«Ο Μενούσης», ιδιότυπος τσάμικος χορός (Ήπειρος) ~ Σάββας Σιάτρας (1998) - "Εμείς οι Λαλητάδες", ΕΡΤ

Τραγούδι με προέλευση από την Πρέβεζα Ηπείρου.
Ο ρυθμός του κομματιού είναι 6/4 και χορεύεται ως «ΙΔΙΟΤΥΠΟΣ ΤΣΑΜΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ».
Απόσπασμα από την εκπομπή «Εμείς οι Λαλητάδες» που προβλήθηκε από την ΕΡΤ1 το έτος 1998 σε επιμέλεια Γιώργου Κωτσίνη και παρουσίαση Κατερίνας Μανωλέα.
Αποδίδει ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του γνήσιου δημοτικού τραγουδιού, πρεσβευτής της πολιτισμικής μας ταυτότητας με διεθνή αναγνώριση!
Είναι ο εμβληματικός ηπειρώτης ερμηνευτής - με καταγωγή από την Καρίτσα Ιωαννίνων - Σάββας Σιάτρας, "Το αηδόνι της Ηπείρου"!
Τον Σάββα Σιάτρα συνοδεύουν πέντε εξαιρετικοί δεξιοτέχνες της παραδοσιακής μας μουσικής, σε μια τυπική σύνθεση της κλασικής ηπειρώτικης κομπανίας:
Νίκος Φιλιππίδης (κλαρίνο)
Κώστας Φιλιπίδης (λαούτο)
Βαγγέλης Κουμτζής (βιολί)
Σωτήρης Μπούρμπος (ακουστική κιθάρα)
Χρήστος Χούσος (ντέφι)
Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει καθαρά αστικό χαρακτήρα και το συναντάμε σε όλη την Ελλάδα με τις κατά τόπους παραλλαγές.
Είναι χαρακτηριστικό τραγούδι της συμβίωσης Οθωμανών Χριστιανών και Εβραίων στα αστικά κέντρα κατά τη περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Χορεύεται από άντρες και γυναίκες σε ανοικτό κύκλο με λαβή από τους ώμους.
H iστορία του τραγουδιού :
Εποχή Τουρκοκρατίας. Μια αντροπαρέα γλεντοκοπά στο κρασοπουλιό. Η κουβέντα έρχεται στις όμορφες γυναίκες. «Όμορφη γυναίκα έχεις» λέει ο Μεχμέτ αγάς στον ομοτράπεζο Μενούση. «Πού την είδες;» «Στο πηγάδι να βγάζει νερό, και μου μίλησε». Δύσπιστος ο άλλος ρωτάει: «Κι αν την είδες, πες τι φόραγε;» «Κόκκινο φουστάνι είχε, παρδαλή ποδιά», έρχεται η απάντηση, πειστήριο μιας απιστίας. Πάνω στο μεθύσι και στη ζήλια του, ο Μενούσης πηγαίνει στο σπίτι και σκοτώνει την όμορφη γυναίκα του. Ξεμέθυστος την άλλη μέρα την κλαίει και την καλεί: «Σήκω χήνα, σήκω λυγαριά, να σε ιδούν τα παλικάρια να μαραίνονται, να σε ιδώ κι εγώ ο καημένος να σε χαίρομαι».
Αυτή την ιστορία ζήλιας, δωρική, δυνατή και τραγική, αφηγείται το πασίγνωστο δημοτικό τραγούδι του «Μενούση» που τραγουδιέται και χορεύεται σε όλη την Ελλάδα, από την Ήπειρο ως τη Θράκη, από το Βόρειο Αιγαίο ως το Ιόνιο και από την Πελοπόννησο ως τη Θεσσαλία. Τραγούδι τόσο δημοφιλές, που καταγράφονται διαφορετικές παραλλαγές του ακόμη και από το ίδιο χωριό, ο «Μενούσης» πέρασε στη σχολική μουσική εκπαίδευση, είναι ζωντανός στη λαϊκή παράδοση και επιβιώνει ακόμη.