Λούπες Μοτίβα: Ωκεανός feat Devs

[@LoupesMotiva]

Devs Με κάνεις να νιώθω όμορφα, μιλάμε λέμε πράγματα Μα όλα αυτά στην τελική μας αλλάξαν, μας έκαναν θεριά Που βράδια ψάχνουν αγκαλιά και ζεστασιά Κάτω απ' τα φώτα των αγγέλων που φωνάζουν δυνατά Έλα κοντά, φοβάμαι να σ' αγγίξω μην ξυπνήσω Έναν ωκεανό βαδίζω μα δεν βρίσκω την στεριά Μόνο τα ψάρια μου κρατάνε συντροφιά Τ' αγαπώ και μάλλον μ' αγαπούν κι αυτά Με μισώ καρδιά μου, αλήθεια με μισώ Μα δεν μπορώ καν να σε βρω για να στο πω Ακόμα ψάχνω προορισμό μα όπως με βλέπω θα πνιγώ μες στο βυθό Και κάθε μου λεπτό που έμεινε πια είναι σημαντικό Οπότε θα το σπαταλήσω λέγοντας πως πάλι σ' αγαπώ Κι εντέλει θέλω να προλάβεις να μου πεις έστω κι ένα "κι εγώ" Έστω να προλάβω για λίγο και να σε δω Έστω ν' ανασαίνω στο νερό, έστω σήμερα ή έστω για καιρό Εις τον πάτο της μολυσμένης σας θάλασσας θα μείνω Ανθρώποι καταστρέφουνε ανθρώπους όλα κύκλος Τι κατακτά τον κόσμο μας η αγάπη ή το μίσος; Συνήθως, κερδίζει ο κακός στην ιστορία μας Γι' αυτό μάλλον θα φταίει η απουσία μας Καθώς όλοι μας ψάχνουμε μια όμορφη ουσία Μπας και φύγουν τα προβλήματα, τα βάσανα από τα πρώτα μου βήματα Τα ποιήματα που έγραψα γίνανε με τα χρόνια διηγήματα Να λέω στον εαυτό μου έχω στόχους, πολλά κίνητρα Και να προσέχω πάντα τη βροχή γιατί γλιστράνε τ' αυτοκίνητα Μπορεί να ΄μαστε θύματα, σε χάσαμε νωρίτερα Πέμπτη πρωί νωρίς, στις σημειώσεις γράφω δίστιχα Τι διάολο έχω πάθει πάλι σήμερα; Γιατί να σε θυμήθηκα; Γιατί όταν μου είπες να περάσεις σε ακύρωσα; Από τότε δεν κοιμήθηκα, από τότε μάλλον πέθανα και ποτέ μου δεν ξύπνησα Ταξίδι ατελείωτο με μπόρες και βροχές, συγγνώμη που τις υποσχέσεις δεν μου τήρησα Ίσως σε βρω σε κάποιο μέρος ομορφότερο και να τα πούμε μια ακόμα φορά απο κοντά λίγο καλύτερα Λούπες Μοτίβα Λευκά λόγια, στο reverse γυρνάνε τα ρολόγια Και θα 'θελα ν' αγγίξω την χαρά για μια φορά οσο με πνίγει η στεναχώρια Έμαθα στο μαζί και με τρομάζει αυτό το χώρια Διαγράφω την εικόνα Και μας βλέπω στο πορτρέτο με τα χιόνια Βαδίζουμε σε φύλλα ξεραμένα φτάνοντας στον χειμώνα Κι είναι η αγάπη που μας έφερε κοντά στα 2 χρόνια Θυμάμαι ακόμα το χθες σαν να 'ταν τώρα Πλανάται μία μπόρα κι ένας ήλιος στην ατμόσφαιρα Είναι δύσκολο, προσπάθησα κι ας το ξερα Δίνω όσα έχω και ας μην τα δίνω απλόχερα Παλεύω να γίνουνε τα πάντα φωτεινότερα Περπάτησα σε όνειρα, έπεσα σ' εφιάλτες Αρρώστησα μικρός, έχτισα τείχη και φράκτες Άνοιξα το φρούριο σε λίγες στιγμές γεμάτες Σ' ένα σπίτι με εσένα και 2 γάτες Είμαι ευαίσθητος κι ας φαίνομαι πέτρινος Απλά συνήθισα να υπάρχει μόνο έρημος Κουνάω τα φτερά μου για να σπάσει αυτό το κέλυφος Δεν το γράφω εγώ, το γράφει μέσα μου η πανσέληνος Κι όσο γράφει τόσο πέφτει αυτή η μάσκα Ανοίγουν οι πύλες στα κάστρα Απ' το Υπόγειο στο Δεύτερο, θ' ανέβω ως την ταράτσα Κι από κει είτε θα πέσω είτε θα στοχεύσω τ' άστρα Δεν κυλάνε τα λεπτά Έχω μια θλίψη που κοιτά Ένα πριν, ένα μετά Χίλιες σκέψεις συνονθύλευμα Ψάχνω τώρα για να ζω Έναν ωκεανό έπρεπε να διαβώ Το να 'μαι εδώ είναι επίτευγμα Έμαθα να κολυμπώ Μα πρώτα πνίγηκα Έπεσα στα βαθιά βαθιά και μ' έσυρε το αντίρευμα Μ' ένα μυαλό που καίγεται Μα μια καρδιά που δένεται Ας μη φαίνεται, δίνω παραπάνω απ' το περίσσευμα

[@caliban21R]

Ωραίο

[@grigorissavvopoulos5242]

Σ’ ένα σπίτι με εσένα και 2 γάτες … ♥️