Κλείσε το παράθυρο μη βλέπουν οι γειτόνοι, και την πόρτα ασφάλισε και σβήσε το κερί, η αγκαλιά μου επύρωσε, σαν τη φωτιά, και λιώνει, για σφιχταγκαλιάσματα και όλο καρτερεί. Κλείσε, μη μας βλέπουνε λοξά οι ματιές του κόσμου, δώσ’ μου το χειλάκι σου, που είν’ απαλό, νωπό, Έχω κάτι ολόγλυκο, για σένα, απόψε, φως μου, έχω κάτι ολόγλυκο, σαν μέλι, να σου πω.
@duchessemma2 жыл бұрын
Έλα πέσε πάνω μου και μην κοιτάς με τρόμο. Το κερί μας έσβησε, δε μας θωρεί κανείς, Ξέχασε πως βρίσκονται κι άλλες ψυχές στο δρόμο, κι έλα να κυλήσουμε σε πέλαγα ηδονής. Έλα, ως τα μεσάνυχτα θα σε φιλώ στο στόμα, έλα, κι είναι οι πόθοι μου τρελοί, τόσο τρελοί, που το γλυκοχάραμα θα μας προλάβει ακόμα στο πρώτο μας αγκάλιασμα, στο πρώτο μας φιλί. Κι όταν σε ρωτήσουνε, τη χαραυγή, οι γειτόνοι, για ποιο λόγο σφάλισες, αχ, πες τους, να χαρείς, πες τους, πως, στην κάμαρα, φοβάσαι άμα νυχτώνει, κι έπεσες και πλάγιασες νωρίς, τ’ ακούς; Νωρίς.