korkuyorum.

[@mertala8520]

Az önce beyaz önlüğümle beraber apartıma döndüm, bulaşıkları yıkadım ve kahvemi yaparken dinleyecek bir şeylere bakarken sana denk geldim. KZbin arada böyle güzel videolar öneriyor. Kitap okuyacaktım aslında ama öncesinde yorum yapsam bir şey kaybetmem sanırım, diye düşündüm. Yetişkin olmak değil de yaşlanmak seni korkutmuş gibi görünüyor. Hani o günlük hayatında her yerde görebileceğin, otobüste yol verdiğin, karşıdan karşıya geçirdiğin ama kişisel olarak tanısan hiç anlaşamayacağın tek fikirli, inatçı, belki de nefret dolu tipler gibi olmaktan korkuyorsun. Benzerini benim de yaşadığımı düşünüyorum. Arkadaşımın yaptığı espriye bir saniye gülerken bir saniye sonra tüm gülücüklerin ne kadar sahte olduğuna dair oldukça karamsar ve baskın bir düşünce resmen beni esir alıyor, gülümsememle birlikte. Mutlu olmamam için bir sebep yok, mutsuz da değilim belki. Ama mutlu olmak için hiçbir sebep kalmamış gibi hissediyorum.

[@cihanfilicioglu9538]

Videodan sonra Adamlar grubundan Doldum şarkısını dinlemek geldi içimden. Beni herhangi bir şeye yönlendiren içerikleri seviyorum,ağzınıza sağlık.

[@emirn.7342]

Merhaba Seher, 20'li yaşlarda olmak bazen gerçekten kafa karıştırıcı ve sıkıntılı olabilir, bunu anlıyorum. Ben de 20 yaşındayım,benzer şeyler yaşıyorum ve belki sana yardımcı olabilecek bazı düşüncelerim var. Öncelikle, her şeyin hemen mükemmel olmasını bekleme. Kendine zaman tanımalısın; başarıların kadar hatalarını da kabul etmelisin. Her ikisi de seni geliştirir. Küçük hedefler koymak, büyük hedeflerin getirdiği baskıyı hafifletebilir. Küçük adımlarla ilerlemek, kendini daha motive hissetmeni sağlar. Kendine güvenmen önemli. Başkalarının ne düşündüğünü fazla kafana takma. Kendi iç sesini dinle ve neye değer verdiğini unutma. Herkesin yolu farklı ve kendi yolunu bulmak zaman alabilir. Yalnız hissettiğinde, güvendiğin insanlarla konuşmak iyi olabilir. Bir arkadaşınla veya sevdiğinle konuşmak yükünü azaltabilir ve seni bu tarz durumlarda yalnız hissettirmeyebilir. Sağlığını da ihmal etme gördüğüm kadarıyla iyi bir fiziğin var spor yapmak, dengeli beslenmek ve yeterince uyumak kendini daha iyi hissetmeni sağlar. Ayrıca, meditasyon,namaz kılmak veya hobiler edinmek de stresini azaltabilir. Yeni şeyler denemekten korkma. Korkuların seni sınırlamasın, yeni deneyimlere açık ol ve kendini keşfetmeye çalış. Bazen en iyi gelişim konfor alanının dışına çıkmakla oluyor. Küçük başarıları kutlamak da önemlidir. Bu, moralini artırır ve olumlu bir bakış açısı geliştirmen için sana güç verir. Gelecekteki belirsizliklerle başa çıkmak için bazı planlar yapabilirsin. Bu planlar büyük olmaktan ziyade, seni hedeflerine adım adım yaklaştıracak küçük adımlar içerebilir. Bence bu yaşta hissettiklerimiz oldukça normal ,herkes kendi yolunu buluyor ve bazen yolculuk, varış noktasından daha önemli. Kendine kesinlikle nazik ol ve elinden gelenin en iyisini yapıp sürece bırak. Yanında olduğumu bilmeni isterim. :) Sevgiler, Emir

[@H1kk0BeS]

Canım genç kardeşim, Videona rastgele denk geldim. İzledikçe kendim aklıma geldi. :) İnan hem kendini hem de hayatı keşfedeceğin çok güzel bir yolun başındasın. Uzaktan her şey belirsiz ve kaotik görünür. Bundan dolayı bu korkuları yaşarız. Sonuçta bilmediğimiz şey bizi korkutur. Üstüne gittikçe daha belirgin bir hale gelir. Bu süre zarfında da tecrübe ve cesaret kazanır, hiç farkına varmadığımız yeni benliğimizi tanırız. Bu yeni "senin" nasıl olacağına da senden başka hiç kimse karar veremez. Öyle hayat hocası felan değilim ama nacizane tavsiyem sonucu her ne olursa olsun bu yolda yürürken ve bir yandan benliğini inşaa ederken en sağlam tuğlan "dürüstlük" olsun. Hem kendine hem de başkalarına. Unutma sonucu ne olursa olsun. :) Bir noktadan sonra dönüp bakınca bu vakitlerini bile çok özlüyor insan. Hayaller, umutlar, korkular(ah neler neler) eşliğinde o güzel gece sorgulamaları :D Her neyse sana ve senin gibi tüm genç kardeşlerime huzurlu ve sağlıklı bir yolculuk dilerim. Haydin ben kaçarottoo

[@perse.s]

@@H1kk0BeS Abi ne kadar güzel yazmışsın. Cümlelerin düşündürttü, teşekkür ederim bunun için, tavsiyelerin için🙏🏻

[@benrumus_]

evet belki gercekten yetiskin hayatina adim atmak bizleri geriyor bende boyleyim icimde bir seyler oturmuyor asla kendime sığamıyorum elimdekilerin gidecek olacagini bilmek beni korkutuyor belki cok daha guzelleri gelecek ama ben alıstıgımı birakamiyorum belkide hayat asil burda "hayat" oluyordur ne kadar zor gelsede ne kadar bizden bir seyle goturuyor gibi gorunup korkutsada vereceklerine umutla kapi acmaya calismayi gaye edinmek "yasiyorum" noktasina getircektir bizi 💌

[@mysticalruler]

Naçizane tavsiyem her zaman kendi öz benliğinizle hayata devam etmeniz. Üzerinize giydiğiniz farklı bir "kıyafet" varsa onu çıkarın. Ve yola devam edin. Hepimiz yolda öğreniyoruz, yapması zor olsa da en önemlisi anda kalabilmek. Ve asla merak etmeyin, içinizde ki çocuk bir gün yere düşse ve onu kaldıran kimse olmasa da bir şekilde kendine kendine kalkmasını bilecek. Yolunuz açık ve ışık dolu olsun!

[@Ceydaa_777]

Açıkçası korkularınla ilgili haklısın bunlar doğal hisler , benim de bu tarz hislerim olmuştu ama sonradan fark ettim ki korktuğum hayata adım attığımda aklıma gelen his korku değil telaşla karışık heyecan;sahip olduğum şeyse inişli çıkışlı ruh halleri ve günler.Hayatının bu evresiyle uğraşırken gittikçe de güçleniyorsun ve alıştığın şey mücadele oluyor .Bence mücadele o kadar da olumsuz değil.Hatta bu zaten ilk mücadelen de değil.Sadece şekli değişiyor ve sana ayak uyduruyor.Sadece derin bir nefes al ve yaşadığını hisset.

[@aysebetulmanav]

Aşkım o kadar güzelki her anına değer vermen ve her anını kaydetmek istemen yıllar sonra buraya dönüp baktığında her anınını neredeyse izlemiş olucaksın eminim ki yoluna girecektir her şey korkularını anlayabiliyorum..

[@perse.s]

@@aysebetulmanav 😭🩷🩷🩷🩷

[@ihemra]

20 yaşına girdiğim gün büyüdüğümü hissettim, çocuk değildim ama çocuktum da. resmen büyüdük

[@burcuu.]

Ben de..Ben de her şeyden korkuyorum.21 yaşındayım 2 tane sevdiğim arkadaşım okurken nişanlandı en yakın arkadasimsa nişanlanma yolunda..Benim elimde barbie monster high olsa oynarım halâ arabası dolabı da olsun isterim.. Onların fikirlerine saygı duyuyorum mutlu olmalarını çok istiyorum ama ne ara gerçekten hangi ara buraya geldiik tam olarak😅Ben bu kafalarda hiç hayal edemiyorum kendimi.Ben 21 yaşında gencim çocuğum.Onlarsa eş.Bunun için de kendimi yargılamayacağım ya valla çünkü ben bu halimle mutluyumm🦋🐣

[@enhaloveedperson]

Üniversite kazandım, sanki artık çocukluğum bitiyormuş gibi geliyor, sorumluluklarım artıyor,hersey artik benim elimde benim sorumlulugumda,sadece ders okuyup ya da eglenen bir çocuk olmayacağım,biraz agir ama basaracagima inaniyorum...

[@Canizm.]

Kimsenin garantisi ve savunması yok dikkat edilmesi gerek kim kimden yerse

[@duyguylmaz8940]

Seni çok iyi anladım. Son zamanlarda ben de bu kasvetin içerisindeyim. Etrafımdaki herkes anlamamakta ısrar ediyor. Bu bilinçte olmak gerçektenden de çok korkutucu.

[@nehir2862]

bir şeylerin değişmesinden korkuyoruz bence. ve bu değişimi durduramıyoruz. donup kalmak, şu anki anda uzun bir süre kalmaya duyduğumuz ihtiyaç ama bunu yapamayacağımızı bilmenin verdiği çaresizlik. çözümü bu hislerin normal olduğunu anlamak ve akışına bırakmak diye düşünüyorum.

[@hakliveyanakli]

Tam olarak bu

[@guven8927]

Kesinlikle öyle. Hayat yeni deneyimlerle güzel hale geliyor, bugüne kadar ilk başta yapmaya korktuğum her şeyi iyiki yapmışım diyorum. İlk başta korkutsa bile daha sonra maratonluktan kurtulmanın vermiş olduğu o mutluluk her şeye değiyo.

[@erdem_anil_ozen]

24 yaşındayım ve hiçbir şey başaramadım ne okul ne arkadaşlık ne hobi ne aşk hiçbiri büyük ihtimalle yalnız ve fakir ölücem umarım erken ölürüm de birilerine yük olmam. şu anda işçi olarak çalışıyorum işe başladığımdan beri bu geç kalmışlık hissini iliklerime kadar hissediyorum. Bu hayat her yaşta güzeldir vs zırvalarını sıkanlara inanmayın yapmak istediğiniz her şeyi gençken yapın yoksa çok geç oluyor.

[@zeynepkabaran2406]

"yirmili yaşlar" sancısının hat safhada yaşandığı anlar , en sarsıcı olanlar

[@d.4024]

Ben de bazı dönemler aynı böyle hissediyorum ve yazıyorum. Yazarken tamamen içsel sıkıntılarıma odaklanabilmek için sadece mum ışığı ve tabletten veya telefondan açacağım sakinleştirici bir playlist dinlerken yapıyorum bunu. Genellikle geceleri yaparım çünkü gecenin sessizliği ile kendi alanıma çekilen bi insanım. Bunu yapmak bazen çok faydalı oluyor, çünkü her ne kadar o anda içinde olduğum durumu anlayamasam da beyin arka planda bunu anlamlandırmaya çalıştığı için illa ki bir gün anlamlandırıyorum. Yazdıktan sonraki gün kendimi kalkıp bir şeyler yapmaya itmeye çalışıyorum, tüm gün yatarak ya da yayılarak telefona bakmaktan reels kaydırmaktan tamamen koparabilmek için çoğu zaman aniden instagramı silerim mesela ve günlerce haftalarca yüklemem. Bu sayede kendime ve işlerime daha iyi vakit ayırabiliyorum ve kendimi anlama sürecim daha da hızlanıyor. ❤❤

[@Prplrelax]

Büyümekten korkuyorum çünkü büyüdükçe dertlerim stresinde büyüyecek son bi kaç gündür kendimi iyi hissetmiyorum psikolojik burhanlar yaşıyorum ailem bi yerden bakılıyor napicağımı bilmiyorum kendime vakit ayırdığım saat gece saatleri tamam gece huzur veriyor ama sabah uyandığımda hersey yok oluyo bi şeylerle ilgilenmeye çalışıyorum ama olmuyo dışarı çıkıyorum bazen tek bazen arkadaşlarımla ama gerçekten zevk alamıyorum hayattan anlam veremiyorum kendime eski neşem eski biseyleri yapma isteği yok içimde ama bu yazıyı yazmak azda olsa kendime getirdi teşekkürler video için bu arada ❤️‍🔥😺

[@perse.s]

@@Prplrelax her seyin daha iyi olacağına inanıyorum💌

[@Prplrelax]

@@perse.s realist olacam ama pek inancım yok benim ya cidden ne bilim üniversiteye yerleşemedim tamam dert mi diye bilirsin ama ne bilim hiç birseymisim gibi ot gibiyim tabiricaizse o yüzden pek umudum yok kendimden

[@Canizm.]

Ben 20 senelik adam bindim hayat denen kamyona Hidra-Ölüme inat tavsiyem...

[@freenautilus1]

25 sene ileriden yazıyorum. Öyle hızlı geçiyor ki zaman. Ve geçmişe baktığında öyle aptal şeylere canının sıkıldığını anlıyorsun ki..Bana da söylerlerdi zaman zaman, ama öyle bir bilinç yapımız var ki ilerideki halin gibi düşünüp bu günü ona göre yaşamak imkansız. Ancak dışarıdan biri söyleyebilir ve o da askıda kalacaktır yine de. Hayat hep süprizlerle dolu.Planladığının haricinde bambaşka kapılar açabilir sana ve bunun üzerinde kontrolümüz yok. O yüzden anı yaşamak ve en verimli şekilde geçirmek olmalı amaç. Ve etrafa çok da takılmamak. Herkes önündeki sayısız ihtimalden birini seçip zar atıyor. Bugün üzüldüğün bir olaya ileri bir tarihte iyiki öyle olmuş diyebilirsin.Ayrıca hatasız yaşama ihtimalimiz yok. Düşe kalka öğreniyoruz. 30'lu yaşlar da çok güzel. Bilgi ve tecrübe artacak, daha sağlam adımlar atacaksın. Tek özlenecek şey çocukluktaki masumiyet olacak.Hayata ve insana bakış açısı tecrübe ile farklı bir boyuta geliyor ve bir daha asla o kadar masum olamıyor çevreye olan algı. Şimdi elinde çok güçlü bir koz var: gençlik! Görece daha sağlıklı olduğumuz( vücuduna iyi bak, kaliteli beslen), zihnimizin bilgisayar gibi çalıştığı, enerjinin yüksek olduğu yaşlar. Hasar aldığında kendini çok daha hızlı onaran bir beden. Ekran süresini azalt. Mutlaka doğaya çık. Bak her şehirde hafta sonları trekking yapan gruplar var.Her yaş grubundan insanlar katılıyor. Doğanın zihnini berraklaştırdığını ve bir pazar ormanda yürümenin tüm hafta sana zindelik verdiğini göreceksin.Aklına gelmeyen fikir ve çözümler bir bir yanacak beyninde. Geçmiş geçmiştir.Gelecek de belirsiz ve kontrolümüz dışında. Gerçek olan şuan yaşadıklarımız. Bunu okuyan herkese sağlıklı güzel bir ömür ve bu ülkede sağlam kalabilmek için bol bol ruh sağlığı diliyorum:)

[@Hollow8.8]

arkadaşlar neden korktuğunu dk 4:37 söylüyor vaktiniz önemli kaybolmasın

[@baykilcik4267]

Bende korkuyorum, gel sarılalım.

[@duyguylmaz8940]

Hem büyük olup hem de hala küçük olmak…

[@Gullu_34]

Yetişkin hayatına geçmekten ziyade zamanın geçtiğini görmek seni korkutuyor bence. Daha doğrusu ölüm. Ortalama insan yaşı 75 desek... 1/3'i doldu desek... Kaldı bunun iki katı.

[@Gullu_34]

Eğer yetişkin olmak korkutuyorsa alışmak fazla sürmez zaten. Bunları düşünmeyip anı yaşamak iyi gelir.

[@genmittm5749]

@@Gullu_34 beni hayatımın 1/3ünü doldurmak değil 1 saat sonra bile ölme ihtimalimin olması korkutuyor

[@Gullu_34]

@@genmittm5749 çözüm bulamıyorsam endişelenmeme gerek yok mantığını uygulayın 😁. Çözümü yoksa anı yaşayın ve bunları düşünmeyin.

[@Gullu_34]

@@genmittm5749 Bir sorun var. Sorunu çözmek benim elimde ise sorunu çözerim ve endişe biter. Sorunu çözmek benim elimde değilse endişelenmemi gerektiren birşey yok.

[@relaxbirisi5]

güllü

[@Helinovs]

Sare Ay'dan sonra huzur bulacağım bi kanal buldum :)🫶🏻

[@hasankol4786]

Her şey güzel olabilir ama sizin kadar değil. Korkma, ideallerinize koşarken bu duyguyu aklınıza dahi getirmeyin tamam mı! Bir insanın kendine yapacağı zararı cümle alem bir araya gelse yapamaz.

[@MuradHesen-z2g]

❤

[@tayfunisk6400]

Hello

[@XMaviLarcivert]

Yazmak güzeldir…:D✨💯✨

[@tolgayerlikaya08]

Sizi pek anlamadım 34 yasinda biri olarak fakat hayatınızda kolaylıklar dilerim.

[@zeynepkabaran2406]

bir şeyler yazacaktım ama çok kısa oldu keşke write with me yapsan

[@perse.s]

@@zeynepkabaran2406 olabilir💌

[@visnelitart1]

🍂🖤🧡

[@sevy9]

🍂🔆 en sevdiğim kanal🧡

[@perse.s]

🤎

[@ztuanaa]

buldum o videoyu❤️‍🩹

[@huseyinpatlak7012]

dertçik

[@GülerarslanAteş]

oje sürerken arkada dinlemek için açtığım videonun iç çektirip duvara bomboş baktırması ve o sırada ojenin çoktan kuruması,,,biliyo musun büyümek tam olarak böyle hissettiriyor.bu yaşımdan çok daha küçükken özenirdim bazı kadınlara daha doğrusu "kadınlığa" giydikleri elbiseler,o topuk sesi,makyajlar,saçlar...şu hayatta en çok büyümeyi istemişimdir.şimdi büyüyorum ve bunun beni ne kadar korkuttuğunu söyleyemem.ilk kez 18 olduğumda anlamıştım işlerin değiştiğini."artık 18 yaşındasın büyüdün çocuk değilsin" algısı ve baskısı o kadar çoktu ki üzerimde..nefret ettim büyüyo olmaktan.iyi yanları da vardır elbet diye düşünürken 2li yaşlara girdim bu yıl.20 yaşımda olmak artık hiç de göründüğü gibi değilmiş dedirtti.çünkü ben yaş alırken pek de istediğim hayatı kendime sunamadım.en çok da bu yüzden büyümek istemiyorum.ya 25 yaşına da girdiğimde hala istediğim hayatı kendime sunamazsam?yıllar insandan çok şey alıp götürüyo şimdi o eski ben olsa hayal edemiceği şey yoktu.büyüyünce neler yapardı neler.20 yaşımda her şeye geç kalmış hisseden ve ruhu yorulmuş bi ben,hiçbi şey hayal edemiyo çünkü.nereye gidecek böyle bilmiyorum,nereye kadar korkarak büyüyeceğiz bilmiyorum.ama anladım ki korkarak aldığım her yaşta çok fazla fırsatı kaçırdım çok fazla zamanı öldürdüm boş yere.bazen o yaşı dibine kadar yaşamak lazım.saçmalamak gülmek ağlamak gülerken ağlamak lazım.bazen 25 yaşında bazen 5 yaşında gibi davranmak lazım.insan içindeki o masum yanı kaybetmedikçe eminim ki yılların yaşların hiçbi önemi olmıcak.bu dediklerim hem bana hem sana hem de bunu okuyabilecek herkese.büyümekten korkuyoruz ama yaşamayı kaçırıyoruz sanırım.hayat hep aynı kalmıyo insanlarla da uzaklaşıyoruz.en yakınınızla bile.her zaman istediğinizde orada olmuyolar.çok koyuyo ama alışıyo insan bi süre sonra.her şeye alışıyo.yaşamaya da yaş almaya da..

[@perse.s]

ne güzel ifade etmişsin🤎