Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - Najpiękniejszy sen

Wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej "Najpiękniejszy sen" w interpretacji Bożeny Adamek.
Tekst:
Wczoraj śnił mi się znów, dla odmiany,
najpiękniejszy mój sen - niezrównany! -
o pływaniu w powietrzu jak w wodzie.
Ludzie ze snu nic o tym nie wiedzą.
Wciąż się szczycą postępem i wiedzą
i są z prawem grawitacji w zgodzie.
Siedzę z nimi, piję czarną kawę,
omawiamy rzeczy nieciekawe,
wychwalamy jakąś panią okropną…
Nagle strącam talerzyk i ciastko,
skaczę na stół, ręce składam spiczasto
i wypływam przez otwarte okno.
W niebie czystym jak turkus i diament
słyszę z dołu dochodzący lament,
krzyk, że diabeł mnie porwał w powietrze!
Tłum ponury zalega ulice -
zapalają kadzidło, gromnice -
widzę twarze od papieru bledsze.
Więc odpływam coraz dalej i dalej,
bryły wiatru roztrącam jak fale,
zaśmiewając się z głupiej parafii -
z sercem twardym, unurzanym w dumie,
że tej sztuki nikt prócz mnie nie umie -
każdy patrzy, a nikt nie potrafi.
Odpoczywam na drzewnych wierzchołkach
i w obłokach udaję aniołka,
choć policjant z dołu na mnie woła.
I znów pływam najnowszą metodą,
wzdycham piersią niestrudzoną, młodą
i jaskółki odgarniam znad czoła.
Potem w dali doganiam pilota,
co się w chmurach koziołkuje i miota,
głową na dół, wśród wspaniałych skrętów.
Ścigam jego samolot po niebie -
aż mnie wciąga silną ręką do siebie,
jak syrenę, co się czepia okrętu.
O, nie całuj, nie całuj, pilocie!
Nie ogarniaj mnie ramieniem w locie,
bo za prędko spadniemy na ziemię.
Twarz masz słodką, brązową i świętą,
ascetyczną jak mnich z quattrocento,
szczęście moje pod Twym skrzydłem drzemie.
A wieczorem powracam piechotą -
siadam w domu pod żarówką złotą,
jakby nigdy nic nie było zaszło.
Wszyscy siedzą, uroczyści ogromnie,
obrażeni, nikt nie mówi do mnie -
przecierają okulary i kaszlą.
Rok 1928
Film jest częścią projektu "polska-poezja.pl", którego celem jest stworzenie internetowej bazy wierszy najznakomitszych polskich poetów czytanych przez najlepszych polskich aktorów.
Więcej na:
www.polska-poezja.pl
www.mochnacki.org

[@sweet8358]

Moja ulubiona pisarka też piszę wiersze bo kocham poezje🥰❤

[@loudly1925]

To mój nowy ulubiony wiersz

[@walkiriaagnieszkakudlak3902]

;-)

[@przytulankiszeptanki]

Poezja 💟Coś pięknego 🤗

[@nataliamatusiak4882]

Zgadzam się z tobą.

[@barbaralojtekwiersze8185]

Poezja piękna jest, poezja otwiera nam duszę,a oczy tam, gdzie nie widzimy nic... Wracam tu i podziwiam. Też piszę, tworzę i rozmyślam. Zapraszam pasjonatów. Pozdrawiam wszystkich, dla których poezja jest częścią życia. 🙂💖

[@wodzimierzzima2871]

📚🍀🌺🌷💮♥️🥀

[@ultraviolet1576]

Wspaniała recytacja. Coś pięknego.

[@walkiriaagnieszkakudlak3902]

;-)

[@skorupa_strupa]

Miałem piękny sen W którym byłem pomiędzy górami w dolinie którą otaczały lasy Droga mleczna roztaczała się nade mną oświetlając swym blaskiem przestrzeń Ogień gwiazd ogrzewał trawę Zapach ziół łączył mnie z Naturą --- Mój dom był blisko mnie --- Miałem piękny sen w którym byłem pomiędzy oceanem a lądem pokrytym morzem traw kołysanych łagodnym wiatrem Galaktyka otaczała mnie będąc częścią mojego umysłu Istota wolności istotą mojego skarbu Na plaży uformowanej przez fale drobinkami piasku --- Mój dom był blisko mnie --- Miałem piękny sen w którym byłem pomiędzy kanionem a pomarańczową skałą na pustynnym wzniesieniu pomiędzy bezkresem pustyni Ogień przypominał mi że nie muszę wracać Chłodny wiatr sprawiał mi przyjemność w kontraście do ciepłych kamieni Wolna przestrzeń otaczająca istnienie struktur ładu --- Mój dom był blisko mnie --- Miałem piękny sen W którym przyśniło mi się że byłem...

[@walkiriaagnieszkakudlak3902]

;-) ;-) ;-)

[@andrzejdubinski2266]

Z

[@panikrystyna1]

😀