Рет қаралды 71,313
Heydərbaba, bulaqların yarpızı,*1
Bostanların gülbəsəri, qarpızı,
Çərçilərin ağ nabatı saqqızı,
İndi də var damağımda, dad verər,
İtgin gedən günlərimdən yad verər.
Bayram idi gecəquşu oxurdu,
Adaxlı qız bəy corabın toxurdu,
Hər kəs şalın bir bacadan soxurdu,*2
Ay nə gözəl qaydadı şal sallamaq,
Bəy şalına bayramlığın bağlamaq.
Şal istədim mən də öydə (evdə) ağladım,*3
Bir şal alıb tez belimə bağladım,
Qulam gilə qaşdım (qaçdım), şalı salladım,
Fatma xala mənə corab bağladı,
Xan nənəmi yada salıb ağladı.
Heydərbaba, Mirzəmmədin*4 baxçası,
Baxçaların turşaşirin alçası,
Gəlinlərin düzmələri, taxçası
Hey dizilər gözlərimin rəfində,
Xeymə vurar xatirələr səfində.
Bayram olub, qızıl palçıq əzərlər,
Naqqış (naxış) vurub, otaqları bəzərlər,
Taxçalara düzmələri düzərlər
Qız-gəlinin fındıqçası, hənası (xınası),
Həvəslənər anası, qayınanası.
Bakıçının sözü, sovu, kağızı
İnəklərin bulaması, ağızı,
Çərşənbənin girdəkanı (qozu), mövizi
Qızlar deyər: "Atıl-matıl, çərşənbə,
Ayna təkin bəxtım açıl, çərşənbə".*5
Yumurtanı göyçək, güllü boyardıq,
Çaqqışdırıb sınanların soyardıq,
Oynamaqdan bircə məgər doyardıq?
Əli mənə yaşıl aşıq verərdi,
İrza mənə novruzgülü dərərdi.
Novruzəli (xərməndə) xırmanda vəl*6 sürərdi,
Gahdan yenib (enib) küləşləri kürərdi,
Dağdan da bir çoban iti hürərdi,
Onda gördün ulaq ayaq saxlardı,
Dağa baxıb qulaqların şaxlardı.
Axşam başı naxırçılar gələndə,
Qoduqları çəkib, vurardıq bəndə,
Naxır keçib gedib yetəndə kəndə,
Heyvanları çılpaq minib qovardıq,
Söz çıxsaydı, sinə gərib sovardıq.*7
Yaz gecəsi çayda sular şarıldar,
Daş-qəyələr (qayalar) seldə aşıb, şarıldar,
Qaranlıqda qurdun gözü parıldar,
İtlər, gördün, qurdu seçib ulaşdı,
Qurd da gördün, qalxıb gədikdən aşdı.
Qış gecəsi tövlələrin otağı,
Kəndlilərin oturağı, yatağı,
Buxarıda yanar odun yanağı,
Şəbçərəsi, girdəkanı, iydəsi,
Kəndi basar gülüb-danışmaq səsi.
Şüca xaloğlunun (xala oğlunun) Bakı sovqəti (sovqatı),*8
Damda quran samavarı, söhbəti,
Yadımdadı şəstli, qəddi, qaməti
Cünəmmeyin toyu döndü, yas oldu,
Nənəqızın bəxt aynası kas oldu.
Heydərbaba, Nənəqızın gözləri,
Rəxşəndənin*9 şirin-şirin sözləri,
Türki dedim, oxusunlar özləri,
Bilsinlər ki, adam gedər ad qalar,
Yaxşı-pisdən ağızda bir dad qalar.
Yaz qabağı gün güneyi döyəndə,
Kənd uşağı qar gülləsin sövəndə,
Kürəkçilər dağda kürək züvəndə,*10
Mənim ruhum elə bilin ordadır,
Kəhlik (kəklik) kimi batıb qalıb, qardadır.
Qarı nənə uzadanda işini,
Gün buludda əyirərdi teşini,*11
Qurd qocalıb çəkdirəndə dişini,
Sürü qalxıb dolayıdan aşardı,
Baydaların südü aşıb-daşardı.
Xəccəsultan əmmə dişin qısardı,*12
Molla Bağır əmoğlu (əmioğlu) tez mısardı,
Təndir yanıb, tüstü evi basardı,
Çaydanımız ərsin üstə qaynardı,
Qovurğamız sac içində oynardı.
Bostan pozub gətirərdik aşağı,
Doldurarduq evdə taxta tabağı,
Təndirlərdə bişirərdik qabağı,
Özün yeyib, toxumların çıtlardıq,
Çox yeməkdən lap az qala çatlardıq.
Vərziğandan*13 armudsatan gələndə,
Uşaqların səsi düşərdi kəndə,
Biz də bu yandan eşidib biləndə,
Şıllaq atıb bir qışqırıq salardıq,
Buğda verib armudlardan alardıq.
Mirza Tağıynan (Tağı ilə)*14 gecə getdik çaya,
Mən baxıram seldə boğulmuş aya,
Birdən işıq düşdü o tay baxçaya,
"Eyvah,-dedik,- qurddu", qayıtdıq, qaçdıq,
Heç bilmədik nə vaxt küllükdən aşdıq.
Heydərbaba, ağaçların ucaldı,
Amma heyif, cavanların qocaldı,
Toxluların arıqlayıb acaldı (ac oldu),
Kölgə döndü, gün batdı, qaş qərəldi, (qaraldı)
Qurdun gözü qaranlıqda bərəldi.
Eşitmişəm yanır Allah çırağı,
Dair olub məscidizin bulağı,
Rahat olub kəndin evi, uşağı,
Mənsur Xanın*15 əli-qolu var olsun,
Harda qalsa, Allah ona yar olsun.
Heydərbaba, Molla İbrahim*16 var, ya yox?
Məktəb açar, oxur uşaqlar, ya yox?
Xırma üstü məktəbi bağlar, ya yox?
Məndən axunda yetirərsən səlam (salam),
Ədəbli bir səlam-malakəlam.
Xaccəsultan əmmə (amma) gedib Təbrizə,*17
Amma nə Təbriz ki, gələnmir bizə,
Balam durun, qoyaq gedək evimizə,
Ağa öldü, tifağımız dağıldı,
Qoyun olan yad gedibən sağıldı.
Heydərbaba, dünya yalan dünyadı,
Süleymandan, Nuhdan qalan dünyadı,
Oğul doğan, dərdə salan dünyadı,
Hər kimsəyə hər nə verib alıbdı,
Əflatundan bir quru ad qalıbdı.
Heydərbaba, yar- yoldaşlar döndülər,
Bir- bir məni çöldə qoyub çöndülər,
Çeşmələrim, çıraqlarım söndülər,
Yaman yerdə gün döndü, axşam oldu,
Dünya bizə xərabəyi- Şam oldu.
Əmoğluynan (əmi oğlu ilə) gedən gecə Qıpçağa,*18
Ay ki, çıxdı, atlar gəldi oynağa,
Dırmaşırdıq, dağdan aşırdıq dağa,
Məş Məmixan*19 göy atını oynatdı,
Tüfəngini aşırdı şaqqıldatdı.
Heydərbaba, Qərə (Qara)*20 kolun dərəsi,
Xoşginabın yolu, bəndi, bərəsi,
Orda düşər çil kəhliyin (kəkliyin) fərəsi,
Ordan keçər yurdumuzun özünə,
Biz də keçək yurdumuzun sözünə.
(محمد حسین شهریارحیدر بابایه سلام)