علت بی اثربودن دعاها - آیت الله العظمی محمدرضا نکونام

باب اذکار ـ به‌ویژه در زمینهٔ سیر و سلوک مبتنی بر ذکر ـ تاکنون بر پایهٔ تجربه‌های شخصی افرادی که فاقد تخصص لازم بوده‌اند، انجام می‌گرفته یا نوشته‌هایی خلق می‌شده است؛ اما نه این تجربه‌ها و نه نوشته‌های موجود، در پی کشف سیستم ذکر و تعامل سیستماتیک با این دانش نبوده است. ذکر، سیستم و نظمی به مراتب پیچیده‌تر از دانش‌های تجربی دارد و بیش‌تر کسانی که در این باب چیزی گفته یا نوشته‌اند، ساده‌انگارانه و با رویکردی سطحی‌اندیش با این گزاره‌های بسیار پیچیده و دارای صفات فراوان، مواجه شده‌اند و دقت لازم و ژرف بر داشته‌ها و داده‌های آن نداشته‌اند. خلط مباحث و اذکار، نداشتن ترتیب و چینش صحیح و توجه نکردن به صفت هر ذکر، فراگیرترین معضل این مراجعان می‌باشد؛ زیرا آنان از ذکرها با تخصص و کارآزمودگی لازم، بهره نمی‌بردند.
ما روند شکل‌گیری سیر و سلوک باطنی را در کتاب «دانش سلوك معنوي » آوردیم. البته بحث‌های آن کتاب، به اقتضای حال مخاطبانی بود که داشتیم؛ هرچند حوادث زمانی پیشامد نیز در نحوهٔ طراحی و بیان آن دخالت داشت. اگر کسی اصول گفته‌شده در آن کتاب را رعایت نموده و در پرتو رزق حلال و خوراکی‌های مناسب و ریاضت‌هایی که وفق نفس در آن است، به قدرت توجه و تمکین رسیده باشد، به موقعیت استفاده از اذکار این کتاب، نایل آمده است و شرایط دریافت ذکر و مجوز آن را بر پایهٔ مطالب آن کتاب دارد و می‌تواند به استادی کارآزموده برای گرفتن نسخهٔ ذکر خود مراجعه کند.
آیت الله العظمی محمدرضا نکونام