ziom pierdolisz głupoty xD

[@Se7enevil]

@@OdyniecAprum nie gadam z przygłupem sayonara

[@syladrzewinska1326]

Podziwiam Dawid twoją dojrzałość bo ja będąc w Twoim wieku często dawałam się przekraczać z uśmiechem na ustach

[@lolilu508]

A propo mówienia miłych rzeczy zarażam ludzi filozofia dzielenia się dobrymi słowami tj. jeśli kogoś za coś podziwiasz, kogoś za coś lubisz, coś ci się w kimś podoba powiedz mu o tym nie czekaj z tym, takie dobre słowo nic nie kosztuje a w pędzie codzienności zapominamy o tym lub myślimy, że jest to oczywiste.

[@Z0CH4]

Ależ piękny odcinek, redaktor Podsiadło tak pięknie ubiera w słowa te wszystkie przeżycia i emocje (z którymi swoją drogą bardzo się utożsamiam), a redaktor Kotarski daje przestrzeń i słucha

[@katamagic3225]

Mega popularnonaukowy odcinek! Ekstra, że poruszyliście ten temat, a zwłaszcza, że Dawid poruszyłeś, bo od dłuższego czasu byłam przekonana, że jesteś WWO. Aczkolwiek z inną książką odkrywałam w sobie WWO: „Wysoko wrażliwi” Elaine N. Aron, którą też serdecznie polecam. Pani Elaine stworzyła nawet test na wysoką wrażliwość (bez problemu do wygooglowania w interetach), gdzie, jak to nazwała Natalia de Barbarro: na niemal wszystkie pytania odpowiedziałam, nie tylko„tak”, ale: „Tak! Dokładnie tak!”.

[@ola90031]

Wow, jaki odcinek! Dzięki Panowie, słuchałam z zaciekawieniem (szczególnie, że trochę to po moim psychologicznym fachu) i o to kilka moich przemyśleń: 1) świetna jest w ogóle konwencja, że jeden z Was opowiada o czymś, co Go w jakiś sposób w ostatnim czasie zatrzymało i ma swoje przemyślenia. Super jest poznać Redaktora Podsiadło od takiej bardziej prywatnej strony, ale jestem pewna, że ten odcinek był tak świetny również dlatego, że Redaktor Kotarski jest tak wspaniałym słuchaczem. Podziw! 2) Totalnie kilka razy podczas tego jak Redaktor P. mówił miałam takie: "totalnie, też tak mam!" I zgadzam się, że to fajne odczucie, że nie jestem w tym sama 3) Ogólnie mam takie przemyślenia, że konstrukt WWO możemy obecnie rozumieć w kontekście temperamentu, czyli tego, z czym człowiek się rodzi. I jak wszystko, może przynosić człowiekowi dużo dobrego, ale też być źródłem wielu trudności. Świetnie to opisuje książka "Dziecko. Mlecz czy orchidea" - co prawda w kontekście dzieci (bo akurat ja z dziećmi pracuję), ale podkreśla rolę środowiska i tego, jak może WWOsoby wspierać, ale również kłaść kłody pod nogi 4) Jak zawsze, jeśli myślimy o sobie w kontekście WWO pewne rzeczy, o których mówił Redaktor P. mogą nas dotyczyć, a inne nie. U mnie na przykład może być tendencja do ruminacji czyli ciągłego rozpamiętywania jakiejś sytuacji, czy mogłam zachować się/ powiedzieć coś inaczej. Albo łatwość (w moim odczuciu) do odczytywania sygnałów niewerbalnych drugiej osoby i zdecydowanie łatwość do przestymulowania się 5) Co do wcześniejszego punktu, są np. wywiady samorzecznikow ze spektrum autyzmu, które mimo iż chciałyby patrzeć rozmówcy w oczy, nie robią tego bo wiąże się to z ogromnym fizycznym wręcz dyskomfortem (bo dostarczyć zbyt dużej stymulacji). Więc unikanie przez nich kontaktu wzrokowego jest sposobem na ochronę siebie. Super odcinek!

[@iam_angie]

Cieszę się, że jesteście!!! Zmiany w studio wspaniałe i mniej wspaniałe, otóż dostrzegam drewniejącego kwiatka... Czy podzieli los kruków? Dowiemy się w kolejnych odcinkach! No nieee Dawid nie przepraszaj za to, jaki jesteś! :((( Poza tym w mojej opinii nie wybrzmiało wystarczająco to, że WWO nie jest kwalifikowane jako zaburzenie. Redaktor Kotarski to kilka razy powtórzył, a WWO to tak subiektywne doznanie, odczucie i zespół cech i zachowań, że trudno byłoby to zdiagnozować i właśnie dlatego między innymi to pojęcie pozostaje pojęciem popularnonaukowym

[@martynamarkowska78]

Aż miło na sercu na widok samego powiadomienia, to chyba najbardziej komfortowy podcast, był ze mną podczas najgorszych i najlepszych chwil, doceniamy to co robicie dla nas 🥹 nie przestawajcie

[@Kate-zl9bf]

Dobrze, że przerwa się skończyła. Pusto było bez Was. Wciąż sprawdzałam czy nie ma nowego odcinka i się zastanawiałam na co się obraziliście 😊

[@szszjakanzjak]

Witam Panie r. Dawidzie i r. Radku, chciałabym bardzo podziękować za ten odcinek. To że poruszają Panowie ten temat jest dla mnie niezwykle miłą niespodzianką, ponieważ sama jestem WWO. Panie Dawidzie bardzo miło jest uslyszeć od kogoś że ma po prostu tak samo jak ja. Podczas słuchania śmiałam się kilka razy, chyba z szoku, bo często czuję się podobnie w wielu kwestiach. Jako (wysoko wrażliwa) fanka Pańskiej muzyki zdarza mi się ryczeć, mimo że muzykę znam przez cały czas, za każdym razem uderza mocniej i inczej, to chyba też kwestia tematu tu poruszanego :) Jeszcze raz bardzo dziękuje za piękny odcinek, pozdrawiam kruczki niezawodne

[@MalaJola1]

O jej! Ja mam dokładnie tak samo z mizofonią (samodzielnie zdiagnozowaną ;) ) jak redaktor Podsiadło. Zawsze myślałam, że to ja jestem "nie halo", że w środku czuję taką agresję i że nie potrafię skupić się na niczym innym tylko na tym drażniącym dźwięku. Najgorsze, że niektórzy z moich bliskich uważają, że "wymyślam" i ciężko mi im to wytłumaczyć. Przybijam wirtualną piąteczkę i jeszcze bardziej lubię! PS. Uwielbiam strefę ciszy w pociągu

[@melancholytower]

Wspaniały ocinek (wink wink). Najlepszy! Jako osoba totalnie nie wwo (chyba że chodzi dźwięki wpie*dalania posiłków, gardzę) i mająca zazwyczaj wy*ebane na wszystko jajca jak Radek, nie analizuję zbyt dużo, ale ta rozmowa otworzyła mi głowę na pewne sprawy, które dzieją się we mnie nieświadomie. Bardzo wartościowy kontent. Ostatni podpunkt rozwalił mi musk. Oraz... 56 minuta.... Wow! Myślę że etap osiągnięcia maksymalnego limitu przyjaźni i znajomych, o których wspomina Dawid, jest dla wielu wręcz pożądany. Ujęło mnie to. Imagine, że myślisz 'mam już dużo bliskich osób, więcej nie zmieszczę' a nie 'jestem zajebiście samotny i nie mam z kim spędzić wieczoru'. Chcę do tego miejsca.

[@czinklacz]

A ja mam takie spostrzeżenie, ze większość rzeczy o ktorych mowi Dawid i są wymieniane w punktach, pasuje do people pleaser'ów. Polecam odcinek Marty Niedzwiedzkiej w tym temacie, otwiera oczy

[@keysersoze4798]

Dawid bardzo dziękuję za tak szerokie przedstawienie tego tematu i podzielenie się z nami osobistymi przykładami ❤ piękna jest na nasza społeczność 🥰🥰🥰

[@Martyna-gl9lp]

Chłopaki... Tęskniłam 😘

[@ulkaorlicka6606]

Genialny odcinek! wiele razy zaśmiałam się na głos, ale i wielokrotnie pogrążyłam się w zadumie nad tym jak bardzo to wszystko o czym była mowa dotyczy także i mnie. Dziękuję za poruszenie naprawdę ważnego tematu bez zbędnego nadęcia i z zachowaniem klasycznej dla Was formuły żartu ❤️

[@amelkam]

Tęskniliśmy 🫶 dobrze Was widzieć!

[@a.a.8548]

Kochani Redaktorzy ❤️❤️ Uwielbiam Was słychać, oglądać, sycić się Waszą relacją, podziwiać piękną przyjaźnią i uczyć się od Was oczywistych rzeczy, ale jakże Nowych! Bo w Waszym wydaniu to jest niesamowicie nowe, takie tylko Wasze, niezwykłe! Dzielicie się tym ze mną i Waszymi widzami/słuchaczami, i jestem pełna wdzięczności za to. Wdzięczna za Was! Pozdrawiam serdecznie Agini 😊🙋🏼‍♀️❤️❤️ PS. Jestem z tych, co wzruszają się na reklamach.... 😎

[@asiakonicka9865]

Tak w kwestii nadwrażliwości na dźwięki, ja na przykład mam tak, że w momencie kiedy słychać pewne dźwięki (u mnie są to zazwyczaj dźwięki powtarzalne), chociaż nie raz bardzo próbuje, bądź dźwięk ten słychać delikatnie, nie jestem w stanie skupić się na niczym innym, tak jakby głowa słyszała ten dźwięk, podgłaśniała go, a przy tym denerwowała się że to słyszy. Ja również odczuwam przy tym dyskomfort spowodowany tym, że mnie w środku aż skręca, podczas gdy nie chce zwracać nikomu uwagi, no bo przecież nikt nie robi nic złego np. łupiąc słonecznik. Co następuje, jestem zła sama na siebie że muszę komuś zwrócić uwagę i wprawić ją w pewien dyskomfort dla mojego własnego spokoju

[@pissbottlemen]

mam tak samo! 🫂 Nic nie daje to, że próbuję skupić się na czymś innym, wkurzający dźwięk staje się w mojej głowie jeszcze głośniejszy

[@SarcasmIsMySecondName]

Ale super, takie powroty to ja lubię ❤

[@dominikasniegula9486]

Radku, niewiele może mówisz w tym odcinku, a i tak skłaniasz do refleksji i dajesz przykład jak słuchać. ;) To trzeba "umić" 😄

[@dominikasniegula9486]

Redaktorze*

[@kasiakasia9505]

53:34 co do tych 150 osób, z którymi człowiek jest w stanie utrzymywać relacje to faktycznie istnieje coś takiego jak liczba Dunbara. Radektor zaiste miał rację, ma to związek z początkami rozwoju naszego gatunku i tworzeniem się grup społecznych, polecam bardzo książkę Dunbara ,,Człowiek. Biografia" naprawdę świetna historia ewolucji człowieka wyjaśniona trochę bardziej z perspektywy psychologicznej za ten odcinek bardzo wam dziękuje🩵otulające wiedzieć, że nie jest się samemu

[@beatab799]

Ten odcinek to SZTOS. Idealnie wstrzelił się w środek mojego emocjonalnego rollercoastera. Dawno nic mnie tak nie poruszyło. Z miejsca kupiłam książkę, o której mówił Dawid. Jakie to uwalniające, kiedy uświadamiasz sobie skąd się biorą twoje skrajne reakcje, jakie mechanizmy działają w twojej głowie i jak sobie z nimi poradzić. Kurcze, jak ja tego potrzebowałam…Ta wiedza dosłownie ratuje mi życie… Mocno ściskam wszystkich WWO. Dziękuję❤

[@Megaemce]

Oj Panowie, temat-bolączka mojego życia. Radek pytasz się co się dzieje w takim momencie jak w wagonie ciszy? Jestem na świeżo po takim kryzysie przewrażliwienia dźwiękowego więc chętnie opowiem. Wyobraź sobie, że jesteś podczas letniego popołudnia w grubym gryzącym swetrze. Każdy twój ruch drażni twoją skórę i powoduje, że chcesz ten sweter jak najszybciej zdjąć. Dodatkowo jesteś cały spocony, zaś sweter jest za mały. No i teraz tę metaforę przełóż na odczucie w umyśle. Każdy dźwięk brzmi jakby odbijał się w twojej głowie i bez końca drażnił, tak długo, aż jedyne co czujesz to irytację, którą kończy się drażliwością, a w przypadku długotrwałych dźwięków wręcz agresją. Gdy dochodzisz do stanu wysokiej drażliwości to zaczynasz słyszeć już nieomal wszystko. Kapiącą wodę, płynięcie wody w rurach, szymienie wiatraka. Generalnie nie polecam.

[@gonzogorf7019]

mi pomogło odstawienie kawy i energetyków

[@synterr]

Stukot stóp muchy na blacie w kuchni... ;) Żartuję sobie, sam jestem wysoko wrażliwy, również na dźwięki. A obecne mieszkanie w którym jestem to piekło.

[@Megaemce]

Niech zgadne: tupiący sąsiedzi? To był mój krzyż w Polsce. Moim nowym są obecnie indonezyjskie meczety o 4:20 i totalny brak szacunku do przestrzeni wspólnej jeżeli chodzi o nadużywanie basu. Ale polecam pod tym względem Japonię. To kraj ludzi wysokowrażliwych na wszystko.

[@maciek1208]

Panowie jest takie bardzo ładne słowo w języku angielskim - “estrangement”, które można odnieść również do sytuacji w której zaczynamy dystansować się od bliskiej nam osoby z powodu pogłębiających się między nami różnic. Ja osobiście doświadczyłem takiego estrangement z moim najlepszym przyjacielem z czasów liceum, po tym jak wyjechałem na studia zagranicą. Jestem ciekaw, czy wy macie podobne historie.

[@agap5906]

Ja długo myślałam, że jesteśmy z córką WWO. Ostatnio usłyszałam, że ten termin wymyśliła psycholog, która obserwacje prowadziła na dzieciach z autyzmem i raczej to są cechy że spektrum. Co się zgadza bo moja córką jest neurorożnorodna i ja raczej też.

[@TheCrimsonPope]

Dokładnie, to jeszcze było w czasach, jak nieneurotypowość była mocno stygmatyzowana i pani (o tytule naukowym niezwiązanym z żadną licencją na diagnozowanie i doradzanie ludziom w życiu) wypracowała tę 'łatkę' żeby tylko można mówić, że się jest neurotypowym, tylko "wysoko wrażliwym". Niestety takie popularne filmy czy podcasty popularyzują bzdury. :(

[@domiwa]

Mam identycznie tak jak Redaktor Podsiadło 🤯 Wreszcie ktoś to głośno powiedział! 🙌

[@martazarazinska8685]

No to ja w 100% haha uwielbiam sprowadzanie tej wyjątkowości, tej różnicy do żartu 😆❤ no kocham, płaczę że śmiechu wtedy😂

[@katamagic3225]

Koniom lżej, kiedy moc jest z Wami!

[@kinameller]

Dziękuję za ten podcast, bardzo dużo dla mnie znaczy, jak bardzo się utożsamiam, poczułam wielką ulgę, jest nas naprawdę sporo na tym świecie, Radek wspaniała przestrzeń z Twojej strony i umiejetność słuchania - szacunek, Dawid odwaga i otwartość - szczerość - dzięki Waszej rozmowie poczułam się lepiej ze sobą - niby człowiek wie, jaki jest, ale zawsze jest jakieś ale … po tej rozmowie też będę mówić o sobie WWWO - jesteśmy the best 🤗

[@emiliataraszkiewicz794]

Tesknilam za spotkaniem z Wami 😊 mam wrazenie ze po obejrzeniu tego podcastu zaczelam rozumiec siebie bardziej ❤ dziekuje

[@Kk17kkK]

Milo Dawid ze sie tak otworzyles👍 Mam to samo! Wiem o czym mowisz. Pozdrawiam serdecznie

[@gonzogorf7019]

co czwartek otwierałem internety i czekałem... aż się doczekałem!

[@AgataSulikowska-rf7nc]

Po pierwszych paru sekundach podkastu westchnęłam bo przyszło tylko jedno do głowy: jak dobrze Was znowu usłyszeć😀Co do tematu WWO z pewnością sięgnę po lekturę, wiele razy o tym myślałam bo wiem, że ta "nieco wyższa wrażliwość" jest w mojej naturze, ale chyba myśl o tym, że zinterpretuje to w niekoniecznie konstruktywny sposób mnie powstrzymywała. Teraz będzie łatwiej 😜Dziękuję i bardzo wielki szacun dla Ciebie Dawid, że tak się otworzyłeś i podzieliłeś swoim przemyśleniami. Moje natomiast są takie, że uwielbiam Wasze koegzystowanie jako przyjaciół od śmiechu po pełnowymiarowe zrozumienie. No cudowne są momenty kiedy Dawid rozwala bank jakimś śmiesznym zwrotem, a Radek szczerze śmiejąc się próbuje złapać oddech i mówi w aprobacie" to niesamowite"😍 Mam wrażenie, to śmieszne, że słuchając Waszych rozmów czuję, że to rozwija poszerza moje spojrzenie, jakaś taka mądrzejsza przez tę chwilę się czuję i nawet chwilę dłużej 😁😜 Pozdrawiam

[@nataliakuzak914]

A jednak ta pradawna prawda że przeciwieństwa się przyciągają jest prawdziwa 😉 pięknie ❤ jak zawsze zachwycacie i swoją relacją i treścią oczywiście 😊

[@dorolkazu5371]

Ależ to jest piękny odcinek! Myślałam, że ogólnie bliżej mi do red. Radka (koty, niebieski 😉), ale chyba nikt nigdy tak dobrze nie wyraził tego co czuję tak jak Dawid w tym odcinku. Właściwie oprócz ostatniego punktu (ja jak czuję, że z kimś mi nie po drodze raczej szukam swojego towarzystwa, ale bardzo szanuję taki sposób wychodzenia ze swojej strefy komfortu) zgadzam się z KAŻDYM słowem. Też często jaram się jakimiś planami, a jak nadchodzi ten dzień to wszystko okazuje się gorsze od siedzenia w domu. Cudowny jest fragment o tym, że nawet jeśli nie utrzymujecie kontaktu codziennie, to nie znaczy, że relacja jest słabsza. A przykład z od razu "odstawionym" prezentem jest bardzo prawdziwy. (Róbmy update dotyczący prezentów ludziom, od których je dostaliśmy, to naprawdę jest super miłe) Tak samo miewam z rozmowami - jak zaczynam opowiadać i widzę, że ktoś w tym czasie ma w głowie coś innego, to od razu mi się odechciewa. Co do przebodźcowania, nie utożsamiałabym tego z mizofonią, ale na pewno ma to związek. Są okresy, że jestem w stanie bardzo dużo znieść, ale bywają momenty, że najmniejsze bodźce mogą mnie dojechać i to chyba właśnie zależy od poziomu zmęczenia itp. Dawid ma wielkie szczęście, że ma takiego przyjaciela jak Radek, który niedoświadczając takich rzeczy, alceptuje je i stara się zrozumieć. Wszyscy potrzebujemy takiej osoby ❤ Ale zgadzam się też z tym co piszą inni. Bywa ciężko, ale ta wrażliwość jest piękna i pozwala chociażby odbierać sztukę całym sobą. Na koniec dziękuję redaktorom za tak piękny, mądry i ważny odcinek ❤

[@Natalia-ud1xb]

Naprawdę super odcinek. Bardzo wartościowy i mega dużo można z niego wynieść, czy zrozumieć albo utożsamić się z którymś z redaktorów ❤ Kocham to że genialnie ogląda się zarówno te luźniejsze odcinki bardziej do pośmiania jak i te bardziej zorganizowane i przemyślane 🥰

[@agnieszkajaworek9634]

Dziękuję Redaktorze Dawidku za szczerość, za podzielenie się z nami swoimi emocjami. O sympatię ludzi do Redaktora nie ma co się martwić, u znakomitej większości Redaktor wzbudza pozytywne emocje. Ja osobiście jestem pod wrażeniem osobowości obu panów z PKP. Znalazłam tutaj swoje comfort i happiness.

[@katarzynazefir8760]

Boziu jak dobrze że to oglądnęłam. To ja, do tego mam wszystko, ale opis jest genialny, tak trafiony! W ogóle rozumiem Was w pół słowa ... Cały odcinek rżałam, a na końcu się popłakałam ze śmiechu jak chyba nigdy w swoim życiu. Dzięki Wielkie !

[@visual969]

Panie Dawidzie, gdy tak słuchałem jak Pan wymienia swoje doświadczenia i opowiada o swoich odczuciach, to za każdym razem łapałem się na przytakiwaniu głową i mówieniu sobie w myślach, że w sumie to mam podobnie jak Pan. Powiem, że jest to dla mnie relatable: - zastanawianie się nad tym, czy powiedziałem coś nie tak, - chwile, w których wolę pobyć sam na sam, bo czuję się wycieńczony długimi kontaktami lub jestem już przebodźcowany, - empatyczne podejście do innych ludzi. Rozumiem Pana punkt widzenia i cieszę się, że mogłem wysłuchać Waszego podcastu. Naprawdę tworzycie Panowie zgrany duet. Gorąco Was pozdrawiam. I dla wszystkich WWO mówię, kochajmy siebie takimi, jakimi jesteśmy, bo każdą cechę można przekuć w swoją siłę. Nie zapominajmy tylko nad sobą pracować. Doceńmy siebie i pozwólmy sobie czasem na dystans i na więcej asertywności. Trzymajcie się cieplutko! 😄

[@BrickLawSTUDio]

W końcu, wróciliście! Wróciliście do rozmów, które actually są na konkretny temat, a jednocześnie zawierają dogłębne wejrzenie wgłąb siebie (idem per idem, tak wiem 😊). To jest właśnie taki rodzaj rozmowy, jaki sam lubię najbardziej podczas spotkań z przyjaciółmi: rozmowa o tym, co mamy w sobie, jak odczuwamy, jak obserwujemy i przeżywamy otaczający nas świat. Good job, keep it up!

[@agula00]

Panowie, dziękuję bardzo za ten odcinek. Jestem poruszona tym jak bardzo szczera i odważna to była rozmowa która poszła w świat. Dziękuję za wybór tego tematu, jest on mi bardzo bliski. Myślę, że często osoby ktore doświadczały sporo trudu w życiu, mogą trochę inaczej patrzeć potem na świat i do niego podchodzić, nierzadko chyba właśnie ze sporą wrażliwością i czujnością na różne sygnały. Wydaje się że osoby dotknięte ptsd/cptsd mogą mieć dużo różnych nadwrażliwości. Zostając w temacie mam spore nadwrażliwości zmysłowe, głównie na dźwięki i światło. I odpowiadając na pytanie redaktora Radka żeby podzielić się takimi doświadczeniami jak ktoś ma ochotę, to co do światła, potrzebuję przez większość część roku chodzić w okularach przeciwsłonecznych wychodząc na zewnątrz, a w domu bardzo rzadko zapalam pełne światło. W przeciwnym razie bardzo mnie drażni światło, nie jestem w stanie się skupić, może to powodować napięcie psychiczne i fizyczne. Nadwrażliwość słuchowa objawia się tym, że uwielbian ciszę, ciężko mi wytrzymać gdy pojawia się sporo nieoczekiwanych hałasów które narastają (place zabaw, urodziny dzieci, zatłoczone miejsca - wydają się być ogromnym wyzwaniem). I dokładnie to jest to uczucie które redaktor Podsiadło wspomniał, że to jest o moment o krok przed krzykiem, potrzebuję wtedy bardzo szybkiej ewakuacji z takiej sytuacji, bo narasta we mnie bardzo duże napięcie, trochę tez agresja, tak jakby to wszystko było skierowane przeciwko mnie a ja muszę się obronić (mechanizm walcz lub uciekaj). Wydaje się że jest to mocno skorelowane z przeciążeniem układu nerwowego. Jeśli ma za sobą ogrom pracy, wytrzymywania sytuacji potencjalnie nie do wytrzymania, to w przyszłość będzie potrzebował odpoczynku, wyregulowania, spokoju. Niesamowicie inspirujacy temat, dziękuję za poruszenie go, być może odczarowanie i dodanie otuchy innym WWWO:)