Obsesif Ebeveyn

[@Alanur71]

“Esnemeyen her şey kırılıyor”👋👋👋

[@senizkurultaygurakan727]

Obsesif ebeveynlik sohbetinde hep obsesif anne diye geçiyor, obsesif baba olduğunda anne için zaten var olan kendi kaygılarıyla baş etme sırasında hayatın ne kadar daha zor olduğunu düşünüyorum şu an…🤗

[@Ruzgaremreyasar]

Bu gönderiye yorumlar ne kadar az, neden diye düşündüm ;insanın kendine obsesif etiketini koymak, kendi içine dönmek bakmak yüzleşmek çok zor

[@Seyisoys]

Ebeveyn değilim kişisel obsesifi kabul etmem 9 yılımı aldı 😂görmezden gelmeye aşığım .

[@busra3818]

Ciddi temizlik obsesyonu olan bri annenin psikolog kızıyım tahmin edersiniz ki mesleğimi seçmemin nedeni kendimi ve ailemi daha iyi anlamak, kendimi iyileştirmek için yapılan bir seçimdi ergenlik yıllarımda. Dünyanın en zor şeylerinden biri mükemmellik koşuluyla yaşamaya çalışmak, hele ki bir çocuk için.. Oldukça eksik yetersiz beceriksiz hissettiren başarısızlık kaygısı geliştiren ve her gün bu standartlara ulaşamamanın yüzüne vurulmasıyla körüklenen ve bunalıma sürükleyen bir durum benim için. Bende pasif agresif tepkiye sebep olurken kardeşlerimde restleşme tepkisi oluşturdu bu şartlar. Yaşayan biri olarak pasif agresif tepkisinin daha yorucu ve yıkıcı olduğunu söyleyebilirim çünkü burda hala onay ve sevgi ihtiyacı için umudunu kesmeyen bi çocuk yaşıyo içerde bi yerlerde. Restleşen kardeşlerimde gözlemlediğim her şeyin düzelebileceğine dair umudun olmaması daha içedönük bir bakış açısı ve olanı olduğu gibi kabul edip kendi hayatını önceliği yapma girişimi şeklinde oldu. Tabiki bu herkes için geçerli olmayacaktır. Çok güzel bir video olmuş emeğinize sağlık Gülcan hanım ♥️🙏🏻

[@Lulu-jl9hg]

Ne mutlu size psikolog olmuşsunuz. Benim de hayalimdi psikolog olmak ama üniversite bile okuyamadım. 47 yaşındayım, iki yıl önce Beyhan Budak beyin bir videosunu izleyince annemin gizli narsist olduğunu keşfettim. Hayatımın dönüm noktasıdır. Gözümden perdeler kalktı adeta,o güne kadar anlamadığım herseyi anladım. Ama hala öfke doluyum, 2 sene oldu takıldım kaldım sanki patinaj yapıyorum,kabullenme sürecine bi türlü geçemiyorum. Ne tavsiye edersiniz 🙏

[@busra3818]

@@Lulu-jl9hg Çok teşekkür ederim öncelikle içinde bulunduğunuz durumu anlamlandırmak için araştırmalar yapmanız kendinize farkındalık katmanız ne kadar güzel ben de sizi tebrik ederim. Yaşadığımız durumu tanımlamak nerden başlayacağımızı belirlemek adına ve kendimiz için adım atmak adına önemli bir başlangıç ve siz bu adımı atmışsınız. Ben kendi sürecimden örnek verecek olursam ne yaşadığınızı iyi anlayan biri olarak hala tamamiyle öfkemi yendim diyemem ama onunla yaşamayı öğrendim şu bakış açısı bana yardımcı oldu annemin çocukluğunu kendi aile dinamiklerini yetiştiği koşulları babamla olan evliliğini objektif bir şekilde dışardan baktığımda kendini bu şekilde dışa vurması bu tür davranışlar geliştirmesi çokta mantıksız gelmemeye başladı hepsini göz önüne aldığımda sanki karşımdaki annem değil de yaraları olan küçük bir kız çocuğuydu. O kız çocuğuna hak verdim,haksız buldum, yaşadıklarının mağduru gibi davranmaya devam etmesine ve değişim için adım atmamasına kızdım ve son olarak kabullendim. Kabul etmenin bize yapılanları affetmek zorundalığı olmadığını öğrendim, elimden bir şey gelmeyen dış koşulları kontrol edip düzeltmeye gücümün yetmeyeceğini, sadece benim de değil bunun kimsenin başaramayacağı bir durum olduğunu öğrendim. Annemin böyle biri olmayı seçmediğini ama böyle kalmayı kendi iradesiyle seçtiğini kabul ettim ve bununla yaşamayı öğrendim. Kontrol etmeye çalışmanın her zaman ‘iyi niyetle’ yapıldığını öğrendim evet herkes bir başkasını kontrol etmeye çalışır kendi bildiği doğruyu uygulamak ister koruma iç güdüsüyle güvende hissedebilmek için yapılan insani bir davranış olmasına rağmen kendimiz dışındakilere olan etkimiz maalesef çok az. Annemin iyiliği için onu bazen kontrol edip değiştirmeye çalışsamda bu benim elimde değil böyle biri olmaya alışmış ve kendine etrafına ne kadar zarar verdiğini içten içe bilsede bildiği tek doğrudan kendisi istemediği sürece vazgeçmeyecek bu durumda da bana kabul etmekten başka bir şey düşmedi ve odağımı kendime çevirdim ben kendimi nasıl korurum, ben nasıl biri olmak istiyorum, ben kendimden razı mıyım? yaptıklarımın doğru olduğuna inanıyorsam kendimi yapamadığım şeyler üzerinden yargılamadım. Son olarak yetersizlik kelimesi yerine eksiklik kelimesini koydum çokça eleştiriye maruz kalan bir evlat olarak kendimi çok defa yetersiz gördüğüm zamanlar olmuştur ‘ben her konuda yetersiz biri değilim, bazı konularda eksikleri olan ama bu eksikleri tamamlayabilecek donanıma sahip yeterli bir bireyim’ demeyi öğrendim. Umarım size biraz olsun ışık tutabilmişimdir mağlum konu çok derin 🙏🏻

[@arzuonat7837]

Sadece Lulu’ya değil,hepimize ışık tuttunuz açıklıkla paylaştığınız için@Büşra . Sevgiler.💕 Gülcan Hn böyle bir platform zemini için size ayrıca teşekkür ederiz.Uzman kişileri dinlemek çok önemli zira. Sevgiyle..🙏🙏🙏

[@jalesekmen7129]

Temixlik hastalığı için de bilgi rica ediyoruz

[@MuratTolunayseli14]

Bu durum aslında Anne ve baba nın dışında üçüncü kişilerin dahil olmasın var.(anneanne ve babaaanneler) Toplumsal bir sorun bence.. Teşekkürler

[@vatan_sever]

Teşekkürler..

[@rukiyehur9335]

Esnemeyen her şey kırılıyor

[@mervecilesiz5641]

Hem de ne kırılma! Esnemek de o kadar zor ki😑

[@nazifeunlu7023]

Obsesif bir anne ile büyüdüm ben de uyumlanıp öyle oldum.kızım da pasif agresif.....😢😢

[@radtecnaz38]

Sadece kadinlardami oluyor obsesiflik ,

[@elifkaramansisman6053]

istikrarlı olmamak ile esneyebilmenin farkı nedir?

[@aylinoz8283]

12 yaşında oglum, bem obsesif bir anneyim ama oğlum bana esnemeyi ogretti. Amam mutlu olsun da, kismima geçtim samirim, aksi durumda kendime cok Zarar verdiğimi farkettim çünkü o bildiğini okumakta israrci...

[@zeynebreyhann]

Peki ya çok çocuklu öndedir anne baba tuttumları? Hepsini kontrol edebiliyorlar mı? Birimi seçip diğerlerini salıyorlar mı?

[@Elif_Aytap]

Ben hiç bisi anlamadim😑

[@aycakaygan]

Anlaşan da bişeye yaramıyor(anladım)

[@zehraaltundal9548]

Demekki daha vakit var.