Yerin göğün birleştiği noktadayım Ayaklarım asla basmıyor yere. Bir sağa koşturuyor gözyaşlarım bir sola. Hatırımda acının her hali karşımda taze körpe mutluluklar. İnsanoğlunun karasına bulanmamış henüz bedenim, ruhum temiz. Avuçlarımda toprağın kokusu. Ekebilirsiniz dilediğinizce acı,öfke,kin, nefret. Avazım çıktığınca çiçek açacak bedenim. Yerin göğün birleştiği noktadayım Ayaklarım asla basmıyor yere. Düşlerimin çıplaklığı saflığı korkutuyor sizi biliyorum. Ama acımayın bana! Bağıramam! Ses tellerime konmuş kuşlar ürkmemeli. Ah bir rüzgar esse şu an göğe biraz daha yanaşsam. Salınsam şuralarda Aşağısı gibi değil burası biraz daha yakın bana. Telaşınızı anlıyorum, uzaklaşmayın kendinizden. Kaygılarınızı bırakabilirsiniz bir anlığına kaçamadığınız karanlığınıza. Bir saniye! Sesleniyorum güneşe, aya unuttunuz mu birgün olsun ışığınızı saçmayı ? Karanlığa doğmadınız mı ? Nedir bu aşağıdakilerin yarın olmayacakmışcasına korkusu umutsuzluğu. Yerin göğün birleştiği yerdeyim , ayaklarım asla basmak istemiyor yere Henüz bulaşmamalıyım insanoğlunun karasına.
@ozkankobatan97842 жыл бұрын
çok güzel bir eser olmuş anıl yazanın okuyanın emeklerine sağlık...