Η φιλοσοφία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας - Κώστας Γεωργουσόπουλος

Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ παρουσιάζουν την ομιλία «Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ».
Ομιλητής: ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, θεωρητικός και κριτικός θεάτρου, Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας.
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των Διεπιστημονικών Σεμιναρίων Φιλοσοφίας του ακαδημαϊκού έτους 2019-2020.
Έλαβε χώρα την Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2019 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.
Οργάνωση: ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ.
Με την υποστήριξη του Σωματείου "ΔΙΟΝΥΣΟΣ" και του Δήμου Αθηναίων.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΟΜΙΛΗΤΗ
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος είναι συγγραφέας και κριτικός θεάτρου.
Γεννήθηκε στην Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας) και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με δασκάλους του τους Δημήτρη Ροντήρη και Γιάννη Σιδέρη. Εργάστηκε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση. Το 1978 ανέλαβε, κατόπιν ανάθεσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, την επιμέλεια του βιβλίου "Δραματική ποίηση", που αποτέλεσε επί είκοσι πέντε χρόνια διδακτέα ύλη στα ελληνικά Γυμνάσια. Από το 2003 είναι πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικού Μουσείου.
Το 2008, βραβεύτηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Επίσης το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μετά από πρωτοβουλία του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, τον αναγόρευσε το 2006 σε επίτιμο διδάκτορά του.
Επίσης για τα έργα του "Τα μετά το θέατρο" (1985) και "Από τον Στρίντμπεργκ και τον Αντόν Τσέχωφ στον Λουίτζι Πιραντέλλο και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ" έλαβε το πρώτο Κρατικό βραβείο δοκιμίου. Το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Για το σύνολο του έργου του έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών (2000).
Μπήκε στο στίβο της θεατρικής κριτικής το 1971 από τις στήλες της εφημερίδας «Το Βήμα» και συνέχισε στην εφημερίδα «Τα Νέα», όπου εργάζεται ως κριτικός και επιφυλλιδογράφος μέχρι σήμερα, ενώ εκτάκτως συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.
Κριτικά δοκίμια, επιφυλλίδες και σχόλιά του έχουν κυκλοφορήσει στους εξής τόμους: "Κλειδιά και κώδικες θεάτρου, Ι", "Αρχαίο δράμα", 1982, "Ελληνικό Θέατρο", 1984, "Οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου", 1984, "Τα μετά το θέατρο", 1985, "Προσωπολατρεία", 1992, "Θίασος Ποικιλιών", 1993, "Νήμα της στάθμης", 1996, "Παγκόσμιο θέατρο 1, 2 - Από τον Μένανδρο στον Ίψεν", 1998, "Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπρεχτ", 1999, "Παγκόσμιο θέατρο 3 - Από τον Μίλλερ στον Μύλλερ", 2000.
Με το ψευδώνυμο Κ.Χ. Μύρης έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Αμήχανον Τέχνημα", 1971, 1980 (μαζί με την "Παράβαση"), τα διηγήματα "Η Καμπάνα και Οδάξ", 1985 και την συλλογή τραγουδιών τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες (Χρονικό, Η μεγάλη αγρυπνία, Ιθαγένεια, Ανεξάρτητα τραγούδια, 1980). Επίσης με το ίδιο ψευδώνυμο υπογράφει το μεταφραστικό έργο του, που έχει ως άξονα το αρχαίο δράμα.
Έχει μεταφράσει τα ακόλουθα έργα:
Αισχύλος: Ικέτιδες, Ορέστεια, Προμηθέας Δεσμώτης, Επτά επί Θήβας.
Σοφοκλής: Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Τραχίνιες, Οιδίπους Τύραννος, Οιδίπους επί Κολωνώ, Αίας.
Ευριπίδης: Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Βάκχες, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Εκάβη (τραγωδία), Κύκλωψ (Σατυρικό Δράμα), Ελένη (τραγωδία), Ανδρομάχη, Τρωάδες (τραγωδία).
Αριστοφάνης: Λυσιστράτη, Πλούτος, Θεσμοφοριάζουσες, Εκκλησιάζουσες, Νεφέλες, Ιππής.
Μολιέρος: Ταρτούφος.
Από το 1990 διδάσκει ως επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει διατελέσει πρόεδρος του Δ.Σ. στο Εθνικό Θέατρο και επί μία εικοσαετία πρόεδρος της Επιτροπής Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού. Είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών Αρχαίου Ελληνικού Δράματος «Δεσμοί» και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του.
Από το 2013 είναι διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ ευχαριστούν θερμά την Διεθνή Επιστημονική Εταιρεία Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας και το Σωματείο "Διόνυσος" για την πρόσκληση τηλεοπτικής καταγραφής.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή καταγγελία, παρακαλούμε, ενημερώστε μας στην κεντρική ιστοσελίδα: www.fryktories.net

[@Fryktories-Web-TV]

Στο πλαίσιο της κοσμιότητος και του ήθους που επιθυμούμε για το κανάλι μας, θα σας παρακαλούσαμε να συμπράξετε μαζί μας, προκειμένου όλοι μαζί να προβάλουμε στον έξω κόσμο την Ελληνική γραμματεία με ήθος. Δεν θα θέλαμε υποτιμητικά ή υβριστικά σχόλια προς οιονδήποτε καθώς και μακροσκελείς τοποθετήσεις. Συμπληρωματικά θα θέλαμε να παρακαλέσουμε να μην χρησιμοποιείτε greeklish. Είναι προτιμότερο να γράφετε στα αγγλικά. Σκοτώνετε την ελληνική γλώσσα. Πιστεύουμε σε εσάς και στην ποιοτική σας υπόσταση. Σας ευχαριστούμε.

[@katerinapitsouni7545]

Συμφωνώ με τη μετάφραση του Γρυπάρη.Η λέξη δηλώνει το θαυμασμό της ψυχής μπροστά στο μεγαλειο, αυτό δεν είναι δεος; Η διάλεξη αυτή είναι υπέροχη. Την παρακολουθώ με μεγαλη προσοχή. Θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο ξετυλίγετε το θέμα με πλούσια αναφορά σε πάρα πολλά σημεία της φιλοσοφιας στην αρχαία ελλ. Τραγωδία. Συγχαρητήρια.

[@TheKISSHRHS]

Για την ιστορία: Στο 1:07:10 ο κος Γεωργουσόπουλος βάζει στο στόμα της Εκάβης το Ευριπίδειο «Τι είναι θεός, τι μη θεός και τι ανάμεσό τους». Στην πραγματικότητα ο στίχος αυτός (ὅ τι θεὸς ἢ μὴ θεὸς ἢ τὸ μέσον) ακούγεται από τον Χορό στην «Ελένη» (στ. 1137). Πιθανώς ο κος Γεωργουσόπουλος το μπέρδεψε με τα λόγια της Εκάβης στις «Τρωάδες» όταν κι αυτή στον στίχο 884 διερωτάται για τη φύση του θείου: «Ω εσύ που κρατάς τη γη και σε κρατά, όποιος κι αν είσαι, αδιάλυτο μυστήριο, Δίας ή νόμος φυσικός ή νους ανθρώπων» (Ὦ γῆς ὄχημα κἀπὶ γῆς ἔχων ἕδραν, ὅστις ποτ' εἶ σύ, δυστόπαστος εἰδέναι, Ζεύς, εἴτ' ἀνάγκη φύσεος εἴτε νοῦς βροτῶν).

[@SISEMENDOG]

Ευχαριστώ το κανάλι για την προβολή και τον κ.Γεωργουσόπουλο για τις χρήσιμες τοποθετήσεις-παρατηρήσεις.

[@Bluefret]

Εξαιρετικό βίντεο και ομιλία. Ευχαριστώ που το ανεβάσατε στο KZbin. Νίκος απο Αγγλία. 🙂

[@fanikouti8122]

Ομιλία που πρέπει οι μαθητές μας να ακούσουν. Ο κύριος καθηγητής εξαιρετικός. Σας ευχαριστούμε πολύ!

[@mariacontos2715]

Ευχαριστούμε πάρα πολύ!! Εξαιρετική ομιλία!! Να είστε πάντα καλά!!!

[@mademoisellealex918]

Εξαιρετική ομιλία. Ευχαριστούμε!!!!

[@agelosgian2625]

Εύγε Κ. Κώστα άψογη παρουσίαση..

[@79gus47]

Τεραστιος Κ. Γεωργουσοπουλος . Μπραβο στο καναλι σας. Τον παρακολουθω εδω και καποια χρονια και παντα βγαινω ποιο πλουσιος σαν ανθρωπος

[@ikatsigin76]

Σπουδαίος! Μπράβο

[@ΠαναγιώταΣαρίτσακλη]

Υπερ λογος, αναγλυφη ματια στα αρχαια χρονια.

[@michaelaristidou2605]

Εξαιρετικός!

[@katerinapitsouni7545]

δεν είναι το έργο του Φρυνιχου , για το οποίο μάλιστα τιμωρήθηκε από τους Αθηναίους,με πρόστιμο χιλίων δραχμών, επειδή τους θύμισε ; Πάντως εξαιρετικές οι ομιλίες σας. Τις παρακολουθώ ευλαβικά.

[@ΜΑΡΙΑΦΟΥΚΑ-ε2ε]

Υπεροχη αναλυση!!!

[@user-up8ghpur554]

Δάσκαλος!

[@SISEMENDOG]

Το έψαξα λίγο παραπάνω παροτρυνόμενος της ομιλίας και θα ήταν καλό να γίνει μία νύξη και στην σημαντική συμβολή της τελειοποίησης του διθυράμβου από τον κορίνθιο Αρίωνα και στην μεταφορά της τέχνης από τον Λάσο τον Ερμιονεύς στην Αθήνα, που το τελειοποίησε ο Θέσπις ο αττικός.

[@bagiakaratasou6893]

ΛΑΣΟ ΤΟΝ ΕΡΜΙΟΝΕΑ,ΚΛΙΝΕΤΑΙ

[@bagiakaratasou6893]

Ή ΚΑΙ ΛΑΣΩΝΑ

[@Eleni_Evripioti]

Καλησπέρα σας! Ο Αρίων καταγόταν από την Μήθυμνα της Λέσβου, τον σημερινό Μόλυβο, αλλά έδρασε στην αυλή του Κορινθίου τυράννου Περιάνδρου.

[@christinakourkoulou4051]

EΥΓΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ....

[@ions3876]

57:00 ..τοσο απλα

[@maritamaltezaki8588]

Καταπληκτική ανάλυση από τον κύριο Γεωργουσόπουλο, όμως όπου " ακουμπάει" ιστορικά στοιχεία χωλαίνει και επηρεάζεται από τις δικές του πολιτικές πεποιθήσεις. Για παράδειγμα η Μικρά Ασία στην οποία συνεχώς αναφέρεται ήταν η Ιωνία και δεν υπήρχαν πολιτισμικές διάφορές και διαφορές κουλτούρας. Φυσικά ήμασταν ανέκαθεν τοπικιστές και υπηρχαν μικροδιαφορες οπως ανάμεσα στους αθηναιους, Λακοιδεμονιους, θηβαιους κτλ. Άτυχο που ονομάζει τον Ηρακλειτο " ανατολίτη" όπως και την Ανδρομάχη ή που ξεχωρίζει πολιτισμικά τους Τρωαδιτες. Ο Πάρης άλλωστε παρουσιάζεται από τον Όμηρο δειλός και σίγουρα όχι αντάξιος του αδελφού του Έκτορα! Άρα δεν υπάρχει εξιδανίκευση των Τρώων εκμερους του Ομήρου!

[@anastasiat-9014]

Ποια η συγγενεια μεταξυ Αιγυπτιων και Ελληνων, οταν οι πρωτοι εχουν νομιμοποιησει την αιμομιξια; Ποια η συγγενεια μεταξυ ευρωπαικης φεουδαρχιας και αθηναικης δημοκρατιας; Λυπαμαι καμια! Το κατα φυσιν ζην κατα του παρα φυσιν.

[@SISEMENDOG]

Σε επίπεδο πολιτισμικό και εμπορίου εννοείται. Άλλωστε, οι Έλληνες δεν ήμασταν ποτέ ρατσιστές σαν λαός, όπως έδειξε και η ιστορία από την αρχαιότητα ως και την πιο πρόσφατη ιστορία ακόμη.Τις περισσότερες φορές σεβόμασταν τα ήθη , έθιμα και θεούς των άλλων λαών, χωρίς να προσπαθούμε να επιβάλλουμε τα δικά μας, ασχέτως αν οι ξένοι λαοί γοητεύονταν και τα υιοθετούσαν... Η φράση «πας μη Έλλην βάρβαρος εστίν» αντικατοπτρίζει σε ένα βαθμό και αυτό ακριβώς το φαινόμενο, ότι οι Ξένοι λαοί πρώτον δεν σεβόντουσαν τα ξένα ήθη-έθιμα-φιλοσοφίες (όπως γίνεται σε αρκετές φυλές ως σήμερα...) και όχι στην τεχνολογία, καταγωγή ή τον πλούτο μίας χώρας, αλλά σ την ικανότητα διεύρυνσης της νόησης μέσω των επιστημών και της φιλοσοφίας , ώστε να δύναται ένας λαός να αντιληφθεί-αποδεχθεί και αυτά, που έθεταν οι τραγικοί, ποιητές και φιλόσοφοι στο κοινό, ειδάλλως θα ήταν σε ένα «βάρβαρο» επίπεδο ηθικά-νοητικά, όπως οι τότε αλλοεθνείς τους.

[@phoenixresurrection]

anastasia t- Παρόλο που δεν είμαι της ιδιας αποψης μετο κύριο για αλλους λογους .Πολυ λάθος κάνετε για τους Αιγύπτιους , δεν είναι ξένη η Αιγύπτιο Έλληνες είναι και μάλιστα από από Συμπαντική γενναία ! Μην μπερδεύεστε με το σήμερα που έχουν αραβοποιηθει , σταματήστε να ξεχωρίζεται αυτά που δεν ξέρετε θα πέσετε σε τραγικά λάθη !!!

[@demymos1018]

Όχι γνήσιοι Αθηναίοι πολίτες αλλά μέτριοι νομίζω με τα 6 ή 7 χαρακτηριστικά

[@Κωνσταντίνα-φ2λ]

πλέον λόγω υγείας δεν μπορεί να διδάσκει πια.