Czy możesz powiedzieć, że odgrywasz główną rolę w swoim życiu? Historia Twojego życia jest o Tobie.

Warsztaty Psychologiczne "Obfitość" - 12-14 kwietnia 2024 | Beskid Wyspowy
Warsztaty Psychologiczne "Wędrówka" - 5-7 lipca 2024 | Beskid Wyspowy
Warsztaty Psychologiczne "Gotowość" - 27-29 września 2024 | Beskid Wyspowy
Warsztaty: edytazajac.pl/....
Kilka słów wyciągniętych z tego odcinka:
Postawie to pytanie przed Tobą i sobą. Czy możesz powiedzieć, że odgrywasz główną rolę w swoim życiu? Czy można powiedzieć, że ta historia jest o Tobie? Zastanów się jak będziesz opowiadać tą historię w przyszłości swoim bliskim. Czy będzie tam coś wartego opowiedzenia?
Szukanie drobiazgów, ale też uwiecznianie tej codzienności sprawia, że to Ty stajesz się najważniejszą częścią, głównym bohaterem swojego życia, ale tylko jeżeli uwieczniasz swoje doświadczenia.
Główny bohater swojej życiowej opowieści to jest bohater, na którym się koncentrujemy. To jest bohater, którego potrzeby są ważne. To ktoś, kto ms swoje rozterki i my się nad nimi pochylamy. To jest ktoś, kto jest po prostu ważny, jego upadki, wzloty, dramaty, wszystko to jest na tyle ważne, że warto to zauważyć.
Czy główny bohater filmu siedzi pół dnia przy telefonie? Czy siedzi w bezruchu albo w oczekiwaniu na lepsze okoliczności? Czy ten bohater robi coś, żeby na miarę swoich możliwości, na tym etapie życia stworzyć piękną życiową historie?
Zapraszam do wysłuchania kolejnego odcinka Podcastu o psychologii.
Zapraszam do rozmów: INSTAGRAM: / edytazajac
FACEBOOK: / edytazajacpl
BLOG: edytazajac.pl
Podcast do odsłuchania również tutaj:
Spotify ➡ cutt.ly/bHZGzXa
KZbin ➡ cutt.ly/QHZGTdl
Google Podcast ➡ cutt.ly/7HZG3of
Soundcloud ➡ cutt.ly/KHZGBr4

[@ewle5119]

Pani Edyto, bardzo dziękuję za podzielenie się tymi przemyśleniami. Widzę w nich siebie. To ja jestem tłem dla czyichś żyć, mierzi mnie to a mimo to, tkwię w tym. Nie czuję w sobie mocy sprawczej wobec samej siebie. Jestem poddańcza, służalcza i wyjałowiona. Nie mam pasji, planów i marzeń. Wyrobnica zaraz po przebudzeniu. Czuję się totalnym 'przegrywem' i prymitywem. Mam 39 lat i już dziś moje denne życie mogłoby się skończyć. Nikogo by to specjalnie nie obeszło, bo czuję się jak sól w oku, nawet swoich dzieci i partnera. Nie umiem zwalczyć w sobie tej 'autobeznadziei', oni to czują. Nie mam do nich żalu bo to ze mną jest ciągle coś nie tak. Tu łatwiej było mnie się otworzyć. Dziękuję i przepraszam za ten malkontencki ton. Dobrze, że są takie osoby jak pani... Pozdrawiam. E.

Bardzo dziękuję za otwartość tutaj i podzielenie się! To naprawdę ważne. Mam nadzieję, że to będzie początek zmian? Nawet malutkie zmiany mogą przynieść efekty. Będę mocno trzymać kciuki i od razu zachęcam do wysłuchania odcinka podcastu o życiu zaangażowanym. kzbin.info/www/bejne/fHSwdoWhgKx4hac