*ΣΤΙΧΟΙ* Κάνω το δύσκολο απλό καρδιά μου κράτα λίγο ακόμη Είμαι μπροστά στο γκρεμό εδώ ψηλά στο βουνό Μες το μαντείο απ'την Πυθία ήρθα να πάρω χρησμό Μα αντί για αυτό μασάμε φύλλα και ρουφάμε καπνό Είμαι ο γιος του ήλιου στις εκβολές του Νείλου Ζωή δραματική σαν τραγωδία του Αισχύλου Φίλοι μας καλοί κοιτάνε από ψηλά Οι φίλοι μας είναι πουλιά και η δροσοσταλιά του φύλλου Σαν Προμηθέας δεσμώτης σε κόντρα με τους θεούς Παρέα με τους θνητούς Θέλουν να θάψουν το κορμί μα δεν πεθαίνει ο νους Θέλουν να μην έχω φωνή μα πάντα θες να μ' ακούς Λες να είναι καλός οιωνός που περπατά μες το σκοτάδι και όμως βλέπουμε φως το βράδυ Και ενώ πετάω σαν αετός πάνω απ'την πόλη οδηγός και ακολουθάνε πολλοί κοπάδι Φωνή της πόλης έχω γίνει Δωμάτιο που με κλείνει Είμαι έξω στο καμίνι Κοιτάζω την σελήνη Ζωή δεν σε ρωτάει μία παίρνει μία δίνει Τον πόνο διώχνουμε ξανά σαν να 'μασταν μορφίνη (x2) Τον πόνο διώξε και απόψε Ελα και το νήμα λύσε ή το νήμα κόψε Έχω αφήσει ανοιχτά και σήμερα την πόρτα σπρώξε Δεν κοιμάμαι όταν σε θυμάμαι στο σκοτάδι νιώσε Ο φόβος σμιλεύει το μίσος και παίρνει μορφές Το παρατηρώ σε πρόσωπα και συμπεριφορές Και εσύ μου λες περί ανέμων και υδάτων Το μυαλό μου έχει φύγει και σου λέω τέλος πάντων Έχω οράματα καθάρισα τα μάτια σου απ'τα κλάματα Φόρα το φως του φεγγαριού που σου πηγαίνει γαματα Τα αδέρφια μου στο χώμα τα υπόλοιπα στο πιώμα Ένας θεός γελάει που είμαι όρθιος ακόμα Γράφω δεν πίνω μαύρο δουλεύω με τα χρώματα Είπα πως δεν το έκανα βρήκαν τα αποτυπώματα Κοίτα αφού δεν πέθανα θα ηχογραφώ αρώματα Και ίσως φύγει η μυρωδιά τα ξημερώματα Φωνή της πόλης έχω γίνει Δωμάτιο που με κλείνει Είμαι έξω στο καμίνι Κοιτάζω την σελήνη Ζωή δεν σε ρωτάει μία παίρνει μία δίνει Τον πόνο διώχνουμε ξανά σαν να 'μασταν μορφίνη (x2) Συνεχόμενες παθήσεις μια με πέφτω μια με πείθεις Τόσα χρόνια καταχρήσεις ξυπνά Ακόμα να με ρίξεις νύχτα άτομα που χα ξύπνια πέσαν εύκολα στην πρώτη τρίπλα Δεν με πείθεις για κανέναν θεό κανέναν δαίμονα όταν πιάνω στυλό Γράφω το ψέμα σου με ψέματα αλήτισσα ζωή Αλήτες όλοι και αμαρτωλοί παίζω την νότα της φωτιάς ο χρόνος καίει την ουλή Μου κάναν πλάτη το συναίσθημα ακούγομαι στο αυτί σου φταίει αυτό σου το ερέθισμα Σε έχω σηκώσει απ'την θέση Σου φτύνω σαλεμένος πάνω απ'το κεφάλι σου mc Ο επόμενος σειρά την επόμενη φορά Κάθε μέρα ένας μαλάκας που γελάει σατανικά Με βλέπεις ψύχραιμο αίμα ψυχρό μυαλό ασύγχρονο Ότι θέλεις ζητά το αλλιώς άστο στο αζήτητο Γυρνοβολάμε τους καρπούς πέφτεις σαν μάνα σαν κατάρα Τους καιρούς τους πονηρούς αυτούς τους φέραμε το θαύμα Άνοιξε χέρια και υποδέξου μας Στην πέμπτη στην χαρίσαμε παρασκευές μεγάλες κάθε μέρα που το αρχίζαμε Πίνω απ'την κούπα τελευταία γουλιά στο χώμα του Ιούδα Βοκαμβίλιες να φυτρώνουν ο καρπός ελπίδα φρούδα Ζήσε τώρα με τις ενοχές έμμονες ιδέες στο μυαλό μου όλο πιο έντονες Φωνή της πόλης έχω γίνει Δωμάτιο που με κλείνει Είμαι έξω στο καμίνι Κοιτάζω την σελήνη Ζωή δεν σε ρωτάει μία παίρνει μία δίνει Τον πόνο διώχνουμε ξανά σαν να'μασταν μορφίνη (x2)
@loveismyalter81426 жыл бұрын
ελπίδα φρούδα !!
@jasonkampa6 жыл бұрын
6άρια για πάντα στην κορυφή
@panospanda41076 жыл бұрын
Σόλο Άξελ
@kostmarg95746 жыл бұрын
vivesss
@23-66-z5l6 жыл бұрын
Η φωνή του αναιδη μοιάζει με του smuggler η εμένα μου φένεται;