Liturgia Wielkiego Czwartku w Berlinie 2024 - Documentary

Ten film został nagrany w Kościele pod wezwaniem świętego Augustyna w Berlinie w Wielki Czwartek 2024

[@monikamacfarlane1254]

Cudnie🌺 ja niedawno odkryłam Monastyczne Wspólnoty Jerozolimskie ❤️ być częścią takiej marzenie... 😊

[@byciechronic]

Oby Kosciol jak najprędzej powrócił do Tradycji Katolickiej.

[@pawegranapianinie22]

Ale pusto w Kościele

[@MangoMalina]

Przecudny śpiew 😇

[@teresawesoowska48]

Co to za kościół (parafia)?

[@ewelinakli5450]

Duze zaangazowanie kobiet. Oprocz komzy wszyscy maja sutanny? Czy tak zawsze sluza do mszy? Piekne sa te spiewy i obrzedy.

[@AleksandraWojciechowicz]

Tak

[@ewelinakli5450]

@@AleksandraWojciechowicz Bardzo fajnie.

[@speedy64U2]

Obrzędowość, światowe tradycje, kult figur i obrazów. Nie tego uczył nas Zbawiciel Jezus Chrystus. Nie ma żadnego polecenia nowotestamentowego, aby włączyć recytacje, ceremonialne przedmioty lub symboliczne gesty fizyczne w naszym dzisiejszym uwielbieniu. Jesteśmy oddani Panu Jezusowi, a nie różnym rytuałom czy liturgii. Prawdziwe chrześcijaństwo, wynikające z dokładnej interpretacji Biblii, nie jest oparte na przepisach ani na rytuałach. Jest raczej oparte na relacji. Bóg żywy przez Jezusa uczynił tych, którzy wierzą w Chrystusa, swoimi własnymi dziećmi. Ewangelia wg św.Jana1:12

[@AleksandraWojciechowicz]

😢

[@martakruszyna7432]

Rytuały wyciszają, wprowadzają w kontemplację, w mistycyzm, w święty spokój. Niesłychanego wysiłku czasem trzeba żeby wyciszyć umysł. Spróbuj oddać telefon na tydzień. Wyłączyć komputer. Te rytuały temu służą. I są przepiękne. Życzę Ci, by pewnego dnia Triduum poruszyło Cię do głębi.

[@ewelina4414]

Jedno drugiemu nie wadzi. Kwestia serca

[@ewelina4414]

@@martakruszyna7432w miłości jest wiele rytuałów i nikt nie powie że przyniesione kwiaty kobiecie czy świece przy kolacji przeszkadzają w prawdziwej miłości.

[@speedy64U2]

@@martakruszyna7432 „Dlaczego odstępujecie od przykazania Boga, żeby tylko zachować swoją tradycję?… unieważniliście Słowo Boga ze względu na waszą tradycję” (Mat. 15,3.6). Wynika z tego, że Jezus negatywnie ocenił tradycję. Jego zdaniem tradycja ludzka i Słowo Boże wzajemnie się wykluczają. Jedynym i ostatecznym autorytetem ma być Słowo Boże. Wszystkie mądre i praktyczne komentarze Słowa Bożego muszą być podporządkowane jego ostatecznemu autorytetowi. Ważne decyzje rozstrzygało Słowo Boże, przekazane przez starotestamentowych proroków i nowotestamentowych apostołów w postaci napisanych przez nich tekstów. Decyzja o przyjęciu do Kościoła nawracających się do wiary w Jezusa pogan, była oparta na przepowiedni proroków, czyli na Słowie Bożym (Dz. 15,12-29). To ono było dla nich najwyższym i ostatecznym autorytetem. Dlatego Pismo Święte ostrzega: „Uważajcie, aby was ktoś nie wpędził w niewolę zręcznie manipulując rzekomą nauką, opartą na ludzkiej tradycji oraz na zasadach, które rządzą światem, a nie na Chrystusie” (Kol. 2,8). Dlatego powstał kanon ksiąg Nowego Testamentu. Został on przyjęty i zatwierdzony już w IV wieku przez całe ówczesne chrześcijaństwo. Natomiast Kościół Rzymskokatolicki na Soborze Trydenckim w 1548 roku jednostronnie włączył do kanonu Pisma Świętego Starego Testamentu księgi apokryficzne (nieznanego autorstwa). Nie należały one do kanonu hebrajskiego, Pan Jezus nigdy nie przytaczał ich tekstów, dlatego nie są one przez protestantów uznawane za natchnione. W Biblii w przekładzie ekumenicznym stanowią one oddzielną, środkową część, jako księgi deuterokanoniczne. Z apokryficznych zostały awansowane na deuterokanoniczne. Wskazuje to na pojawienie się drugiego, odrębnego kanonu Pisma Świętego.