در این فیلم ضمن مرور سینمای کوریسماکی، به نقد آخرین فیلم این فیلمساز فنلاندی برگهای ریزان پرداختهام.
Пікірлер: 18
@Sargijeh6 ай бұрын
کوریسماکی عالیه👌
@abbasshahidzadehasadi22035 ай бұрын
سلام کلا سینمای کوریسماکی و روی آندرسون خیلی بدیع و جذاب است. من فیلم آن سوی امید را هم دوست داشتم. ممنون از شما
@MohamaddGhorbani5 ай бұрын
سلام و ارادت
@rml30466 ай бұрын
دمت گرم واقعا 👍🏻👍🏻👍🏻
@MohamaddGhorbani6 ай бұрын
مخلصم
@user-yh4nn5fi5e2 ай бұрын
عالی🎉
@MohamaddGhorbani2 ай бұрын
ارادت
@Hamid986666 ай бұрын
Like e
@MohamaddGhorbani6 ай бұрын
ارادت
@siavashsohrabi34036 ай бұрын
💥💥💥
@user-pq2qg4hi3z5 ай бұрын
سلام لطفا فیلم The Teachers’ Lounge رو هم نقد کنین🙏
@MohamaddGhorbani5 ай бұрын
چشم
@user-oz5ug6mn2z6 ай бұрын
سلام،خدا قوت لطفاً فیلم ناپلئون رو هم نقد کنید
@MohamaddGhorbani6 ай бұрын
سلام. سعیمو میکنم. ارادت
@user-oz5ug6mn2z6 ай бұрын
🙏🙏
@user-oz5ug6mn2z6 ай бұрын
🙏🙏
@isaeedsafari5 ай бұрын
منم تا حدی از فیلم خوشم اومد به خصوص از بازی شخصیت زن و طنز ریز فیلم. برعکس تو، به نظرم اون دیالوگ الکل میخورم چون افسردم، افسردهام چون الکل میخورم! اصلا به کاراکتر نمیخوره. شبیه مطالب کانالهای زرد تلگرامی بود. قهر کردن ناگهانیش هم سر یک حرف ساده هم برای یه بچه ننه لوس بالا شهریه نه اون آدم. سبک دهه هفتادی کوریسماکی رو اصلا درک نمیکنم. فیلم با اخبار مکرر از جنگ اکراین و تقویم دیواری ۲۰۲۴ اصرار داره بگه من در حال حاضر دارم اتفاق میافتم اما نورپردازی، لنز دوربین، وسایل، رادیوی عتیقه، نداشتن گوشی هوشمند و کلا همه چی بوی قدیم میده. موارد دیگه هم هست ولی باعث نمیشه از خوبیهای اثری که مشخصه یک عشق به سینما ساخته چشم پوشید. ۴.۵ از ۱۰