رابطهٔ عاشقانه با خداوند

پرتو نور برنامه شماره ۱۷۶۷. در دینداری آئینی - مناسکی رایج، "ایمان" به اعتقادات و فرائض شرعی فرو کاسته میشود. در نگاه عارفان امّا، ایمان یک "رابطه" بین انسان و خداوند تلقی‌ می‌‌شود. لذا ایمان یک امر فُرمال و رسمی‌ نیست که با اقرار به پذیرش مُشتی عقایدِ دینی و یا انجام پاره‌ای عباداتِ شرعی تأمین بشود. بلکه ایمان یک رابطهٔ فردی و مستقیم و بی‌ واسطه با خداوند است: رابطه‌ای بر پایهٔ دوستی، رفاقت، مصاحبت، عشق و اعتماد. این رابطه یک فضای ویژهٔ معنوی در زندگی‌ ایجاد می‌‌کند، و احوال و شخصیتِ فرد را زیر و زِبَر می‌‌کند، و به او "رنگِ خدا" می‌‌بخشد. در این برنامه به بررسی این برداشتِ بَدیل از حقیقتِ ایمان می‌‌پردازیم.
#اسلام_شناسی‌
#عرفان_اسلامی
#عرفان