MOJE DZIECKO SIĘ NIE UCZY! CO ROBIĆ?

[@annanowak1452]

Bardzo wartosciowy film! Dodam tylko,ze na odziałach psychiatrycznych często spotykam ludzi, którzy mają kilka falkutetów, a ...sa na rencie. Bo nie odnajduja sie w zadnej pracy, nawet najprostrzej. Są nieszczęsliwymi uczonymi z dyplomami, którymi moga sobie wytapetowac pokój.

[@optymista123]

Prowadzi Pani świetny kanał! Powinna Pani mieć kilkadziesiąt tys subskrybcji i wyświetleń, bo tak wartościowe treści powinny dotrzeć do wielu! Szkoda tylko, ze rzadko są filmy ;/ P. S Planuje Pani kiedyś jakieś filmy np o PTSD lub o depresji jeszcze? Albo coś w stylu z jakim problemem najczęściej przychodzą młodzi ludzie ludzie? Btw, to pytanie na teraz, jeśli chciałaby Pani odpowiedzieć to super by było (interesuje się psychologia i ciekawi mnie ta kwestii) : czy więcej jest , które przychodzą i bez większego problemu się otwieraja czy więcej ma problemy z otworzeniem się? Co w sytuacji, gdy przychodzi nastolatek i w ogóle nic nie mówi albo prawie nic? Jak Pani pracuje? 😊

[@olam2899]

Myślę, że niestety w wielu przypadkach dużą robotę robi też szkoła... Wielokrotnie nauczyciele demotywują uczniów mówiąc im "zamiast robić to i to weź się za naukę" lub wyśmiewając ich pasje. Zazwyczaj też nie chcą widzieć problemów, które dzieją się z nastolatkiem i wolą całość obracać w często nietrafne żarty. Słabi uczniowie są dla nich z góry leniami czy leserami... Dla większości nauczycieli najważniejsze są oceny... Powtarzałam drugą klasę liceum, na tą sytuację złożyło się wiele czynników- moje lęki, ataki paniki, niezrozumienie w domu i "dobijanie" przez nauczycieli w szkole. Jestem osobą raczej trójkową. Przed poprawką współpracowałam jednocześnie z 9 różnymi instytucjami- stowarzyszeniami, fundacjami czy świetlicą dla dzieciaków z "trudnych" rodzin- w ramach wolontariatu, ale nie tylko. Zazwyczaj w grupach warsztatowych zajmowałam liderskie pozycje. Czułam się spełniona, wiedziałam, że robię coś co kocham, zdobywam cenne doświadczenie, jednocześnie przekraczając różne bariery kryjące się w mojej głowie. Liceum z pomocą moich rodziców wyssało ze mnie całą motywację wpajając, że liczą się tylko osiągnięcia szkolne, co skutkowało najpierw poprawką, później koniecznością zakończenia wszystkich działań społecznych- bo przecież musiałam się uczyć. I kiedy po wakacjach miałam zacząć "nowy rozdział" jako przykładna uczennica siedząca w domu przy książkach, pojawiły się kolejne trudności. Całe nowe grono pedagogiczne skutecznie przypominało mi i mojej nowej klasie, że "hej, przecież ty jesteś TĄ, która nie zdała"... Poprzez chociażby zarzucanie mi ściągania na sprawdzianie z którego dostałam 5... Bardzo długo walczyłam z systemem i na szczęście udało mi się tą walkę wygrać- nauczyciele nabrali do mnie szacunku i zaczęli traktować normalnie, a w klasie zostałam jedną z ważniejszych osób. Mimo to nie wróciłam już do wolontariatu, wróciły lęki społeczne. W moim przypadku tylko takimi konsekwencjami się to zakończyło, ale jestem przekonana, że jest bardzo dużo osób, które takie walki przegrywają, nie mają na nie siły... Akceptują fakt, że zostają po nieudanych poprawkach zrzucani na margines społeczny jako TEN czy TA którzy nie zdali... Dlatego tak ważne jest, żebyśmy nie szufladkowali ludzi i nie oceniali tylko po efektach końcowych... Nauczyciele w szkołach powinni zmienić podejście dając tym samym przykład dzieciakom, że nie zawsze czarne jest czarne, a białe to białe...

[@tandempsycholog]

Myślę, że od nauczycieli bardzo dużo się wymaga. Nauczania, efektów, wychowastwa, podejścia pedagogicznego, psychologicznego, poświęcenia własnego życia, niekoniecznie zarabiając pieniądze adekwatne do ich wkładu itd. Tak, super byłoby gdyby nauczyciele mieli inne podejście, ale system nakłada na nich bardzo dużo obowiązków.

[@olalaskowska1500]

Dziekuje!

[@edytakieler9449]

Świetny filmik

[@ukaszszymkiewicz3307]

Za moich czasów psycholog wydawał opinie pisemną ze " pozostawienie w tej samej klasie nie przyniesie pozytywnych efektów w życiu dziecka" i gość może się nie uczyć a i tak zda bądźmy szczerzy

[@KaterekYT]

Witam a można do Pani prywatnie napisać czy nie udziela Pani porad emailem ?pozdr

[@niewazna8406]

Ja się nie uczę, nie mam motywacji bo nawet jak się uczę to i tak nie myślę o tym tylko o problemach z którymi radzę sobie sama nie rozumiem moich koleżanek które mówią że mam depresje czy coś to nie jest depresja to są chwilowe załamania nerwowe a nauka mi nie wychodzi w ogóle nie potrafię się skupić i tak już jest poprostu mam 1,2,3 to oceny które są u mnie maksymalne no cóż

[@zupcia7661]

Może pani nagrać jak radzić sobie z hejtem? Codziennie słucham różnych wyzwisk w moją stronę od rodziny, nie akcpetują mnie z wszystkimi kompleksami, a ja już tak nie potrafię, nie wytrzymuje psychicznie! ciągle walcze ze myślami samobójczymi, miałam 2 próby i nie wiem co dalej robić, a nie chce już tego robić.. chce być szczęśliwa, ale ja siebie nie akcpetuje, nikt nie daje mi wsparcia 😢

[@ks.krzysztof4744]

Pani Agnieszko, warto pani posłuchać

[@Misia-qm8wu]

U mnie jest tak, że nie mam w ogóle motywacji do nauki. Niby wiem, że powinnam, bo inaczej nie dostanę się do fajnej szkoły (jestem w 8kl) ale jakoś nie zbyt mnie już to obchodzi. Trudno jest mi się skupić, skoncentrować, nauczyć się czegoś na pamięć. Jedyną aktywność którą podejmuję to granie w gry. Czasami pomagam w obowiązkach domowych bądź uczę się ale zdarza się to bardzo rzadko. Nie wiem dlaczego tak mam, jeszcze 2 lata temu uczyłam się na 4 a teraz 2,3 to moje częstsze oceny. Teraz przez ten czas zostania w domu nie wychodzę nawet na balkon i każdy mój dzień wygląda na graniu w gry lub oglądaniu filmów. Nie chcę żeby tak było, chciałabym żeby było tak jak kiedyś że miałam motywację, wychodziłam na dwór i ogólnie się cieszyłam z życia. Co Pani myśli o tym?

[@tandempsycholog]

Myślę, że warto skonsultować to z psychologiem i powiedzieć o tym rodzicom.

[@Misia-qm8wu]

@@tandempsycholog Tak właśnie zrobię. Dziękuję bardzo.

[@kludiamajewska1894]

Witam. Chciałabym się zapytać czy można Panią zapytać o radę przez maila ? Miłego dnia 🤗

[@olabartoszek6451]

Ja miałam zawsze średnią powyżej 5 ale jakoś tak nie mam siły ostatnio i teraz mam 3.30 około 😕. A najlepsze jest to że mam 2 z wf...

[@tandempsycholog]

"Nie mam siły" jest bardzo ciekawym określeniem. A skąd 2 z wf?

[@olabartoszek6451]

@@tandempsycholog Mam 60% obecności. Bo mi się nie che pocić, zazwyczaj wychodzę że szkoły. A muj pan od wf jest specyficznym człowiekiem albo nie może inaczej. Ma zachowania nie pedagogiczne. Mam lekką traumę związaną z wf i tym facetem. I sobie nie ćwiczę na co drugim wf (oczywiście jeśli jestem).Ale ja myślę że powinien mi 3 postawić...

[@tandempsycholog]

@@olabartoszek6451 To chyba niezła ocena? :)

[@marekpiszczatowski918]

Szczerze, to niech się nie uczy jak nie chce. Do łopaty ludzi też trzeba, a ostatnie lata były takie, że co drugi, to magister na bezrobociu, bo pracy dla nich nie ma.

[@nataliapietrzyk5323]

Co to znaczy jak np sąsiadowi zalezy na mnie lub jakiejś innej osobie obcej , np: nauczyciel czy psycholog ? Wg co to znaczy zależeć?

[@nawiedzona-gh1pt]

Ja zawsze dobrze się uczyłam w 3 gimnazjum nawet zdałam z czerwonym paskiem i średnią 5.3 a odkąd w liceum w trakcie roku zmieniłam szkołę przez przeprowadzkę zaczęłam się wszystkich bać i wycofywać z wszystkiego co wymaga kontaktu z innymi osobami trochę tak się stało dlatego że czułam się o co w nowej szkole w nowym mieście gdzie nikogo nie znałam dodatkowo nie zostałam zaakceptowana przez rówieśników i był jeden chłopak który szczególnie nakręcał klasę na mnie i się śmiał to że jestem na gruba (miałam przy wzroście 155cm 48kg) i cała klasa za nim też mnie przez to wytykała palcami albo jak rozdawał kartkówki czy sprawdziany co zawsze on robił w klasie to zawsze na moim śmiał się z każdej błędnej odpowiedzi a reszta za nim też się śmiała i gadali jaka to jestem głupia i tylko zaniżam średnią klasową aż w końcu zaczęłam oddawać tylko puste kartki i nie pisałam nic zupełnie zaczęłam się głodzić na tyle że potrafiłam stracić przytomność w szkole ale nikt nie reagował nawet mama w domu ciągle mnie wyzywała ze mam słabe oceny że powinnam się bardziej starać ze moja siostra ma same 5 i 6 a brat nie ma żadnej jedynki a ja mam same 1 i się w ogóle nie uczę co dobijało mnie jeszcze bardziej nie miałam nawet motywacji by co kolwiek robić zaczęłam wagarować albo udawać że jestem chora żeby zostać w domu i nie zdałam roku a jedyną osobą która mnie wspierała i dzięki której zaczęłam znowu jeść była nauczycielka klas 1-3 w szkole do której chodziłam w gimnazjum czasami zamiast jechać do szkoły jechałam ją odwiedzić w tamtej szkole gdzie miałam 2 godziny pociągiem w jedną stronę. Teraz powtarzam 1 liceum i przez pobyt w psychiatryku (gdzie też tylko pani Ania mnie wspierała i dzwoniła do mnie codziennie porozmawiać podczas gdy mama tylko przywoziła mi zeczy i mówiła że robię jej to specjalnie żeby ją zranić i ciągle była na mnie zła że tam byłam) po próbie samobójczej a teraz przez koronaworusa znowu nie zdam i mam wrażenie że już po prostu nic w życiu nie osiągnę bo jestem do niczego

[@tandempsycholog]

Nie zdanie do kolejnej klasy nie świadczy o tym że jesteś głupia. Cieszę się, że są dobrzy ludzie w Twoim życiu ❤ Smutna historia. Nie poddawaj się, powolutku kroczek za kroczkiem. Z zaburzeń psychicznych można wyjść. Wszystko się da, a szkoła w końcu się skończy (nie jest w życiu najważniejsza).

[@nawiedzona-gh1pt]

@@tandempsycholog najgorsze jest to, że ja chce zostać cukiernikiem a moja mama upiera się że po liceum będę mieć maturę i lepsze wykształcenie i na siłę mnie pcha do liceum po którym nie będę miała praktycznie nic w kierunku cukiernictwa a po zawodówce będę miała zawód... Nawet pani psychiatra jej tłumaczyła ze w moim przypadku lepsza byłaby zawodówka ale moja mama i tak wszystko wie lepiej i nie pozwoli mi iść do zawodówki bo nie będę miała po niej matury 😔

[@tandempsycholog]

@@nawiedzona-gh1pt Mama ma dobre intencje. Ale skoro Ty już jesteś zdecydowana (super!) to żadna siłą Cię nie zmusi.

[@annanowak1452]

@@nawiedzona-gh1pt Bardzo Ci wspólczuje z powodu mamy. Pamiętaj, mama nie przezyje za Ciebie życia. Ty musisz zdobyc zawód zarabiać i byc samodzielna.Mama nie bedzie Cie utrzymywała. A przede wszystkim byc silna! Zadnych prób samobójczych! Zadbaj o swoją kondycje psychiczną. Słuchaj tych, którzy Cię wspierają.Poszukaj wsparcia u psychologów, terapeutów. Mama nie ma racji. Cukiernik bardzo dobry zawód.

[@LittlebodyJaneD]

mam pytanie.czy jest opcja psychologa bez rodziców a bardziej bez ich zgody?

[@tandempsycholog]

Nie ma takiej możliwości poniżej 18 roku życia. Ewentualnie psycholog szkolny.

[@marioladybciak533]

U nas jest inaczej

[@xxxyyy7474]

Pani Agnieszko czy aby pracować jako psycholog należy skonczyc 5letnie studia magisterskie psychologii czy dodatkowo po tym jeszcze kolejne kilka lat? Zaczelam sie w tym gubić. Gdzie moge moge pracować jako mgr psychologii po 5 latach studiów?

[@tandempsycholog]

Aby uzyskać tytuł psychologa - 5letnie studia magisterskie. W zależności od rodzaju miejsce pracy uzupełnia/dopełnia się wykształcenie. Ale to zależy jakie miejsce pracy. Np. w szkole jest wymagane studia podyplomowe (roczne) na kierunku przygotowanie pedagogiczne.

[@annanowak1452]

"'Wazniejsze niz nauka to sa umiejetnosci społeczne Asertywnosć Komunikacja Emocje Poczucie własnej wartosci Praca w grupie"'💕 💖 💗 💙 💚 💛 🧡 💜 🖤 💝

[@vishnia320]

:))

[@tandempsycholog]

:))