คิดมาตลอดว่าชีวิตตอนเด็ก ความสุขมันเรียบง่ายเพราะเราแค่ทำเพื่อ seek validation จากคนอื่น เพื่อให้ได้ confirmation เป็นแนวทางในการใช้ชีวิต เรารู้ว่าเราทำได้ดีเมื่อได้รับคำชม รางวัล หรือความรัก แต่เมื่อโตขึ้นมามันไม่มีอะไรพวกนั้นแล้ว everything is on you and you alone ไม่ว่าจะดีหรือแย่มีแต่เราเท่านั้นที่รับไว้ ไม่มีแนวทาง ไม่มีอะไรสักอย่าง ชีวิตมันไปได้ล้านแปดเส้นทางไม่มีใครมาบอกได้ว่าสิ่งที่เราทำมันผิดหรือถูก จะรู้สึกเคว้งก็คงไม่แปลก