.............................. Δεν θυμάμαι... Δεν μπορώ να θυμηθώ.................. Δεν μπορώ να νιώσω καμία ανάμνηση σωστού πάθους όπως ήθελα και έδινα εγώ,με χέρια ενωμένα και καρδιά να τρέμει από αναμονή να νιώσει ότι αυτή είναι το άλλο της μισό....Συγνωμη στον εαυτό μου που τον έβαλα σε διαδικασίες να περιμένει συνέχεια ένα τίποτα στο τίποτα... Δεν μου έδειξε κάποιος η κάποια τον δρόμο της έξυπνης με σεβασμό προσέγγισης ενός ατόμου (γυναίκα ) ώστε να αποφύγω λάθη και εγωισμούς, που έφεραν μόνο πικρές... Πλέον νιώθω ότι τα βρήκα με τον εαυτό μου και το σκοτάδι έφυγε, το καταλαβαίνω από την συμπεριφορά μου... Νιώθω επιτέλους ήρεμος....