Eskapizm w fantastyce

[@mariahanczewska8109]

Pozdrawia początkująca pisarka, która "marnuje czas" nad książkami, by wzbogacić swój warsztat, łącząc gnuśność i eskapizm z nauką. XD

[@Kwadratura]

Tak z ciekawości, jak tam z perspektywy czasu? Napisałaś już jakąś książkę? Albo coś wydałaś?

[@xerpenta]

To działa w obie strony. Kultura klasyczna może nieść z sobą wartość, zwłaszcza, kiedy ją cechuje uniwersalność a może być tylko virtue signallingiem snobów. Ale tak samo kultura ponowoczesna może być źródłem wartości a nie tylko ucieczką. Ba! może być lekarstwem, czymś czego potrzebuje osoba złamana dzisiejszym światem. Od małego lubiłem warhammera i pamiętam, że kiedy w liceum dotarliśmy do drugiej wojny światowej, to naszła mnie refleksja, że ci naziści byli strasznie podobni do Imperium Ludzi. Kocham ten świat, kocham się w nim zagłębiać, w tej bombastycznej grotesce, ale zanim szkoła uznała, że jestem wystarczająco dojrzały, żeby coś pojąć, nauczył mnie nienawiści do faszyzmu. Podobnie Star Trek zdecydował w dużym stopniu, że jestem europejskim federacjonistą, bo mam tę wizję świata, w którym ludzie działają wspólnie aby rozwiązać problemy ludzkości a nie zajmują się wyznaczaniem linii w piasku. Dark Souls mi pomogło, kiedy nie mogłem przez bardzo długi czas znaleźć pracy, bo było analogią dla mojej sytuacji. Często ginąłem i zrozumiałem, że każda rozmowa kwalifikacyjna, po której nie dzwonią jest powrotem do ogniska. Ludziom z PTSD podobno pomagają FPS-y, bo pozwalają im przejąć kontrolę w jakiejś sytuacji, co działa terapeutycznie na tę przypadłość. To i setki innych przykładów. Moim zdaniem ważne, żeby zawsze próbować się dowiedzieć czegoś o świecie albo o sobie i ważne jest, żeby konsumować dobrą kulturę. Dlatego słucham Bethoveena i Queen i Daft Punka, oglądam i Bergmana i Star Treka, Beksińskiego i memiarzy, czytam Dostojewskiego i Clancy'ego. Człowiek ukulturalniony to dla mnie człowiek, który w każdym przejawie kultury potrafi dostrzec wartość ekspresji, wglądu i ekspozycji a nie człowiek, który zamyka się w jakimś ciasnym, archaicznym pudełku.

[@KrzysztofMMaj]

Och, podpisuję się wszystkimi rękami pod tym. Bardzo podoba mi się ta formuła kultury jako "lekarstwa na złamanie dzisiejszym światem", piękna myśl. Przez dłuuuugi czas właśnie tak też funkcjonowałem (i staram się dalej), złamało mnie (nomen omen właśnie) zetknięcie się z tzw. ludźmi kultury, polonistami, literaturoznawcami, kulturoznawcami, którzy przy ciasnocie horyzontów i zamknięciu na nieprzebraną różnorodność form działalności artystycznej pałali nienawiścią i agresją względem kultury popularnej, fantastyki i gier wideo. To z nimi do dziś walczę, tak samo jak walczę o odzyskanie zabitej miłości do klasyki literatury. I kiedyś się uda.

[@Swiatlocien]

Dobrze mówi, dać mu chleba! Goethe ponoć powiedział, że "iloma językami mówisz, tylekroć jesteś człowiekiem". Wystarczy lekko sparafrazować ten cytat i za "język" uznać inny przejaw kultury. Rzeczywistość jest zbyt fascynująca, a życie zbyt krótkie żeby cały czas oglądać ją z jednej czy dwóch perspektyw.

[@Kwadratura]

Dla mnie właśnie literatura klasyczna jest największym eskapizmem, bo żeby coś było dla mnie wystarczająco pochłaniające, musi mnie angażować intelektualnie. Nie wiem czy to brzmi snobistycznie i tak w zasadzie mało mnie to obchodzi. Nie czytam dla samorozwoju, czytam z hedonizmu. Jeśli się przy tym "intelektualnie rozwijam" to jest to tylko skutek uboczny. Taką rolę pełni dla mnie nie tylko literatura, ale też matematyka, szachy czy łamigłówki logiczne 🤷‍♀️

[@xerpenta]

@@Kwadratura To nie brzmi snobistycznie, dopóki nie oceniasz innych i ich eskapizmu. Bycie snobem polega na robieniu rzeczy po to, żeby się poczuć lepszym od innych, bo są "elitarne". Tylko, że to nie elitarne zajęcia wyróżniają elitę, a elita definiuje elitarne zajęcia. Snob to ktoś pusty w środku, pozbawiony zainteresowań i przekonań, kto małpuje "lepszych od siebie", żeby czuć z nimi wspólnotę i móc się wywyższać. To ktoś, kto kupuje w Operze Narodowej naklejkę "Chodzę do opery" [tak, są takie], żeby ją przykleić na swojego przerośniętego SUV-a. Jeśli potrzebujesz jakiejś konkretnej stymulacji, żeby być zadowolonym z życia, to ja mogę tylko powinszować, bo wiele osób tego nie wie.

[@PiotrSkladzien]

Jak mawiał Rincewind - "Nie ważne przed czym i dokąd się ucieka, tak długo jak się ucieka".

[@pawelm.1583]

A morał z tego eseju (czyli co ja zrozumiałem): 1. Jest coś takiego, jak bycie snobem i dlaczego jest to przywara raczej niepozytywna. 2. Eskapizm to nie jest odmóżdżanie 3. Autorytety mają skłonność to zasiedzenia się w swoich pokoikach. Mam nadzieję, że rozrywka nie zostanie częścią większego systemu - to znaczy nie będzie ona nam wpajana, bo system potrzebuje nas, żebyśmy się wyszaleli (choć niektórzy już widzą przejawy czegoś takiego - "Chleba i igrzysk"). Mam nadzieję, że kiedyś psycholog na sesji powie "Próbowała Pani/ Pan kiedyś zjeżdżać ze zjeżdżalni w Krynicy albo oglądał kiedyś anime?" Proszę znaleźć czas przed snem dla "Soul Eatera". Jak się nie spodoba, to razem poszukamy czegoś odpowiedniejszego". - Mam nadzieję, że to nieoderwany za bardzo wywód od tego tematu, ale słucha się z satysfakcją :D

[@KrzysztofMMaj]

Tak, snobizm chyba jednak zasługuje na osobny vlog, gdyż silny on w polskim spectrum Mocy. Eskapizm zdecydowanie nie jest odmóżdżaniem, w ogóle nie znoszę tego określenia. Angielskie entertain to nie tylko zabawiać się, ale po prostu zajmować się czymś - to, że u nas oddajemy entertainment przez rozrywkę, wiele o nas mówi. Nie wiem, jak bardzo będzie więc musiało zamarznąć piekło, żeby psycholog na sesji powiedziała, co mówisz, ale mam mimo wszystko nadzieję, że kiedyś przynajmniej pokryje się małym szronem. Also: Soul Eater

[@pawehandzlik388]

A co dopiero, gdy psycholog powie, żeby zobaczyć JoJo Bizzare Adventures

[@kanaliaart8724]

Ostatnio miałam ciekawą rozmowę z mężem. Twierdził, że powinnam, muszę wręcz obejrzeć nowego Batmana ponieważ to bardzo dobry film. I nie zaprzeczam, że może taki być. Może nawet być wybitny na poziomie dotychczasowych DC. Jednak odpowiedziałam mu, że nie mam zamiaru. Tak, jak nie mam zamiaru oglądać Squid Game. Dookoła dzieje się masa strasznych, złych, dołujących rzeczy i ostatnia rzecz na jaką mam ochotę, to dokładać sobie depresjonujących doznań. Mimo, że to, co mi polecają jest dobre, wybitne wręcz! Pozostaję przy swoich kreskówkach, dobrym komediowym anime i graniu w przesadzonego kolorystyką Genshina. To, że coś jest dobre/ lepsze/ poważniejsze/ wybitne nie musi oznaczać, że jest czymś dla mnie. Szanuję zdanie innych ludzi, zwłaszcza zdanie mojej rodziny, ale to nie zdanie osób trzecich ma decydować o tym, gdzie czuje się najlepiej. Soł... Uciekajcie od rzeczywistości, tam gdzie wam jest dobrze. Nie tam, gdzie ktoś wam powie, że będzie wam dobrze ;)

[@KrzysztofMMaj]

Miałem bardzo podobne doświadczenie z grami strzeleckimi. Jak wybuchła wojna w Ukrainie, dużo ludzi pytało, dlaczego przestałem streamować Red Dead Redemption. I choć jest to wybitna gra, nie oferowała mi już właśnie ucieczki od rzeczywistości. Huk wystrzałów nie był tym, co chciałem słyszeć, nie wtedy. I zacząłem grać wyłącznie w gry, w których była magia. Nie miało znaczenia to, czy są wybitne, czy nie. BTW, za Genshinem mocno się już stęskniłem, zamierzam wrócić po premierze regionu z archontem Pyro.

[@magdalenas.zawadzka7661]

Fantastyka uczy, że można pokonać smoki i potwory. Co ważniejsze jednak uczy też, że jeśli przestaniemy bezmyślnie machać mieczem i trochę poobserwujemy, być może z tym smokiem i potworem zdołamy się zaprzyjaźnić, a jeśli nie to chociaż go zrozumiemy i nauczymy się koegzystować. 😊 Bywa, że na koniec i tak trzeba smagnąć mieczem, ale wtedy wiemy już przynajmniej dlaczego. 😊

[@KrzysztofMMaj]

O tak! Od razu mi się przypominają mądre smoki z Ziemiomorza Ursuli le Guin. Albo Zapomniane bestie z Eldu Patricii McKillip

[@magdalenas.zawadzka7661]

@@KrzysztofMMaj Tak! Smoki Urszuli były objawieniem, gdy je poznałam i złamały schemat 🥰

[@elloosss]

Z pojęciem eskapizmu spotykam się po raz pierwszy. Co ciekawe, gdy punktowałeś wszystkie zagadnienia z tym związane, pierwsze, co przyszło mi do głowy, to zagorzały fan futbolu, który bacznie wyczekuje kolejnych, do złudzenia podobnych rozgrywek powtarzających się cyklicznie. Pomyślałem sobie: "To dopiero ucieczka od rzeczywistości". Jak tak na to spojrzeć, to eskapizm wydaje się każdą czynnością, którą wykonujemy w celach rozrywkowych. W takim wymiarze eskapizmem można nazwać nawet polityka, który po godzinach spotyka się w grupie tematycznej i rozmyśla na temat nadzwyczaj istotnych zmian, bo to lubi i to go napędza. Wygooglowałem to pojęcie i pierwsze wyniki wyszukiwania dały mi jasno do zrozumienia, że w ujęciu społecznym ma to wydźwięk jednoznacznie pejoratywny. Zabawne. Zwłaszcza gdyby postawić tezę, że właściwie wszyscy jesteśmy eskapistami. Co do literatury, niestety, polubiłem się z nią dopiero po zakończeniu edukacji. Myślę, że podejście, jakoby literatura była czymś wyjątkowym, medium dla inteligencji, bardzo jej szkodzi. W tym otoczeniu dorastałem w szkole i po jej ukończeniu przyznałem sobie otwarcie, że literatura nie ma mi nic do zaoferowania. Cholernie bym się wtedy zdziwił, gdybym widział siebie po latach na kanapie i z Gaimanem w ręku. Szkoda, że nikt wcześniej nie pokazał mi tego świata, jak ojciec świata filmów czy brat świata gier. Dzięki za odcinek, bardzo ciekawy. Jestem ukontentowany!

[@KrzysztofMMaj]

"Wszyscy jesteśmy eskapistami" - nie ująłbym tego lepiej. Właśnie ten pejoratywny wydźwięk społeczny mnie zelektryzował, zwłaszcza że miałem nieszczęście spotkać się z ludźmi, którzy potrafili właśnie ze wzgardą tym określeniem rzucać. I kto wie, ile osób zniechęcili w ten sposób do zajmowania się tym, co one kochały. I oczywiście, to może być wszystko! U mnie najbardziej fantastyka i gry, ale przecież może być to właśnie futbol, gotowanie, malowanie figurek, ciesielka, ogrodnictwo, no wszystko. Co do Gaimana, zabawne, bo to właśnie pierwszy autor fantasy (no powiedzmy, choć on też w innych nurtach pisał), z którym się zetknąłem, jak kuzynka mi podrzuciła "Gwiezdny pył". A najpóźniej, paradoksalnie, przyszły gry, które u mnie dziś dominują. Dzięki za komentarz - dla takich rozmów robię te vlogi!

[@tyle_przegrac2258]

3 dni temu słuchałem prelekcji o Dystopiach, a dzisiaj kolejna prelekcja o Eskapizmie

[@klaudiaciepucha7872]

Myślę o poruszanym temacie za każdym razem, kiedy przyłapie się na tym, że oglądany przeze mnie serial albo słuchana/oglądana piosenka popowa/hip-hopowa wymagają ode mnie o wiele większej pacy intelektualnej (?) niż czytana ostatnio książka. To jedna z przyczyn, dla których porzuciłam marzenia o karierze akademickiej, nie chcąc się wiecznie tłumaczyć z tego, że moje zainteresowania badawcze to nie jest pole „niskiego rodzaju rozrywki”. Precz z fetyszem książki. Bardzo cieszę się również z podkreślenia aspektu klasowego sytuacji, to bardzo ważne, żeby o tym mówić.

[@KrzysztofMMaj]

A o klasowości, co ciekawe, w ogóle nie mówią w Polsce ludzie, którzy się... cóż, zajmują klasowością. Tzn. u nas na wiecu wyborczym nie pojawiłby się memiczny Bernie Sanders w czapie i tanich rękawicach, bo mamy, słynne określenie, lewicę kawiorową i... to samo, oj to samo, tyczy się (pardon my French) ludzi kultury i akademików. Nie zliczę, ile razy widziałem ludzi ujmujących się za losem klas uciśnionych z wygodnych wyżyn miejsc VIPowskich na koncercie festiwalowym, gdzie karnet na miejsca zupełnie nieVIPowskie opiewa na 2 tys. zł. Plus: w Polsce wciąż są rodziny, których nie stać na książki i które ustawiają się w ogonkach do bibliotek - a te kupują głównie lektury szkolne, klasykę i książki nagradzane, więc zapomnijmy o czytaniu dla przyjemności. Nie chcę myśleć, co tacy ludzie czują, czytając potem, że co trzeci, drugi -wszystko jedno, bo statystyka z Instytutu Danych z Dupy wzięta - Polak nie czyta ani książki w roku, albo w wariancie bardziej luzackim, "NIE CZYTASZ, NIE IDE Z TOBĄ DO ŁÓŻKA" (jak mnie niemiłosiernie wkurwia ta kampania). Dzięki za mega inspirujący komentarz!

[@Yasuiwain]

Super, bardzo mądre i nieoczywiste rzeczy mówisz w tym filmie, a to pomaga. Mało kto tego uczy, a wszyscy dookoła mnie zawsze uczyli, że muszę zap*erdalać w każdej sekundzie, bo to duma, a inaczej to hańba, jak sam dobrze wiesz, że uczą. Ostatnio sam dopiero to zacząłem zauważać, ale tak to tłuką do głów, że bardzo trudno samemu się przekonać, że może być inaczej, nawet jeśli się to rozumie z logicznego punktu widzenia. A nie uczy i pokazuje tego co Ty tutaj pokazujesz - przynajmniej wyraźnie - prawie nikt! Więc takie filmy uczące tego są bardzo ważne, nie wiem czy Twój to nie pierwszy na jaki trafiłem w życiu (a w takim razie jedyny), który mówi o tym tak wyraźnie i bez ogródek. Albo tak jest i w paru baaardzo nielicznych innych miejscach słyszałem tylko bardzo nieśmiałe wskazówki, które mi podpowiedziały, że być może nie powinienem się czuć winny i zupełnie bezwartościowy kiedy śmiem zrobić coś przyjemnego albo odpocząć, albo Twój film to jeden z bardzo nielicznych przykładów kiedy ktokolwiek o tym mówi po prostu. W każdym razie brawo, świetnie że to robisz! Nie wiem czy to przeczytasz, ale mam nadzieję, że tak. Chcę powiedzieć, że to co tu robisz ma wielki sens i wydaje mi się bardzo pomocne i bardzo ważne, i chciałbym, żebyś wiedział, że to jest doceniane przez kogoś i pomaga zmienić czyjeś życie. ;)

[@KrzysztofMMaj]

Dzięki przeogromne...! Wiesz, ja zapierdalałem do 28 roku życia, po czym załamało mi się zdrowie fizyczne i psychiczne. Choćbym więc nie wiem, ilu ludziom wielbiącym kulturę zapierdolu miał się narażać, będę nagłaśniać takie patologie bo a nuż właśnie kogoś przestrzegę w porę. Odpoczynek i ucieczka są ważne. Dziś cenie sobie 100x więcej godzinę przy dobrej muzyce, jedzeniu, rozmowie z przyjaciółmi czy filmu lub książki od nie wiadomo jak intratnego zlecenia

[@Yasuiwain]

@@KrzysztofMMaj :)

[@husc7775]

Apropo podchodzenia do rozrywki w ten dwojaki sposób to znaczy rozrywka wyższa rozrywka niższa. Kiedy gram z bratem w szachy to oczywiście jest to ludzie nas chwalą za intelekt i coś tam jeszcze ale kiedy gramy w starcrafta to jest o gamerzy przyszli tylko siedzą przy tym komputrze i nic robią, pomimo tego że starcraft jest w mojej ocenie dużo bardziej skomplikowaną i trudniejszą grą.

[@KrzysztofMMaj]

Starcraft jest trudniejszy *o kilka rzędów wielkości* od szachów, wciąż nie napisano programu, który byłby w stanie kogokolwiek ograć, co w wypadku szachów udało się przed moimi narodzinami. Deep Mind, owszem, radził sobie z e-sportowcami, ale do czasu. Jest za dużo zmiennych, za dużo nieprzewidywalnych ruchów i za dużo opcji.

[@raidg]

Bardzo chciałbym obejrzeć debatę Pana z Panem prof. Matczakiem na temat eskapizmu w literaturze. Co prawda Pan Matczak, aktualnie skupia się w swoich filmach nad aspektem prawnym dzieł, ale odnoszę wrażenie, że taka pogawętka mogłaby się skończyć ciekawą wymianą zdań oraz serią konkluzji

[@arturkoszykowski9592]

Matczak to chyba w dyskusje słabo, praktykuje raczej dogamty kapitalizmu.

[@jaksak6019]

Dziękuję za myśl, że to co robię ma sens, bo sprawia to przyjemność. Kolejny świetny film.

[@Gray_FoxPL]

Doiero zaczynam Pana subskrybować i słuchać. Nad czym ubolewam, że tak późno 😌 I pozwolę sobie użyć zwrotu religijnego chociaż nie jestem osobą wierząca. Dziękować Bogu za takie persony w przestrzeni publicznej ❤️ Nareszcie ktoś kto nie siedzi w schowku na szczotki mówi jak jest. Mamy nareszcie kogoś w naszym team-ie kto mówi jak wygląda nasza rzeczywistość czesto zakrzyczana i zakłamana przez ludzi który "kreują kierunki" myśli tłumów. Dziękuję Panu za Pański wkład w edukację młodych ludzi ❤️ Oby kanał się mocno rozwijał. Bo potzebujemy tego jak powietrza 🤘

[@nithirneo6910]

Kurczę, żałuję, że obejrzałam ten film dopiero teraz, bo jest naprawdę świetny!

[@KrzysztofMMaj]

A ja się cieszę ogromnie, bo to jeden z ważniejszych dla mnie filmów 🙂 dzięki serdeczne!!!

[@TheTheTheDarius]

To jeden z tych wspaniałych filmów, które nie zasługują na łapkę w dół. Bardzo dziękuje, że prowadzisz kanał :)

[@KrzysztofMMaj]

Dziękuję! Dla takich komentarzy to sama przyjemność!

[@nervousshark9130]

Zacytowałam ten film w mojej pracy licencjackiej na temat anime, dzięki!

[@KrzysztofMMaj]

Ale fajnie!!! Cieszę się, że się przydał!

[@MarekBarna]

Pięknie powiedziane. Dziękuję. Czuję się tu jak w domu 😊

[@danielniewiadomski8514]

Tak, ten cykl to dobra rzecz, czekam na kolejne odcinki

[@kordemon3146]

właśnie odkryłem że jesteś na spotify. To czas grać i słuchać tego w tle : D

[@bulldoginyellowsubmarine9259]

To chyba mój ulubiony materiał na Twoim kanale

[@dorothykazmierczak9229]

Do tej pory pamiętam jak wykładowczyni powiedziała mi, że nie mogę napisać pracy o Nikiforze Krynickim na his sztuki, bo to "nie jest w kanonie" i " nie jest sztuką wysoką".

[@edytaburda2145]

Udało mi się jakoś przegapić ten program, a jest świetny. Akurat najważniejsze "życiowe prawdy" znajdowałam w fantastyce, chociaż czytałam dla czystej rozrywki. Powiedzieć, że np. "Mówca umarłych" jest płytki może tylko idiota. No i nawet powierzchowna znajomość średniowiecznej broni pomaga zdać egzamin z historii urbanistyki.

[@KrzysztofMMaj]

Uwielbiam "Mówcę umarłych", o ile dobrze pamiętam, to tam jest najmądrzejszy opis obserwacji uczestniczącej obcych, jaki czytałem w życiu (pequeninos).

Ja mam troszeczkę inaczej: otoczona jestem roślinami. Książki w specjalnym pomieszczeniu, żebym wszystko miała w jednym miejscu. Dwa lata temu faktycznie wszędzie miałam te książki i później było zamieszanie z szukaniem. Zwłaszcza, kiedy mąż przestawiał :D

[@KrzysztofMMaj]

Ja w swoim domu, który będzie w przyszłości (jak to domy) absolutnie planuję osobny pokój dla książków. I gier!

[@Mr69Dante]

Jakieś 9 lat temu sam zakończyłem swój eskapizm trwający 8 lat. Rozwód rodziców i przeprowadzka na drugi koniec kraju był tego powodem. I tak, uciekałem od biedy i rzeczywistości w gry. Przeżyłem tam fajne chwile wyłączając się z reala, poznałem też obecną żonę. Do tej pory (choć dużo mniej intensywnie) gram. I ja Wam powiem, że to jest świetna sprawa. Lubię być sam, żona i dwójka dzieci mi wystarczają w zupełności. Zawsze, niezależnie od problemów, mogę sobie wejść w świat gry i oderwać się od tego wszystkiego. Świetny materiał, wielkie brawa.

[@KrzysztofMMaj]

Dzięki za miłe słowa! I dziękuję za piękną historię. Myślę, że jest wiele takich opowieści, przeważającą większość tylko tłamsi dyskurs zrównujący takie doświadczenia z czczą rozrywką i bezrefleksyjną zabawą.

[@okonsky3522]

MOżna powiedzieć że byłem w podobnej sytułacji choć rozwód rodziców może nie był głównym powodem "ucieczki w gry komputerowe". Rozumiem natomiast i w pełni sie identyfikuje ze stwierdzeniem "Lubię być sam, żona i dwójka dzieci mi wystarczają w zupełności" choć rodziny jeszcze nie mam ale także zwyczajnie nie potrzbuje w życiu ciągłego kontaktu z ludźmi. Przez rodzine moje ciągłe granie było traktowane jako nałóg i nic innego (5 godzin dziennie średnio w gimnazjum i technikum) ale z drugiej strony co ma ze sobą robić nastolatek który się nie uczy bo wszystko zapamiętuje z lekcji, czyać cały dzień, skoro wychodzenie z kolegami na miasto zwyczajnie nigdy mnie nie interesowało. Gry nie były dla mnie "bezmyślną rombanką" raczej sposobem na to by popierwsze móc siedząc samemu w swoim towarzystwie przeżyć coś ciekawego ale jednocześnie doskonałą odskocznią od trudów życia. To co mnie zawsze iritowało to podejście mojej rodziny która uważała że juz lepiej by było gdybym pooglądał telewizje. Zarówno tv/filmy w internecie jak i gry miały by wówczas tą samą funkcje, odciągnięcia myśli od tego co mnie martwi, stresuje ale zamiast poprostu biernie oglądać kolejn film na polsacie mogłem samemu tworzyć te historie w których brałem udział. Co do poznawania ludzi w internecie, skończyłem technikum i przyznam że z większością ludzi ze szkoły kkontakt mi się urwał i nie przesadze chyba że wielu z pośród moich najlepszych znajomych to członkowie mojego klanu z którymi spotykamy się na ts żeby pograc ale nie żadko tak naprawdę siedzimy i poprostu gadamy przy piwie, i nigdy nie rozmawiało mi sie tak dobrze z ludźmi z klasy jak z 30, 40 i 50 latkami z naszego klanu. To zdaje mi się jest jest zaleta gier multiplayer której żadne inne medium nie jest wstanie osiągnąć. Dają one mianowicie zamniętym w domu z własnej woli introwertykom szansę na poznanie ludzi którzy stają się naszymi prawdziwymi przyjaciółmi a jak widać również czasami towarzyszami życia.

[@kaaacper]

Bardzo przyjemnie się Ciebie słucha, opowiadasz interesująco i z treścią:)

[@KrzysztofMMaj]

Dzięki wielkie!!!

[@matiosmi137]

Aż mi się przypomina mój tata który nigdy nie chciał z nami oglądać Gwiezdnych Wojen albo Gry O Tron bo "tyle ciekawej historii jest, to po co wymyślać jakąś nową?", a potem wchodzę na YouTuba na domowym SmartTV i się okazuje że z mojego konta oglądał całą noc "Top 10 alternatywnych biegów historii o których nie dowiesz się z podręczników" XD

[@TheAksamitka90]

To już któryś z Twoich filmów, który ostatnio obejrzałam... I nieodwołalnie masz we mnie nową subskrybentkę! :)

[@KrzysztofMMaj]

O jak mi miło!

[@KamilMuzyka]

Przypomniałeś mi piosenkę Covenanta: A million burning books Like torches in our hands A fabric of ideals To decorate our homes

[@tom_stephen]

"Call the Ships to Port"

[@aleksanderwielki7981]

Eskapizm o którym mówisz człowieku, jest też (dla studentów) w naukach które wykładasz, albo w słuchaniu Twoich wspaniałych filmików, nawet z serii "Dla Każdego Coś Przykrego", pozdrawiam z Warszawy (moje imię jest powyżej komentarza)

[@KrzysztofMMaj]

Dzięki Ci serdeczne! W szoku jestem, że ten stary film się jeszcze przydaje. Dziękuję za dobre słowo, dużo znaczy

[@aleksanderwielki7981]

@@KrzysztofMMaj nie ma sprawy, w końcu uczysz o Naszym Skarbie Narodowym, więc przynajmniej ja Cię doceniam (a czy przypniesz do powyższego i tego komentarza serduszka i je polubisz?)

[@korova96]

Spóźniony komentarz, który i tak dodam: 1. z cyklu "poręczne cytaty": Krzysztof Grabaż Grabowki: "Dlatego ja każdego dnia wyjeżdżam z Polski do Polski". oraz słaby kawał: spotyka się dwóch żuli: - Słuchaj, Stefan ma niedługo urodziny, co mu kupimy? Może książkę? - Nie, ma już jedną. 2. Ciekawe jest to, że jest olbrzymie grono ludzi, którzy najwięcej czytali przed polonistyką, w trakcie tyle co z musu, ale nie potrafią powrócić do radości czytania po tej przygodzie. I jest to straszne (tym bardziej jestem wdzięczny jeden z wykładowczyń, która pouczająco, przez pryzmat lektury etycznej/empatycznej, przypomniała nam o wartości osadzenia się w świecie powieści). W tym może tkwi jakaś diabelsko przewrotna zaleta nieistniejących sylabusów literatury fantastycznej - że w pewnym momencie ma się tak cholernie dość "ważnych książek o problemach", że tym chętniej sięga się po nietknięte zblazowanym, yntelygenckym pierdololo książki fantasy/SF.

[@KrzysztofMMaj]

Żaden komentarz nie jest spóźniony, po to poszedłem w KZbin'y, żeby rozmawiać (wbrew pozorom). Podzielę się takim doświadczeniem. Jak poszedłem na studia, też literaturoznawcze, myślałem, że co druga osoba będzie mieć książkę - ba, poszedłem na takie dlatego, że chciałem się dowiedzieć czegoś o fantastyce. Głupi ja. Zbyt późno zrozumiałem, że na tych studiach właśnie się prędzej człowiek zniechęci do czytania w ogóle, niż zachęci do pogłębiania wiedzy o tym, co kocha. Ludzie nie czytali, wymieniali się notatkami ze streszczeń lektur (wtf), by czytać mniej. Ci, co czytali to, czym autentycznie się pasjonowali, dziś są programistami albo w ogóle cieszą się sukcesami w zawodzie i w życiu, jak każdy, kto na studia poszedł po przygodę, a nie po fach. Reszta, w przeważającej większości nieczytająca z pasji a z obowiązku właśnie, została nauczycielami języka polskiego. Wnioski nasuwają się same.

[@korova96]

Ja być może zbyt późno zrozumiałem, że bycie bardzo dobrym studentem i czytanie listy lektur [a nie streszczeń] nie wystarcza, żeby móc być na tyle odkrywczym, aby znaleźć niszę, która będzie pozwalać na robienie projektu w który: a) się wierzy, że jest czymś więcej niż bełkotem przed recenzentem, b) inwestuje się z szansą na doktorat. Tylko że w pewnym momencie przestaje się żałować kasandrycznego lamentu bezradnego grona mądrych głów, a zaczyna domagać się, ja wiem? postępu, technologii, współczesnych problemów, współczesnych rozwiązań, po prostu: aktualności i urealnienia akademii. Lament nad rozlanym mlekiem.

[@KrzysztofMMaj]

Albo może po prostu jesteśmy u progu dużych zmian. Prawda jest taka, że nigdy świat nie zmieniał się tak szybko i rewolucja technologiczna dopiero nas zmienia. Jeśli humanistyka chce przetrwać, musi po prostu - zabrzmi to szumnie i z nosowym zadęciem - przestać gardzić. Bo to, że dużo ludzi nauczyło się na pamięć paru feministycznych frazesów, które powtarza, bo tak wypada, wcale nie oznacza, że równocześnie przestaje wykluczać. Znam mnóstwo ludzi, którzy jednego poranka ujmą się za osobami niebinarnymi, a już wieczorem zwyzywają kogoś od geeków i nerdów. Prawda jest też taka, że tak egalitarnej, zróżnicowanej i ogólnodostępnej kultury nie mieliśmy nigdy w historii cywilizacji (i dużo ludzi tęskni za czasami, gdy była ona zarezerwowana tylko dla arystokracji - patrz ceny biletów do teatru czy na koncerty muzyki klasycznej) i ja w tym widzę gigantyczną szansę. Oczywiście pod warunkiem, że nie będzie się ludzi systemowo gnoić za to, że obejrzą KZbin'a czy Netflixa zamiast operę.

[@ArturSiwakowski]

Mocny jesteś! Bardzo lubię twoje filmy :) Oby do przodu i życzę powodzenia na YT ;-)

[@obikonik]

Już nigdy więcej nie wybiorę się do muzeum - od dzisiaj tylko wycieczki do "magazynu rzeczy nieużywanych" :P Rozumiem do czego dążysz, ale wydaje mi się że popełniasz 1 błąd. Jest znacząca różnica między osobom, która próbuje się rozwijać czytając literaturę ambitną (czy to piękną czy naukową), a osobom która czyta cokolwiek, dla zabicia czasu czy przyjemności. Oczywiście obydwie czynności są spoko i mogą dotyczyć nawet dokładnie tej samej osoby - jednak zawsze warto docenić kogoś kto stara się wyjść ze swojej bańki i poznać świat nieco szerzej i bardziej dogłębnie. Może problem w tym, że takie osoby często robią to tylko po to żeby poczuć się lepsze od innych, a nie dlatego że faktycznie je to ciekawi ? Najlepiej moim zdaniem nie porównywać się nadmiernie z innymi ale z samym sobą z przeszłości - w ten sposób możemy faktycznie ocenić czy rozwijamy się jeśli chodzi o poznanie kultury i jej głębi, czy też bardziej działamy głównie z trendem, czytamy i oglądamy to co jest akurat modne i na topie.

[@stachu3485]

Podoba mi się koncepcja nieoceniania siebie nawzajem, szczególnie że ten temat jest bardzo na czasie, wszędzie ludzie w tym idiotycznym wyścigu szczurów porównóją się do innych zamiast do sb

[@RHaenJarr]

Przypomina mi się jak parę lat temu chciałem na uczelni na zajęcia zrobić serię prac ze zdjęciami (całkiem licznych) pomników gryfów z mojego miasta: zastąpić je "ożywionymi". Zrobiłem jeden obrazek z takim gryfem i z racji że padało, namalowałem gryfa z czerwoną parasolką w łapie. Okazało się na uczelni że taka parasolka ma jakieś znaczenie symboliczne i że powinienem każdemu gryfowi dać parasolkę która coś oznacza (np tęczowa albo czarna), a najlepiej ich nie malować tylko fizycznie powspinać się na te pomniki i poumieszczać na nich parasolki. Ja natomiast po prostu chciałem ożywić gryfy. Ostatecznie pomysł odłożyłem na poza studiami, a potem jakoś o nim zapomniałem.

[@jarot2796]

Łał fantastyczny film

[@stanw6829]

Wielkie dzięki za materiał!

[@rangartons]

"provides for his family" - Gustavo Fring :)

[@mylegispotato]

Akurat z tym filmem nie mogę się zgodzić, choć pewnie jeszcze przemyślę sprawę. Od dzieciaka uciekałem w gry komputerowe jak tylko dostałem taką możliwość i po 10 latach grania, kiedy zauważyłem świat dookoła, to moje życie się zmieniło. Wtedy stałem w miejscu, a dzisiaj się rozwijam. Gry czy filmy nadal dają mi co jakiś czas bezpieczne chwile, jednak sam eskapizm, jak nazwa wskazuje, oznacza dla mnie ucieczkę. A nie sądzę, żeby uciekanie od życia było odpowiedzią na problemy - moim celem w życiu jest nauczenie się życia razem z tymi problemami i spokojnym rozwiązywaniu ich jeden po drugim. Czasami odpoczywając, ale nie w taki sposób, żeby uciekać przed światem. Widzę, jak ludzie dookoła mnie zamiast pokonywać trudności ich otaczające wolą oddać się rozrywkom, na wiele godzin dziennie, a każdy kolejny dzień w ich życiu wygląda podobnie. Ja bym tak nie chciał. Ale to tylko ja i sam wątpię w to, że kiedyś będę w 100% spełniony.

[@ZREDAGOWANO]

Eskapizm to nie ucieczka od rzeczywistości tyle ucieczka do rzeczywistości.

[@anatolydyatlov963]

To jest kompletnie nielogiczne! Dlaczego regały z książkami dają wrażenie, że autor materiału wideo jest intelektualistą, a komputer w tle już niekoniecznie? Przecież zasoby informacji, które można znaleźć w Internecie, są nieporównywalnie większe od tego, co może pomieścić cała biblioteka. Oczywiście odpowiedź na to pytanie jest zawarta w filmiku, co nie zmienia faktu, że irytuje mnie bezsensowność takiego myślenia. Osoby z telewizji, które chcą z siebie zrobić "intelektualistów", powinny wstawić za sobą PCeta, a nie regały z książkami xd Z drugiej strony umysł przeciętnego odbiorcy tego medium raczej nie kieruje się logiką, więc nad czym ja się tu rozwodzę...

[@pompacy8196]

piękny film

[@aleksandrajursza7721]

Wydaje mi się, że problem jest dużo szerszy i nie dotyczy fantastyki jako takiej. To znaczy: problem jest u wszelkiej maści literatów. Nieważne czy studiują, blogują czy pisują. Ważne jest to, że czytają więcej, niż 7 książek w roku (w "najgorszym" przypadku) i mogą się nazywać fanami literatury. Tyle że ci fani literatury podchodzą z pogardą do ludzi, którzy oglądają filmy, grają w gry, robią filmiki dronami czy cokolwiek innego, co zajmuje im czas, ale NIE JEST LITERATURĄ. Rozumicie, czytelnicy są WIELCY, bo CZYTAJĄ. ONI CZYTAJĄ I NALEŻY IM STAWIAĆ POMNIKI W KAŻDYM POLSKIM MIEŚCIE. Ta narracja wybitnie mnie wkurza, bo uważam, że w grze czy filmie, czy w jakimkolwiek innym przyjemnym spędzaniu czasu są zawarte pewne wartości, czy inne rzeczy. Ale oczywiście, fani literatury powiedzą, że LITERATURA ŚWIĘTA I TYLKO ONA PRZEKAZUJE PRAWDĘ OBJAWIONOM... >.

[@KrzysztofMMaj]

Zgadzam się w pełni. Częściowo to klasizm, częściowo snobizm, a najczęściej zwya pogardą względem ludzi, którzy w tym chorym świecie zachowali zdolność do komunikowania zachwytu tym, co uważają za piękne i ważne dla siebie

[@SamWit]

14:38 żeby pójść na koncert Daft Punk to chyba bym zabił, a tu o sesji zwykłej mowa. Szkoda, że prawdopodobnie już nigdy taki się nie odbędzie; także nie sądzę żeby reunion w przyszłości miał miejsce :(

[@KrzysztofMMaj]

Niestety 😔 bardzo mnie to sieknęło, no ale co zrobić. Zostają szczęśliwie ich płyty!

[@Parsival509]

Wokulski był XIX wiecznym kupcem, nie XVIII wiecznym. To nie jest tak, że przez sto lat nic się na świecie nie zmieniło. Chociaż książki dalej były raczej domeną klasy wyższej, lub przynajmniej średniej, ale były już jednak bardziej dostępne.

[@Daster200]

Nie ma sensu przykładać zbyt dużej wagi do "realnego" świata. Świat filmu i literatury jest stokroć lepszy. To z niego czerpię energię, żeby radzić sobie w "realnym" świecie.

Ale masz gościu charyzmę. Nie przepadam za Twoim sposobem narracji, ale mimo to lubię Cię posłuchać

[@husc7775]

14:15 każdą chwile życia spędzać na zapładnianiu.

[@teddyharvester]

Książki są drogie (i co raz droższe), ale w księgarniach. Jedyne nowe książki, jakie kupuję, to części serii kryminałów dla żony, bo chce zdążyć przed spoilerami w Internecie. Dla siebie wyszukuję książek w sklepach ze starociami, na giełdach i w necie, z drugiej ręki, z końcówek serii wydawniczych. Nie przepłacając rozbudowuję swoją kolekcję eskapistycznego (właśnie) fantasy i science-fiction i bez wahania mogę przyznać, że mam z tych tytułów więcej radochy niż z wszelkich Klasyków Literatury w kanonie lektur obowiązkowych czy pozycji poruszających ważne tematy (tak, jakby literatura eskapistyczna nie mogła albo nie była w stanie ich poruszać). Stare książki z wydawnictwa Amber 4 the win. Nie są to może epickie dzieła światotwórcze, jak Sanderson czy inni, ale wsiąknąć jest w co.

[@Jay-cc2cd]

Napisz proszę jak się nazywa krytyk amerykański, który powiedział "ucieczka, która sprowadza nas do domu".

[@KrzysztofMMaj]

Douglas Barbour.

[@husc7775]

Elektronika dla początkujących. Najlepsza książka na świecie nawet koran i biblia razem ssą przy tym dziele.

[@TheBlixGames]

Trochę dziwne ze fantastyka jest tak odrzucana przez "elyty" skoro Balladyne można zaklasyfikować jako dzieło fantastyczne

[@KrzysztofMMaj]

Tak, fantastyczność romantyczna jest jakoś tolerowana, ale mam wrażenie, że to dlatego, że te utwory nie wytwarzają jakiegoś innego, eskapistycznego, allotopijnego świata (jak allotopia Wiedźmińska, o której Sapkowski mówił w rozmowie z Beresiem "Historia i fantastyka"), tylko właśnie wprowadzają motyw fantastyczny do świata nam znanego. Może to dlatego. Choć już dawno przestalem próbować nadążać za meandrami logiki polonistów.

[@maypierd9270]

bump

[@viviennebenet1991]

[@ladrok97]

Eskapizm to w sumie główny argument, który jest podnoszony w "Angielskich Internetach", kiedy mowa o tym dlaczego sezon 11 i 12 Brytyjskiego serialu "Doctor Who" jest tak źle odbierany. Głównie polega to na tym, że zamiast zamiany realnego problemu społecznego w historię eskapistyczną (bo ten serial od lat 60 poprzedniego wieku jest polityczny), to postanowiono, że będzie mowa o realnych problemach społecznych i dorzuci się jakieś rzeczy zaliczane do eskapizmu, bo się widz przecież nie zorientuje. Do tego dochodzi słaby scenariusz (dodatkowo potwierdzający że scenarzyści mają widzów za głupków) i dziwna gra aktorska (prawdopodobnie showrunner nie lubi gry aktorskiej, bo żeby wśród tylu aktorów nikt nie wiedział jak grać?). Także po czytaniu tylu opinii o tym co nie działa w serialu, to jestem zszokowany, że w Polsce eskapizm jest odbierany negatywnie.

[@dioksazin]

+1, jednak wydaje mi się, że w Anglii jest podobny problem. Wg mnie pierwsze kilka sezonów Doktora to złoto, nigdy nie byłam tak zatopiona w fikcyjnym uniwersum jak tu, więc dla mnie eksapizm pełną parą. Ale słuchając opinii Anglików słysze, że od zawsze dr who był traktowany jak u nas ranczo. Do wypicia z rodzinką przy piwku po kolacji, albo bajeczka dla dzieci przed spaniem. Czytałam wywiady, gdzie sami aktorzy okazjonalni mówili, że przecież ten serial to nie jest nic ważnego, bo każdy robol ogląda go wieczorem ;-;

[@ladrok97]

@@dioksazin Czyli serial jest jakości naszego rancza, a niektórzy aktorzy sądzą że jakości klanu? ;-;

[@lasio1991]

Kurczę, myślę że ucieczka od realnego świata jest zazwyczaj negatywnym zjawiskiem. Czy uciekamy w książki, gry, swój wewnętrzny świat, to oddala nas to od świata realnego i wrzuca nas coraz mocniej w obliczę irracjonalności, krzywego i patologicznego postrzegania rzeczywistości. Wydaje mi się że można podzielić mimo wszystko kulturę na tą wyższą i na niższą. I pomijam efekt snobizmu gdzie ludzie pragną konsumować kulturę wyższą by czuć się kimś lepszym, a tak naprawdę nic z niej nie wynoszą. Kulturę wyższą nazwał bym taką która zmusza nas do myślenia, która w sposób przenikliwy i błyskotliwy naświetla problemy współczesnego świata. Kultura niska to ta infantylna rozrywka, którą bardzo przyjemnie się konsumuje, która potwierdza nasze irracjonalne patrzenie na świat, wypacza je jeszcze mocniej. Ale chyba najważniejsze w tym wszystkim jest sam konsument, który wszystkiego może doznawać w sposób aktywny lub bierny. Ucieczka od rzeczywistości by pogrążyć się w fantazjach , hedonizmie, to nie to samo co ucieczka w świat fantazy który w kreatywny i przystępny sposób naświetla nasze realne problemy i skłania do myślenia :)

[@KrzysztofMMaj]

Powiem tak: Tolkien kiedyś napisał, że w eskapizmie nie chodzi o ucieczkę OD realnego świata, ale o ucieczkę DO nierealnego świata. Niby to samo, ale jednak nie do końca... Może to sprawi, że spojrzysz na to jako coś mniej negatywnego?

[@abbfilmann3735]

@@KrzysztofMMaj Ucieczka OD realnego świata DO nierealnego świata xD Przecież to to samo xD

[@NethP]

@@abbfilmann3735 Po prostu OD realnego świata możemy uciec w cokolwiek, bo to jest nasz cel, a DO nierealnego świata uciekamy żeby poznać ten świat. I to ten konkretny świat jest naszym celem. Można lubić tort i cieszyć się z tego, że jak się go je to się zapomina o całym świecie, a można jeść tort żeby zapomnieć o świecie, żeby zajeść stres. I to są wtedy zaburzenia odżywiania 🙂

[@metalsonn]

@@abbfilmann3735 zupełnie nie! Może to znaczyć to samo, ale myśle, że chodzi o to, że ucieka OD świata ten kto ma jakieś problemy z tym światem, a DO innego świata ucieka po prostu człowiek który uwielbia poznawać i zanurzyć się w ten świat. I oba podejścia są okej i żadne nie powinno być piętnowane.

[@jankowalski8188]

Co za głupstwa! Rozróżnienie na kulturę wysoką i niską można oczywiście krytykować, ale z kosztem uczestniczenia nie ma to nic wspólnego. "Granie w gierki" (o ile się nie jest piratem) jest akurat znacznie droższe niż czytanie książek, opowieści o nastoletnich wampirach nie będą tańsze niż Proust, a płyta Bacha nie jest droższa od płyty Dody. Jak się człowiek chce pomądrzyć (co w zasadzie z całego serca wspieram), to warto by było jednak wykoncypować jakąś spójniejszą tezę.

[@KrzysztofMMaj]

Oczywiście, że płyta Bacha jest droższa, wystarczy minimalnie się na tym znać i wiedzieć, że liczy się wykonanie. Prousta kupisz w antykwariacie zaś za złotówkę. Wydaje mi się, że doktorat z literaturoznawstwa jednak sprawia, że trochę się na literaturze znam. What's your poison?

[@jankowalski8188]

@@KrzysztofMMaj To nie jest żaden jad, tylko dobra rada. Ja znam się (oprócz Bacha) na konstruowaniu argumentów, uzasadnianiu tez i takich tam nudnych sprawach. Inna dobra rada: nie wtrącać manierycznie angielskich słów, bo wygląda to nieco... jak to powiedzieć... niedojrzale... A tak poważnie (i dla zredukowania napięcia, bo może rzeczywiście przesadziłem nieco w obcesowości sformułowań) to odezwałem się dlatego, że część z tego, co Pan w swoich występach mówi, jest całkiem do rzeczy i miejscami wręcz interesująca, tylko że zawsze w pewnym momencie pojawia się jakoś pośpieszna generalizacja, kompletnie nieuzasadniona (acz efektowna i kontrowersyjna) teza, czy też niepotrzebna hiperbola okraszona dodatkowo popisami aktorskimi. No ale może właśnie dzięki temu filmiki dobrze się klikają. Już się nie będę odzywał.