Μίλτος Σαχτούρης - σπάνια συνέντευξη

[@pantacanada5225]

Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φραντζόλα ζεστό ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή μ' ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε κομμάτια γνήσιο ουρανό κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί, όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό Ας μη το κρύβουμε διψάμε για ουρανό! [πηγή: Μίλτος Σαχτούρης, Ποιήματα (1945-1971), Κέδρος, Αθήνα 1996 (8η έκδ.), σ. 144] 

[@seance-press]

ἀπὸ τὴ συλλογή ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ Ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ (1958) Τὸ μαρτύριο Μοσχοβολοῦσε τὸ φεγγάρι σκύλοι μ᾿ ἄσπρα λουλούδια στὸ κεφάλι περνούσανε στὸ δρόμο ἐκστατικοὶ κι ὁ δρόμος κάτω ἔφεγγε ἀπὸ κρύσταλλο καὶ μέσα φαίνονταν τὰ σφυριὰ καὶ τὰ μαχαίρια Μέσα στὰ χέρια μου ἔσπασα τὸ κρύσταλλο Καὶ τότε εἶδα τὸ κόκκινο τὸ σύννεφο νὰ μεγαλώνει ν᾿ ἀνάβει τὴν καρδιά μου καὶ τ᾿ ἄλλο τὸ γκρίζο σὰν καπνὸς ν᾿ ἀδειάζει ἀπὸ μέσα μου νὰ φεύγει