Punkt zero sztuki | Czarny kwadrat na białym tle i Dear Esther

Porozmawiajmy o sztuce, która nie zawsze i nie do końca jest intuicyjna. I bardzo dobrze.
Linki:
Patronite: patronite.pl/m...
Blog: mistycyzmpopkul...
Fanpage: / mistycyzmpopkulturowy
Twitter: / mistpopk
Ko-fi: ko-fi.com/mist...
Muzyka:
Dirty Elegance
Dear Esther OST

[@stmr81]

Mój dziadek, naukowiec powiedział mi kiedyś, że nie ma czegoś takiego jak nieudany eksperyment, bo istotą eksperymentu jest doświadczalne uzyskanie informacji, więc nawet jeżeli teza okaże się błędna, albo jeżeli nie uda nam się osiągnąć zamierzonego efektu, to eksperyment sam w sobie się powiedzie, bo dzięki niemu będziemy o jedną porażkę mądrzejsi. A film super 👍 żeby było jasne.

[@2tuxcat]

i dzięki za greenshawa, okazuje się że chyba patrzę greenshawem często

[@LegionistaRzymu]

Przyznam że czekałem na polemikę z atakami na sztukę konceptualną wyprowadzanymi z pozycji lewicowych. Nie jest trudno się spotkać z głosami, że jest to: a) ściema służąca jako instrument finansowy/prania brudnych pieniędzy b) przejaw całkowitego oderwania artystów i humanistów od życia klasy pracującej i pogardy dla niej c) dziedzina, w której nie stosuje się jakichkolwiek obiektywnych kryteriów, a uznanie dla tych dzieł wynika tylko z towarzyskich powiązań w światku artystycznym. Udzielenie odpowiedzi na tego rodzaju argumenty także byłoby wartościowe (a może nawet bardziej, biorąc pod uwagę poglądy widzów) Bardzo miło jest cię słuchać, będę wyczekiwać kolejnych esejów!

[@yoloswag2505]

Wow, zestawienie Dear Esthern z obrazem czarny kwadrat na białym tle jak punkt odniesienia w wyjaśnieniu na czym polega eksperymentowanie w sztuce sztos! Musze przyznać że wkońcu to zrozumiałem, choć nadal nie jestem fanem tego nurtu to już nie reaguje na niego wrogim uczuleniem. Powiem szczerze że jestem już zmęczony tym dążeniem do hiperrealizmu w grach jak i remakemach bajek ten najnowszy król lew to dla mnie totalna abominacja przez ten hiperrealizm jakby zatracił swoją umowność i pewną magie. Jeżeli chodzi o gry w aspekcie wizualnym od Crysisów wole estetyke Dishonored albo Disco Elysium w którym jestem zakochany wizualnie.

[@Czymsim]

Dziekuje za ten esej, pozwolil mi zrozumiec lepiej znaczenie Czarnego Kwadratu. A twoj przyjemny glos uspokoic mysli na noc bym mogl wreszcie pojsc w spanko 😴

[@arturkoszykowski9592]

Esej palce lizać, bardzo dziękuję za Twoją pracę.

[@elatbg6445]

Jeśli wideoesej doprowadza cię do łez wzruszenia, wiedz, że coś się dzieje. Dzięki jak zawsze.

[@2tuxcat]

temat nienawiści prawej strony, osobliwie faszystów, wobec modern art bardzo fajnie rozwinął Jacob Geller w wideoeseju Who's Afraid of Modern Art: Vandalism, Video Games, and Fascism

[@hansinowski]

Dokładnie o tym samym pomyślałem :)

[@myczycz]

Proste, konkretne i głębokie wyjaśnienie, jaka sztuka może być, i co z niej czerpiemy. Powinni ten esej pokazywać w szkołach. Btw, mnie czarny kwadrat zawsze się podobał ze względu na silny kontrast, regularny kształt, i jednolitą powierzchnię. Dla mnie jest po prostu piękny, jak kawałek lśniącego ciemnego obsydianu leżący na drobnym białym piaseczku - chociaż to porównanie nie przyszło mi od razu do głowy, po prostu łatwiej przywołać skojarzenie z czymś namacalnym, by wyjaśnić, co mi się w nim podoba ;) Kiedy później poznałam kontekst jego powstania, dodało to wymiar intelektualny do przyjemności czerpanej z tego nieskomplikowanego dzieła. Ale przede wszystkim pozostała przyjemność z estetycznej prostoty, i to jest tu chyba najważniejsze. Btw2, w przyjazny i ciekawy sposób opowiada o tym stare dobre "Understanding Comics" Scotta McClouda. Można znaleźć w necie, bardzo polecam. Jest to awangardowy komiks, próbujący odpowiedzieć na pytanie, jakie są najbardziej podstawowe elementy sztuki wizualnej. Do jakiego stopnia można uprościć kształty, żeby wciąż wywoływały w nas określone emocje, tak by nie były dla nas wyłącznie niezrozumiałymi, abstrakcyjnymi kawałkami przestrzeni, ale żeby pobudzały naszą intuicję i wyobraźnię. Nie jest to suchy podręcznik, tylko zaproszenie do wspólnego zastanawiania się i odkrywania własnych reakcji. Naprawdę fajna rzecz.

[@Klawy_Fumfel]

Historia czarnego kwadratu na białym tle została skrócona do tego stopnia, że łatwiej jest po przedstawieniu sprawy, wysnuć błędne wnioski co do genezy powstania dzieła. Przede wszystkim kwadrat jest ważny w kontekście "sztuki nieorzedstawiajacej" i konceptualnej co było zamysłem stworzenia go. Ten wątek został pominięty.

[@JogurtDrobiowy]

Jestem na Mazurach, siedzę nad jeziorem, w okół nie ma nawet jednej osoby, jest ciepło i wieje lekki wiaterek, płynie kaczka, słucham Misty. Jest dobrze.

[@czcibor418]

Z tego co mówiłeś wynika że "Dear Esther" ma wiele elementów z tego co powstało w latach 80-tych ubiegłego wieku w Japonii, a współcześnie po angielsku nazywa się "visual novels", choć sami Japończycy mają dwa różne określenia, na dwa główne nurty tego typu rozrywki. W skrócie (jak nazwa wskazuje) jest to rodzaj interaktywnej powieści, gdzie często właśnie gracz jest postawiony przed minimalnym wyborem i wpływem na fabułę, a ideą jest odkrywanie jej. Gatunek jest bardzo różnorodny, a ja ten temat i tak spłycam do oporu (przepraszam wszystkich fanów VN), ale wśród VN są zarówno zwykłe powieści, gdzie tylko przeklikuje się kolejne sceny, jak i są VN zbliżone do różnego rodzaju symulatorów, czy gier RPG. Czy można zatem "Dear Esther" rozpatrywać w kategorii visual novel? Czy twórcy inspirowali się jakoś tym japońskim gatunkiem rozrywki przy tworzeniu gry?

[@raezarus]

O fuk jes, jutub dziękuję że robisz swoją pracę i polecasz mi Mistypopa jak wyjdzie. Szkoda że 16 godzin po tym jak dodał wideo i musiałem przerollować 4 strony, ale to już progres w porównaniu do dwóch ostatnich.

[@pirogronianus]

Gra to coś, gdzie można coś wygrać. Więc to, czy dana rzecz jest grą jest bardzo indywidualna. Jeżeli twórca wypuszcza interaktywny program z zadanym dla użytkownika celem, to jest to gra. Jeżeli nie, to to nie jest gra, tylko np symulator, aczkolwiek nic nie stoi na przeszkodzie, żeby sobie samemu taki cel wymyślić 🙂

[@robertleszkiewicz3900]

Dziękuję, właśnie uświadomiłem sobie coś bardzo ważnego.

[@2tuxcat]

bardzo fajne. zastanawiam się tylko czy stwierdzenia typu (cytuję z pamięci) że bez czarnego kwadratu nie byłoby gier typu portal nie są trochę na wyrost. minimalizm w ten czy inny sposób pewnie wyłania się w wielu kontekstach. a samo samoograniczanie się portala chyba wynikało też z faktu iż startował jako projekt praktykantów w valve, więc z racji praktykantkcości miał mniej zasobów przydzielonych. ale byłoby ciekawe prześledzić czy twórcy gry mówili minimalizmem świadomie

[@wojti8877]

jesteś zajebiście dobry ❤

[@morskatrawa5559]

Jak zwykle świetny materiał. Ostatnio rozmyślałem na temat czarnego kwadratu na białym tle. Idealne podsumowanie moich rozmyślań, które nie potrafiłem ułożyć w słowa i przedstawić moje stanowisko w tej kwestii mojemu przyjacielowi. Myślałeś nad wrzuceniem swoich wideoesejów na Spotify? Często podczas np. spaceru chętnie bym jakiegoś posłuchał. Każdy nowy film coraz bardziej zachęca mnie do zostania patronem i coś czuję, że niedlugo tak właśnie się stanie.

[@MistyPop]

Myślałem, ale jest sporo problemów. Na Spotify nie ma warstwy wizualnej, która czasami jest kluczowa, poza tym KZbin i Spotify mają inne zasady korzystania z muzyki ilustracyjnej i to, co na YT jest dopuszczalne, na Spotify grozi blokadą albo banem. Poza tym KZbin ma znacznie korzystniejsze warunki monetyzacji i, z tego co słyszałem, nieco mniej karzący algorytm. To wszystko niestety zniechęca mnie do umieszczania moich materiałów gdzieś indziej.

[@morskatrawa5559]

@@MistyPop W porządku, w pełni rozumiem.

[@jequb3107]

To już któryś wideo-esej na twoim kanale, który miałem przyjemność obejrzeć. Szczerze, jestem pod ogromnym podziwem twojej wiedzy z zakresu filozofii ,popkultury i nie tylko, a także i zdolności przedstawienia tego w tak przystępny i ciekawy sposób. Z tego też powodu chciał bym się zapytać, skąd czerpiesz wiedzę? Jakie książki z zakresu chociażby filozofii itp z którymi polecał byś się zaznajomić, by jakoś ugryźć temat i w to wejść? z góry dziękuje za odpowiedź :D

[@MistyPop]

Strasznie trudne pytanie. Zależy, co konkretnie cię interesuje najbardziej. "Filozofia" to dokładnie tak szeroka kategoria jak "biologia" czy "geografia". Myślę, że warto po prostu zguglać jakieś interesujące cię zagadnienie, sprawdzić przypisy w Wikipedii na jego temat i jak po sznurku do kłębka zgłębić zagadnienie.

[@myczycz]

Pozwolę sobie się wtrącić, bo sama niedawno zainteresowałam się filozofią, chociaż niestety nie przerodziło się to w pasję ani nawet większe hobby ;) Polecam słuchać sobie wykładów i dyskusji z filozofii i historii idei, na przeróżne tematy, i zobaczyć co cię najbardziej interesuje. Potem spokojnie znajdziesz książki o wybranej tematyce. Na YT jest parę dobrych polskich kanałów oferujących taki kontent, np. Filozofia Po Prostu, Filozofia Tak Bardzo, Skądinąd (autor - Tomasz Stawiszyński - prowadził też kiedyś w RDC program "Niedziela filozofów", kilka lat temu nagrania były dostępne w sieci, świetna rzecz). Pojedyncze wykłady znajdziesz też na kanałach uniwersytetów. Jeśli po angielsku, to na YT była dostępna seria wykładów "Justice: What's the right thing to do?" - fenomenalne, inspirujące i przystępne wprowadzenie do różnych zagadnień etycznych. Jest też podcast "The Philosopher's Arms" - rozmowy na żywo z publicznością w pubie. Kanał Philosophy Tube wprowadzający w różne tematy, oraz Plastic Pills dla bardziej zaawansowanych (oba o skręcie lewicowym). Jeszcze tylko pozwolę sobie dać małą radę, że nawet jeśli trafisz na trudne pojęcia i rozkminy, które nie do końca zrozumiesz, to nie zniechęcaj się od razu. Różne nurty filozofii potrafią być bardzo trudne i hermetyczne, co może odstraszyć. Ale sądzę że każdy znajdzie coś dla siebie, i najważniejsze to nie próbować od razu zostać ekspertem, tylko dać się zainspirować, otworzyć sobie umysł na nowe idee. Po to filozofia jest, moim zdaniem :)

[@seyurstyp1045]

Jak wejdziesz w filozofie to za jakieś dwa lata nie musiałbyś pytać Misty o książki z zakresu filozofii. Tutaj wszelkie linie prowadzą do filozofii polityki, która przedstawia lewicową stronę. Tutaj wchodzi się właśnie w głównej mierze po to. Kanałem "bliźniaczym" jest "myśleć głębiej". Z kolei kanały takie jak "Pan od filozofii" lub "filozofia tak bardzo" skupiają się na innej filozofii, np ontologia i epistemologia. Pan od filozofii wykłada przeróżne koncepcje i nie bawi się w filozofie polityki, natomiast filozofia tak bardzo, czasem zahaczy o filozofie polityki. A na tym kanale masz mieszankę rozkmin o sztuce, a potem sprowadzania jakiegoś tematu do lewicowości. Czekam kiedy Misty zatraci się i w absurdalny sposób będzie w różnych dziełach doszukiwał się wartości lewicowych. I jakby co, lubię ten kanał

[@michakowalczyk6137]

"Mahoning" Franza Klina, kocham

[@Yanadis]

Zrobiłam solidne płaku płaku po tej grze

[@tom_gtp]

Również. To jedna z lepszych gier w jakie grałem i przeszedłem ją na jednym posiedzeniu w 2 i pół godziny jako pierwsza gra na mojej nowej zabawce growej Steam deck oled. Pozdrawiam.

[@Zeathian]

Z dyskursu o Dear Esther najbardziej zapadła mi w pamięć nieudolna próba stworzenia "obiektywnej" definicji gier wideo przez śp. Johna "TotalBiscuit" Bain'a.

[@pola5195]

>nie powiesiłbym czarnego kwadratu na mojej ścianie can't relate, nad moją przestrzenią pracy stoi wielki czarny prostokąt i przedruk Muchy

[@TES-6-SUN]

❤

[@tomekm.4979]

Jak dla mnie na Czarnym Kwadracie zaczyna się z latami ujawniać krowa - czy to miało być ukrytym przesłaniem Malewicza, wyłaniającym się z mroku stopniowo wraz z upływem lat?

[@bartolomeus441]

Lubię porozmyślać nad sztuką eksperymentalną, z drugiej strony jest w tym pewna niesprawiedliwość, że garstka artystów zarabia miliony, często z publicznych pieniędzy, za sztukę, którą ,,mógłby stworzyć mój pięcioletni syn", a reszta ledwie wiąże koniec z końcem.

[@almari3954]

The Old City: Leviathan nie został wspomniany?

[@nwojski]

Trochę dygresyjny komentarz, ale znasz twórczość Kena Curriego? Jak na początku wspomniałeś o szkockim malarzu, pomyślałem, że to może odcinek o nim (nie żebym się znał na szkockich malarzach). A pomyślałem tak dlatego, że obrazy tego współczesnego malarza przedstawiają często dość turpistyczne wizerunki klasy robotniczej.

[@gryficowa]

Gdyby nie agorafobia i sam fakt, że przez płeć jestem w ryzyku, też bym chodziła nocą, ale wiadomo, wystarczyłoby, że coś złego, by mi się stało i kozaki z Internetu jechaliby z tekstami typu "Czemu wychodziła?" itd... Ech...

[@stemplen]

gościu, to na bank ciekawy materiał, ale kurczę, głos masz (jak na moje) Wyjątkowo przetyrany, przynajmniej mi się tak rzuciło w porównaniu ze starszymi materiałami :((

[@MistyPop]

Życie w Polsce robi takie rzeczy z człowiekiem.

[@zdarzamsie5258]

Pytanie jak najbardziej poważne. Czy istnieje coś takiego jak symulator patrzenia?

[@MistyPop]

Tak. Nazywa się "Kino i telewizja".

[@AnarchyDusha2137]

Był chyba kiedyś jakiś symulator kamienia na który... Można było patrzeć

[@AleksanderNowak]

Five Nights at Freddy's albo Paper, Please

[@lpiotrkowicz]

Chyba najbardziej pasuje do tego określenia Before Your Eyes. Chociaż może to bardziej symulator patrzeniem? Polecam btw

[@mrpaolowielki]

będzie coś copypasta i creepypasta?

[@MistyPop]

Niczego nie wykluczam, ale niczego nie mogę obiecać.

[@grzegorzprzygrodzki3764]

kdz