Nieśmiałość czy lęk społeczny?

"Wszyscy będą się dobrze bawić, a ja będę stał sam. Chyba nie pójdę na tą imprezę.... Tylko się ośmieszę i wyjdę na głupka..."
"Mam nadzieję, że nie spotkam nikogo w windzie. Może lepiej pójść schodami, ale to też ryzykowne..."
""O nieee, zaraz moja kolej. Będę musiała o sobie opowiedzieć. Totalnie nie wiem co powiedzieć. Wszyscy będą na mnie patrzeć... Chciałabym zniknąć na chwilę, żeby nie tego robić."
"Chciałbym wreszcie pójść na siłownię, ale wyglądam zawsze jest pełno ludzi. Wszyscy będą mnie obserwować jak głupio wyglądam, gdy ćwiczę..."
Tak może pomyśleć osoba z lękiem społecznym. Tak jakby niewidzialna siła blokowała przed interakcjami społecznymi, przed wystawianiem się na to, że inni mogą patrzeć, mogą zauważać co się robi.
Czasami nie warto się ukrywać, mieć do siebie pretensji o to, że nie można „normalnie” wyjść do ludzi, nie przejmować się co pomyślą i po prostu robić. Gdyby to było takie łatwe… To nie byłoby lęku społecznego, ale nie byłoby też stopniowego budowania odwagi społecznej.
Posłuchaj o tym jakie są oznaki lęku społecznego. Dlaczego utrudnia życie, oraz jak można z nim pracować? Jak wyglądają sesje terapii poznawczo - behawioralnej?
Odważnym się staję a nie się jest.
Dziękujemy za wysłuchanie, jesteś dla nas ważny/a!
Anna Zakrzewska - psycholog oraz psychoterapeutka poznawczo - behawioralna. Pracuje na co dzień z osobami z lękiem społecznym.
Karolina Badowska - psycholog, współzałożycielka Recykling Myśli