Jong in oorlog - In oorlog vervolgd

In "Jong in Oorlog" vertellen ooggetuigen over de Tweede Wereldoorlog. Als kind hebben zij deze oorlog meegemaakt en zij hebben allemaal hun eigen verhaal. De filmpjes duren ongeveer 10 minuten en zijn door Nationaal Comité 4 en 5 mei, in samenwerking met School TV, ontwikkeld voor gebruik in de klas.
Mirjam en Jenny, beiden Joods, vertellen over hun aangrijpende ervaringen tijdens WOII.
Kijk ook eens op www.tweedewerel...
Bronnen:
Voor een uitgebreide bronvermelding kijk op www.4en5mei.nl/...

[@williamtebokkel634]

Let us never forget what happened 😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢

[@GoddessOfMars03]

Mijn opa was ook een kind in de tweede wereldoorlog, maar het blijft nog steeds heel erg

[@alpenweide2511]

mijn opa was in het geheime leger van belgie tijdens de tweede wereldoorlog en was 1 van de enige undercover agente (belgische FBI) die het overleefde en heeft heel veel medailles verdiend die ik nu nogsteeds heb maar ondertussen is hij wel al overleden door ouderdom

[@williamtebokkel634]

How sad.........................

[@karenkiebooms1373]

totaal nutteloos, nu we moeten kijken hoe we leren NEEN zeggen tegen zaken die niet in ons belang zijn. Dat is toch de conclusie, die ik uit mijn verhaal trek, ik kreeg wel degelijk informatie die nuttig was voor het collectief, maar had niks om me op te baseren. Er is dus goed nieuws, we moeten niet op iedere maatregel springen alsof we daarmee de mensheid redden en we kunnen eindelijk een lijn volgen, want nu eens echt ALLES is in mijn leven gepasseerd en ik kon niet mijn rug draaien, noch rekenen op een beetje begrip. Omdat ik het voor MEZELF moest doen, is het zinvol, dat het nu een groter veld krijgt, is een geluk bij een ongeluk, want ik mocht mijn aandacht niet laten verslappen, hooguit kreeg ik even tijd om op adem te komen. In het begin zijn er wel duidelijke afspraken gemaakt en die heb ik doorgegeven aan mijn vertrouwenspersoon, de enige die nog niet bewezen had dat hij tegen mij was, ook al deed hij niet waar ik op gehoopt had. Ik willde niet verdienen aan iets dat SLECHT was, maar wilde evenmin financieel in een neerwaartse spiraal belanden en geloof me, eenmaal ze de smaak te pakken hadden, werd op alles schaamteloos verdiend. Dan moest ik met een goed en haalbaar alternatief kunnen komen, B'ankh (een totaal ander en digitaal systeem) rolde gewoon uit mijn hoofd, de sociale economie (waarbij je kiest voor een zo groot mogelijke onafhankelijkheid en het zinvol invullen van betalend werk), had mijn eigen situatie als achtergrond en democratie zien als het collectief meedenken bij het zoeken naar oplossingen mijn poging om mensen duidelijk te maken dat iets beloven nog altijd niet betekent dat er een actie aan verbonden is - goed weer maakt de mens blij. Nu zitten we in het systeem van de communicerende vaten en heeft men de neiging om zichzelf op te blinken als een kerstbal, degenen die het minder hebben moeten zich schamen wat alles is er en met een beetje de broekriem aanhalen, bereiken we het doel dat vooropgesteld is. Dit is het systeem van dansen op de slappe koord, eenmaal je eraf ligt, kom je er ook nooit meer bovenop. Daar stond ik dus, heel wat in mijn mars, maar de omstandigheden waren verre van ideaal - de stigmata van de gescheiden, werkloze vrouw. Had men een beetje met me meegedacht, dan had men me een minder belastende job kunnen aanbieden, die me toch financieel een zekere vrijheid gaf, maar men hield me aan het lijntje en de voorwaarden werden hoe langer hoe gekker - de navelstreng met de maatschappij was doorgesneden en ik moest mezelf maar zien te redden. Ik begon op Facebook te schrijven en zag dat dit medium potentie had, al stond het nog in z'n kinderschoenen - het zag er inderdaad na een tijdje beter uit, maar toen blokkeerde men systematisch mijn access en na een tijdje was het helemaal verdwenen van het net. Ik heb het nog geprobeerd met G-mail, maar zo te zien is dat bij mij een fata morgana - ik DENK dat het een uitgang is, maar alles blijft gewoon binnen. Mijn hotmail is een zeef, waar een walvis doorheen kan en dat is duidelijk, men verandert gewoon de mails in het postvak in als ze vinden dat het me teveel in de handen geeft - alles blijft aan de buitenkant en dat het gebruikt is als voer voor een profiel dat beter uitkwam is een publiek geheim - maar ga ik dood, dan hebben ze er ook niks meer aan en alles is doorgestuurd naar mijn vertrouwenspersoon, dus mogen ze het gaan uitleggen bij het Europese rechtbank ter bescherming van de mensenrechten ... hoe typisch is het dan, dat men Facebook verdenkt van het doorgeven van je gegevens - als iedereen er last van heeft, dan valt het bij mij niet meer op. Ik heb me aangepast en heb geleerd om ook NEEN te zeggen als ik onder druk sta - ik heb genoeg in de aanbieding om je straks te schamen voor je inhaligheid, want natuurlijk kan ik niet zoals Jezus alle zonden weghalen, zodat we collectief weer met een schone lei kunnen beginnen (en in geen tijd weer doen wat ons nu tegenhoudt om GOED te doen. Er zijn zaken die je op persoonlijk vlak moet oplossen en zaken, waar je de maatschappij bij nodig hebt - justitie zou er moeten zijn om de burger te beschermen, maar is de wasmachine geworden van criminele activiteiten - het bekt alleen maar beter. Om je een voorbeeld te geven - ik ben maar 1 keer naar de rechtbank gegaan ipv 2, toen de scheiding uit hoofdeis werd uitgesproken - Peter heeft alles geregeld en justitie ging daarmee akkoord, met als gevolg dat ik moet leven van de erfenis van mijn ouders - ik kon om financiële hulp vragen, maar dat zou alleen mij en Peter helpen, terwijl het al aan de basis scheef loopt. Ik wil een stem zijn voor degenen die niets in de aanbieding hebben, wij noemen ze de zwakken in de maatschappij en ondertussen zijn zij degenen die onze fratsen mogen bekopen, want als je het allemaal moet geloven, dan is alles onmiskenbaar het recht geworden van degenen die het nog wel kunnen betalen. Als persoon heb ik waarde, niet de materiële bezittingen die toch aan een ander gegeven worden als ik er niet meer ben. Het is ingewikkeld, dat geef ik toe en je moet flexibel kunnen omspringen met heden, verleden en toekomst - veel heeft te maken met intuïtie (iets weten zonder te weten waarom je het weet) en dat laat je in actie schieten of zet je on hold ... het is een titanenwerk geweest, zonder beloning, in deze wereld waar alles voor een prijsje te koop is, wil ik toch niet meer leven en zo lang red ik het niet meer - dan zijn mijn inzichten natuurlijk gratis, vandaar dat we er een paar voorwaarden aan gekoppeld hebben en dat, wat ik als compensatie had kunnen vragen, in projecten zit, die nog uit de grond gestampt moeten worden. Ik was er voor ERVOOR, Sophia is er voor ERNA ... de rest is je bewust worden van jouw leven, dat voor niks of niemand opgeofferd moet worden ... er zijn al meer mensen aan corona gestorven dan soldaten in de Vietnam oorlog - las ik en daar stel ik tegenover dat meer mensen de oorlogen overleefd hebben dan dat er gesneuvelde soldaten zijn - het verschil is dat je een oorlog ook kunt laten voor wat het is en geld voor wapens kan gebruiken om educatie aantrekkelijker te maken ... het is maar kwestie waar je van houdt ...