ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ του Δ.Κεχαΐδη, Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Κορινθίων 1995

H παράσταση πραγματοποιήθηκε στο ανοιχτό Θεατράκι Παντελής Ζερβός στο Πάρκο δεξαμενής στο Λουτράκι.
Το Θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Κορινθίων συμμετείχε στο 12 Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου της Καρδίτσας και απέσπασε πέντε βραβεία .
Α' Βραβείο Καλύτερης παράστασης,Α' Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας,Α' Βραβείο Ανδρικού ρόλου Κώστας Μαζαράκης,Β' Βραβείο Γυναικείου ρόλου Σοφία Σπούλου,Α' Βραβείο Καλύτερης Μουσικής. Ήταν μόλις η δεύτερη παρουσία έργου από το θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Κορινθίων το 1995.
Οι Συντελεστές:
Σκηνοθεσία Γιώργος Τζαβάρας
Σκηνικά Α.Σφυράκης
Μουσική Επιμέλεια Σταύρος Νικολάου
Διανομή:
Χνούδη-Μαρία Βαια
Παπλωματάς-Κώστας Μαζαράκης
Νάτσινας- Απόστολος Σφυράκης
Γιαγιά-Ευγενία Τσιοτρίδου
Μαρίκα-Μαρίνα Σοφού
Δέσποινα-Σοφία Σπούλου
Τριαντάφυλλος-Νίκος Καψικέφαλος
Φραγκοράφτης-Παναγής Ζερβός
Α' Φαντάρος-Γιάννης Τσίλης
Β' Φαντάρος-Φάνης Θώμης
Λίγα λόγια για το έργο:
Το Πανηγύρι του Δ.Κεχαΐδη γράφτηκε το (1962) και παρουσιάστηκε από το Θέατρο τέχνης το 1964.Ανοίγει με μια φαινομενικά χαρούμενη σκηνή: σε ένα αγρό του θεσσαλικού κάμπου, ο Στρατής επονομαζόμενος και Στρατηλάτης, παλιός πολεμιστής στη Μικρασιατική Εκστρατεία και νυν παπλωματάς, αλκοολικός και άστεγος, παίζει με τη δεκατετράχρονη κόρη του, το Χνούδι, ενώ ο γιος του ο Τριαντάφυλλος, φωτογράφος που δεν έχει διάθεση να δουλέψει, κοιμάται κάτω από ένα δέντρο. Η γυναίκα του, η Δέσποινα, έχει πάει να πουλήσει καρπούζια σε ένα κοντινό πανηγύρι - είναι Δεκαπενταύγουστος. Τα καρπούζια αποτελούν ταυτόχρονα πηγή εισοδήματος και βασικό είδος διατροφής για τη φτωχή οικογένεια. Στον ήλιο καίγονται η νεαρή εγκαταλελειμμένη σύζυγος του Τριαντάφυλλου και η γιαγιά της, που έχουν έρθει από το Άργος σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τον πείσουν να επιστρέφει στη γυναίκα του, που είναι έγκυος. Ο Τριαντάφυλλος τη γνώρισε όταν έκανε τη στρατιωτική θητεία του εκεί, την παντρεύτηκε, αλλά σηκώθηκε και έφυγε όταν διαπίστωσε ότι έπρεπε να εργαστεί και να ανταποκριθεί σε υποχρεώσεις.
Τους επισκέπτεται ο φίλος του Στρατηλάτη, ο Νάτσινας, ένας φτωχός και μόνος άνθρωπος, που η Δέσποινα δεν θέλει να βλέπει γιατί ενισχύει την αδράνεια και τις στρατιωτικές ονειροπολήσεις του άντρα της. Ο παπλωματάς έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στην κληρονομιά ενός θείου, που αποδεικνύεται άνθρακες. Η Δέσποινα υποφέρει από άσθμα, αλλά φυσικά τίποτε δεν μπορεί να γίνει γι’ αυτό: πρέπει να δουλεύει και να τους φροντίζει όλους. Στο πανηγύρι γνωρίζει τον Φραγκοράφτη, έναν ώριμο έμπορο από τη Θεσσαλονίκη έτσι της λέει τουλάχιστον αλλά πιθανόν είναι αλήθεια και συμφωνεί να του δώσει την κόρη της για γυναίκα. Προσπαθεί να πείσει τον Στρατηλάτη για την αναγκαιότητα αυτού του γάμου. Εκείνος δεν συμφωνεί υπεραγαπάει το κοριτσάκι και το βλέπει σαν παιδοφιλία, όπως καταλαβαίνουμε αλλά υποχωρεί διατακτικά. Όταν μαθαίνει ότι πράγματι παντρεύτηκαν σχεδόν παραφρονεί και ψάχνει να βρει τον Φραγκοράφτη για να τον σκοτώσει. Η Δέσποινα καταφέρνει να τον συγκροτήσει μέχρι να το σκάσουν οι νεόνυμφοι, με το Χνούδι να κλαίει επίσης, κατόπιν όμως πέφτει βαριά άρρωστη και σε λίγες μέρες πεθαίνει. Ο Τριαντάφυλλος αποφασίζει να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα και να αναλάβει τις ευθύνες του, ο πατέρας του όμως αρνείται να τον ακολουθήσει στο Άργος και ξαπλώνει πεισματικά κάτω από το δέντρο, βυθισμένος στις ονειροπολήσεις του.