Dlaczego chcesz napisać książkę?

▲ PATRONITE - patronite.pl/k...
▲ FACEBOOK - / piersakrzysztof
▲ INSTAGRAM - / krzysiek_piersa
▲ MOJA STRONA - krzysztofpiersa...
▲ KURS "OD ZERA DO BESTSELLERA" - varsztatovnia....
▲ GRUPA MARZYCIELE - / 1666429616782457
Moje książki:
▲ ZŁOTA RYBKA W SZAMBIE www.empik.com/...
▲ KOSMICZNE BOBRY I ZEMSTA KSIĘŻYCOWEJ SZARAŃCZY: geniuscreation...
▲TRENER MARZEŃ lubimyczytac.pl...
▲KOMPUTEROWY ĆPUN 2.0 - www.empik.com/...
▲ LICEUM OGÓLNOMAGICZNE - krzysztof,p1269863667,ksiazka-p
madbooks.pl/li...
#Żywot_Pisarza

[@namaluj_mi_niebo]

Mnie zastanawia jedna rzecz. Dlaczego wydawcy konsekwentnie odrzucają debiuty pisarzy, którzy potem okazują się bestsellerowcami? Niby tacy specjaliści, a jak pojawia się coś, co serio ma potencjał, to dają ciała po całej linii. Nie rozumiem.

[@Simon-zn5so]

To chyba przez to, że wpierw do wydania bierze się dzieła bezpieczne. A bestsellery o których mówisz, to książki które wprowadzają sporo nowości, a te jak zawsze są obarczone większym ryzykiem. Po za tym. Czy tych konkretnych bestsellerów jest tak na prawdę wiele? Bo ja mam wrażenie, że nadal dominują te, które powielają schematy innych.

[@krzysiekpiersa6227]

Dobre pytanie na osobny materiał

[@tomeksocha3440]

Piszę, bo to moja autoterapia w sytuacji moich problemów zdrowotnych. I zakochałem się w literaturze, w słowie. I w sumie chciałbym opowiedzieć o swoim życiu jako osoba niepełnosprawna. Chcę coś przekazać. I dawać coś ludziom. Dlatego piszę również wiersze. Niech dobry przekaz leci ❤️

[@Avatar8203]

Jakby się głębiej zastanowić piszę z trzech powodów... Chce udowodnić, że mimo przeciwności losu udam mi się ukończyć i wydać książkę. Podzielić się z ludźmi historią, jak i światem, który wykreowałem sobie w głowie lata temu jako nastolatek. Chce pozostawić coś po sobie. Coś, co przetrwa nawet kiedy moje kości zamienią się w proch.

[@magicmagic4864]

Pisze bo mam wewnętrzna potrzebę opowiedzieć pewne historię. Nie nie uważam że jest to najlepsza forma przedstawienia jakiejś historii, jednak moja obecna sytuacja nie pozwala mi na tworzenie filmów. Wiec przekazuje swoje myśli pisząc dla siebie. Nie uczę się przy tym. Ale to stwierdzenie o RPG chyba jest u mnie trafne. Tym bardziej że piszę na telefonie i nie pokazuje tego nigdzie.

[@weratulin]

Co jest moją motywacją? 1. Chcę przekazać historie, które w sobie noszę, w formie, którą kocham. 2. Mogłabym żyć z pisania, ale to nie jest wielki priorytet. Chociaż z tego, co mówisz, to najbardziej mi ten punkt odpowiada. 3. Chcę spełnić marzenie, które się we mnie tli. PS. Uwielbiam ludzi, którzy mówią, że pisanie to strata czasu. Najczęściej te same osoby spędzają pół dnia na oglądaniu serialów, grze w gry, szwendaniu się ze znajomymi po mieście... I chcą wmówić, że coś bardziej produktywnego jest marnotrawstwem czasu 😅 Dobre sobie.

[@djfantastyka]

Ciekawe jest to, że wspomniałeś o terapii, bo mi kolega ze szkoły zasugerował, że pisanie to dla mnie rodzaj terapii... I w sumie sam nie wiem, czy nie miał przypadkiem racji 😅 zacząłem pisać moją historię na początku technikum, bo mnie do tego namówiła moja (była już) przyjaciółka, której zwierzyłem się z własnego uniwersum, a ona stwierdziła, że powinienem napisać historię w nim osadzonym. Wyszło z tego krótkie opowiadanie, które nie było wspaniałe, ale wydarzenia w nim zawarte posłużyły za bazę do stworzenia trylogii, która zajęła w sumie ponad 400 stron kilku zeszytów. Z czasem zaczęło mi się to po prostu podobać i nie miałem wtedy praktycznie znajomych, więc był to dla mnie sposób, by się nie nudzić i po prostu cóż... Zaczęło mi zależeć na bohaterach 🙂 teraz, gdy już piszę "na poważnie" na laptopie, to ta miłość wzrosła, bo widzę, że jestem w stanie stworzyć ich lepszych i zwyczajnie bardziej ich "czuję". Czuję ciężar czynów oraz rozumiem motywacje Kerna, Reku, Kede, Nemro, Ormena i wielu innych bohaterów. Myślę, że teraz moim celem jest opowiedzenie historii, w której w pełni "zabłysną" i po prostu takiej, na którą w mojej opinii "zasługują" 🙂 chcę pokazać ich "głębię" i "tchnąć w nich życie", bo w mojej opinii mogą być wspaniałymi bohaterami, jeśli dam radę wykorzystać ich potencjał 🙃

[@Mat7i1]

Cześć. U mnie pisanie, to wyzwanie, które rzuciłem sam sobie: czy osoba, która nie jest jakoś bardzo oczytana (nie licząc mang, bo tego pochłaniam solidne ilości.) i nie potrafiła pisać wypracowań w szkole, jest w stanie napisać powieść. Aktualnie po roku siedzę w połowie II draftu i zastanawiam się "k****, co za idiota, to pisał?!" Jest jednak progres i w tej chwili liczy 320 tysięcy znaków. Nie powiem słownictwo i ortografia wskoczyły mi na znacznie wyższy poziom, poznając multum nowych słów, o których nawet nie miałem pojęcia. I przede wszystkim łatwiej mi wyrażać myśli. Czy planuję, to wydać? Na chwilę obecną nie. Wszystko okaże się po III drafcie (jak ukończę) i ocenie beta readerów. Chociaż ostatnio czytałem książkę, która woła o pomstę do nieba, a jednak została wydana ;D Ps. Jeśli chodzicie jeszcze do szkoły, to PISZCIE. Potem, jak będziecie chodzić do pracy, to będzie o wiele ciężej. Wiem, to po swoim doświadczeniu. Po pierwszej zmianie nie ma się często sił, a jak jest drugą, to trzeba się ogarnąć, coś zjeść i myk czas do pracy... Pozdrawiam

[@PisarzScisly]

Piszę, bo chcę obudzić w ludziach tą samą dziką przyjemność z czytania porywających historii, jaką sam odczuwałem za dzieciaka. Tak jak ja oczyma wyobraźni przenosiłem się na grzbiety smoków czy podróżowałem po ostępach Śródziemia, tak samo chciałbym, aby inni wciągnęli się w moje światy i odpoczęli od rzeczywistości. Chcę, żeby inni poczuli się bohaterami, skonfrontowali się z własnymi myślami i obawami, ukrywanymi głęboko w duszy. Chcę, żeby zobaczyli, że nie są sami ze swoimi problemami. Że moje postacie też są bardzo ludzkie i potrafią poradzić sobie z, wydawałoby się, niemożliwymi do pokonania sytuacjami. Piszę, żeby inspirować innych do stania się lepszym. Wyszła trochę spowiedź, ale dobrze to sobie uświadomić. Że od początku tworzenie historii nie było tylko dla mnie. Po prostu, piszę dla innych i zajebiście mi z tym.

[@dawid3145]

Co do cytatu z Bukowskiego - mi bardziej się podoba jego: Do what you love and let it kill you

[@aster_kii]

Dopiero teraz, po roku od publikacji tego filmu, zdałam sobie sprawę jak bardzo był mi potrzebny. Kiedyś myślałam, że jeśli uwielbiam tworzyć historie i fantastyczne światy to muszę pisać. Ale dzisiaj ponownie zadając sobie pytanie - dlaczego? - uświadomiłam sobie, że może lubię czytać książki, to komiksy kocham. I tak na dobrą sprawę pisanie mnie nudzi. To już chyba tak po prostu jest, że musi dojrzeć do niektórych rzeczy. Dlatego dziękuję panie Krzysztofie za świetny materiał. Pozdrawiam:)

[@kapitansosnowiec8296]

Ja po prostu czuję że te pomysły które mam są za dobre żeby kiedyś umrzeć razem ze mną

[@JJSvilleguardian]

A jeśli są tak dobre, że inni na nie nie zasługują?

[@teelaPL]

Ja piszę książki tylko i wyłącznie dla siebie. Po prostu lubię pisać, a potem czytać własne wypociny. Nigdzie też tego nie publikuje, bo nie mam parcia na publikacje. Poza tym raczej kiepsko radzę sobie z krytyką.

[@TheCucaracha1987]

Powiem za klasykiem "Wiem, że nic nie wiem". Im więcej czytam i dowiaduję się o pisaniu, tym bardziej zdaję sobie sprawę jak mało wiem o pisaniu i jak wiele muszę się jeszcze nauczyć. E uważam że warto. Pisanie jest dla mnie po prostu formą ekspresji, więc TAK, pisałabym dalej, nawet gdyby mnie nie opublikowano.

[@benreally]

Zadałem sobie te pytania i... D*pa!! Nie znam odpowiedzi na żadne z nich! Równie dobrze mogę się zapytać, dlaczego oddycham? Nie wszystko w życiu musi mieć sens. Czasami budzimy się z myślą, że dzisiaj zacznę sobie strugać inuickie czółno i nie zastanawiasz się nad tym skąd weźmiesz drewno, jaką techniką się to robi, czy w ogóle da rade strugać to czółno w pokoiku 3 na 2 metry? Chcesz to zrobić, to robisz... i żadnego wyjaśnienia na to nie potrzebujesz.

[@Marlena_23]

Zawsze po Twoich filmach mam ochotę walczyć o swój tekst. Wiem, jak żałosne podejście miałam przez wiele lat i wciąż ciężko zwalcza mi się tą niechęć i obawy, które są podyktowane samooceną czy lękami. Ja to kocham, ale i... Kurcze, to trochę hate'n'love. Nie umiem wytrzymać bez pisania. Ale bez pisania konkretnych rzeczy, których nie opublikuję. A kiedy podejmę decyzję, że "to pójdzie do wydania", zapał opada i pojawia się milion obaw, analiz i osobnych kwestii rozpraszających. Wiem, jak powinnam z tym walczyć (rady, wzorowanie się na innych, warsztaty i ćwiczenia), ale... Wciąż mam problem. Dzięki za wspomnienie o Adze Kulbat ❤️ ona jest trochę jak pomnik wśród debiutantów. Podobnie jak Kamila Szczubełek albo Aga Miela.

[@TaLila360]

"Chcę być pisarzem" to z pewnością zbyt wielkie słowa, bo nie jest to pierwsza pasja w moim życiu i nie miałabym tyle pomysłów, żeby przez następne 40 lat mojego życia utrzymywać się z tego, szczególnie, że sama nie jestem jakimś molem książkowym. Zdecydowanie natomiast chciałabym wydać grę, mechanicznie pokroju wiedźmina, tzn. fabuła rzuca nas w różne miejsca, poznajemy postacie, z którymi nawiązujemy więzi, podejmujemy pewne decyzje i one nas gdzieś zaprowadzają. Niestety wydanie gry, nawet jeśli nie tak obszernej jak Wiedźmin 3, to ogromne przedsięwzięcie na tak wielu polach, że potrzeba sztabu specjalistów z różnych dziedzin i sporych nakładów pieniężnych, aby to miało ręce i nogi. Książka to jednak tylko tekst, dlatego tak wiele osób pisze, bo jest to łatwo dostępne medium. W cichej nadziei spisuję historię, aby pewnego dnia zrobić z niej scenariusz na grę, a jeśli okaże się, że to nieosiągalne marzenie to poprzestanę na wydaniu historii w formie książki.

[@Akane666]

Piszę, bo chcę pokazać światy które wytwarza moja wyobraźnia innym ludziom. Moment tworzenia, kreowania i pchania swoich bohaterów w działaniu ku celu, ku środkom, jest najciekawszym doznaniem, które może być :)

[@nobukoshield2003]

Trochę przypominasz mi Kingę z BTG. Ona mówi ciągle o podstawach rysunku, a ty bez przerwy powtarzasz: ona/on pisze swoją książkę 1/2/3 raz i nigdy tego nie opublikuje 😂 Ale właśnie za to uwielbiam i Ciebie i Kingę. Bo wtedy mam wrażenie, że dana osoba wie o czym mówi. Oby tak dalej ❤❤❤

[@adamnowak2810]

Daje do myslenia, cenna refleksja. Kibicuje wszystkim piszącym😉

[@justynaoleksik7685]

Ja mam za dużo pomysłów, a nie mam warsztatu. Dlatego, mam ciebie, by zdobyć wiedze jak go pozyskać. A, moją motywacją jest rodzina. Nie chce, być kolejnym nagrobkiem...o którym, nikt nie będzie pamiętać.

[@rider3459]

chciałbym być pierwszym pisarzem który powie że da się napisać dobrą książkę bez czytania książek , w swoim życiu napisałem jedno opowiadanie 20 stronnicowe , i było słabe , dzisiaj mój warsztat pisarski jest dużo lepszy ale od tamtego momentu nie napisałem żadnego opowiadania wciąż nie wiem dlaczego , choć z drugiej strony pomysł na pisanie opowiadań zrodził się z tego że chciałem stworzyć serial i do dzisiaj niewiele się w tym temacie zmieniło

[@auraidenl1019]

To ile książek przeczytałeś? Skąd wiesz że opowiadanie było słabe jak nic nie czytasz?

[@martakaras3201]

Pisze, bo to kocham. Bo nie wyobrażam sobie bez tego życia, bo zawsze chciałam to robić, zawsze chciałam życ z pisania i gdy wyobrażałam sobie siebie w przyszłości, zawsze widziałam się przy komputerze, w samotności stukającą w klawiaturę. Piszę, bo mam w sobie mnóstwo historii, które chce opowiedzieć. Piszę, bo chce odnieśc sukces. Piszę, bo jestem od tego totalnie uzależniona, a gdy jest dzień, że nie moge usiąśc do klawiatury, jestem rozdrażniona, zła i warczę na cały świat.

[@aristocratotter2526]

Sorry, ale twierdzenie że żeby móc pisać książki to trzeba dużo czytać, a jak się nie czyta to lepiej się za to nie zabierać, trochę brzmi jak taki gatekeeping. Ja osobiście zacząłem sobie niedawno tworzyć książkę fantasy, mimo że nigdy w sumie dużo nie czytałem. I jasne, idzie mi to do dupy, ale za to zauważam że z dnia na dzień moje umiejętności rosną. Sam zawsze oglądałem bardzo dużo filmów i pisania uczyłem się właśnie z podręczników do tworzenia scenariuszy. Zwłaszcza że jakoś bardziej trafiała do mnie idea "show don't tell", niż jakieś rozpisywanie się na temat tego co dany bohater czuje w danym momencie. Oczywiście, ktoś mógłby powiedzieć że powinienem pisać do filmów zamiast książek, ale patrząc realistycznie, stworzenie takiego serialu czy gry komputerowej jest dużo, dużo trudniejsze niż powieści. Również dużo bardziej kosztowne. Średni Budżet filmu w Polsce wynosi około 3 miliony złotych, a gry są jeszcze droższe w produkcji. Więc jeżeli jesteśmy typkiem czy typiarą, którzy mają w głowie koncept jakiegoś świata, to książka jest najłatwiejszą opcją żeby powołać go do życia. Nie oznacza to oczywiście że pisanie jest łatwe, ale myślę że będąc osobą z ulicy szybciej można ogarnąć tworzenie opisów i zaplatanie wątków, niż przekonać grupę inwestorów żeby dali kasę na nasz genialny pomysł wart milion złotych. Osobiście wolę się inspirować narracją z filmów i gier, bo ilekroć przeglądam stronę z nowościami w dziale fantastyki w empiku, to rzadko zdarza się żeby, któryś opis fabuły zatrzymał mnie na dłużej. Myślę że nie ma co shamingować ludzi, którzy chcą realizować swoje historie w formie książki, mimo że sami dużo nie czytają, bo warsztat i tak przyjdzie z czasem, a ciekawe pomysły niekoniecznie. Poza tym chyba lepiej jest, mając jakiś interesujący koncept w głowie, zabrać się za jego tworzenie za pomocą najłatwiejszego medium jakim jest książka, zamiast walić głową w mur przy projektach, których realizacja wymaga kooperacji dużej grupy ludzi o różnych specjalizacjach (zwłaszcza że zwykle nie pracują non profit). Reasumując sam raczej chętniej sięgnąłbym po książkę kogoś kto ma coś ciekawego do pokazania, niż kolejnego wanna be Sapkowskiego, który potrafi przytaczać z pamięci fragmenty Wiedźmina, prawie tak dobrze jak niektórzy amerykańscy kaznodzieje potrafią cytować fragmenty biblii.

[@auraidenl1019]

Wielu pisarzy mawia że pomysl to jest nic, wszystko zależy od wykonania. Także ja bym sie nie napalał że "mam innowacyjny pomysł". Wykonanie to 99% sukcesu, a jak chcesz dobrze coś zrobić skoro nie masz żadnego porównania bo nie czytasz? Do tego szkalujesz fabuły książek fantasy jednocześnie powołując się na fabuły gier i filmów. Jakbyś wczytał się w te szkalowane ksiązki fantasy i porównał ich fabuły do filmów i książek to byś zobaczył jaka przepaść jest w filmach i grach.

[@aristocratotter2526]

@@auraidenl1019 Nigdzie nie napisałem że nie czytam w ogóle. Napisałem że nie czytam dużo. Analizuje jedynie fragmęty książek, by na ich podstawie uczyć się pisania. Nie widzę powodu dla czytania całości od deski do deski. Oglądałem za to bardzo dużo filmów i dobrze rozumiem struktury narracyjne czy dialogii. Nie mam problemu ze zrobieniem outlinu. Więc jedyne czego nie umiem to wypełnienie przestrzeni pomiędzy tymi punktami tekstem. Dlatego właśnie skupiam się na dobrym zrozumieniu konkretnych części składowych książki. Co do tego że nie liczy się pomysł a wykonanie to c'mon. Harry Potter czy Pięćdziesiąt twarzy Greya nie były napisane super dobrze, a mimo to odniosły sukces bo spełniały pewną fantazję i trafiały w odpowiednią niszę. A jeśli chodzi o polską fantastykę, to przeczytałem kiedyś Wiedźmia i mnie dość mocno znudził. Czytałem też Ołowiany Świt Gołkowskiego i tam fabuła była podzielona na luźno powiązane epizody, zamiast tworzyć jakąś spójną całość. Dlatego właśnie wolę podejście filmowców, w którym wszystkie wątki nie wnoszące nic do historii są wycinane.

[@mojanazwatocudowattpad3301]

Ja piszę, bo kocham postacie. Chcę opowiedzieć ich historie, żeby ludzie mogli utożsamić się z nimi. Chcę dać ludziom. Dla mnie moje postacie są jak przyjaciele. Są dla mnie motywacją, by opisać, co przeżyli. Uwielbiam twoje filmy

[@justa577]

Bardzo mądrze mówisz i dajesz super kopa do działania ☺️

[@moonwillshine]

Piszę, bo chcę opowiedzieć ludziom historie, chcę pokazać ludziom moją kulturę, chce opowiedzieć historie, sytuacje ludzi z mojego kraju. Szczerze mówiąc nie jestem dobra w to wszystko. Mam problem z opisami, dialogami i kurde tak faktycznie to mój warsztat leży. Nie jestem jednak dobra w robienie filmów, rysowanie mang i nie widzę innych sposobów na pokazanie tego co chcę pokazać. Ze wszystkich możliwości książki są dla mnie najbliższe, dlatego czytam (jeszcze więcej), ćwiczę pisanie (na razie tylko opowiadania), a w międzyczasie myślę nad postaciami, fabułą, robię research no i oglądam filmiki Krzysia oczywiście bo bez tego ani rusz. Nie mam pojęcia czy akurat ta powieść nad którą powoli pracuje a raczej dopiero myślę, zostanie wydana, jeśli to w końcu napiszę i wydam to zajebiście, a jeśli nie, no to trudno, napewno nauczę się wiele pisząc to, i napisze kiedyś coś innego co będzie lepsze.

[@amaterasu-rc1dy]

Piszę chyba z kilku powodów: 1. Jako mała dziewczynka zawsze chciałam napisać coś ciekawego 2. Ukazania moich "fantazji fabularnych" - w moim przypadku ukazanie cywilizacji bogów, elfów bądź obcej cywilizacji na Ziemi 3. Uważam ten sposób spędzania wolnego czasu za produktywny, a sama okropnie się czuję, jeśli marnuję czas. Pisanie zawsze zostawia jakiś ślad a przy okazji rozwijamy się w jakiejś dziedzinie - jeśli komuś zależy na realizmie, można doszkalać się poniekąd w różnych dziedzinach. 4. Zawsze jest to jakiś dobry powód do chwalenia się w towarzystwie - mam na myśli, jeśli faktycznie ktoś ma chociaż jedną całą książkę napisaną i dopiętą. Ja akurat mam tylko bliskich przyjaciół, więc w tym gronie jesteśmy otwarci na takie zainteresowania, szczególnie, że grywamy w RPG-i

[@arkadiuszjandylewski152]

Dlaczego piszę? Dlatego że nie tylko mój główny bohater ma przygody, ale ja jako pisarz również.

[@agnieszkaagnieszka2237]

Panie Krzysztofie, czy jest coś złego w tym, że piszę historię po to żeby ją przeżyć samemu i dać też tę możliwość komuś? Czuję się jakbym była swoim własnym czytelnikiem, pragnę przeżyć tę historię, wejść w ten świat i czuć to...

[@krzysiekpiersa6227]

Jeżeli sama czujesz, że to dobry powód to warto pisać dalej

[@tobiaszkukotko8655]

Niestety, ale finansowo dużo łatwiej napisać książkę, niż stworzyć grę, czy nagrać serial.

[@arkadiuszjandylewski152]

Dobrze prawisz! Lubie twoje wystepy zawsze cos z nich wynosze.

[@KakiKiki-wz4xo]

Ja piszę żeby pokazać że umiem. Żeby problemy które przeżywam również się tam znalazły. I dlatego że pomysły rozsadzają mi głowę

[@mattreggie4481]

Mała uwaga odnośnie do związku frazeologicznego, którego używasz wielokrotnie w tym filmiku: pisze się raczej dla siebie, albo pod kątem czegoś. Pod siebie to można się ze...to znaczy wypróżnić, jeśli nie dobiegnie się w porę do toalety.

[@tomatom1743]

Witam, ładny materiał. Czy jest szansa, że poruszysz kiedyś dogłębnie temat grafomani?

[@krzysiekpiersa6227]

Grafomanii? Co w szerszym konspekcie masz na myśli?

[@adamnowak2810]

Generalnie zgaduje ze książke "365 dni"🤣

[@antoninapiast5993]

Kiedyś dużo pisałam dla przyjemności, teraz niestety mam z tym problem 😢 W okresie okołolicealnym narzuciłam sobie za dużą presję, poza tym jako dziecko na „chcę zostać pisarką” słyszałam głównie „ale wiesz, ciężko z tego żyć, bardzo niewielu pisarzy zarabia na książkach tyle żeby nie musieć mieć innej pracy”. Teraz trochę z tego wychodzę, znalazłam pomysł na książkę której główny wątek sprawia mi autentyczną frajdę. Mam nadzieję że zostanie wydana, ale nawet jeśli nie, to potraktuję to jako część mojej podróży i ćwiczenie warsztatu

[@czwartek565]

Książę Zuko. Nadszedł czas byś zaczął zadawać sobie właściwe pytania. Kim jesteś? I po co piszesz tę książkę? Parafrazowane.

[@bekitnypomien7657]

Imperatyw wewnętrzny. Chyba odpowiedź taka sama, jak na pytanie - dlaczego chcę czytać. Przez jakieś 30 lat nie publikowałam, nie wysyłałam nic do wydawnictw, więc chyba nie mam parcia na druk, nie? Nawet przez długi czas czytelników nie miałam, ale i tak nie wyobrażałam sobie, żeby nie pisać. Teraz mam czytelników, może garstkę, ale ich reakcje na moje teksty są warte więcej niż jakby te teksty stały wydrukowane na półce w Empiku.

[@chora725]

Piszę, bo to kocham, bo zawsze uwielbiałam ożywiać moich bohaterów i opowiadać ich historię. Pisanie to rzecz, która zawsze mnie uspokaja i daje niewyobrażalne szczęście. Chcę wydać książkę, bo chcę żeby ludzie czuli to co ja podczas pisania, przeżywanie każdej sceny, miłość i nienawiść do bohaterów i ta ekscytacja podczas przewracania następnej strony. Chcę jeździć na spotkania autorskie i mówić innym, młodym ludziom że to można osiągnąć. Można powiedzieć, że chcę być jak ty, swoją osobą udowadniać, że spełnianie marzeń jest możliwe, tylko musimy włożyć w to naszą pracę.

[@zycietopodroz1206]

Witam. Ja zaczynam pisać fantastykę ,dziewczyna po liceum dla dorosłych , bez studiów , z biednej rodziny bez wykształcenia i znajomości , pisze bo wtedy nie jestem w świecie realistycznym tylko w świecie wirtualnym i odłączam się od problemów w życiu . Drugie to to że chce coś zostawić po sobie , aby moja córka miała lepszy start w życiu niż ja miałam . I trzecie to mam pomysł i chce udowodnić że jednak coś potrafię w życiu zrobić i wierzę w tą moją opowieść. I ostatnie pisze bo jestem introwertyk lubię zamykać się w swoim świecie , jestem ciekawa co z mojej historii powstanie . Ja nie czytałam nigdy książek teraz dopiero zaczynam czytać . Niestety mam jedną wadę : mam inne obowiązki i zatracam się na maxa w pisaniu zapominajac o życiu.

[@kandarayun]

Ta, a tym czasem poradniki na wattap: pisz dla ciebie, nie przejmuj się obsewowaczami, albo ich brakiem, nie przejmuj się, że nikt nie czyta... jeśli będziesz pisać, to w końcu się znajdą... Tylko, że nie. Jeśli tak się dzieje to chyba normalne, że motywacja słabnie. I tak wiem tu u książkach, ja o wattap, ale znam ten kanał... Tak myślę:). Btw: jak można aspirującemu "artyście" od czegokolwiek powiedzieć rób to dla siebie, nie przejmuj się (brakiem fanów, ba brakiem odzewu jakiegokolwiek). Przecież to tak nie działa! No, ale... Widać niektórzy nie rozumieją

[@marisanna7794]

Tak i warto mieć świadomość, na jaki odzew możemy liczyć w danych warunkach. I że np. teraz na watt odzew wcale nie znaczy, że jest robimy coś źle, bo z obecnym algorytmem i opcjami ciężko do kogokolwiek dotrzeć. Tak aby się nadmiernie nie zamartwiać (bo choć brak odzewu bywa dobijający, to nie świadczy o jakości naszej twórczości).

[@kandarayun]

@@marisanna7794 no właśnie algorytm... Nie mam pojęcia jak on działa!

[@marisanna7794]

@@kandarayun Na moje oko po prostu nie działa...

[@kandarayun]

@@marisanna7794 to jak to jest, że przepraszam za określenie małolaty piszące zupełnie bez stylu, z masą błędów ortograficznych, używające obrazki zamiast opisów (ubrałam się tak :zdjęcie:) mają często tysiące odsłon? Ja się zupełnie przebić nie mogę... Wyświetleń to mam kilka (i no cóż wrzucam początek, prawie nikt tego nie czyta, więc nie idę już dalej... Bo po co?)

[@marisanna7794]

​@@kandarayun Parę rzeczy. 1. Kiedyś watt miał więcej funkcji (np. kanał informacyjny pokazujący, co czytają znajomi - dzięki temu łatwiej było trafić na nowe teksty, jak się obserwowało osoby o podobnym guście, do tego jak zerknął do ciebie ktoś z masą obserwatorów... No, można było się na tym samemu nieźle wybić, przynajmniej na start) i więcej użytkowników (tu chyba nie muszę tłumaczyć). Więc warto sprawdzić, kiedy było napisane jakaś książka - jeśli jest sprzed dwóch-trzech lat, to miało zupełnie inne warunki. 2. Jak wszędzie, popularna tematyka (romanse, badboje, etcetera) przyciąga. Nawet, jeśli koszmarne opowiadanie jest koszmarne, czytelnik zainteresowany podobną tematyką, nawet lepszej jakości, przynajmniej na nie wpadnie. 3. Ludzie czytają takie opka często ironicznie. Warto się przyjrzeć stosunkowi wyświetleń do gwiazdek. W lepszych dziełach często się rozjeżdża przez udział w akcjach czytania za czytanie (niestety chwilowo wymarłych) czy konkursach (chwilowo też wymarłych), ale w takich, które raczej w tego typu akcjach nie uczestniczą, to znak, że ludzie może trafiają na historię, ale wcale im się nie podoba (albo się tego wstydzą, też słaby znak). 4. Jakoś nie liczy się tak, jak ilość i systematyczność we wrzucaniu treści. Więc jeśli taka nastolatka jest w stanie produkować parę rozdziałów na tydzień, to bez trudu przebije się łatwiej niż ktoś, kto publikuje góra raz na tydzień (co zwykle wymaga zapasów albo tylko jednego projektu). Jak mimo to jakoś przetrwać? Można siedzieć w środowisku, na grupach facebookowych i serwerach wattpadowych, do znajomego zawsze się chętniej zajrzy, ale to bardziej korzyść przy okazji niż coś, co warto robić tylko dla dotarcia do czytelników. Drugie to czytanie innych osób, jeśli zostawi się trochę komentarzy, to zwykle zainteresuje się daną osobę przynajmniej na tyle, by zerknęła na profil. Jak dotrzeć do ludzi, którzy sami nie piszą? Naprawdę, nie wiem, mam wrażenie, że tu nie ma żadnego mechanizmu (może poza reklamami na odpowiednich grupach facebookowych, ale to umiarkowanie działa) i właśnie dlatego watt podumiera.

[@korniuopowiada]

Dobrze powiedziane! :) Robisz swietna robote, tak trzymaj🎉

[@delighter7238]

Ja wiem, że nikt nie pytał, ale i tak napiszę komentarz Piszę książki, bo chcę przekazać historię, a ten film do mnie trafił - głównie dlatego, że w moim przypadku niekoniecznie muszą to być książki. Gdybym potrafił zrobić grę w pojedynkę i nie zajmowałoby mi to 5 lat (próbowałem, mobilkę jeszcze może bym dźwignął) to pewnie robiłbym gry. Gdybym potrafił tworzyć filmy w pojedynkę (jakiś antyspołeczny jestem, ale wszystko chcę sam) to mógłbym tworzyć filmy. Gdyby przyszedł do mnie koleś, dał mi wszystko do rysowania mang i nauczył to robić... to pewnie tworzyłbym mangi. Oczywiście to też nie jest tak, że książka jest kwestią przypadku, ale oprócz czasu wymagany jest zerowy budżet, można ją robić w pojedynkę oraz projekt nie zajmuje kilku lat. Mam już jedną niewydaną za sobą - nie płakałem w poduszkę. Przeczytałem ją jeszcze raz. Teraz wiem, dlaczego nikt jej nie wydał XD Kiedyś nawet nie przepadałem za książkami i wolałem gry - czytam stosunkowo od niedawna, ale czytam :)

[@margus5379]

Mam bardzo podobnie. Zacząłem pisać bo od małego wymyślałem historie inspirowane grami, filmami, własną wyobraźnią, i tak na prawdę czytać zacząłem stosunkowo niedawno w przeciwieństwie do pisania, ale czytam, słucham audiobooków, no lubię tą formę opowiadania historii, podoba mi się to jak wyobraźnia przy niej pracuje. Poza tym, tak jak wspomniałeś, podoba mi się to że wszystko zależy tylko ode mnie. Design postaci, historia, jej prowadzenie... nikt mi nie włazi z butami na moje podwórko xD

[@Czarna_Owca_Black_Sheep]

Piszę, ponieważ kocham pisanie od dziecka, kocham literaturę, kocham język polski. Chcę pisać, ponieważ mam masę pomysłów i jestem przekonana, że moja książka mogłaby sprawić radość pewnej grupie moich potencjalnych czytelników.

[@AquinasHool]

Komuś się w środku nagrania chyba frustracja ulała ;) . Ten rant w pewnym momencie ciekawego materiału jest dość konfudujący.

[@zielony600]

Krzyśku, ostatnio w pracy na tubie wrzuciłem sobie kilka różnych filmów do słuchania (mogę tylko słuchać, bo mam robotę ale nie bronią mi słuchania :) ) i też trafiłem na ciebie. Szczerze mówiąc odnowiłeś mi moje dawne zapędy. Teraz siedzę z tekstem, który jest tak naprawdę na swój sposób terapią, a po trochu jakimś tam prawie dystopijnym tworem. Nie wiem, czy coś z tego wyjdzie, nie wiem, czy człowiek zajmujący się handlem wymiennym, chowaniem zwłok i pędzeniem piwa kiedykolwiek doczeka się tego, że inne oczy, niż moje, przeczytają jego rozmowy z ludźmi, których spotyka na swojej drodze. Ale... to działa. W jakiś dziwny sposób daje mi to radość, choć nikt o tym nie wie. Wczoraj odkopałem mój login na jeden z portali, gdzie wrzuciłem parę opowiadanio- wypocin 12 lat temu. Jednego nawet nie pamiętałem, że napisałem. Wszystko do przeredagowania i poprawki, ale może potem się to komuś spodoba i nie zrównają tego z ziemią :D. A potem trzeba wracać do pracy i normalnego życia :D

[@dariuskalwat2373]

Pisanie książki to forma terapii

[@FireStorm69]

Ja piszę książkę zawsze miałem słabość do zmiany scenariusza lub po prostu tworzyć świat bo łatwiej mi przenieść co co nam w głowie na tekst niż na obraz.

[@jankratka9746]

Chętnie zostałbym pisarzem, bo pociąga mnie myśl że oto nieznani mi zupełnie ludzie będą przeżywali historie które narodziły się w mojej głowie. Że będą się smiali i płakali ,zarywali noce i trzymali kciuki , spóźniali się do pracy i przysypiali na wykładach, bo JA Pan Pisarz tak chcę!

[@mattreggie4481]

To bardzo proste: zamknij oczy, zacznij sobie powtarzać: "jestem sławny, mój styl wszyscy rozpoznają na pierwszy rzut oka, wydałem miliony egzemplarzy kilkudziesięciu moich powieści na całym świecie, redakcje i stacje telewizyjne staczają zażarte boje, byle tylko przeprowadzić ze Mną wywiad". A potem otwórz te swoje oczęta i zejdź na ziemię, uświadamiając sobie, że niczego jeszcze w życiu nie napisałeś, a nawet gdyby tak było, to popularność tego dzieła nie sięgnęłaby raczej poza granice województwa, w którym mieszkasz. Po przeczytaniu drugiego zdania pragnę zaś poradzić Ci jedno: uważaj, żebyś nie usiadł przypadkowo na czymś ostrym, bo dojdzie do wybuchu,a następnie cały Twój dom zniszczy ogromna masa powietrza uwolniona z wielkiego balona - niedoszłego pisarza. Trochę pokory i realizmu wielu pomogło, a nikomu jeszcze nie zaszkodziło.

[@drivcraftstudio4702]

Jak zawsze po twoim odcinku dusza staje się lżejsza, a w głowie wibruje od myśli.

[@Arkady20]

Żeby zarobić ;)

[@xej1322]

Ten film przypomniał mi czemu tak nienawidzę coachingu... Tak, można pisać książkę dla samego pisania i jednocześnie mieć nadzieje, że będzie na tyle dobra, że ktoś ją wyda i można przeżywać, jeśli tak się nie stanie, mimo, że nie to jest dla nas NAJważniejsze. I przede wszystkim: nie, to, że komuś przez trzy lata nie udało się skończyć książki (albo zrobić czegokolwiek innego) niekoniecznie znaczy, że tak naprawdę mu na tym nie zależy. To, że komuś bardziej zależy na czymś innym (choćby bieżącej pracy zarobkowej w celu utrzymania rodziny) albo coś stanęło mu na drodze (np stan zdrowia) nie znaczy, że tak naprawdę pisanie wcale nie jest dla niego ważne. Nie zawsze możesz zrobić wszystko, cokolwiek sobie postanowisz i nie wiem jak ktoś, kto tego nie rozumie może być terapeutą. Tak, jak dużo treści na kanale jest wartościowych, tak ta przebijająca się coachingowa filozofia jest moim zdaniem szkodliwa, bo niestety nie zawsze wszystko się da i budując taką narrację pognębia się tylko ludzi, których jednak coś powstrzymuje. Życie jest trochę bardziej skomplikowane niż to, że chcesz x i robisz x, albo nie :/

[@krzysiekpiersa6227]

Po pierwsze, to że uważasz coś za szkodliwe, choć wyraźnie nie posiadasz wiedzy na ten temat, nie oznacza, że takie faktycznie jest. Po drugie: podkreślam w filmie (nie wiem czy słuchałeś) że są różne sytuacje w życiu jak dzieci i praca, są ludzie którzy naprawdę nie mają czasu na zajmowanie się swoimi pasjami. Zwracam również uwagę na to, że znaczna większość marnuje swój czas na facebooku, instagramie i tym podobnych na co odpowiadam "rób co chcesz w swoim życiu, ale nie pitol, że zależy Ci na pisaniu, bo Twoje czyny mówią zupełnie coś innego. Po trzecie: terapeuta nie jest od pogłaskania Cię po główce i wyszeptania "wszystko będzie dobrze" choć to obecnie popularny trend, że "terapeuta jest od akceptacji i zrozumienia". Terapia to często bolesna rehabilitacja. Jak lekarz zaleca Ci działanie które ci się nie podoba, też mówisz "jak taki człowiek może być lekarzem?"

[@mikoajgregorczyk1502]

Bardzo dobry film

[@justsammy2543]

Kiedy już jestem za progiem 300 tys znaków, przywiązałem się do moich postaci i czuję, że to, co robię, dokądś idzie, to nie pozwolę, żeby ten tekst został na zawsze na moim dysku. Jeżeli się nie uda, spróbuję się z tym pogodzić, ale cały świat, który stworzyłem, będzie w następnych i następnych książkach, które mam w głowie. Teraz nie chcę się wycofywać

[@krzysiekpiersa6227]

Trzymam kciuki 300k to już za połową

[@snajper2870]

Chce wyrazic moja frustracje na ten popieprzony tęczowy świat, do tego chce pokazać uniwersum BNHA, z perspektywy Polski

[@pietrekdezlo9500]

Odnoszę wrażenie że ten kanał nie ma pomagać, podpowiadać, nauczać o różnych pisarskich chwytach tylko wyeliminować potencjalną konkurencję [-=

[@inka1780]

Skąd taki wniosek?

[@ld8162]

Mam takie pytanie. Hipotetyczna sytuacja. Mam pomysł na poradnik o chwytliwej i innowacyjnej tematyce (mam taką pewność). Potrafię oszacować, że grupa docelowa będzie spora. Nie zależy mi na glorii rzemiosła, na wielkim splendorze, czy na moim osobistym prestiżu z powodu wydania książki. Zależy mi na dobrym marketingu. Patrzę na pozycję jako czysty biznes, inwestycję która ma mi się zwrócić i dotrzeć do jak największej ludzi. Czy w takiej sytuacji warto uderzać do wydawnictw tradycyjnych zajmujących się poradnikami, czy po prostu wykonać self-publishing. Dziękuje z góry na odpowiedź :)

[@krzysiekpiersa6227]

Jak masz to ogarnięte to chyba bym poszedł w sejf. Wydawnictwa potrafią zrobić cuda że sprzedażą (Patrz: przykład Mikołaja Marceli) ale większość poradnikowców decyduje się na self. W tym wypadku ma to duży sens. Mi na przykład na tym etapie nie oplacaloby się już robić poradnika z wydawcą, bo i tak mam dużo spotkań autorskich gdzie książki schodzą, a kto się chce dowiedzieć, to się dowie

[@ld8162]

@@krzysiekpiersa6227 Bardzo ci dziękuję za wyczerpującą odpowiedź! Nie mam co prawda wyrobionej marki tak jak ty, ale wiem że sam pomysł będzie tym co wyrobi tę markę. I boję się trochę że wydawnictwo wyda to pod ładną ikonką, zrobi rozgłos, będzie wszystko super i po czym okaże się że z tego pomysłu realnie pieniędzy ja mieć nie będę tylko oni. Co jest też zrozumiałe, bo to oni kierują całym procesem wydawniczym. Z jednej strony kuszące jest to że załatwią to wszystko za darmo, ale z drugiej strony nie wiem czy nie lepiej zaryzykować z własną inwestycją i poczekać na większe profity. Jest to kwestia do przemyślenia. Bardzo ci dziękuję jeszcze raz:)

[@bushcraftoria514]

Cześć Krzysiek. Nie jestem pewien czy nie ma przypadkiem gdzieś na kalane filmu dotyczącego stricte tego jakie cechy tworzą dobrą powieść. Sądzę, że fajnie byłoby poznać twoje zdanie i jak według ciebie to wygląda. Myślę, że o takich must have jak barwny bohater, intrygujący czy coś w tym stylu każdy wie ale nie tylko to składa się na powieść wartą przeczytania. Albo powieść, która ma prawo być na półce z podpisem ,,wartościowa,, czy ,,doskonale napisana,, Mam nadzieję, że dobrze opisałem to co chciałem przekazać :)

[@krzysiekpiersa6227]

Oooo ciekawy temat!

[@bushcraftoria514]

Czyli można się spodziewać takiego materiału? Jeżeli tak to super😅

[@monochrome8188]

Zaczęłam pisać dla siebie. Bo nie znalazłam wśród książek tego, czego chciałam. Dlatego zdecydowałam, że skoro tego nie ma, to sama napiszę. I tak się zaczęło. I tak się ciągnie. Ostatnio dyskutowałam z jedną z moich czytelniczek o nowej powieści. To mi uświadomiło, że nie jestem już tą zapatrzoną w siebie amatorką. Teraz jestem amatorką, która chce otworzyć szeroki wachlarz emocji w sercach swoich czytelników.

[@adamnowak2810]

Wie ktoś gdzie jeszcze można dostać kosmiczne bobry w wrsji papierowej?

[@krzysiekpiersa6227]

Obecnie nie ma... ale... niedługo będzie ;)

[@adamnowak2810]

@@krzysiekpiersa6227 oooo, no to suę ciesze bardzo, dzięki😃

[@naninani1276]

Piszę po lubię. Pisze bo chcę udowodnić wszystkim, że jestem wstanie napisać książkę od A - Z. Piszę bo to moje hobby, Piszę bo mnie to odstresowuję. Piszę ponieważ jestem dyslektykiem i jest to dla mnie wyzwanie

[@dawid3145]

Piszę książkę, bo umiem to robić, odnajduję się w tym, fascynuje mnie tworzenie światów. A jako, że umiem to robić, to pochlebne opinie głaszczą moje ego ^^ Chcę zostać pisarzem, żeby przez to zostać sławnym, coś po mnie zostało jak już umrę, zgarnąć nagrody takie jak NIKE. Piszę, bo stało się to dla mnie (a jeszcze nic nie wydałem) sposobem, celem określającym punkt wyjścia mojego życia. Jak się uda to świetnie, jak nie - umrę próbując. W skrócie: Piszę, bo zbyt mi brakowałoby, gdybym tego nie robił.

[@mr.v1442]

Jak oglądam Krzysia to nie patrzę mu w oczy... patrzę na jego fikuśne wąsy.

[@Kotsztefan]

Ten film mnie obudził. Ja nie czytam dużo ale chciałem pisać.

[@mateuszkrapiec]

Piszę, bo po prostu lubię to robić. Tak samo z rapem, który nagrywam. Oczywiście bardzo bym chciał, żeby moja "twórczość" spotkała się z jak najszerszym odbiorem, ale nawet jeśli to co napiszę, lub nagram dotrze jedynie do kilku, czy kilkudziesięciu osób, to i tak nadal będę pisał i nagrywał. To po prostu moja pasja.

[@sylwia3394]

Instant mood lifter - głównie czytam, seriale mnie nudzą. Czy to znaczy, że mi się uda 😀? Chciałabym mieć jednak czas żeby to robić, dlatego chcę się kasy z tego...

[@d.c.7285]

Dzięki za ten filmik, muszę sobie odpowiedzieć na to pytanie.

[@pauliegod7269]

Pisze bo nie mam nic do stracenia - bo i tak będę debiutantem xD

[@szymonsupierz2148]

Piszę bo muszę.

[@monio612]

3 miliony znaków w formie książki to byłby problem, ale na e-booka, to żaden problem tylko ktoś musiałby to chcieć wydać, musiały zrobić korektę tego potwora :D

[@krzysiekpiersa6227]

A da się to podzielić chociaż na 3x po milionie?

[@monio612]

@@krzysiekpiersa6227 Wszystko się da :D

[@monio612]

No cóż moja książka dopiero się krystalizuje w chaosie umysłu. Może przy tym tempie wypisywania pomysłów dam radę napisać jedną przez 10 lat :(

[@misia6062]

Świetny jak zawsze materiał👏Przeczytałam ostatnio Kosmiczne Bobry, a nawet przeczytalam wszystkie Twoje książki. Ta jest dla mnie najzajebistsza 🤗 widzę z każdą następną że się rozwijasz. Trzymaj tak dalej i czekam na następną publikację. Pozdrawiam.

[@Horny_Chaos]

1. Chce być z siebie w końcu dumna. 2. Może sprawię komuś przyjemność. 3. Może przekażę cos ważnego (bo mam na to pomysł). punkt 2 i 3 w sumie są na tym samym stopniu :P