Orson Scott Card, Glizdawce, recenzja

Orson Scott Card to jeden z najbardziej znanych amerykańskich pisarzy science-fiction, który w swoim dorobku ma kilkadziesiąt książek i opowiadań. Jest on również laureatem prestiżowych literackich nagród Hugo i Nebula. Dotychczas miałem okazję przeczytać dwie jego powieści „Grę Endera” i „Mówcę Umarłych”. Pierwsza zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, do tego stopnia, że ​​do dziś polecam ją znajomym. Niestyety druga kompletnie nieprzypadła mi do gustu, głównie ze względu na jej filozoficzno-moralizatorski charakter. Z tego tez powodu z dużą ostrożnością sięgnąłem po kolejna powieść tego autora. Tym razem zdecydowałem się sięgnąć po powieść z gatunku future fantasy pt. „Glizdawce”.
Zapraszam do odwiedzenia mojego Bloga -
ksiazkowawieza...
Facebooka - / ksiazkowawieza
Instagrama - / ksiazkowawi.
Wszystkie recenzje i teksty publikowane na moim blogu Książkowa Wieża, jak również filmiki publikowane na niniejszym kanale KZbin, są owocem mojej ciężkiej pracy i dziesiątek godzin przed komputerem, dlatego też jeśli chcesz użyć lub wykorzystać w dowolny sposób - zapytaj.

[@tomtra7479]

Cóż, w każdym gatunku są różne nurty. Ty ewidentnie preferujesz nurt "akcji" w stylu "gwiezdnych wojen", w którym de facto fantastyczna otoczka mogłaby być całkowicie usunięta, a akcja przeniesiona bez szkody do świata współczesnego/cyberpunku/westernu/rycerskiego średniowiecza/Japonii samurajów/jakiegokolwiek innego. W "Glizdawcach" (tak jak i w "Mówcy umarłych") fabuła opiera się na kontakcie ludzkości z obcą cywilizacją, różniącą się od nas głównie pod względem biologicznego rozwoju. W "Mówcy umarłych" były to (SPOILER!) prosiaczki posiadające dwa "życia" i rodzące się w ekstremalnie odmienny od ludzkiego sposób. W "Glizdawcach" fabuła opiera się na (SPOILER!) próbie asymilacji najwyżej rozwiniętego rozumnego gatunku z planety kolonizowanej przez ziemian. Asymilacji podstępnej i opartej na sposobie rozmnażania owego gatunku, a w dodatku prowadzonej przez wieki istnienia ludzkiej kolonii na tej planecie. Wydaje mi się, że w "Glizdawcach" autor zdawał dosyć dobrze balansował "akcję" z rozkminami na temat tego, jak taka sytuacja wpłynęłaby na bohaterów/społeczności/ludzkość. I w sumie o tym były obie te książki. Chodzi o wyjście poza najniższy poziom naszego wyobrażenia o "ufokach", które mogą być dobre lub złe. Czy jesteśmy w stanie zaakceptować istoty rozumne tak odmienne od nas? Czy jesteśmy w stanie z nimi koegzystować? Czy możemy sobie pozwolić na ich dalszą egzystencję? Cóż, na podstawie Twojego filmiku mogę Ci spokojnie odradzić "Czarne oceany" Dukaja. Książka fantastyczna, świat przedstawiony jest mega dobrze przemyślany, jest spójny i zawiera mnóstwo smaczków, które w czasach pisania tej powieści były czystym wymysłem, a obecnie stają się powoli naszą rzeczywistością. Niestety przy tym akcja rozkręca się bardzo powoli i jest dodana raczej tak mimochodem podczas prezentowania świata. A samych przemyśleń o przyszłości, rozwoju człowieka, rozwoju społeczeństw i świata jest mnóstwo. I czasami są (oczywiście wg mnie) nieco ciężkie i przydługie.