Veliki Danilo Kiš svoj govor koristi ne da priča o sebi, već da podsjeti pisce i publiku na instituciju Iva Andrića. Ukazuje na principe kojima se i sam povodi, napominje sve ono što je Andrić piscima ostavio u amanet, i upozorava žiri na odgovornost koju Andrićeva nagrada nosi (odnosno koju ona treba da nosi, i za one koji je daju i one koji je primaju). Na kraju jasno ukazuje kako se ništa u 60+ godina kod nas nije promijenilo. A od ove nagrade i ovog govora, samo se vratilo u rikverc.
@aurelvukpalaj66034 жыл бұрын
The last great writer from the non existent country. What a language and poise! Miss you always and forever.
@jelena42119 жыл бұрын
Fantastično.
@divnaljubic11682 жыл бұрын
Postovanje i divljenje!!!
@vesnamarjanovich2446Ай бұрын
Kis o Andricu danas. Kako istinito danas. Za razliku o istoriji kao istoriji ideja Andric tka platno za razliku od Borhesa…Pisem pomalo i tesko. Ne mogu da zivim bez nase zemlje a ni s njom.
@zorannikolic67843 жыл бұрын
svaka čast
@kadijaish10 жыл бұрын
Toliko kratko i jasno da boli. Što kažu kratko, ali jebitačno
@gerilineker38336 жыл бұрын
Зашто људи више не говоре овако?
@mikasimic89175 жыл бұрын
Govore neki još uvek, samo što u prvi plan izbijaju oni drugi, prinčevima bliski, koji bi i sami prinčevi da budu.