Στον ουρανό μου κύματα - ΜΛΓ,ΜΤΠ,Μουτζούρα

[@idiotropos999]

Μπράβο σας παιδιά. Πάρα πολύ καλοί. Μπράβο σας.

[@DoNotKeepCalm]

στιχοι (εξ'ακοής, διορθώστε αδερφια ό,τι δεν έχω πιάσει) Θέλω μονάχα ένα λεπτό να καταλάβω τι μου γίνεται, ο χρόνος είναι διάολος ο πιο ζωντανός διάλογος, λόγος να μείνεις άναυδος παρών στη πόλη των νέκρων τα πρωτοβρόχια πρώτα λόγια προς σύνολο και χώρια καταλήγω στο μπετό μετωπική από τον πέμπτο κ είναι αυτό το πρώτο βήμα για να γίνει ψάχνω να βρω ευθύνη που αναλογεί γύρω άνθρωποι κενοί γυρίζω ανάποδα πυξίδες για να δω το άλλο μου μισό που με καλεί γίνομαι ήχος, γίνομαι στάλα στη βροχή σε νιώθω εκεί δες το συμπωματικά τι να την κάνω την ξύλινη γλώσσα έχοντας δόντια στη καρδιά για κάτι παραπάνω απ’ το μετά για κάτι παραπάνω από αυτό που λέτε χρήματα, βάζω φωτιά σ’ όλη την πόλη μου με κείμενα που γράφω συναισθήματα σε εισαγωγικά ισορροπώντας την πραγματικότητα με σκοινιά μεγαλώνουμε, μεγαλώνουνε τα ψυχολογικά σε μια παραίσθηση μέσα σε κόσμο χωρίς νόημα, μέσα σε κόσμο χωρίς νόημα. Απόψε δε λείπεις είπε ο θυμός, η αδρεναλίνη και το μήκος κύματος της φωνής μου με κατευθύνει ωστόσο το ύψος κύματος της φωνής που ακόμα με πνίγει ουρλιάζοντας προσπαθώ για το ακατόρθωτο. Εγώ είμαι κάτι σαν αναρριχητικό, όσο με προσέχεις τόσο μαζί σου θα δένομαι κι όλο αυτό μέχρι να με παρατήσεις μετά θα διαπιστώσεις πόσο γρήγορα μαραίνομαι. θα κάνουμε μια βόλτα και θα γυρίσουμε σώοι και αβλαβείς μόνοι ανασφαλείς και απαθείς και αφού ξέρεις που θα με βρεις θα περιμένω μεχρι τη μέρα που θα εμφανιστείς, φύσα αεράκι φύσα με ταξίδεψε με για αλλού και ξέπλυνε με από τα ονειρα της βροχής κ όχι του γιαλού στραβά αρμενίζουμε απόψε ξύπνησα ήρεμος δεν εκνευρίζομαι απόψε από την αρχή το χτίζουμε, ναι. εμείς στα σύννεφα βλέπουμε την λιακάδα γιατί μάθαμε να ζούμε με συννεφιασμένα μάτια, με συνυφασμένα πρόσωπα γιατί στα πρόσωπα τονίζονται πάντα τα δάκρυα περισσότερο σε έταιρα προσωπεία μα είναι οι εταίροι αρκετοί και δεν καλύπτει κανένας τους απουσία. Απλώς τα συναισθήματα γεννήθηκαν άδοξα για να πνίγονται μάταια σε προιόντα και ταινίες, βλέπε τσιγάρα και μπύρες. Κι αν είναι ο κόσμος μας απλώς ένα συναίσθημα παροδικό θα μείνει. Κι εμείς συντελεστές της κατανάλωσης απλώς θα μείνουμε στον κόσμο αυτό όσο επιτρέπεται σε ποντικοφωλιές και ανεμόσκαλες, ανέμελοι. Να γίνουμε ένα με το χρώμα των κτιρίων όσο οι παιδικές χαρές μας είναι σύρματα, ταράτσες, καλώδια και οσμές των υπογείων ναι. Ο ήλιος δεν εμφανίστηκε ούτε σήμερα, μάλλον τον κατακτήσανε κι αυτόν μες στα ανισόρροπα κτίρια ζωγραφισμένα με μολύβια και μηχανικά στυλό, για μηχανικές ανάγκες και συνήθειες κι εσύ συνήλθες απ' το πόσο πολύ νοιάζεσαι για αυτά

[@HyperTall]

Εγώ είμαι κάτι σαν αναρριχητικό Όσο με προσέχεις τόσο μαζί σου θα δένομαι Κι όλο αυτό μέχρι να με παρατήσεις, μετά θα διαπιστώσεις πόσο γρήγορα μαραίνομαι...

[@nagatonatsuki3062]

Μουτζούρα ο καλύτερος από ΤΚΠΕΨ και το κουπλε αυτό ακόμα μια απόδειξη: Εμείς στα σύννεφα βλέπουμε την λιακάδα γιατί μάθαμε να ζούμε με συννεφιασμένα μάτια, με συνυφασμένα πρόσωπα γιατί στα πρόσωπα τονίζονται πάντα τα δάκρυα περισσότερο σε έταιρα προσωπεία μα είναι οι εταίροι αρκετοί και δεν καλύπτει κανένας τους απουσία. Απλώς τα συναισθήματα γεννήθηκαν άδοξα για να πνίγονται μάταια σε προιόντα και ταινίες, βλέπε τσιγάρα και μπύρες. Κι αν είναι ο κόσμος μας απλώς ένα συναίσθημα, παροδικό θα μείνει. Κι εμείς συντελεστές της κατανάλωσης απλώς θα μείνουμε στον κόσμο αυτό όσο επιτρέπεται σε ποντικοφωλιές και ανεμόσκαλες, ανέμελοι. Να γίνουμε ένα με το χρώμα των κτιρίων όσο οι παιδικές χαρές μας είναι σύρματα, ταράτσες, καλώδια και οσμές των υπογείων, ναι. Ο ήλιος δεν εμφανίστηκε ούτε σήμερα, μάλλον τον κατακτήσανε κι αυτόν μες στα ανισόρροπα κτίρια ζωγραφισμένα με μολύβια και μηχανικά στυλό, για μηχανικές ανάγκες και συνήθειες. Κι εσύ συνήλθες απ' το πόσο πολύ νοιάζεσαι γι αυτά.

[@145-b7f]

Τελειο 🙌

[@Athinampi]

Και αφού ξέρεις που θα με βρεις,θα περιμένω μέχρι την μέρα εκείνη που θα εμφανιστείς.

[@georgechondrellis1677]

το μπιτ απο ποιο τραγουδι ειναι?