Title: School Book เปิดออกมาดูโดยไม่ตั้งใจ ว่าจะได้เจอรูปเก่า I opened the book inadvertently not expecting to see old photos อยู่ในวันเวลาที่สดใส วันที่มีเราข้างกัน In our springtime when we had one another; ภาพเดิมๆก็หวนมา เปลี่ยนเวลากลับไปวันนั้น Old images return, transporting us back in time; ใจก็เหมือนสั่นๆ เกือบลืมกันแล้ว My heart is shaken. We almost forgot each other. ต่างเดินกันไปตามทางของใคร แยกไปค่อยๆไกลห่าง We had gone into separate paths, slowly drifting away; อยู่ดีๆวันนึงก็จางหาย คลาดกันโดยไม่รู้ตัว Then one day it disappears; we lost each other; แต่เรื่องราวที่สวยงาม อยู่อย่างเดิมไม่เคยหมองมัว But our beautiful stories - they stay forever unclouded, ในหนังสือเก่าๆ หนังสือรุ่นเราเล่มนี้ In this old book, our school (graduation) book; รูปเธอยังยิ้ม ข้างเธอคือฉัน You are smiling in that picture; and next to you is me; เพ่งมองดูนานๆ น้ำตาก็มาคลอๆ When I stare at it for a long time, my eyes are watering up; กี่ปีมาแล้ว เธอเป็นยังไงบ้างหนอ How many years has it been? How are you doing now? ค่อยๆลืมเลือนกันไป our memory of each other slowly faded; ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน I don’t know why … เรื่องราวเหล่านั้นจึงจบลง … these stories must end; รูปเธอยังยิ้ม ข้างเธอคือฉัน You’re still smiling in that picture, and next to you, I was; เพ่งมองดูนานๆ น้ำตาก็มาคลอๆ When I stare at it for a long time, my eyes are watering up; กี่ปีมาแล้ว เธอเป็นยังไงบ้างหนอ How many years has it been? How are you doing now? ค่อยๆลืมเลือนกันไป our memory of each other slowly faded ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน I don’t know why … เรื่องราวเหล่านั้นจึงจบลง … these stories must end; เปิดไปดูเบอร์โทรไม่เห็นมี ที่ลงไว้คือที่อยู่ You phone number is not in the book, only you address is recorded; หยิบปากกาบรรยายในจดหมาย ว่าจำกันได้ไหมเธอ So I took up a pen an write in a letter: “Do you still remember me?” ที่อยู่เดิมที่เขียนไป หากเปลี่ยนแปลงก็คงไม่รู้ I you have changed the address, this letter will not find you; ได้แต่หวังกันไป ความหลังคงไม่ตายจากเรา We can only hope, that our past/remembrance will not die.