Рет қаралды 286
تو که نازنده بالا دلربایی
تو که بی سرمه چشمون سرمهسایی
تو که مشکین دو گیسو در قفایی
به مو گویی که سرگردون چرایی
بمیرم تا تو چشم تر نبینی
شرار آه پرآذر نبینی
چنان از آتش عشقت بسوزم
که از مو رنگ خاکستر نبینی
دلم دردی که دارد با که گوید
گنه خود کرده تاوان از که جوید
دریغا نیست همدردی موافق
که بر بخت بدم خوش خوش بموید
گل وصلت فراموشم نگردد
و گر خار از سر گورم بروید
سیه بختم که بختم واژگون بی
سیه روزم که روزم تیرهگون بی
شدم محنتکش کوی محبت
ز دست دل که یا رب غرق خون بی
ز عشقت سوختم ای جان کجایی
بماندم بی سر و سامان کجایی
نه جانی و نه غیر از جان چه چیزی
نه در جان نه برون از جان کجایی