Dół czy depresja? - Strefa Młodzieży SWPS

"Jak odróżnić zwykłego doła od depresji?", "Kto jest najbardziej narażony na depresję?", "Czy to prawda, że na psychologię idą ludzie, którzy sami mają problemy ze sobą?", "Jak poznać, że przyjaciółka, która mówi o samobójstwie nie żartuje?". Są to jedne z najczęściej pojawiających się pytań zadawanych nam przez młodzież podczas warsztatów, które prowadzimy w całym kraju. Postanowiliśmy nagrać odpowiedzi na te i inne często zadawane nam pytania aby każdy młody człowiek miał szansę je poznać.
Strefa Młodzieży jest projektem profilaktyczno-edukacyjnym SWPS skierowanym do młodzieży ponadgimnazjalnej, jej rodziców oraz nauczycieli. Podczas Spotkań Psychologicznych poruszamy tematykę związaną z okresem dorastania, problemami występującymi w tym momencie życia. Omawiamy także tematy, które powszechnie traktowane są jako tabu, dyskutujemy o różnicach między ludźmi i wskazujemy możliwe drogi rozwiązywania często bardzo poważnych problemów. Strona projektu: www.strefamlodziezy.pl/
#depresja #młodzież #samobójstro #dół #dorastanie #śmierć

[@annaszymanska2268]

Chciałabym żeby michał poruszył temat o samookaleczaniu, myślę że ten temat będzie odpowiedni bo bardzo duża część młodzieży tak odreagowuje problemy.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Anna Szymańska, Michał już poruszył ten temat, dokładnie w tym odcinku: kzbin.info/www/bejne/rV7OaHqipMRsd7c

[@Scelbol]

Ja bardzo chętnie posłuchałabym o zaburzeniach odżywiania, którym często towarzyszy właśnie depresja…

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Jecari, przekażemy Michałowi :)

[@CyprianBieniarz]

Bardzo przyjemnie słucha się Michała :)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Bardzo nas to cieszy :)

[@hulk93]

Cyprian Bieniarz Dołączam się do tego co napisał Cyprian :)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

hulk93 bardzo się cieszymy! :-)

[@hulk93]

Może to trochę nieodpowiednie miejsce na takie dyskusje. Ale czy wiedzą Państwo, czemu Pan prof. Wojciszke już nie pisze do Charakterów? :P

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

hulk93 o to trzeba byłoby zapytać redakcję Charakterów :)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Drodzy, polecamy Wam również wykład Michała, w którym rozwinął on nieco ten temat: kzbin.info/www/bejne/d2Ovk6mbbtmhisU

[@mrs.alicja5122]

Tak zaburzenia psychiczne i odżywiania to tematy o których chciałabym się więcej dowiedzieć, ponieważ chce porównać swoje zachowania. Chciałbym bardzo być psychologiem ale niestety boje sie ze jak ktoś przyjdzie do mnie i powie że to biją rodzice, to nie wytrzymam i pójdę i ich sama pobije. Dziękuję że zrobiliście taki materiał, dużo się można dowiedzieć, ciekawy temat i proszę o więcej :)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Mrs.Alicja512 , po pierwsze cieszymy się, że podoba Ci się materiał, Na naszym kanale znajdziesz więcej takich filmów, a kilka jeszcze opublikujemy niebawem. Po drugie, jeśli chcesz się dowiedzieć więcej nt. takich zachowań zapraszamy na spotkania Strefy Młodzieży SWPS, na których Michał Pozdał opowie znacznie więcej, można też zadać więcej pytań. Tutaj znajdziesz harmonogram spotkań w poszczególnych miastach, możesz zachęcić swoją szkołę czy klasę do udziału w warsztatach: www.swps.pl/strefa-mlodziezy. Po trzecie, jeśli chcesz zostać psychologiem, nic nie stoi na przeszkodzie, na pewno w trakcie studiów dowiesz się wiele o etyce zawodowej, jednak pewien dystans na pewno się przyda.

[@zaufanyterapeuta]

Bardzo wartościowy materiał :)

[@cofine7]

Każdy powinien to obejrzeć

[@ewe5183]

mam pytanko, jak wygląda wizyta u psychologa, psychiatry ? czy wywiad z lekarzem polega na opowiedzeniu mu całego życia bądź ostatnich miesięcy czy to lekarz zadaje pytania lub robi jakąś ankietę? myślę że dużo osób wstydzi się tworzyć monologów na swój temat bo to bardzo intymne i krępujące :/

[@czarnaja3824]

Zależy od psychologa u każdego jest inaczej

[@arishine9716]

Ja od ponad 6 miesięcy źle się czuję i nie mam na nic ochoty. Od września byłam w szkole tylko 3 tygodnie i ciężko mi teraz wrócić. Bardzo kłócę się z rodziną i nienawidzę swojego ojca za jego teksty które mnie poniżają ,jest mi ciężko bo w domu nikt mnie nie wspiera. Matka nigdy mi nie pomagała bo sądziła że sama dam radę co nie było prawdą a siostra dokłada mi problemów dokuczając mi i drwiąc ze mnie. Wszystko co złego się stanie w domu jest moją winą. Przez cały czas siedziałam w pokoju leżąc i słuchając muzyki. Kiedy spotykałam się z przyjaciółką była ona wyzywana i poniżana kiedy tylko spotkanie się kończyło. Miałam myśli samobójcze i byłam blisko próby jednak stchórzyłam. Byłam u psychiatry i miałam oddział dzienny z innymi. Nie czułam by mi to pomagało a tylko mnie denerwowało siedzenie tam. Nocami płaczę i przypominam sobie jak mi ciężko żyć i wstać po szklankę herbaty. Wszystkie moje plany na przyszłość mam teraz gdzieś i boję się że i tak nic z tego nie będzie. Co mam zrobić? (Byłam u lekarza)

[@Laurakaminska-cj7tj]

Dziękuję muszę z kimś porozmawiać

[@amesqui9163]

posluchalabym o dystymii

[@jestekrytykie2155]

2 tygodnie? Jak ktoś ma już 5 lat stażu za sobą, to co wtedy?

[@Kalcia-pf6wz]

Ja mam dluzej:))

[@jestekrytykie2155]

@@Kalcia-pf6wz Jednoczmy się w naszym szczęściu :D

[@kubekandroid]

Ja jestem spokojny , ale czasem wydaje mi się że tracę kontrolę nad życiem , idę ulicą jestem otępiały , ale gdy jestem z kimś i rozmawiamy czuje spokój .

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Być może warto porozmawiać o tym z kimś bliskim, takie rozmowy często pomagają :)

[@panananas7809]

Dół można mieć przez 7 lat? Nie sądzę :(((

[@jewa3097]

hej! trochę późno piszę bo 3 lata później ale 3 lata wcześniej nie miałam tego preblemu. Mam 14 lat i coś około 8 miesięcy temu zaczęłam BARDZO dużo myśleć myślałam nad sensem mojego życia coraz mniej miałam ochotę wychodzić gdzieś ze znajomymi próbowałam poprawić sobie humor lodami filmem ale nie działało. W internecie wyczytałam że jest coś takiego jak depresja zimowa myślałam że pewnie na to choruję bo właśnie nadchodzi zima ponura pogoda itd myślałam że to przejdzie w końcu to byla zimowa depresja więc miała mi przejść z nadejściem wiosny. Niestety nadal się źle czuję psychicznie a nawet gorzej. Nie rozmawiałam z nikim o tym dużo myślałam o samobójstwie. Gdy jestem w czyimś towarzystwie często żartuje usiłuje się uśmiechać i być miła wszytko jedno czy to koleżanka czy mama nie chcę i nie lubię o tym rozmawiać. Nadal nie wiem czy to depresja próbuję ciągle odgadnąć. Czytalam coś o chorobach psychicznych może to być po prostu zwykłe dojrzewanie przecież, a ja jak głupia użalam się nad sobą i wmawiam sobie ze to jakas poważna choroba pff. Wtydze się i tym rozmawiać z np psychologiem bo wiem ze moja mama zaraz się o tym dowie. Nie chcę żeby wiedziała ani nikt inny. taka moja historia :)

[@syla55555]

Czy osoba nieśmiała, introwertyczna ma szansę stać się dobrym psychologiem? Czy w ogóle jest szansa, że zostanie psychologiem? Świetny materiał :)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Wiedźma Niczyja, każdy ma szanse! :) Polecamy, a propos Twojego pytania, obejrzenie rozmowy z Izą Jąderek - naszą absolwentką, a obecnie już psychoterapeutką i wykładowczynią. Opowiada ona o swojej drodze i podpowiada kilka ciekawych rzeczy :) kzbin.info/www/bejne/rIWzdZadlq-AjJo

[@agnieszkamichalska3011]

Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej (SWPS) Iza nigdy nie była spokojną i nieśmiałą osobą, więc obawiam się, że to nie jest odpowiedź na pytanie

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Agnieszka Michalska, niekoniecznie chodzi o nieśmiałość w przypadku Izy, ale raczej o to, jak wiele można w życiu zmienić :) Po prostu Można! :)

[@dreampresident3116]

Czy stworzenie takiego worka jak depresja nie daje super pola do popisu terapeutą, psychologią, psychiatrą? Skoro wszystkich trzeba leczyć? Super sprawa. Jak dla m ie dorzucanie do ognia jest najgorsze. Bo w większości jest to zwrócenie na siebie uwagi, wynikające ze sprzężenia zwrotnego niskiej samooceny i poczucia wartości :/ Problem zwykle jest w trauma za dziecka, jest też taka choroba jak moda.. No i oczywiście trzeba mieć jakiś światopogląd który pozwala widzieć sens w wstawaniu rano. (wygrałem z depresją, by nie było że sobie pierdole, bo zaraz kółko ludzi którzy pod płaszczykiem depresji wykorzystują innych ludzi, rzuci się na mnie z pazurami)

[@weronikaszymanska2237]

Ja martwie się ze mam depresje, ponieważ moja wychowawczyni zauważyła ze ponoć "nie jestem sobą" i rodzice powinni udać się ze mna do psychologa bo mam objawy depresji, do tego przestałam grać w koszykówkę, nie wiedziałam co po prostu robić na boisku, tam tez podejmujesz przecież decyzje. Spie czasami albo za malo (np 2godziny) a raz potrafię iść spać normalnie i w nocy spać 10h a po powrocie do domu spać jeszcze 3. Powinnam się posłuchać wychowawczyni i jednak isc do specjalisty?

[@shirolps9475]

Niedługo kończę 12 lat. Od dłuższego czasu bardzo się zmieniłam. Kiedyś chodziłam na tenisa, koszykówkę i piłkę nożną, sprawiało mi to przyjemność. Miałam przyjaciółki, byłam duszą towarzystwa. Spotykałam się z kolegami na boisku i w parku. Wszystko zaczęło się rok temu w wakacje w tedy zaczęły się problemy z odżywianiem. Tata nigdy nie był dla mnie miły ale zaczął krzyczeć na mnie z byle powodu. Że jestem beznadziejna, do niczego się nie nadaje nic ze mnie nie wyrośnie, z czasem wszyscy zaczęli tak mówić mama babcia. Bardzo mnie zabolało gdy powiedziała że jestem nic nie warta. Zaczęłam na na nich krzyczeć i się denerwować z czego oni się tylko śmiali, takie sytuacje kończą się moim płaczem i zdążają się za często. Przyjaciółka przestała się do mnie odzywać a ja nie miałam komu się zwierzyć. Ciągle za nią tęsknię. Później brak akceptacji siebie, przytyłam. Płaczę sama z siebie a czasami nawet nie mam siły płakać. Tnę się. Przestałam się z kimkolwiek spotykać. Nie chodzę już na żadne zajęcia. Całymi dniami siedzę zamknięta w pokoju. Mam problemy że spaniem. Stałam się bezużyteczna. Najbardziej przejmuję się swoim brakiem energii. Nie mam na nic siły. Nawet chwila nauki sprawia mi ogromny wysiłek czy przejażdżka rowerem. Mam ochotę cały czas spać. Stale jestem senna. Wszystko złe to ja. Takie zdanie o mnie mają. Myślę, że to wszystko nie ma sensu tak jak całe moje życie. Nic nie sprawia mi już radości. Nie ma tutaj powodów do dumy, nie każdy zdaje sobie z tego sprawę. Jednak piszę to żeby ktoś mi pomógł. Bo gdy mówię swojej pseudo 'przyjaciółce' że chyba mam jakaś depresję to słyszę takie coś: - Od czego byś miała niby tą depresję? Przecież TY nie masz ŻADNYCH PROBLEMÓW. Nie biją cię. Gdy to słyszę to już sama nie wiem co mam myśleć...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Opowiedz o tym szkolnemu pedagogowi albo psychologowi, przyjaciółka może nie rozumieć pewnych spraw.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Znowu Debilistyczne załatwienie sprawy. No sam widzisz jaki jesteś CIENIAS. Ze tez tacy jak Ty chcą być GURU dla ludzi z problemami. Wstyd👎👎👎 (*_*)

[@astral803]

A jeśli ktoś nie ma z kim porozmawiać? Bo np. czesto jest tak że córka/syn boi sie powiedzieć rodzicom o tym i chciałby powiedzieć to komuś innemu albo rodzice sądzą że poprostu jest smutny i zaraz mu przejdzie. Bo niektóre osoby mogą nie mieć blisko siebie psychologa, albo osoby z którą mogą o tym porozmawiać i która im pomoże, u mnie w szkole nigdy nie byłam u psychologa żeby porozmawiać o tym ponieważ wydaje mi sie że to by wyglądało jak bym poprostu żartowała sobie z niej i zajmowała jej czas bo ludzie w mojej szkole nie wiedzą co to problemy psychiczne...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Ludzie nie, ale psycholog szkolny już wie czym są takie problemy i właśnie takie osoby są w takich placówkach zatrudnione - by przede wszystkim pomagać, wysłuchać i wesprzeć. Dlatego warto jest korzystać z dostępnych źródeł pomocy( nie zawsze są one na wyciągnięcie ręki jednak tak jak w tym przypadku psycholog szkolimy to wciąż psycholog i jego praca polega właśnie na tym; aby wysłuchać problemów uczniów.

[@damianergan8017]

Depresja to straszna choroba ja sam mam depresję już od paru lat i muszę ż tym żyć Mam fajną rodzinę i dziękuję za to energia która nas stworzyła mimo to jestem bardzo nieśczęśxiwym człowiekiem a mam dopiero 18 lat.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Przykro nam, że doświadczasz tak negatywnych aspektów życia w tak młodym wieku. Ze swojej strony możemy jedynie zasugerować kontakt ze specjalistą jeśli oczywiście czujesz taką potrzebę.

[@iyai6339]

Ja mam 12 lat i cały czas jest i smutno nie wiem co robić czuje się źle w swoim ciele czasem chcem umrzeć mam małe problemy ze spaniem

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Porozmawiaj na ten temat z rodzicami i/lub pedagogiem czy psychologiem w szkole - oni pomogą Ci ocenić, czy jest to przejściowy stan, czy powód do interwencji :)

[@kumamom4526]

Czasem zastanawiam się czy ja moge mieć depresję. To co na samym początku mówił pan Michał się zgadza, lecz zwykle nie mam myśli, że sobie nie poradzę itp. Mam bardzo dużo nadziei w sobie, więc jakoś przekonuję się to okreslonych działań. Dodam jeszcze, że czuję coś takiego od roku.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Może warto skonsultować się z rodzicem lub szkolnym psychologiem/pedagogiem? Oni pomogą Ci ocenić, czy wizyta u specjalisty będzie dla Ciebie dobrym wyjściem :)

[@kubawedkarz]

Co zrobić jeśli mam myśli samobójcze, i te myśli nie chcą odejść? Samookaleczanie się jest normą u mnie

[@loveblack.6893]

Czy jeśli czuje się źle kilka dni (4-7) a później kilka dni dobrze, ..i później proces się powtarza( albo pół dnia tak pół tak).Prawie cały czas mi się chce spać ,raczej nie wychodzę z domu chyba że do szkoły gdzie czasem się po śmieje z dziewczynami troche..ale nawet jak się pośmieje to zaraz mam doła jeśli jest to jeden z kiepskich dni..Wcześniej jak było źle często wychodziłam na długie spacery z słuchawkami w uszach(lubiłam je) dodam że byłam uzależniona od samookaleczania się (to było najbardziej nasilone w 2gimnazjum..ale zaczeło się jakoś pod koniec 6 klasy) teraz jestem w 3 technikum.. Jestem raczej taka spokojna,jak napisałam wcześniej wiecznie śpiąca,czasem bywa żę w ogóle nie mam apetytu bo jest mi smutno,albo jestem taka pusta w środku a bardzo często nie znam albo nie potrafie zobaczeć przyczyny może dodam że mój tata umarł jak byłam mała miałam około 3 lata więc wychowywała..nadal wychowuje sama mama z którą jestem dość bardzo związana ale nie umiem z nią gadać o tym że źle się czuje bo mam pwrżenie że mnie nie zrozumie albo powie że to nie problem albo że wyolbrzymiam (raz byłam zmuszona jak dowiedziała się o moich problemach o których napisałam na początku) i były wizyty u psychologa i tak dalej..No i co moge jeszcze powiedzieć to to że od 5 miesięcy nie mam przyjaciołki z którą mogłabym być blisko,przytulić się czy posiedzieć ,pogadać albo pomilczeć..kogoś w swoim wieku .. byłam też wyzywana śmiano się ze mnie przez 5 lat szkoły od 4kl do 2 gim..bo byłam gruba i nadal jestem ale teraz juz mam to w dupie szczerze mówiąc..boje się o moją przyszłość raczej widzę ją w czarnych barwach że nie znajdę nigdy chłopaka,żę zostane całkiem sama bo tata nie żyje i jestem jedynaczką.. Proszę o odpowiedź..

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+MIŚKA MIŚ bardzo nam przykro słyszeć o Twoich zmartwieniach! Samookaleczanie się i depresją są tematami, z którymi nikt nie powinien radzić sobie sam, szczególnie osoba tak młoda. Może zacznij jednak od rozmowy z mamą? Wiemy, że rozmawianie z nią o Twoich problemach może być trudne, ale pamiętaj, że to właśnie ona jest Twoją najbliższą osobą i Twoją przyjaciółką. Być może zwyczajnie nie wie jak to okazać? Być może ona ma poczucie, że to Ty się od niej odsunęłaś i nie rozumie powodów? Być może ona też nie wie jak rozmawiać z Tobą o emocjach - Twoich oraz swoich. To nie jest nic złego - jesteśmy tylko ludźmi, nikt z nas nie urodził się z pełną wiedzą psychologiczną czy rodzicielską. Jesteśmy jednak przekonani, że jeżeli zdecydujesz się na szczerą rozmowę z mamą o Twoich uczuciach, doświadczeniach w szkole i obecnych lękach, otrzymasz od niej wsparcie - chociażby w postaci wysłuchania Cię i przytulenia. Pozwól sobie na łzy, na bycia szczerą - duszenie w sobie tylu emocji, z którymi się zmagają nie jest zdrowe. Porozmawiaj również z mamą na temat pomocy psychologicznej. Z tego co pisałaś, wnioskujemy, że kiedyś już z niej korzystałaś, być może jednak nie był to odpowiedni dla Ciebie specjalista? Psychologa też trzeba do siebie "dopasować" :) gdybyś potrzebowała pomocy w wyborze, zajrzyj tutaj: acpir.swps.pl Życzymy Ci wszystkiego dobrego i pamiętaj - nie jesteś sama ze swoimi problemami :) pozwól sobie pomóc.

[@loveblack.6893]

bardzo dziękuję za odpowiedź :)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+MIŚKA MIŚ zawsze do usług :)

A Ty, z czego się dzisiaj ucieszyłeś?

[@error3720]

Ja już sama nie wiem czy mam depresję czy nie... Jestem hipochondryczką i już naprawdę sporo razy wmawiałam sobie różne choroby zarówno fizyczne jak i psychiczne, nawet schizofrenię. Jednakże ja już po prostu nie mam siły ani ochoty żeby żyć. Chciałam się zabić już kilka lat temu, ale nie miałam odwagi, a teraz gdy naprawdę czuję się ze sobą źle, nie mogę tego zrobić, bo nie chcę zostawić mojej przyjaciółki. Boję się, że ona wtedy też by coś sobie zrobiła. Mimo to ja już tak dalej nie potrafię, każdy kolejny dzień przynosi jedynie ból, zmęczenie... Najchętniej właśnie zostawałabym cały dzień w łóżku, nic nie robiąc, nawet jeśli nie mogę już więcej spać. To trwa już od bardzo dawna, ale myślałam, że jak znalazłam najlepszą przyjaciółkę to w końcu będzie lepiej, bo początkowo mój zły humor brał się z tego, że nie potrafiłam z nikim normalnie porozmawiać, nie miałam przyjaciół, znajomych... Ale teraz nadal tak jest, że ja już po prostu nie potrafię cieszyć się życiem. Gdy się zaprzyjaźniłyśmy to owszem, było lepiej, wiedziałam, że chociażby tej jednej osobie na mnie zależy i to pomagało. Aczkolwiek teraz jest tak jak wcześniej, straciłam chęć do wszystkiego. Kiedyś kochałam czytać książki, dziś nawet to nie daje mi radości, nie potrafię się z niczego cieszyć. Udaję przed rodziną, przyjaciółką, a nawet przed samą sobą, że jest ok, że jestem szczęśliwa. Ale to nieprawda. Każdy kolejny dzień odczuwam jako tortury. Jedyną ulgę przynosi okaleczanie się i nie chodzi mi jedynie o cięcie, ale ogólnie o karanie siebie. Nienawidzę horrorów, ale żeby sprawić sobie jeszcze większy ból, często oglądam te najgorsze. Nienawidzę przebywać z ludźmi, ale specjalnie wychodzę z pokoju i spotykam się chociażby z rodziną, co wywołuje jeszcze większy smutek. Nie wiem dlaczego to robię. Być może potrzebuję pomocy, ale wizyta u psychologa/psychiatry wykracza poza zakres moich możliwości. Rozmawiałam o tym z rodzicami, chciałam żeby zapisali mnie do jakiegoś specjalisty, ale oni uważają to za stratę czasu i pieniędzy. Chyba myślą, że nie istnieje takie coś jak choroba psychiczna albo nie chcą żeby ktokolwiek się dowiedział, że mają w rodzinie osobę chorą psychicznie. Ale ja już naprawdę nie daję rady, a jednocześnie zabić się nie mogę ze względu na przyjaciółkę. Co mam zrobić? Mam niecałe 17 lat.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Error37 niepokoi nas to, co napisałaś. Jest to smutne, jednak dobrze, że próbujesz znaleźć wyjście z tej sytuacji. Spróbuj porozmawiać z rodzicami na spokojnie, możesz pokazać im nasz najnowszy wykład kzbin.info/www/bejne/d2Ovk6mbbtmhisU oraz stronę mamterapeute.pl, gdzie można znaleźć informacje jak wielu osobom psychoterapia pomaga. Zachęcamy również do rozmowy ze szkolnym psychologiem albo pedagogiem.

[@error3720]

+Uniwersytet SWPS Dziękuję. To miłe, że ktoś kto nawet mnie nie zna próbuje mi pomóc. Właściwie to chciałam się tylko wygadać, ale na pewno skorzystam z porady. :)

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Bla bla bla. Nie zaskoczyles mnie swoim kometarzem. Standart. (*_*)

[@juliabujak3612]

Od jakiegoś czasu coś jest ze mną nie tak. Mam 15 lat, wszystko było super do czasu kiedy straciłam chęci do dosłownie wszystkiego. Czuję się niepotrzebna i myślę, że wszystko, co robię po prostu nie ma sensu. Nie rozmawiam o tym z nikim, bo zwyczajnie nie potrafię. Jestem tancerką, więc sport jest u mnie kilka razy w tygodniu. Nie przykładam się do tego tak jak wcześniej. Czuję, że zrobiłam się bardziej leniwa. Moje oceny też się pogorszyły, a ja już nie mogę słuchać rodziców, którzy mi to cały czas wypominają. Ten stan trwa już kilka miesięcy. Nie wiem co mam zrobić. Pomoże mi ktoś określić co się ze mną dzieje? Nie chce mówić tego rodzicom... Nie chce ich zawieść...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Zadaniem Twoich rodziców jest opieka nad Tobą, a częścią tego jest wysłuchanie Twoich problemów. Przede wszystkim powinnaś z nimi porozmawiać i wyjaśnić jak się czujesz, a następnie poprosić o pomoc. Możesz także zwrócić się do szkolnego psychologa/pedagoga :)

[@andrzelikaduda1480]

Witam też cierpie na depresje i czesto mam pruby samobujcze i mysli i wiem że pewnego dnia znowu to zrobie gdzie moge sie z tym udac bardzo prosze o pomoc

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Andrzelika Duda koniecznie z kimś o tym porozmawiaj. Skontaktuj się może z Akademickim Centrum Psychoterapii i Rozwoju działającym przy naszej uczelni. Tu znajdziesz szczegóły i namiary: www.acpir.swps.pl

[@10hawell]

A w wypadku znienawidzenia wszystkich z wyjątkiem siebie i działanie tak jak osoba w depresji jednak w kierunku innych też jest objawem depresji. Ja całe życie pamiętam siebie jako osobę z zewnątrz wyglądającą na smutną/zamkniętą w sobie czy mając depresję istnieje możliwość bym teraz odwrócił swój sposób bycia. osoby ekstrawertyczne mające depresję zachowują się jak introwertycy i temu cierpią czy więc może to skierować się w drugą stronę Introwertyk z depresją może zachowywać się jak socjopata?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Gabriel Poskrobko ciężko wnioskować na tak ogólnym poziomie - trzeba by się odnieść do konkretnego przykładu i jest to zadanie raczej dla diagnosty w kontakcie indywidualnym z osobą, o której mowa.

[@pawekoodziejczyk6619]

hej, a jakie macie sposoby na depresje? bo sam sobie nie mogę poradzić, nie wiem co zrobić żeby zacząć się cieszyć, żeby zacząć sypiać z partnerką?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Paweł Kołodziejczyk nie ma uniwersalnej recepty na depresję. Zachęcamy do kontaktu z psychoterapeutą, który po zapoznaniu się z Twoim przypadkiem będzie mógł doradzić Ci co możesz zrobić.

[@simowamyszka4480]

Sama już nie wiem czy mam depresje. Od ok. miesiaca, ciagle jestem smutna, zmeczona, i czesto placze szczegolnie przed snem. Tne sie, i ciagle mam mysli samobojcze bo "jestem smutna" . Bylam przezwyczajona do swietnego zycia. Mialam "fejm" w sq, chlopaka, z rodzina w miare sie dogadywalam i spedzalam wiecej czasu niz np. teraz. Problem zaczal sie od tg jak przestalam dogadywac sie z mama (ok. 2 miesiace temu) miesiac pozniej zerwal ze mna chlopak. I z tego wszystkiego stalo sie cos co mnie strasznie przeraza. Strasznie sie boje. Ze ktos za mna stoi, ze cos obok mnie jest, ze cos mnie goni itp. Boje sie byc sama w pokoju, i w miejscach gdzie wszystkiego nie widze. Mam trudnosci z zasypianiem, przestalam interesowac sie urodzinami kol, ktore planowalam od ok. 3 miesiecy. Pisze amatorska ksiazke dla kolezanki, a ostatnio wogule nie mam tzw "weny". Nie chce mi sie uczyc, wstawac, wgl nie mg sie skoncentrowac, co chwile mam dreszcze i zawroty glowy. Wiem ze to wyglada jak typowa depresja ale jest cos co mnie niepokoi. Sa takie chwile ze jestem szczesliwa, smieje sie, tancze, robie to co lubie. Jednak zaraz (30 min, 1h, 2,3,4h pozniej) znowu mam smutne mysli i chce mi sie plakac. Co to? Czy ja mam dola, czy juz to depresja?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+SimowaMyszka to o czym piszesz brzmi bardzo niepokojąco. Pytasz czy to dół czy depresja - prawidłową diagnozę może postawić tylko specjalista po rozpowie z Tobą. Bardzo zachęcamy Cię do udania się do psychologa na konsultację. Pamiętaj, że depresję można leczyć - im szybciej się zadziała, tym leczenie będzie łatwiejsze. Życzymy Ci aby ta sytuacja okazała się przejściową. Trzymaj się! :)

[@yukibotak241]

witam....jeśli moge poprosić um...aż mi głupio czy mógłby pan powiedzieć jak rozmawiać z osobami które się tną?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

To, co możesz zrobić sam/a dla takiej osoby, to okazywanie wsparcia, zrozumienia i ofiarowanie możliwości porozmawiania o jej problemach zawsze, kiedy będzie tego potrzebowała. Nie jest to równoznaczne z próbą rozwiązania problemu na własną rękę! Powinieneś/aś poprosić o pomoc i współpracę specjalistę np. zaufanego nauczyciela, pedagog szkolną albo psychologa szkolnego. Jeśli masz dobry kontakt ze swoimi rodzicami - porozmawiaj z nimi o swoich zmartwieniach związanych z taką osobą, oni także na pewno pomogą Ci znaleźć rozwiązanie. Pamiętaj, żeby zadbać w tej sytuacji o siebie - pomaganie innym osobom z tak trudnymi problemami to duże wyzwanie i obciążenie emocjonalne, które nie powinno spoczywać na Twoich barkach, tylko na barkach profesjonalisty.

[@sytusytowy7596]

Czy to możliwe że mam Dystynie bardzo często tak się czuje Anhedonia też nie jest mi obca zdarzyły mi się myśli samobójcze ale dla świata tego nie pokazuje jeśli się z kimś widzę zakładam maskę wesołego człowieka swego rodzaju tarczę choć raczej coraz mniej mam ochotę przebywać z ludźmi ponieważ spotykania z ludźmi mnie męczą

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Jeśli pojawiają się takie pytania, wątpliwości i przemyślenia to odpowiedni moment żeby udać się do specjalisty i przy jego pomocy szukać odpowiedzi i rozwiązań.

[@rozajamrych7465]

Mam pytanie czy jeśli osoba niepełnoletnia chce isc do psychologa bez zgody rodzica jest taka możliwość?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Róża Jamrych Psycholog ma obowiązek poinformowania Twoich rodziców o problemie tylko wtedy, gdy uzna, że zagrożone jest Twoje zdrowie lub życie. W każdym innym przypadku obowiązuje go zasada poufności i bez Twojej zgody, żadna informacja nie powinna wydostać się poza gabinet. Sugerowalibyśmy, abyś w pierwszej kolejności zgłosiła się do psychologa szkolnego. Jeśli tam nie znajdziesz pomocy, możesz udać się do poradni pedagogiczno-psychologicznej lub poradni zdrowia psychicznego dla dzieci. Zwykle obowiązuje zasada, że do poradni, na pierwszą wizytę, osoba niepełnoletnia powinna pójść z rodzicami, ale może psychoterapeuta zaproponuje jakieś rozwiązanie. Pozdrawiamy! :)

[@wiki6744]

wątpie, że mi odpiszecie no ale ok.. niedługo będę mieć 13 lat, i już od klasy 1 podstawówki, gdy z miasta przeprowadziłam się na wieś, byłam wyzywana, głównie przez chłopaków. śmiali się, ale byłam silna dzięki mamie która mówiła mi, że są idiotami. jak szłam do 5 klasy, było super, ale mama zaczęła mi mówić, jak to inni pomagają a ja nic nie robię. starałam się jej pomóc, to wszystko robię zle. po kilku miesiącach w nowej szkole, zaprzyjazniłam się. nie widziałam, i nadal nie widzę życia bez moich 2 przyjaciółek. zostawiały mnie co tydzień i wracały, mówiły jaka ja beznadziejna,a potem idealna. codziennie płakałam, no ale wybaczałam i wybaczę im zawsze.. taka już jestem. do dziś, ciągle płacze.. tnę się, ale uważam to za złe więc gdy mam ochote się pociąć idę się wypłakać jeszcze bardziej. ale czasem jestem tak załamana, że nie wytrzymuję. kocham wekeendy *chyba jak każdy* bo nie muszę w szkole udawać jaka ja to fajna, szczęśliwa i wgl. i tu moje pytanie: czy po prostu wszystko wyolbrzymiam czy serio coś mi jest?

[@martynakryslak1800]

Czy jest możliwość skontaktowania się z Panem Pozdałem?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Można jakoś poszukać kontaktu. Tutaj są na to małe szanse.

[@martynakryslak1800]

Rozumiem, dziękuję!

[@gumajka1238]

wahania nastroju oraz zle samopoczucie to jest jednym z wielu objaw depresji pdawda? To w jaki sposób można zapobiec zlosci by ona nie wpływała na innych? Mam na mysli to jak można zapobiec wielokrotnych kłótni i wrzaskow ze strony osoby ktora ma depresję?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Gumajka 123 aby stwierdzić, że ktoś ma depresję potrzebna jest profesjonalna diagnoza.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Nie potrafisz inaczej napisać jak ciągle piszesz ? (*_*)

[@juliablicharska1190]

Jak powiedzieć o depresji rodzicom?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Julia Blicharska aby mówić o depresji musi być ona zdiagnozowana przez specjalistę - w tym kierunku trzeba zmierzać.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Wystarczy poczytać czym jest depresja i skał się bierze albo z czego wynika. Czasem wystarczy być tylko psychologiem dla samego siebie i to pomaga. (*_*)

[@Shirrro.]

Od kilku miesięcy czuję się źle. Trudno mi opisać, z jakiego powodu. Straciłam zainteresowanie treningami, znajomymi. Wszystko jest mi obojętne... czesto wracam, do domu i poprostu płacze...bez konkretnego powodu. Czuję wtedy kompletną bezsilność. Mam wrażenie, że nie jestem nikomu potrzebna, że moi znajomi są ze mną z przymusu a nie z sympatii, że im przeszkadzam. Przestałam chodzić, na jakiekolwiek spotkania. Czy są to symptomy, które powinny mnie niepokoić?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Benek k warto porozmawiać ze szkolnym psychologiem/pedagogiem - nie zaszkodzi, a może pomóc.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Napisał bym to samo co pisałem poprzednio. Wystarczy jak wcześniejsze wpisy poczytasz. Skad Ty się wziąłeś. 👎👎👎 (*_*)

[@Sweetprencess23]

Jak sobie poradzić z poczuciem winy że nie poznało się że osoba popełni samobójstwo?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Jedyne co możemy doradzić w tym miejscu to zachęcić do konsultacji ze specjalistą - pomoże przepracować wspomnienia i poradzić sobie z dręczącym poczuciem winy. Na pewno nie powinno się tego zaniedbać ani odkładać na później.

[@kiniakk7195]

Jak bym słyszała o sobie

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Co dokładnie masz na myśli? :)

[@klaudiagames2759]

Ja też mam Depresję...od jakiegoś czasu mam problemy ze snem i zaczełam się ciąć.Także nie mam chęci do uprawiania sportu. Ja już siebie nie poznaję... :|

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+KlaUdiaGaMeS 27 do brzmi bardzo poważnie. Pamiętaj, że depresję można i wręcz trzeba leczyć. Bardzo zachęcamy Cię do poszukania pomocy.

[@tosty2828]

Witam! Mam 11 lat i od pewnego czasu strasznego doła. Myśli samobójcze, tnę się i płaczę, jestem senna i nie mam ochoty żyć. Rodzice mówią, że coś sobie wmawiam. Wcześniej też miałam coś w rodzaju depresji, zero wsparcia. Można powiedzieć, że to wraca ze zdwojoną siłą. Nie mam przyjaciół, chyba że blizny są moimi przyjaciółmi. W takim razie mam ich dużo. Proszę o jakąkolwiek pomoc, niestety rodzice nie puszczą mnie do lekarza, bo nie. Pozdrawiam!

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Warto porozmawiać z nauczycielem lub szkolnym psychologiem/pedagogiem.

[@Carre4beta]

To twoje życie, czy twoich rodziców. :) Nie zmarnuj szansy. Walcz o nie i być może przedstaw swoim rodzicom twój problem bardziej.. dosadnie, wtedy może do nich dotrze.

[@gumajka1238]

w jaki sposób można leczyć depresję? chodzi mi o to by psycholog bądź także rodzice w to nie ingerowaly.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Gumajka 123 to w jaki konkretnie sposób można leczyć depresję ustala się podczas indywidualnych konsultacji. Psycholog jest tutaj, aby udzielić fachowej pomocy.

[@szagma.2293]

jak mam o tym komuś powiedzieć mam dopiero 10 lat nim mi nie uwierzy dlatego pytam odpowiedzi w Internecie.

[@dominikaprus4037]

Ja żałuję, że do tej pory nikt tego nie widzi od ponad roku jest ze mną źle, miałam kilka prób, samookaleczam się a każdy to lekceważy

[@dippersosenka2413]

Ja mam 12 lat i od dwóch miesięcy czuję się co raz gorzej. Zaczęłam czuć się inna i samotna. Nie mogę się na nic zdecydować ani skupić, po nocach płaczę często z niewiadomego powodu. Czasami coś robię nieświadomie. Wkońcu zaczęłam robić te durne testy internetowe o depresji ;/ Zrobiłam 6 takich testów i wszystkie wyniki wykazały mi głęboką/silną depresję, przez co zaczęłam się czuć jeszcze gorzej. Narazie wie o tym moja przyjaciółka. Chciałabym powiedzieć o tym mamie, ale nie wiem jak...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Joka nie sugeruj się testami internetowymi - one mogą wprowadzić w duży błąd. Z mamą możesz porozmawiać - tak zwyczajnie - o swoich emocjach i o tym, co przeżywasz ostatnio. Pamiętaj również, że możesz porozmawiać ze szkolnym pedagogiem/psychologiem :)

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Czyli testy to bzdura ? Brawo! Powiedz tym co te testy napisali. (*_*)

[@lubie.fretki4913]

Ja się czuje jakbym była całkiem sama że nikt mi nie pomoże że muszę sobie sama radzić z tymi moimi problemami

[@1sandra111]

Chyba mam depresje?,nie chce tego mowic rodzicom bo nie uwierza,bo zazwyczaj sie usmiecham. Jezeli chce sie ciac,choc tego juz nie robie,mam problemy za sobą,patrze do lustra i chce mi sie plakac bo jestem za gruba za brzydka,gdy moje oceny mi sie nie podobaja,gdy zachowanie raz jestem smutna ,raz szczesliwa ,potem agresywna i wulgarna,caly czas jem i chce tylko spac i spac jestem caly czas zmeczona...czy mam depresje? Placze tylko w samotnosci.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Sweet Love86 radzimy porozmawiać o tym ze specjalistą. Jesli nie wiesz gdzie szukać pomocy, możesz zgłosić się np. tu www.acpir.swps.pl lub zapytać np. tu facebook.com/mamterapeute?fref=ts

[@binitarianizm2]

.depresja to owoc braku nadziei, braku prawdziwej nadziei - ponad ten przemijający świat i ponad to kruche, krótkie życie. To poczucie bezsensu, pustki wenętrznej ale nic ziemskiego, cielesnego nie zapełni jej bo zapełnić ją może tylko to co nieprzemijające a to jest tylko w Tym który wszystko stworzył, udowodnił miłość i odnowi wszystko ............. Wyszukiwarka : " athanasia chrześcijanie będą mieć nowe niezniszczalne ciała blogspot " _______ wyszukiwarka : " Księga Rodzaju to nie mitologia : dinozaury i ogród Eden _______ youtube : papież wymysł katolicyzmu

[@jestekrytykie2155]

Pohebało, nie? Weź ty poszukaj pomocy a nie inni. Może nie jest za późno.

[@juliajarzabek4956]

nie, nie, nieeee. ja nie mam doła- ja mam kanion.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Może warto w takim razie poszukać pomocy? :) Zachęcamy do zapoznania się z naszym najnowszym wykładem na ten temat: kzbin.info/www/bejne/gGWmaWWeo5x_Zrc

[@monio612]

No to chyba mam depresję. W sumie to już od dawna by na to wychodziło. Szkoła to zauważa, rodzice i nikt z tym nic nie robi. nauczyciele chcą mieć zaznaczone, że rozmawiałem z psychologiem szkolnym, rodzice "pokazują, że im zależy raz na miesiąc albo rzadziej" i nic z tego nie wynika. Nie czuje się dobrze, a byłem już u psychologa i nawet psychiatry... dostałem tabletki, ale pojechałem na wycieczkę i tato odwołał wizytę do psychiatry. Miałem chodzić ale po co im to, dla nich to cały dzień zmarnowany. Mam jedną może dwie osoby z którymi coś gadam i tyle... w szkole praktycznie z nikim, czasami nie mam ochoty wstać z łóżka, zabieram się do nauki o 16, a odrabiam lekcje przed snem, czasami kończę o 2 lub trzeciej w nocy.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

monio612, jeśli uważasz, że możesz mieć depresję powinieneś rzeczywiście uzyskać pomoc, o której piszesz. Być może w Twoim miejscu zamieszkania są ośrodki, w których mógłbyś bezpłatnie zasięgnąć porady, a być może nawet uczęszczać na terapię. Może masz jakiegoś zaufanego nauczyciela w szkole, z którym się dogadujecie, może jemu opowiesz o swoim problemie i spróbujecie poszukać pomocy dla Ciebie?

[@monio612]

Uniwersytet SWPS Nie

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

monio612 Jesli nie wiesz gdzie szukać pomocy, możesz zgłosić się np. tu www.acpir.swps.pl lub zapytać np. tu facebook.com/mamterapeute?fref=ts są to miejsca związane z naszym Uniwersytetem, znamy je i wiemy, że jeśli w nich nie uzyskasz pomocy, bo będą np za daleko, to powinieneś uzyskać informacje gdzie takiej pomocy możesz szukać. Odezwij się tam, nie odpuszczaj, trzeba o siebie walczyć.

[@joannasidor1541]

Dlaczego tak mało mówi się o depresji szkolnej, bo to trochę inne objawy

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Zachęcamy do zapoznania się z naszym materiałem na temat depresji u dzieci i młodzieży - kzbin.info/www/bejne/gGWmaWWeo5x_Zrc :)

[@weronikaczerzniewska1498]

U mnie psycholog stwierdził depresję .. Problemy,choroba itp. Niestety moja mama twierdzi , ze nic mi nie jest ma inne zdanie niż psycholog. Dlatego też dochodzi pomiędzy nami do kłotni nic do niej nie dociera kompletnie mnie nie rozumie :( sama już nie wiem co mam robić :(

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Weronika Czerżniewska, trudno jest coś komuś radzić, jeśli nie znamy dokładnie sytuacji. Jednak warto, abyś spotykała się z psychologiem, jeśli wydał taką diagnozę. Być może powinnyście pójść do niego razem z Mamą i porozmawiać o wątpliwościach Mamy.

[@valerie69477]

czy samoocena ma znaczenie? Bo od kilku tygodni zauważam tylko swoje minusy.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Adam Beznazwiska, tak - samoocena jest istotna i w dużym stopniu wpływa na to, jak się postrzegamy.

[@infpbaka9584]

Mam znajomą która zachowuje się prawie zawsze jakby miała depresję. Wykazuje wszystkie objawy itp. Ale gdy zaczyna rozmawiać z ludźmi to nagle jest całkiem normalna i dość często się śmieje. Zastanawiałam się czy to jakaś zaburzona osobowość czy taki ma już harakter

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

W tym przypadku najlepiej byłoby zachęcić ją do rozmowy ze specjalistą. Taka konsultacja nie zaszkodzi, a może pomóc.

[@dominiklangiewicz689]

Cela uwaga tego filozofa; w mitologii greckiej Thanatos(bóg śmierci) i Hypnos(bóg snu) byli braćmi. Czy nieodwzajemniona miłość może być przyczyną depresji?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Domek #screwmyname przyczyn może być wiele, jednak w celu diagnozy warto udać się do specjalisty.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Standartowe odpowiedz spadaj do specjalisty. Śmieszny jesteś jak zawsze. (*_*)

[@aniawilczycka4395]

podobno mam depresję, tak mi powiedziała pani psycholog chodzę na terapię. Ale nigdy nie miałam żadnych jej objawów. żadnej myśli samobójczej, nie ciałam się i wg. mam specyficzne podejście do życia lubię się dobrze bawić jestem agresywna i jak ktoś mnie wkurza to się od niego odcinkam. Co zrobić stwierdzono u mnie depresję a ja jej chyba niemam, czuję się tak samo jak kiedyś???? pomocy bo chyba zaraz przez to wpadnę w depresję XD ;)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Ania, myśli samobójcze czy cięcie się nie są jedynymi objawami depresji. Nie są też warunkiem koniecznym w diagnozie depresji. W tym temacie gorąco polecamy Ci wykład Michała Pozdała na temat depresji: kzbin.info/www/bejne/d2Ovk6mbbtmhisU

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Czytam Twoja kolejna odpowiedz zapomniałeś dodać że te osoby powinne się jeszcze pomodlić. Widzę że wiesz jak pogrywac sobie z ludźmi. Odsylanie na kolejne i kolejne wykłady swoich kolesi nic nie da tylko pogorszy sytuacje. Poznanie problemu danej osoby jest istotne a nie kolejne wykłady. Jesteście zwykłymi oszołomami (*_*)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Oczywiście, że poznanie problemu jest istotne, jednak my na naszym kanale nie zajmujemy się diagnozą psychologiczną tylko udostępnianiem treści, które mają wartość edukacyjną.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Te wartości jak piszesz edukacyjne są zerowe. Osobiscie ogladam to z przymrużeniem oka. Dorady psychologów są często bezsensowne.Taka rozmowa z psychologiem czy psychiatra musi być zabawna. Bardzo stare są tu wpisy. Wygląda na to ze nikt nie bardzo chce po ogladnieciu zostawiać swoich kometarzy. (*_*)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Skoro uważasz, że wartości są zerowe, to czemu marnujesz swój czas? :)

[@kwiatlotosu748]

Czy jeśli matka miała całe życie depresję, oczywiście nie leczona, czy dzieci mogą być zdrowe psychiczne ?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Mogą, to zależy od wielu czynników - czy miały jakiekolwiek inne wzorce zachowań poza matką? Najlepiej będzie w stanie ocenić to psycholog :)

[@weronikabaranowska2893]

Sama nie wiem co mi jest. Jem za dużo chce mi się ciagle spać nie chce mi się czuje się bardzo samotna tnę się nie mam już siły do życia ciagle chce mi się płakać nie widze już żadnych plusów w moim życiu.... Jeszcze niedawno skończyłam karierę sportowa bo miała już dość.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Weroniko, może warto zastanowić się nad pomocą specjalisty? :) Jeżeli czujesz, że sama nie masz już pomysłu na pozytywne rozwiązanie tej sytuacji, zawsze możesz poprosić o pomoc psychoterapeutyczną - po to ona jest! Możemy na początek polecić Klinikę: klinika.swps.pl/ oraz ACPiR: acpir.swps.pl/index.php/pomoc-psychologiczna

[@panizbuszu5970]

Ja mam tak ze chciałabym być szczesliwa ale nie potrafię

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Nie jesteś w tym osamotniona - zapewniamy, że wielu dorosłych boryka się z tym samym problemem. Można jednak nad tym pracować; może warto zastanowić się nad wizytą u psychologa, chociażby szkolnego? Rozmowa nigdy nie zaszkodzi, a może pomóc! ;)

[@marcinzbrojnik9766]

Czy depresja jest chorobą zależną od woli pacjenta? Tzn wg moich doświadczeń tak jest bo sam ją miałem i wyszłem z niej .

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Wydaje nam się, że można po części tak założyć, chociaż nie jest to cała prawda, tj. depresja nie jest zależna wyłącznie od woli pacjenta - jest to jeden z czynników. Niestety, nie większość pacjentów nie potrafi tak zwyczajnie, któregoś pięknego dnia, się obudzić i powiedzieć sobie: "koniec tej depresji" - choć musimy przyznać, że wizja takiego świata brzmi pięknie :)

[@marcinzbrojnik9766]

Dzięki za odpowiedź .Miałem na czy jeśli ona będzie chciała wyjść z tej choroby i rodzina , bliscy , znajomi a ostateczności lekarze jej pomogą to ona wyjdzie. Nie chodziło mi o to że pomoc specjalistów jest niepotrzebna . Niestety osoba w mojej rodzinie ma depresję ( leczona w szpitalu psychiatrycznym ) i to co jej powtarzam codziennie podczas wizyty powtarzam jej że to czy i kiedy wyjdzie z tej choroby zależy tylko od niej tzn czy uwierzy w skuteczność tej terapii ( nie wierzy że leki jej pomogą choć pomagają bo wiem to z rozmów z nią ) i będzie chciała z niej wyjść . Swój pomysł obserwacji mieszkańców obywateli państw które podpisały lub akceptują " Porozumienie z Astany" www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/astana-porozumienie-ws-monitorowania-sytuacji-w-syrii,709639.html ( Rosja , Turcja, Iran , Irak , Syria , Liban , Chiny , Kazachstan , Armenia, Abchazja ) Jeśli nie to nigdy z tego nie wyjdzie .Niestety nie udało mi się jej przekonać Sugestia i efekt placebo może pomóc w leczeniu tej choroby ( w jej przypadku nie działały ale wg mnie to wina zbyt późnego zastosowania terapii - nie mam uprawnień lekarskich )?

[@zuzia6797]

Od 7miesięcy nic mi sie nie chce.. Rozmyślam o śmierci.. Boje sie to zrobić.. Chociaż bym chciała.. Cały czas powtarzam sobie "Możesz sie krzywdzić, ale nigdy nie popełniaj samobójstwa" Czasami mówie słowa, których nie chce.. Np. Ostatnio powyzywałam rodziców.. Wkurzają mnie strasznie.. Moi rodzice nie są razem od 4/5lat.. Nadal nie chce i nie moge sie z tym pogodzić.. Kilka razy byłam u psychologa z tego powodu.. Od 6miesięcy tne sie.. Wiem, że to okropne.. Ale niestety robie to.. Eh.. Chciałabym żeby ktoś mi pomógł, ale boje sie powiedzieć o tym komuś.. Moim marzeniem jest mieć odwage żeby popełnić samobójstwo.. Czytałam w internecie o moim stanie i mam również "Tanatofobie" (nie wiem czy dobrze napisałam) Tanatofobia to straszny lęk przed śmiercią.. Nie wiem co mam z tym zrobić.. Wysyłam sygnały o pomoc... Jednak nikt chyba tego nie rozumie.. Czasami zostawiam na widoku żyletki, lub moje próby napisania listu pożegnalnego.. Ale nic to nie daje.. Co mam zrobić ? (Bardzo proszę o odpowiedź.)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Cytrynqa 58 porozmawiaj o tym wszystkim z psychologiem oraz z rodzicami.

[@zuzia6797]

Szczerze mówiąc troche sie boje.. :/ raz mówiłam im o tym, ale nic to nie dało.. Ale postaram sie. Dziękuje za odpowiedź.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Standartowe odpowiedz czyli bezsensowna, (*_*)

[@deksu9769]

Ja zaś mam problem, nie potrafię odróżnić, czy mam schizofrenię czy raczej depresję. Mam 18 lat, nigdzie nie wychodzę, a jak już np moja mama mówi mi, że mam iść do sklepu to tego nienawidzę. Nienawidzę ludzi, nienawidzę nawet z nimi gadać, nie utrzymuję nawet z nimi kontaktów oprócz mojej dziewczyny. Wiele ludzi w moim wieku to lubi się bawić, imprezować, a ja zaś nie lubię ingerować w życie społeczne. Całymi dniami siedzę w domu i słucham muzyki w słuchawkach i odcinam się od świata.Wyjść gdzieś to tylko z rodziną i to na prawdę po długiej namowie. Brak zaufania do ludzi, oczywiście jest jeden wyjątek, moja dziewczyna. Ona sama ma stwierdzoną depresję. W nocy nie śpię, słyszę głosy w mojej głowie, stukanie, jakby ktoś pukał mi do drzwi, szelesty, głosy ludzi. Najczęściej gdy słucham muzyki najgłośniej to wtedy najbardziej to się nasila. Niechęć do życia. Nadrabiam sen w dzień. Nikomu nie mówię o swoich problemach, nawet rodzinie, czasami tylko mojej dziewczynie. Gdy idę już do tego sklepu albo coś podobnego oczywiście po wielkim przełamaniu się, to muszę zabrać ze sobą słuchawki i telefon, żeby czuć się pewniej, a i tak czuję się obserwowany, śledzony, obgadywany. Wyobrażam sobie sytuacje jak z horrorów np była sytuacja, a nawet pewien okres, gdy wieczorem chodziłem z psem, to na dworze w jednym miejscu zawsze lampa gasła gdy przechodziłem... "Co to może oznaczać? Może ktoś sugeruje, że to nie ma sensu? Dalej tak żyć czy to skończyć?" Podejmowanie najprostszych decyzji jest dla mnie problemem. Zamiast zakręcić korkiem butelkę wody, zakręcam ją malutki kubeczkiem od leków. Choruję na nadciśnienie tętnicze, blok prawej odnogi pęczka Hisa, przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego, ale coś czuję, że z sercem mam jeszcze gorzej niż się wydaje. Jednym słowem niechęć do życia i brak motywacji do niego od kilku dobrych lat. Możecie mi wyjaśnić dokładnie co może mi być? Nie chcę nigdzie iść i nie pójdę, do żadnego psychologa. Nikomu o tym nie mówiłem bo po prostu nie chcę tam iść i nikomu nie ufam. Co mi jest? Co jest ze mną nie tak? Dodam, że palę papierosy od około 15 roku życia i nudząc się własnym życiem to palę paczkę dziennie i praktycznie nic nie jem, bo mi się nie chce nawet iść zrobić sobie jedzenia, chociaż wiem, że jestem głodny, to o to nie dbam, jedynie jak mam wziąć leki. Pozdrawiam.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Sandi LO, bardzo nam przykro z powodu Twoich trudności. Jedyną osobą, która będzie w stanie określić z czego one wynikają jest specjalista: psycholog, psychoterapeuta i/lub psychiatra. Gorąco zachęcamy Cię do przełamania się i spotkania z osobą kompetentną w tym obszarze. W ramach zachęty polecamy Ci stronę naszych absolwentek, z której możesz dowiedzieć się wielu wartościowych informacji na temat zdrowia psychicznego i psychoterapii - być może to pomoże przełamać Ci opór przed spotkaniem ze specjalistą: zdrowaglowa.pl/ Pozdrawiamy i życzymy zdrowia :)

[@konefka6432]

Kurde Ja nwm tera co ja mam... Ja mam 11 (w grudniu 12) lat a mam objawy depresji raczej ja Duzo sie smieje i duzo placze (codziennie placze)....

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Najlepszym rozwiązaniem będzie rozminowania z rodzicami, lub nauczycielami. Prośba o wsparcie nie jest niczym wstydliwym, a wręcz wyrazem wielkiej odwagi.

[@imienazwisko9115]

Ja też

[@Carre4beta]

Mam bardzo dobrego znajomego który cierpii na zaawansowaną depresję ma 16 lat, mówi dużo o śmierci, ostro nadużywa leków od psychiatry i jest takim martwym trupem. Nie docenia siebie a jest na prawdę dobrym rysownikiem i animatorem(współpracuje z nim przy pewnym projekcie) O depresji wiem dużo bo sam przechodziłem i zdołałem nawet komuś pomóc, nie raz. Ale są rzeczy które mnie przewyższają. Jest możliwość kontaktu/ wizyty u osoby która doradzi mi jak z takiej osobie pomóc ? ...bo do psychiatry go nie zawlokę, na pewno nie takiego który wysłucha przez pięć minut i wypiszę receptę...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Carr4 BooPTube, to wspaniale, że troszczysz się o znajomego :) Zachęcamy Cię do znalezienia psychologa w swojej okolicy i skonsultowania tego, jak możesz pomóc znajomemu. Pozdrawiamy :)

[@Carre4beta]

Powinienem wybrać się do psychologa czy psychiatry ?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Na konsultację w sprawie znajomego najlepiej wybrać się do psychologa. Jeśli będzie taka potrzeba, zaleci on kontakt z psychiatrą.

[@Carre4beta]

Dzięki wielkie!

[@Carre4beta]

Jeszcze jedno pytanie. Problem jest taki że osoba o której mówię wybiera się do psychiatry który pogada 15 minut i wypisze jakieś leki. Moim zdaniem to nie jest wyjście i potrzeby jest tutaj psycholog systemowy jak np. Michał Pozdał którego wykład miałem okazję wczoraj posłuchać. Jak działać, by trafić na odpowiedniego lekarza psychiatrę ?

[@taiigerek9832]

Mówi prawdę z tym snem /:

[@agatakorlik8475]

Jeśli nienawidzę siebie i cały czas się tnę, codziennie zamykam się w pokoju, płacze i słucham smutnych piosenek. To znaczy, że mam depresję?

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Agata Kórlik powinnaś porozmawiać ze szkolnym psychologiem/pedagogiem albo z rodzicami.

[@agatakorlik8475]

+Uniwersytet SWPS Rozmawiałam z psychologiem w szkole, zapytał tylko dlaczego się tnę i powiedział mi, że mam napisac na kartce jak podnieść endorfiny. Nic więcej nie powiedział.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Agata Kórlik spróbuj ponownie albo porozmawiaj z rodzicami lub wychowawcą.

[@agatakorlik8475]

+Uniwersytet SWPS u nas w szkole juz wyrzucili jedną uczennicę, bo przyłapali ją dwa razy, patrząc na jej blizny. Ja nie mogę być wyrzucona ze szkoły, bo nie dostanę się do wymarzonego liceum. Z rodzicami tez rozmawiałam. W sumie sama nie wiem dlaczego się tnę, ale to jest moje ukojenie na codzienny zawód i stres. Dziękuję.

[@Carre4beta]

Przeciwieństwem depresji jest pasja. Masz jakąś ? Jeśli nie to szukaj siebie:)

[@adriannawodarczyk9380]

Czy moja siostra która ma 11 lat, może mieć depresje? W ostatnim miesiącu poprostu nie chce z nikim rozmawiać, a gdy ja wyciągam do niej ręke , aby porozmawiać reaguje troche agresywnie... w pewnym sensie zamyka się w sobie...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Na takie pytanie nie można udzielić odpowiedzi. Powiadom rodziców albo szkolnego pedagoga.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Udzielasz kretynskiej odpowiedz ! To ma zakablowac rodzicom albo wychowaczyni aby się stać wrogiem do końca życia! ? Moim zdaniem powinna jakiś dotrzeć do tej swojej 11 letniej siostry. Tego się nie da zrobić tak pstrykajac tylko palcami. Należało by znalesc odpowiedni moment. Ręce mi opadły jak przeczytałem to co napisałeś. (*_*)

[@gabrysiabaran209]

ja mam chyba depresje...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+Gabrysia Baran przykro nam :( W obecnych czasach spotyka to coraz więcej osób. Na szczęście depresję można skutecznie leczyć :)

[@susehard7260]

Mam depresję :''c

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

W takim razie może czas porozmawiać o tym z rodzicami, albo psychologiem czy pedagogiem? Proszenie o pomoc jest oznaką siły i nie powinniśmy się tego bać :)

[@GiciorOi]

Nie ma czegoś takiego jak samopoczucie. To wszystko jest spowodowane nierównowagą hormonów.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Hm, chyba można powiedzieć, że nasze samopoczucie jest wypadkową naszego stanu hormonalnego, ale także naszych stanów emocjonalnych (które także na hormony wpływają) :)

[@Mariusz18150]

Znany filozof, Mickiewicz?

[@aiyoutubestudiouserpoland]

Ludzie w depresji poza kiepskim stanem psychicznym mają także kiepski stan fizyczny są jak ,,zombie" masz może pomysł/ wiesz co robić, żeby to wynaturzone zmęczenie, zmulenie organizmu odeszło ???

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Najlepiej skonsultować się ze specjalistą, który pomoże wybrać najlepszą ścieżkę leczenia.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ No nie co za Debilistyczny doradca. Ty nie czytasz co piszą tylko odrazu wysyłasz do takich popaprancow jakim ty sam jesteś. Podstawową przyczyną depresji u ludzi jest brak kasy. Spotkałeś się kiedyś z takim przykładem i odesłales na wykład a potem zaproponowałem gorąca modlitwę ? Czasem ślepy ślepego potrafi prowadzić przez las. Śmieszą mnie te idiotyczne porady. Żal mi tylko tych co do Ciebie piszą. (*_*)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Lolo NIesmialy, nie jesteśmy żadnym doradcą i nie udzielamy tu porad psychologicznych - udostępniamy treści audio/video. A swoją drogą podstawową przyczyną depresji u ludzi nie jest brak pieniędzy.

[@loloniesmialy9533]

Strefa Psyche SWPS ☆☆☆ Czytając odpowiedzi na kometarze odniosłem wrażenie ze doradzasz wszystkim zgłoszenie sie do psychologa, wychowaczyni klasowej, szkolnego psychologa. Te treści audio czy video są niejednokrotnie bzdurne. Te osoby znalazły sobie sposób na zarabianie. Skoro twierdzisz jako autorytet, ze braki finansowe nie są przyczyną depresji to zapytam. Czy miałeś kiedyś problemy finansowe ? Czy masz rodzine i kredyty do splacania ? Rozumie ze Twoje dorady są dla dzieci, które są na utrzymaniu rodziców. Dorosłym nic nie byłbyś w stanie doradzać bo jesteś za młody. Znasz tylko życie z książek. Wiesz o tym doskonale ze psycholodzy tez lecza się u psychiatrów. Dziecięca depresja jast kompletnie inna od dorosłego osobnika. Ostatnio stały się popularne studia na kierunku psychologia. W dzisiejszych czasach do psychologa chodzi się nawet z psem, kotem, chomikiem jak ma depresję. Nie liczni się przyznaja ze maja depresję w obawie przed środowiskiem. Ludzie od wieków odbierali sobie zycieci nadal będą odbierać. Teraz wypowiadaja sie psychologowie, psychiatrzy pomimo tego że są bezradni. Najważniejsze że dzięki takim zarabiają. Pozdrawiam (*_*)

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Nie napisaliśmy, że brak pieniędzy nie przyczynia się do powstania depresji - zachęcamy do czytania ze zrozumieniem. Możliwych przyczyn jest wiele.

[@grzegorz_garbicz]

Nikt nie podźwignie lepiej w depresji już Jezus. Chwała Panu! Powierz Mu problem, a będą działy się cuda, bo jest "Drogą i prawdą i życiem".

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

My jednak wciąż zalecamy wizytę u specjalisty, modlitwa może być dodatkowym źródłem wsparcia dla osób wierzących, nie wyleczy jednak depresji.