στίχοι: το να σας κάψουμε το τμήμα θα 'ταν προοπτική πριν κάνα μηνα τώρα έχουμε ψηθεί να στήσουμε γκιλοτίνα στη πλατεία να δείξουμε στον κάθε κυνηγό πως είναι να είσαι το θύμα όλοι κουτσα στραβά, τσίμα τσίμα τρώμε λάσπη και σκατό για τη τροφή μας το story γνωστό, το ίδιο η τροπή μας, ντόπη μας βραδια στο πυρετό, στοιχειώνουν τα μυαλά οι νεκροί μας δεν μας υπολογίζουν και είναι κρίμα λεπταίνει το τσιμέντο βήμα-βήμα όσο η ζωή μας είναι τρήμα προσοχή μικροαστοί αυτή η πόλη μιρκή και οι λογαριασμοί ανοιχτοί μεταξύ μας δεσμοί κάθε συμφωνία και ένας όρκος, σιωπή σαν πέσει ένας τότε θα σηκωθούνε πολλοί και μεταξύ μας, στο αίμα το νερό τι να πει λένε γράφουμε μονότονα τα ίδια και τα ίδια λέμε, λεν' δεν έχει νόημα τα όνειρα μας κάναν μπαμ, θυμίζουμε τσιχλόφουσκα όλοι μας γεννηθήκαμε μέσα στο κόλλημα μόνιμα μονοι μα το ζούμε μαζικά χρόνια δωματιακά στα πολεοδομικά στενά σαν βαρεθούμε την ασχήμια ξηλώνουμε πεζοδρόμια και μοιάζουν μαγικά αυτά που λέτε ίδια και ομοια κανονικότητα μα κοίτα που το γκρίζο αποκτάει τονικότητα ζωή στη πρίζα μαζεύουμε αποκόμματα καμβάδες λευκοί, περιμένουμε τα χρώματα μετά τη βροχή --- μες την πλάνη γυρνάμε, περιπλανιόμαστε μας βρίσκουμε, τα χάνουμε, χανόμαστε επιβιώνουμε, πάντα τα μπαλώνουμε αυτή η πόλη μικραίνει όσο μεγαλώνουμε --- μέχρι να'ρθούνε τα χρώματα ναι μέχρι να'ρθούνε τα χρώματα ζωή στη πρίζα μέχρι να'ρθούνε τα αρώματα σκέφτομαι πως τότε θα κοιτώ τα χώματα κάνει μπαμ στον ορίζοντα έπειτα,κάνει μπαμ με πλευρίζει μα ψάχνω για το περίσευμα μετά το διαπίστευμα πως η φούσκα είν η πλάνη το διαπίστωσα και νίκησα τα μάγια που σκόπευε να μου κάνει δεν το φτάνει τον κύκλο όσο και να το κουράσει δεν θα πιάσει,πως να πιάσει αφού οι άσσοι είναι νεκροί και μέσα στη πόλη όλοι καθημερινά πεθαίνουνε για δράση,άσε,άστο να σκάσει δε με νοιάζει δίχως παύση,με νοιάζει η προοπτική το κύκλο να προετοιμάσει στο σκοτάδι πριν από την αυγή πριν από τη σφαγή,πριν των καιρών την αλλαγή το τέρας να μη μας πιάσει είναι ντροπή να τ'αφήσουμε να χορτάσει είμαι σε φάση να τους βάλω μες στη λάσπη είμαι σε φάση να σταθούμε απέναντι τους και να δούμε εν τέλει ποιανού το κεφάλι θα σπάσει κι όσο μεγαλώνω απορώ κι όσο στον ύπνο μου σε βλέπω τόσο σε μισώ κι όσο κι όσο πιο πολύ στις πόλεις περπατώ βρήσκω δρόμους παρακάμψεις και ψάχνομαι να χαθώ
@blakktarr3116 жыл бұрын
Αλάνια πραγματικά με έχετε εντυπωσιάσει.. Το άλμπουμ είναι φωτιά και οι συνεργασίες τουμπανες.. Βιβαρες από Μαρούσι