Σπίτι // κάρτας x τομίασμα

Рет қаралды 68,729

Күн бұрын

Пікірлер: 24

@ΟΧΕΤΟΣ 6 жыл бұрын

στίχοι: Γεννιέσαι, γεννιούνται προβλήματα, παιδί του σκότους ένα με τα λύματα! Ενα με τα ποιήματα, χαροπαλεύω στα κύματα, ο πόνος μου κανε μαθήματα. Κάνουμε βήματα βήματα βήματα, (μαύρα). Κρύβω στα μπουκάλια μηνύματα! Βρίσκω την τέχνη μου στα κακουργήματα, κι είμαι κενός δίχως συναίσθηματα! Με κάψανε τα ιδεολογήματα, τα δίπολα, τα διηγήματα! Όλα τα δίποδα, όλα τα συστήματα, όλα και τίποτα, όλα τα κωλύματα! Τα δίχως τέλος διλήμματα. Οι ενοχές και τα χρήματα. Οι θύτες που γέννησαν θύματα, τα πολιτικά μου φρονήματα. Κινούμε μέσα σε κινήματα, με μελανιές μα και με σπασίματα! Κόκκαλα κι όνειρα θρύμματα. Χρονια χαμένα μέσα σε ενχειρήματα. Χτίσαμε σπίτια από τρίματα, κρίμα τα αιτήματα και τα συνθήματα, τι μετά; Μονο πολλά παραπάνω δεσίματα. Τι κι αν κατέβηκαν τα καταστήματα; Το κέντρο νεκρώνει την πάλη. Πάμε να μπούμε στα σπίτια τους! Θα είναι μια μέρα μεγάλη για μας, σπάσε το άβατο που λένε Έκάλη! Στο κέντρο κραιπάλη, το κράτος νοθεύει μυαλά, στήνει καρναβάλι, μα οποιος δεν έχει, δουλεύει σε αυτό, βιοπάλη, ώστε το νοίκι να βγάλει! Ο κόσμος αυτός σιωπηλός, εγώ ψυχρός, εγώ κενός εγώ ότι χτίζει ο καιρός, κοινωνικός οχετός. Οραματίστηκα άλλο πλανήτη, μα γύρω λύπη. Άλλη μια μέρα περνα, και εγω κλειδώθηκα σπίτι! ------------------------------------------------ Στο σπίτι κλεισμένοι, μια μέρα χαμένη ακόμα. Πείτε μου, τι μένει; Αν δεν πάμε κέντρο οργανωμένοι! Στο σπίτι κλεισμένοι μια μέρα χαμένη ακόμα. Πείτε μου, τι μένει; Στη βρώμα κυλιέμαι για τη "NOVA ROMA"! ------------------------------------------------- κάνουμε βήματα πίσω υπολογίζω, κοιτάζω ξανά προχωρα, 2 μπροστά, 1 τη φορα,προσεχτικα ζυγίζω το κόσμο μου πίσω, πριν απ το χτύπημα έτοιμοι για τα κάλαα ήρθα για να σου θυμίσω τα αντίποινα είναι γλυκά γλυκαίνουν τις ήττες που γέμισα χρονια χρονια χαμένα σε πιστες με πιόνια τα γράφω αυτά κλειδωμένος γύρω μου κορδόνια, καπέλα γαλόνια κανόνια πνεμόνια ανοιχτά, κόντρα στη κόντρα σφίγγουμε δόντια, δε κλαίμε απ τα δακρυγόνα, μετράμε μέρες πριν το χώμα γυρίζουμε σπίτι ξανά και εδώ κατέληξα για να στο πω εδώ κατέληξα για να με βρω κατέληξα σπίτι μου για να με πιω να φύγω απ τη πλάνη φθαρμένος στο τέλος σπίτι κλειδωμένος ο νους μου αναμμένος βράζει σα διάολος ο γαμημένος και επόμενως μονη της σκέψη το τέλος μέσα στο έρεβος ακροβατώ πάνω σε ρωγμές μέσα σε συνθήματα κρύβομαι, γρήγορα βήματα χάνομαι μες στις στοές οι αγάπες μου πέσαν νεκρές στα πρώτα χτυπήματα ανοίγματα πίσω κρότοι χημικά ζυγίσω τα αντίμετρα σκέψη μου τώρα κενή, κυριαρχεί όλα η τίποτα εικόνες, στιγμές ζουν στο κεφάλι μου μέσα στη ζάλη μου από το χθες, δε ξέρω τι θες,έχω κουραστεί, μετράω πληγές χωρίς ενοχες στον ύπνο μου ψάχνω γαλήνη, χωρίς να έχω άλλες επιλογές, η χαρά μου νεκρή και εκεί, ο πόνος τρυπάει ψυχές τα σκέφτομαι όλα μαζί,εν τέλει μου φαίνεται αστείο δε θα μαστέ ποτε μαζί, αυτό με παγώνει όχι το κρύο πεθαίνω μέσα στο όνειρο μου και δύω το βίο μου γίνεται αβίωτο, κλειδώνομαι μεσα στο σπίτι μπουκάλι, τσιγάρο και φίμωτρο.