قایم شدم تو یه بچه لونه قایق سوراخ تش غرقه روحه هیچوقت نداشتم ترس جون ته این مسیر ولی مرگ شومه پام بسته دورتادورم لاواهان شقیقم شده فال این لاو باگان لذت مرد برام سالها نامب تنها تو معبده پاتایام تو رگام تو چنته هیچی نمونده واست شرمنده هی ومپایر زخمت ساخت ازم پرنده شرمم صفر لا برفام تو اهواز توهم نی اینا ترفنده جا جنگ باز بود رنگساز همه دربندن شدم رقصنده عاشقم ترسا کو کشتی همرو با یه لبخندت عابرم فردا روز میزارمت میرم با یه دفتر شعر اگه لفت داد چون صدت نبودی خب لای نکسا قایم کردی کبودیو تو تو تو تو تو باس بدشم چون چون غمت منو میکشت بدنت رام روحی پیشم نشدی لخت لو لو لو لو لو