F. Chopin - Bolero a-moll op. 19 - analiza - wykład Grzegorza Niemczuka

[@krystynaizydorczyk8575]

Brąwo Panie Grzegorzu jest Pan wspaniały,dzięki!❤❤🎉🎉🎉

[@RenataBłażejewska-p9b]

Coraz fajniejsze te analizy,bardziej zrozumiałe,brawo za wnikliwość,dziękuję bardzo,też daję serduszko❤,pytań mam więcej,ale rozwiążą się po kolei😊R.

[@gregniemczuk]

Hahahah. Dziękuję!!!! Serdecznie pozdrawiam

[@franekwojtasik5604]

Bardzo piękna muzyka,przy okazji dowiadujemy się dużo o Chopinie

[@gregniemczuk]

Dziękuję!

[@lenatelehanova5297]

Cóż za prawdziwie hiszpański temperament! Zarówno w wykonaniu, jak i w przekonywaniu! Pańska interpretacja z pewnością rozwiałaby wątpliwości krytyków co do hiszpańskiego charakteru tego dzieła. Wyraźnie widać obraz gorącego południowego klimatu i kuszącego tańca przy dźwiękach cytry i kastanietów. Rzeczywiście, interpretacja wykonawcza jest portalem między kompozytorem a słuchaczem. Jakie to szczęście, że mamy takiego wykonawcę!

[@iwiwiwimusic]

No sabía que Chopin compuso Bolero, que interesante! Es como el fuego 🔥

[@gregniemczuk]

Si!!!! Voy a tocarlo muchas veces pronto!!

[@123karol123123]

Oj nie sposób oderwać się od kolejnych odcinków. Wiem że się powtarzam, ale jestem ogromnie wdzięczny p. Grzegorzu za to poświęcenie. I jak zwykle nie odmówię sobie przyjemności podzielenia się swoim spostrzeżeniem zainspirowany tym w jaki sposób spojrzałem na to bolero dzięki temu filmowi. Rzeczywiście rażące są opinie niektórych muzykologów że nie ma w tym utworze Hiszpanii a jest polonez. Myślę że wszelkie wątpliwości w tym odcinku zostały rozwiane poprzez konkretne dowody że jest to bolero i że jest to Hiszpania. Jednak najpiękniejsze jest to, że to ciągle Chopin który nie zatraca swojej tożsamości jako polak i obywatel świata zarazem. Że swoim geniuszem potrafi przeniknąć wszystkie gatunki muzyczne bez względu na to czy to wenecka barkarola, hiszpańskie bolero, wiedeński walc, polski mazur, polonez czy cokolwiek innego. Że bez względu w który rejon świata on nas zaprasza w podróż - to ciągle jest to Chopin. I to jest niesamowite. Zastanowiło mnie też jeśli dobrze pamiętam że podczas swego pobytu w Wiedniu nie mógł się nadziwić, że w tym mieście walce nazywają dziełami. Ale przecież później on sam komponował i wydawał Grand Waltzes jako dzieła. Poza tym z mazurków czynił prawdziwe arcydzieła. Czegokolwiek się dotykał obracał to w złoto muzyczne. Dlaczego więc tarantelli i bolero odmawiać rysu genialności? Nawet jeśliby chodziło o zarobienie pieniędzy, brylowanie na salonach, wyrobienie opinii wszechstronnego kompozytora, lub po prostu zmierzenie się z różnymi gatunkami muzycznymi...i tak dbał o niebanalność swoich kompozycji. Tym bardziej szanuję analizy p. Profesora, bo faktycznie nie sposób utworom Fryderyka odmówić genialności bez względu na okoliczności ich powstania, bez względu na intencje kompozytora i jego stan psychofizyczny, bez względu na objętość parytury. Wydaje mi się że prawdziwy geniusz jest po prostu skazany na tworzenie genialnych dzieł. Jakie jest kryterium genialności? Czy tylko złożoność struktury i harmonii? Dlaczego ku temu skłania się tak wielu muzykologów? A przecież gdyby zestawić ze sobą czwartą balladę i któreś z króciutkich preludiów lub mazurków, wielu powie że zarówno pierwsze jak i drugie są genialne. Czyż więc nie chodzi tu o pewną iskrę która z genialnego serca od środka rozpala każdy jego utwór?

[@gregniemczuk]

Boże, jakie piękne słowa! Czytając je kilkukrotnie uśmiech podziwu nie schodził z mojej twarzy. Dziękuję! Otwieramy tu dyskusję, którą warto kontynuować! Serdecznie pozdrawiam

[@wuemte]

Kazdy z utworow Chopina jest genialny. Niekiedy istota utworu jest gleboko ukryta i dopiero wysluchawszy utwor ktorys tam raz poznajemy zamysl kompozytora. Chociaz uwazam, ze kazdy powinien subiektywnie odbierac dany utwor. Stad tez takie sprzecznosci u muzykologow co do charakteru danego dziela.

[@fantasmagoria9570]

świetne wykonanie Panie Grzegorzu! dzięki tej analizie bardziej doceniłam ten utwór.

[@gregniemczuk]

Dziękuję!!!

[@magdamejer298]

Jaki to uroczy utwór! Rzeczywiście słychać kastaniety ale też przerzucanie trenu nogą i szeleszczenie falbanami. A Poloneza to tu się doszukać nie mogę - nawet jak Pan próbował grać w stylu polonezowym- jakoś to nie pasuje do posuwistego i -bądź co bądź - statecznego tańca, jakim jest zwykle Polonez ( nawet jeśli jest pogodny a nie dramatyczny). Tu słychać flirt. Takie droczenie się z widzami. Mruganie okiem. Wielkie gratulacje za tak wspaniałe przedstawienie tego zupełnie mi nieznanego utworu. I czekam na nagranie lub wykonanie koncertowe! 🌹🌹🌹

[@gregniemczuk]

Tak!!! Dziękuję za poparcie moich tez!

[@jarema6]

Muchas gracias por el gran analisis.

[@gregniemczuk]

Con mucho gusto!

[@graiszyn]

Panie Grzegorzu niestety zgubiłem ten odcinek w którym opowiadał Pan o utworze Chopina takim bardzo wesołym, jakby opisywał chłopięcą miłość, bez skaz pełną szczęścia i euforii, odcinek był opatrzony również w historię tego jak go Pan wykonywał na jednych z poważniejszych konkursach i jak się okazało później Członek Juri nie miał pojęcia jakie są adnotacje autora do sposobu grania poszczególnych utworów.

[@gregniemczuk]

Dobry wieczór. Chyba chodzi o Nokturn H-dur op.9 nr 3! Pozdrawiam serdecznie

[@graiszyn]

@@gregniemczuk Pięknie dziękuje

[@katarzynaturaj-kalinska.st2032]

Chopin - Tarantella, Bolero? Faktycznie mało znane...