Super materiał. Prośba o likwidację pogłosu (audio w pierwszym odcinku było idealne)
@remigiuszchorazyczewski72622 ай бұрын
POZDROWIENIA Z LEGNICY.
@szu17 ай бұрын
Świetny i bardzo rzeczowy podcast. Bardzo dziękuję. Mam jeszcze takie małe pytania/sugestie: Czy można się spodziewać Panów na Spotify? Być może warto doprecyzować obszar głównych zainteresowań podcastu w materiałach pobocznych i w nazwie. Podcastów historycznych jest wiele a polskich podcastów konfrontując Biblię z historią i archeologią już nie tak dużo. Pozdrawiam
@podcasthistorykow7 ай бұрын
Dziekujemy za mile slowa. Odpowiadajac na pytania: Ad1: Na Spotify pojawimy sie niedługo, w opisach bedą linki. Ad2: jezeli chodzi o nazwę - nie chcemy się zamykać tylko na tematy biblijne i okolice, a w przyszłosći chcemy zapraszać gości zajmujących się także innymi epokami. Stąd "Historycy" w nazwie.
@DonVitoz887 ай бұрын
Wysoki poziom jak zawsze 🙂
@podcasthistorykow7 ай бұрын
Dziękujemy i zapraszamy po więcej już niedługo!
@ArturArthurus6 ай бұрын
Pana Sławka Poloczka poszukiwałem na kanałach KZbin w wielu miejscach po tym jak zapoznałem się z jego wiedzą i erudycja na panteonie. Nie mogłem nigdzie więcej Go znaleźć a tutaj proszę, kolejne wykłady z jego udziałem i od razu pytanie dlaczego ten kanał nie trafił wcześniej w ramy mojego zainteresowania? I dlaczego ma tak mało subskrypcji? duża łapka w górę i czekam na więcej. Pozdrowienia dla Gościa i Prowadzącego.
@podcasthistorykow6 ай бұрын
Dziękujemy! Również serdecznie pozdrawiamy! Kanał jest stosunkowo nowy (działa od ok. miesiąca) i dopiero się rozkręca, ale postaramy się, by regularnie pojawiało się coś nowego.
@ormtostesson63915 ай бұрын
Erudycja Pana Sławomira po prostu rozbraja... Słucha człowiek, jakby czytał książkę... Bardzo ciekawą! Pełną niesamowitej wiedzy! Panowie, oby tak dalej!
@zolcik7 ай бұрын
Czy to, że pominięto w tekście biblijnym zgodę króla Edomu na prowadzenie wojny mogło świadczyć o jakiejś jego podległości wobec Judy lub Izraela?
@podcasthistorykow6 ай бұрын
Raczej nie, zarówno tekst biblijny jak i archeologia sugerują niezależność Królestwa Edomu wobec Izraela w tym okresie (swoją drogą, o Edomie mamy w planach osobny odcinek) :)
@s3rverius6 ай бұрын
Komentarz taktyczny :)
@podcasthistorykow6 ай бұрын
Strategiczna odpowiedź ;)
@jarosawkonior749727 күн бұрын
Czyli spokojnie można uznać że bardziej prawdopodobna jest wersja Meszy bo następstwem jego zwycięstwa może być niewola babilońska elit żydowskich która wynikała z poważnego osłabienia i tu mam problem królestwa żydowskiego czy też zmontowanej koalicji na potrzeby wojny z Moabitami .....
@podcasthistorykow26 күн бұрын
Myślę, że wojna z Moabem raczej nie miała wpływu na późniejszą konfrontację z Babilonią. To był raczej po prostu konflikt lokalny, starcie lewantyńskich państewek. Koalicje przeciw wspólnemu wrogowi się zdarzają, Edom najpewniej rywalizował gospodarczo z Moabem, więc zmontowanie takiego sojuszu strategicznego z Hebrajczykami wydaje się prawdopodobne. SP
@ZdzichaJedziesz5 ай бұрын
Ciekawe czy język Moabickich był taki sam jak w Izraelu ?
@Maciex2955 ай бұрын
Tak
@podcasthistorykow5 ай бұрын
Dokładnie taki sam to nie, widać pewne różnice w gramatyce i słownictwie (podobnie jak przy porównaniu hebrajskiego epigraficznego z ówczesnym fenickim). W przypadku najstarszych zabytków inskrypcji zachodniosemickich widać, że to podobieństwo jest jednak bardzo duże, bardziej przypomina różnicowanie dialektalne niż językowe. Inskrypcję na steli Meszy spokojnie się przeczyta na bazie biblijnej hebrajszczyzny, problem jednak pozostaje w przypadku dokładnej interpretacji terminów specyficznych czy "technicznych", co do których nie mamy dużego materiału porównawczego (kiedyś skupiłem się na terminologii określającej systemy nawadniania miasta zawarte w tym tekście, i nie było wcale łatwo ;))
@Maciex2955 ай бұрын
@@podcasthistorykow Czyli oni wszyscy te ludy były jednej narodowości tylko różniły się Bogami opiekuńczymi
@podcasthistorykow5 ай бұрын
@@Maciex295Wbrew pozorom to trudne pytanie. Tożsamości narodowej w nowożytnym czy współczesnym rozumieniu nie mieli na pewno (taki model identyfikacji wspólnotowej tworzy się, nawet w Europie, na dobrą sprawę dopiero po rewolucji francuskiej). Najpewniej na poziomie lokalnym kluczowe były więzi rodowe, plemienne i w jakiś sposób ponadplemienne, często związane z lojalnością większej grupy rodów, klanów lub plemion wobec - nieraz tymczasowego - podmiotu nadrzędnego, czy to jakiegoś "big mana", który w razie konieczności zostaje przywódcą, czy też dominującego ośrodka miejskiego w przypadku terenów silniej zurbanizowanych (casus Fenicji: niby wszyscy mieszkańcy miast fenickich są przez Greków określani jako zbiorowość, "Fnicjanie" a w praktyce to praktycznie autonomiczne podmioty, które potrafią ze sobą rywalizować o strefy wpływów, jak Tyr z Sydonem, lecz łączy ich poczucie odmienności od innych sąsiadów), a to danej monarchii lub imperium (np. Moab czy Edom pod panowaniem Asyrii). Oczywiście, na każdym z tych etapów jakieś wspólne bóstwo czy kult (zwłaszcza związane z dynastią panującą) było naturalnym elementem spajającym. Osobiście przypomina mi to bardziej realia wczesnego średniowiecza (choć to także daleka analogia), gdy przynależność i tożsamość była spajana przez lojalizm wobec suwerena i jego boga, niż bliższe nam pojęcia "tożsamości narodowej" wypływającej ze wspólnych doświadczeń historycznych.
@ZdzichaJedziesz5 ай бұрын
@@podcasthistorykow bardzo dziękuję za obszerne wyjaśnienie kierowane do kolegi z komentarza. Jednocześnie odbiegając od tematu: czy można się zgodzić z twierdzeniem że taki współczesny nacjonalizm i poczucie tożsamości narodowej to coś nowego w historii co sięga XIX i początku XX wieku. Wcześniej ludzie identyfikowali się że swoim klanem, wyznaniem, rzadziej z władcą albo rodzinnymi stronami jak Kopernik który sam siebie nazwał Torunianinem. Pomijam tu też wykształcone elity nowożytne. Mam na myśli większość społeczeństwa. Czy można przyjąć że taka teza nie odbiega od tego co wiemy z historycznych źródeł?