Рет қаралды 212
برشی از مستند | مستند ایران آنگونه که هست؛ صنایع دستی
کارگردان: مهدی رشوند
تصویر: سعید ریاحی فر
تدوین: مهدی رشوند
صدا: محمدرضا رسولی
هماهنگی: امید صراف
تهیه کننده اجرایی: سلمان خورشیدی
تهیه شده در شبکه المیادین
.
.
.
سفالگری از جمله باستانیترین هنرهای بشری و در واقع سرمنشاء هنر تولید کاشی و سرامیک است که نخستین آثار این هنر در ایران به حدود ۱۰هزار سال قبل از میلاد میرسد که به صورت گل نپخته بوده و آثار اولین کورههای پخت سفال به حدود ۶هزار سال قبل از میلاد بر میگردد.
ادامه پیشرفت در صنعت سفالگری منجر به تغییراتی در روش تولید که شامل تغییر کورهها، اختراع چرخ کوزهگری و نیز کیفیت مواد سفالگری نظیر رنگآمیزی و لعابکاری بوده است. زمان آغاز لعابکاری که امکان ضد آب کردن و همچنین نقاشی کردن و زیباسازی ظروف و سفالها و تهیه کاشی را مقدور میکرد به حدود ۵هزار سال پیش میرسد.
روش و دانش لعابکاری از بابل به نقاط دیگر ایران رواج یافت. بعد از اسلام با تشویق استفاده از ظروف سفالی و سرامیکی به جای ظروف فلزی، طلا و نقره؛ صنعت سفالگری رشد تازهای یافت و از صنعت سفالسازی و کاشیسازی برای آرایش محراب مسجد، ضد آب کردن دیوار حمامها، ایجاد حوض و آبنما و انتقال ظروف و خمره و لوازم و کوزهها همچنین شیببندی بامها استفاده شده است.
اشکال اولیه کاشیهای سرامیکی مربوط به دوران قبل از تاریخ است وقتی که استفاده از رس به عنوان یکی از مصالح ساختمانی در چندین تمدن اولیه توسعه یافت. کاشیهای مدرن اولیه به طور زمخت شکل داده شده بود و استقامت کاشیهای امروزی را نداشتند. مصالح کاشیها از کف رودخانهها استخراج شده در بلوکهای ساختمانی فرم داده و در آفتاب خشک میشدند. کاشیهای اولیه خام بودهاند ولی حتی در ۶هزار سال قبل مردم با استفاده از رنگ زدن و کندهکاری ظریف روی کاشیها از آنها برای تزیین استفاده میکردند.
صنعت سرامیک در واقع محدود به ساخت ظروف، وسایل و قطعات سفالی ساده گذشته نیست و کاربردی شگرف در همه ابعاد تمدن و تکنولوژی نوین بشر امروز دارد. روش ساخت و تهیه کلیه وسایل سرامیکی تقریبا یکی است و بسته به کاربرد، تفاوتهای جزئی در روش تولید دارد.