Рет қаралды 279
Taniec nadziei
Nim jesień zapłacze
nim słodycz morwy
roztańczy życie
rozsuniemy chmury.
By chwycić kwiaty
w tańcu nadziei,
gdzie słońca się zbiegły
i świat rumieni.
Kiedy patrzy na nas
w uciesze ze szczęścia
zmykając boso w skos
do bliźniego serca.
Bo tam lśnienie,
jak treść lata
nie zgina i nie łamie
tylko wołaniem,
wiatru kocha...
Aleksandra Baltissen