ΜΥΡΟΣ ΣΚΟΥΛΑΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ΜΑΥΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ ΚΟΝΤΥΛΙΕΣ ΣΕ ΓΛΕΝΤΙ

[@kostasxristofis]

Αυτή είναι μια κι αμοναχή μοναχοθυγατέρα για 'κεινο να τζη δώκανε οι αδερφοί τζη αέρα Μα 'γω για το χατίρι σου τ'αδέρφια σου αγαπώ τα κι αν μου παντίξουν και ποθές ακριβοχαιρετώ τα Μπιστόλια δε με πιάνουνε και νάρκες δε με στένουν κι όλες μου οι προσπάθειες για σένα πετυχαίνουν Κάθε μαθιά τζη μπιστολιά κάθε τζη γέλιο σφαίρα μ'ένα ψυχρό αντίπαλο πως θα τα βγάλω πέρα Εγώ μπιστόλια δε δειλιώ η τσι σφαίρες καταπίνω όλο το σόι τζη να 'ρθει εγώ δεν την αφήνω Δε θέλω να γενώ φονιάς ήρθε η στιγμή να γίνω φως μου σε ξένη αγκαλιά να ζήσεις δε σ'αφήνω Ανέ σου πέψουν προξενιά πέψε τσι αλλού παρέκει και μήνυσε μου το να 'ρθω αργά με το τουφέκι Στσ'αγάπης μου τη γειτονιά όποιος κι αν σεργιανίσει θα 'ναι τρελός γή αφορμή ψάχνει ν'αυτοκτονήσει Στη γειτονιά τζη κάνουνε όλοι οι ρουφιάνοι στέκι και τη παίρνω προσεκτικά νύχτα και με τουφέκι Στη γειτονιά τζη κάνουνε οι τσάτσοι καταγώγι γι'αυτό τσι νύχτες τσι περνώ και μ' έφαε τ'απόγι Πέρασε,ξαναπέρασε από τη γειτονιά τζη έχει κακές γειτόνισσες κι έβρηκε το μπελά τζη Πέρασε,ξαναπέρασε βρε εκαταλάβανε το απώς τη 'γαπώ και στο χωριό βούκινο εκάμανε το Αν δε τη γιάνει η Παναγιά απού τη πιστεύω τόσο θα πάψω να 'μαι χριστιανός Εβραίος θα δηλώσω Αν δεν τηνε γιατρέψουνε τα τάματα που κάνω δεν ξαναμπαίνω σ'εκκλησά και Τούρκος θα ποθάνω Ετάχτηκα για πάρτη τζη στης Παναγιάς τη χάρη τα μαύρα ρούχα να φορώ κάθε Δεκαπεντάρη Τα μαύρα ρούχα τα φορώ όχι γιατί μου πάνε θέλω να μείνουνε οι πληγές κρυφές που θα με φάνε Τα μαύρα ρούχα τα φορώ να κρύβουν τσι πληγές μου τουλάχιστον τσι φανερές και φτάνουν οι κρυφές μου Μαύρα φορώ και με ρωτούν κι οι διάδικοι κι οι ξένοι μα που να καταλάβουνε εμέ τι μου συμβαίνει Όταν θα στεφανώνεται απέναντι τζη θα 'μαι κι άμα δε νιώθει ενοχές να μη ξανοίγει χαμέ Ήθελα να 'μαι ρούχο τζη νυφίκιο όντε θ'αλλάξει και δάκρυ μεσ'τα μάθια τζη απάνω του να στάξει Στη μια τζη πάντα θα σταθώ όντε θα την ευλογούνε να δω τον πούστη τον γαμπρό που μου τον επαινούνε Όταν θα στεφανώνεται θα μπω στο μοναστήρι να τση χαρίσω για να δω αναστεναγμό ανέ σύρει Ώφου και πως θα τηνε δω στην εκκλησά να μπαίνει κι ίντα θα λένε και για με του γάμου οι καλεσμένοι Φωνιάξετε τζη πέτε τζη μηνύσετε τζη να ΄ρθει ν'ακούσει αναστεναγμούς από τση καρδιάς τα βάθη Το σ'αγαπώ μου φαίνεται λίγο και δε μου φτάνει ό,τι για σένα αισθάνομαι μια λέξη δε το βάνει Να 'χε μπορώ τον πόνο μου να τονε φανερώσω σαν από νύχια λιονταριού θαρρώ 'θελα γλυτώσω Πολλά παιδιά 'χει η μάνα σου μα πιο καλός απ'όλα και θα σου αλλάξω τ'όνομα και θα σε λέω βιόλα Η σκύλα η πρώτη τζη αδερφή φαίνεται το φοράται κι έβγαλε το κρεβάτι τζη στην πόρτα και κοιμάται Ίντα 'καμα τση μάνας τζη και σαν με δει γριβίζει απού να τη δω στα κασαπιά σαν σκύλα να γαβγίζει Ανέ μου 'λεγες δε σ'αγαπώ θα σε 'λεγα κυρία εδά τι πάθος στη ζωή είσαι κερά μου αιτία Ανέ μου 'λεγες δε σ'αγαπώ θα το 'χα ξεπεράσει τώρα η καρδιά μου όσο ποτέ φοβάται μην σε χάσει Αλλού ρωτά ανέ τη 'γαπώ και δε ρωτά εμένα απού κατέχω να τση πω λόγια συγκεκριμένα Κίτρινα σαν το σικοφάν έβαλες κοπελιά μου κι έκανες μπούκλες τα μαλλιά κι έκαψες την καρδιά μου Τη φορεσά που αντιπαθώ βλέπω και πάλι βάνει δε ξέρω μόδα το βαστά ή πείσμα μου το κάνει Εσύ μορφίζεις κοπελιά στο σώμα ό,τι κι αν βάλεις γι'αυτό δε πρόκειται ποτέ σε ντύσιμο να σφάλλεις

[@user-vj3vp6vh1s]

12:20 Γεια σου Μιλτιάδη Σμαραγδή!!!

[@johnioannis3995]

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

[@user-pc1pp5lg1j]

To kalitero

[@user-vl5ft8te8x]

Μόνο γρηκας τη φωνή του Μυρω ανατριχιας ολάκερος