Edgar Allan Poe: od czego zacząć? | TOP 6 opowiadań

[@aniask6332]

"Portrey owalny" - to pierwsze i niezapomniane dzieło Edgara Poe, które wbiło mnie w fotel. Potem było jeszcze lepiej. Uwielbiam tego artystę. Jego opowiadania nie tylko są przejmujące w obrazie, ale przede wszystkim mają głębię, piękna prawdę, z nauką, która pozostaje.

[@Karina.8532]

Po grozę sięgam, gdy chcę poczuć ten dreszczyk emocji, który czasem zapewni mi bezsenną noc. Świadomie zanurzam się wtedy w mrok wydarzeń opisanych na kartach powieści. Twórczość Poe'go jest dla mnie na tyle szczególna, że często budzi dyskomfort w sposób dość subtelny, a czasem jego opisy z pełnym impetem uderzają w niczego niespodziewającego się czytelnika. Ten rollercoaster uwielbiam w powieściach grozy najbardziej!

[@Magdalena_Piskor]

Grozę cenie najbardziej za to, że pozwala i poczuć ten niepowtarzalny dreszczyk emocji, jaki przebiega po moich plecach - ale w kontrolowanym, bezpiecznym środowisku :) Tak, to najważniejsze - jest to środowisko ściśle kontrolowane, wiemy zatem, iż nic nie może nam się wtedy stać. Ten dreszczyk, jaki przebiega nam po plecach, jest zatem dreszczykiem sztucznie wywołanym - co nie znaczy, że nieprawdziwym, a to dlatego że jak najbardziej czuję strach, gdy oglądam horror lub też takowy czytam. Groza to bardzo wciągający gatunek literacki, który potrafi trzymać w napięciu. Dzięki filmom grozy mogę zobaczyć istoty, jakich normalnie bym nie zobaczyła - przerażające potwory, jak np. te w „Mgle” na podstawie opowiadania Kinga czy też w „Dyniogłowym”. Zarazem jednak wiem, iż one nie istnieją i tak naprawdę nie ma czego się bać. Horrory dają mi bezpieczna namiastkę przygody - takiej, jaka spotkała bohaterów. Mogę puscic w ruch wyobraźnię, wyobrażając sobie jak ja bym się zachowała, gdybym została postawiona w sytuacji zagrożenia życia. Wyobraża sobie, że to ja jestem bohaterka książki lub filmu i wyobrażam sobie, że podejmuje roztropniejsze decyzje niż bohaterowie rzeczonych książek lub filmów, którzy natknęli się na potwora. Horrory pozwalają mi poradzić sobie z lekami, jakie mnie trapią. Bardzo też podoba mi się niepokojący klimat, jaki ewokują horrory. Gdy oglądam je latem, to mam wrażenie, że jest to jesień, jako że wiele horrorów dzieje się o tej porze roku - posępnej i budzącej strach. Ot, na przykład „Inni” z Nicole Kidman - ach, ta mgłą snująca się wszędzie… Dzięki horrorom, mam interesujące sny - na przykład jakiś czas temu śniło mi się - dwukrotnie - że gonią mnie cenobici z „Hellraisera” :) Literatura i filmy grozy są niebanalne i pozwalają mi poszerzyć granice wyobraźni. Mogę się wtedy przenieść do innego, obcego świata, do jakiego w realnym świecie nie miałabym dostępu. Doświadczam wówczas emocji i uczuć, jakich normalnie bym nie doznała, jako iż potwory nie istnieją. Zawsze też jestem ciekawa jak skończy się taki film czy książka - tak więc kolejna cecha decydującą o tym, że tak lubię ten gatunek, jest zaspokajanie mej ciekawości na samym końcu. Cenie także utwory grozy za ich różnorodność - jak to mówią, dla każdego coś miłego. Ponadto filmów i powieści grozy jest multum, tak więc nie jest tak, ze kiedykolwiek może się skończyć nasza przygoda z horrorem. Lubię też ten gatunek za leki, jakie u mnie powoduje - gdy jestem w nocy sama w domu, wystarczy ledwie cichy szelest, by ma wyobraźnia zaczęła pracować, serwując mi wizje rodem z najgorszego koszmaru. Lubię też szukać podobieństw między realnym życiem a filmami czy książkami, np. gdy czytam o kimś kto zaginał w lesie, od razu myślę o książce „Pokochała Toma Gordona” S. Kinga. Do tego groza jest czymś, co uzależnia - po przeczytaniu czy obejrzeniu horroru, od razu szukam kolejnych. To właśnie za to tak cenie sobie horror, tak książkowy, jak filmowy :)

[@AnetaZ.]

Dreszczyk emocji zwłaszcza podczas długich jesiennych wieczorów i dawka strachu w bezpiecznym kontrolowanym środowisku to zalety powieści i filmów grozy. Po ten gatunek sięgam najrzadziej, więc bardzo chętnie zapoznałabym się z twórczością takiego kultowego pisarza:)Wydanie tych opowiadań przepiękne.

[@januszjaruga715]

Oglądam horrory, ponieważ lubię poczuć bezpieczną adrenalinę, bać się ze świadomością, że nic mi nie grozi. Horrory dają mi namiastkę tego, jak mogą wyglądać sytuacje zagrażające życiu. Sprawiają, że czuję się lepiej przygotowany na rzeczywiste niebezpieczeństwo. Chodzi o to, by nauczyć się przewidywać otaczający nas świat. Gdy widzę jak ofiary w horrorach popełniają oczywiste błędy (np. wracają do strasznego domu, gdy oczywistym wyborem wydaje się ucieczka), mogę przekonać samego siebie, że gdybym został postawiony w takiej samej sytuacji, udałoby mi się przeżyć. Oglądanie horrorów pomaga w ćwiczeniu strategii radzenia sobie z problemami. Pozwalają mi radzić sobie z nagromadzonymi lękami i przeżywać swoiste katharsis, a po zakończonym seansie mam poczucie spełnienia. Myślę, że oglądanie horrorów ma więcej zalet niż wad🤜🤛

[@zaczytAnna493]

Grozę najbardziej lubię za to, że ułatwia mi rozładowanie wewnętrznego napięcia i wzbudza niepowtarzalne emocje. Pomaga mi odwrócić uwagę od stresujących sytuacji z życia codziennego i nie pozwala zasnąć. Żaden inny gatunek nie sprawia, że moja wyobraźnia pracuje tak intensywnie, a obrazy pozostają w mojej pamięci na długi czas.

[@matsukun2382]

Jedną z rzeczy, za które najbardziej cenię i lubię horrory jest ich zdolność do wywoływania intensywnych emocji i przyprawiania o dreszcze. Horror jako gatunek literacki lub filmowy ma w sobie niezwykłą moc i potrafi wzbudzić w naszej wyobraźni najgłębsze lęki i obawy. Ponadto, horrory często dotykają uniwersalnych tematów, takich jak strach przed nieznanym, walka z wewnętrznymi demonami, ludzkie słabości czy nasze najgłębsze pragnienia. W wielu przypadkach są one metaforą dla naszych własnych lęków i trudności, pozwalając nam na refleksję nad naszymi słabościami i odwagą, jaką potrzebujemy, aby je pokonać. Dobrze zrealizowany horror potrafi stworzyć napięcie i niepewność, co może dostarczyć niezapomnianych wrażeń. Ogólnie rzecz biorąc, podziwiam horror i grozę za ich niezwykłą zdolność do poruszenia najgłębszych emocji i stworzenia atmosfery, która zapada w pamięć na długo. Pomimo uczucia niepokoju, doświadczanie ich w bezpiecznym otoczeniu jest fascynującą formą rozrywki!

[@w_zielonym]

Ja najbardziej lubię grozę chyba za to, w jak unikalny sposób przeplata się z życiem autora i czytelników i jak jest w stanie ich połączyć nie zważając na bariery czasu ani miejsca. Edgara Allana Poe poznałam chyba jakoś w gimnazjum, ale nie zakochałam się w jego twórczości tak od razu. Fascynacja przyszła dopiero, gdy nocami zasłuchiwałam się w audycjach Tomka Beksińskiego, który w niesamowitej oprawie cytował fragmenty mistrza. Polecił wtedy też książkę "Nawiedzony gród" Frances Winwar, biografię, napisaną w przepiękny, chociaż w moim odczuciu mocno subiektywny sposób. I tak powstało niezwykłe dla mnie połączenie między ludźmi, którzy nie mogli się spotkać, a dzielili ten sam sposób postrzegania rzeczywistości. Więc taką grozę kocham - czytaną w nocy, w towarzystwie audycji Tomka Trójka pod księżycem 🌔

[@carrie5401]

Uwielbiam literaturę grozy za jej niebanalność i potęgę. Za niepokój i ekscytację jakie wywołuje. Za to, jak świetnie działa na wyobraźnię, jak meandruje na granicy jawy i otchłani mroku. Czytając książki niezwykłe, tajemnicze i szalone przenoszę się do innego świata, widzę rzeczy oraz doświadczam uczuć i emocji, których nie jestem w stanie doznać w realnym życiu. 💀🐈‍⬛⚰️

[@yeresa4565]

Kocham horrory i wszystkie powieści grozy. W sumie, to nie potrafię powiedzieć dlaczego. Jestem wielkim tchórzem i zawsze bardzo wczuwam się w to co czytam i oglądam. Absolutnie przeraża mnie bycie samą, przejście przez park czy las po ciemku. W opuszczone miejsca nigdy nie chodzę, na cmentarze tylko przed zmrokiem. Zawsze zasłaniam rolety i świecę w domu wszystkie światła. No i 10 razy sprawdzam, czy zamknęłam drzwi. Portrety i lustra w moim domu to też ciężka sprawa😂. Ale może właśnie dlatego je lubię. To trochę zrywanie strupa, drapanie ukąszenia komara czy słuchanie smutnych piosenek po zerwaniu. Niby wiesz, że nie powinnaś, to nie przyniesie nic dobrego. Strach jednak pozwala dotknąć granic. Czegoś mistycznego, zakazanego w naszym świecie i poczuciu moralności. Wyznacza linię pomiędzy dobrem i złem, a niewytłumaczalną potrzebą odkrywania w sobie tej najciemniejszej strony.

[@nataliawroz3216]

Dobry thriller czy horror cenię najbardziej za... późniejsze nocne koszmary. Oznacza to bowiem, że autor mocno wbił się w moją psychikę i świat wirtualny zdołał przenieść poza karty książki. Bardzo podoba mi się też, gdy intensywnie myślę o poszkodowanych bohaterach, współczuję im, a jednocześnie nie mogę przestać szukać sprawcy. Zabawa w detektywa bez licencji ma swoją moc:) Ach, no i wcale nie musi lać się krew, by czuć dreszcze na ciele, to dla mnie kwintesencja perfekcyjnego opowiadania z gatunku thriller czy horror.

[@figimima8778]

Świetny odcinek, zawsze doceniam jak jest coś klasycznego i starszego :)

[@WielkiBuk]

Dziękuję najpiękniej! :)

[@UlaBook89]

Edgar Allan Poe od dawna mnie fascynuje ❤ Ja ogólnie nie lubię się bać, nie lubię ani czytać ani oglądać takich brutalnych, krwawych horrorów ale w literaturze grozy uwielbiam mrok, tajemnicę, niepewność. Lekkie ukłucie strachu gdy czujemy że coś nas śledzi, że coś czeka na nas za rogiem, a przede wszystkim gdy poznajemy prawdę która kryje się za tą grożą, skąd się ona wzięła. Pozdrawiam 😊

[@nonperson22]

Piękne wydanie

[@caesarissa.]

Piękna miniatura!

[@gigi6436]

Chyba podobnie jak inni, powieści grozy to taka bezpieczna opcja na doświadczenie czegoś, co jest zbyt straszne i okrutne na realne życie. Czytałam kiedyś badania na temat tego, jak oglądanie horrorów wpływa na pracę neuronów w mózgu. Dość podobnie do sportów ekstremalnych, strach i adrenalina dają człowiekowi uczucie bliskie podnieceniu. Ja sama nie przepadam wybitnie za horrorami, ale dobre powieści grozy bardzo lubię. Dają mi ten dreszczyk emocji, kiedy sama siedzę bezpiecznie w ciepłym, zamkniętym mieszkanku. Muszę też przyznać, że to chyba w nich najbardziej doceniam twórczość autorów. Stworzenie czegoś strasznego, co działa na te pierwotne emocje i uczucia, budzi jakieś atawistyczne lęki, potrzebę walki lub ucieczki, wydaje mi się prawdziwym wyzwaniem. I tak, to może dziwne, ale lubię, jak czasem mój mózg w zdarzeniach codziennego życia odnajduje tropy znane z tych strasznych powieści czy filmów. To trochę tak, jak po obejrzeniu "Oszukać przeznaczenie" ma każdy jadący zaraz za samochodem z ładunkiem drewna. Zaraz po skończeniu dobrej powieści grozy wyjazd do schroniska w najdziksze tereny Bieszczad ma inny smak, samotny bieg przez las czy spojrzenie obcego mężczyzny z jadącego samochodu przyspiesza tętno i bicie serca. Dopiero po chwili sama zaśmieję się z siebie i własnego przewrażliwienia. Chociaż może tak nie do końca powinnam. Przecież czasem życie bywa jeszcze bardziej mroczne, okrutne i brutalne.

[@katarzynagrzymska5547]

Grozę uważam za najbardziej wciągający i trzymający w napięciu gatunek, nie sposób jest się oderwać- za to ją uwielbiam. Jeszcze bardziej lubię sposób w jaki o niej opowiadasz 😃

[@WielkiBuk]

Ooo

[@idiom1983]

Polecam genialną antologię pt. "Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze". Zawiera ona niemal wszystkie opowiadania, napisane przez Poego, w znakomitych tłumaczeniach m. in. Bolesława Leśmiana i Stanisława Wyrzykowskiego. To esencja literackiego stylu mrocznego amerykańskiego romantyka rodem z Bostonu, połączona z klimatem artystycznej bohemy epoki Młodej Polski. 😃

[@WielkiBuk]

Również świetna antologia :) Ta natomiast jest doskonałym wyborem, idealna na początek przygody z Poe

[@wioletaw5027]

Cudne jest to wydanie❤

[@annagasecka6936]

Poe😍😍😍

[@WielkiBuk]

Poe 🖤🖤🖤

[@urbx2682]

Mam zbiór jego opowiadań z Zielonej sowy.Mialem się niedawno za nią zabrać ale nie przebrnąłem przez pierwsze strony.Jak będzie do tego lepszy moment to się w końcu zabiorę

[@WielkiBuk]

Na spokojnie - to jest specyficzny styl, trzeba się wkręcić - po jednym ugryź :)

[@arkadiusz2740]

Trzymaj się ciepło Olgo🙂

[@shoggotheyy7045]

Pamiętam, jak robiłem na zajęcia prezentację, najpierw klasycznie o Lovecrafcie, później o Poe. W każdą się wciągnąłem, prezentacje po ponad 50 stron ('dawaj na całe zajęcia' mówili), każdy slajd omawiany na ponad 3/4 minuty - prowadząca zrezygnowała w pierwszej jak i drugiej po 30 minutach. Nie znają się :c

[@WielkiBuk]

Nie znają!

[@pogodanaksiazki4379]

Horrory, jak na razie takie lżejsze, zaczęłam czytać ok 2 lata temu jak odkryłam Twój kanał ❤. Na półce wciąż stoi nieprzeczytany Egzorcysta, za którego boję się zabrać 😂 Horrory najbardziej lubię za klimat, którego często nie można porównać z jakimkolwiek innym gatunkiem. Nie lubię się bać ale lubię klimat duszny, dziwny, niepokojący, mimo, że podczas czytania jakoś tak strasznie się nie boję to ten klimat sprawia, że mam dziwne sny. Natomiast prawie w ogóle nie oglądam horrorów, zwłaszcza tych o duchach, jak juz coś zobaczę to koniec ze spaniem 😂

[@rutkurutku]

Ja uwielbiam za to, że tak dobrze mi się przy tym zasypia 👹 uwielbiam zwłaszcza w formie audiobooków 🖤🖤🖤

[@fernakeros618]

Klasyk totalny i gotycki :)

[@magdalenapiatek7710]

Pytanie konkursowe jest dla mnie trudne bo to gatunek, po który sięgam najrzadziej (boję się bać) 😅 ale jeśli już sięgam to doceniam w nim analizę mrocznej strony człowieka, rozkminy dlaczego mogło coś pójść w takim a nie innym kierunku, próbę zobaczenia dziwnych, nienaturalnych rzeczy od drugiej strony :D i tak jak mówisz takie historie wchodzą pod skórę! I to jest fajne. Poza tym piękne wydanie! Przytuliłabym tego klasyczka...i przełamała swój strach :D Zachęcasz swoim opowiadaniem do poszerzania horyzontów, dzięki! :)

[@tukanik73]

O grozie to ja mam niewielkie pojęcie, ale jeśli chodzi o np. Poe, pamiętam niskobudżetowe ekranizacje jego opowiadań w reżyserii Rogera Cormana (tzw. horrory klasy B) z lat 1960-1964 i Vincenta Price’a ze swoją straszną facjatą w roli głównej w każdym z tych filmów. Lubiłam je za groteskowość i emfazę. Bo taką twarz miała w nich groza. Horror nie straszył a zaciekawiał i nawet bawił. Ciekawe doświadczenie. A wszystko to w Technicolorze 😊

[@monikatabak9474]

Ja uwielbiam jego wiersz A dream within a dream, książka jest przepiękna i chyba sobie kupię to wydanie.

[@figimima8778]

"Z pocałunkiem pożegnania, Kiedy nadszedł czas rozstania, Dziś już wyznać się nie wzbraniam: Miałaś rację - teraz wiem - Życie moje było snem" Piękny wiersz :)

[@WielkiBuk]

GENIALNY! Uwielbiam "Sen we śnie"

[@simek15757]

Piękne wydanie 🙂

[@WielkiBuk]

Piękne 😊

[@allaboutangie4502]

Chociaż nie czytam horrorów i grozy (jestem na to zbyt wielkim tchórzem 😅), to i tak obejrzałam z przyjemnością 🙂

[@WielkiBuk]

Wielka radość 😁

[@Albion89]

❤

[@k.m.2586]

Szkoda, że nikt nie pokusi się o nowe tłumaczenie. Co do Poe, tyle już wydań wyszło, że można się pogubić. Kojarzycie może, czy wyszły opowiadania wszystkie?

[@pseniuchapsenna4853]

Ja chętnie poznam twórczość Pana Poe:)

[@iaramajere9418]

Niby mam piękne wydanie od Vespera, ale te malowane brzegi... kusi bardzo. Tym bardziej, że to Poe, którego uwielbiam na równi z Lovecraftem. Uwielbiam podczytywać wieczorami w październiku. 😁

[@Haereticus44]

Listopad i E.A. Poe...i tak od lat🙋

[@Haereticus44]

A pierwsze opowiadanie które przeczytałem to oczywiście 'Czarny kot'.

[@orzelka1228]

Przekonałas mnie❤

[@Barthollomellow]

Edgar Allan Poe! Jego opowiadania były pierwszą lekturą, jaką czytałem na swoim Pocketbooku (bo były za darmo do ściągnięcia na Legimi, hehe) i gdyby nie one, pewnie wcale nie przekonałbym się do ebooków. A ostatnio czytałem _Gąsiennicę_ Edogawy Ranpo, japońskiego pisarza inspirującego się Poem. Gość wybrał sobie nawet pasujący pseudonim (Edogawa Ranpo - Edgar Allan Poe, ha?). Fajny zbiór dziwnych opowiadań, nawet do polecenia. Jedyne polskie wydanie tego autora w naszym kraju, drukowane chyba przez Tajfuny.

[@agnieszkakk9468]

Mam pytanie do znawców Poe. Czy to wydanie powiela opowiadania z tym z Marginesów? Ciemno zielona okładka. Czy różnią się mocno?

[@takitamczłowiek666]

Myślę, że horror najbardziej cenię za różnorodność. Wcale nie jest tak, że każdy horror jest taki sam (niektórzy ta myślą), bo jest wiele podgatunków i nawet w XXI wieku niektórym filmowcom czy pisarzom udaje się wprowadzić coś nowego. Poza tym horrorów jest tak dużo, że pozycje do nadrobienia praktycznie nigdy się nie skończą. Można odkrywać ten gatunek bez końca, całe życie. Nawet, jak większość produkcji to szmira (akurat teraz mi chodzi o filmy).

[@WielkiBuk]

Pięknie napisane! :)

[@takitamczłowiek666]

@@WielkiBuk Dziękuję.

[@Magdalena_Piskor]

Kiedy podane zostaną wyniki konkursów? :) W jakie dni są one zazwyczaj podawane? :)

[@WielkiBuk]

Magdo, miały być tydzień temu, ale mierzę się z żałobą, nie ma mnie do końca tygodnia. Jak wrócę to będą wyniki.

[@Magdalena_Piskor]

@@WielkiBuk Dziękuję za odpowiedź - i ogromnie współczuję :(

[@tomaszsoczawa8439]

Super odcinek, jakie inne jesze książki są na podobieństwo Edgara Allana Poe ? Bo od niego już wszystko przeczytałem 😅

[@WielkiBuk]

Poe to jest jedyny w swoim rodzaju, ale może M.R. James 😁 Myślę, że poczujesz ten klimat, zacznij od "Opowieści Starego Antykwariusza" 😁

[@tomaszsoczawa8439]

@@WielkiBuk Dziękuję bardzo, właśnie sobie zamówiłem 😃

[@marekchamot3511]

Horror jest to dla mnie mrok strach noc w kturym może sie wszystkiego zdarzy a nalosorzym terminem jest jesien i zima wtedy strach jest obezwladniajacy pozrwawiam

[@Albion89]

Lovecraft i Poe geniusze i moi bohaterowie od dłuższego czasu. Lovecraft właściwie do dziś aktualny. Poe opowiadania grozy ma genialne. Współczesne opowiadania nie mają tego klimatu...

[@Studio.Letaro]

nie mam problemu z tym, żeby każdy dzień był bezsenną środą 😅

[@WielkiBuk]

Cieszy mnie to ogromnie 😁

[@deadshot2944]

Czy ten wybór opowiadań nakłada się z Opowiadania prawie wszystkie Edgar Allan Poe?

[@WielkiBuk]

Niestety nie mam pojęcia - warto sprawdzić spisy treści 😊

[@detektywmonk7]

Za to kocham horrory

[@WielkiBuk]

Radość :D

[@basioga]

bo nic nie jest w stanie mnie tak przerazić jak własna wyobraźnia wsparta wynaturzeniami autora :o

[@typowysebix1060]

Ja wolę to opowiadanie w przekładzie gdzie nosi tytuł "Maska Czerwonego Moru" tak jak w lśnieniu

[@shoggotheyy7045]

A co do tego, za co najbardziej cenię grozę - chyba za pierwotność, do której odwołuje się każda książka czy opowiadanie grozy. Bo czy lęk, często przed nieznanym, nie jest czymś pierwotnym? A przy tym uzależniającym! Grozomaniacy brną w tę grozę, szukają czegoś, przez co będą spali przy zapalonym świetle, nie pójdą do łazienki sami, a każde skrzypnięcie czy delikatny podmuch wiatru będzie przyczyną miękkich kolan i gwałtownych napadów histerii!

[@ulrykvonklikingen7276]

horror jest po to żeby się go bać

[@ulrykvonklikingen7276]

a czasami żeby się bać siebie