Рет қаралды 71,643
3 Σεπτεμβρίου 1983 και η Νέα Υόρκη μοιάζει βυθισμένη σε μια ψυχρή υγρασία. Στο δωμάτιο "632" του "Mount Sinai Medical Center", η Eλλη Λαμπέτη δείχνει κατάκοπη από την απέλπιδα μάχη. Κατά τις 7.30 το πρωί ξυπνάει και γυρίζει προς το μέρος της αδελφής της, που ξάγρυπνη στέκεται στο πλευρό της όλη νύχτα... "Αντιγόνη" ψιθυρίζει... "Εδώ είμαι, Έλλη μου" της λέει η Αντιγόνη. "Αντιγόνη..." ψελλίζει η Έλλη στην αγκαλιά της αδελφής της... "είμαστε παιδιά ενός κατώτερου θεού..." και μαζί με τη ρημαγμένη της φωνή σβήνει και η ανάσα της. Το στόμα από το οποίο έχει ακουστεί το ωραιότερο "σ' αγαπώ" του ελληνικού κινηματογράφου, δεν θ' ανασαλέψει ποτέ. Η Έλλη πάει στον παράδεισο, εκεί όπου την περιμένει η "Χάννελε" της εφηβείας της...