W podróży po ulgę - gość: Filip Cembala || Nagłowska na głos

Рет қаралды 23,435

Күн бұрын

Пікірлер: 42

@beatacholewicka3555 7 ай бұрын

Super gość!! U mnie "pracyzm" i "nierobizm" istnieją naprzemiennie i wtedy budują "chęcizm", co istotne dla dalszego "budowizmu" mnie!:) Dziękuję!!:) I pozdrawiam serdecznie z "lovizmem" w sercu!!:)

@urszulalewczuk8491 8 ай бұрын

Jak Wam w głosach gra piękno lekkość radość uważność prawdziwość 🎉🔊 robicie swoje po swojemu i super ❗️

@aacc463 8 ай бұрын

Bardzo dziękuję Panu za te krótkie filmiki na FB które czasem robią mi dzień

@RenataStaniszewska-fc8uu 11 ай бұрын

Tacy prawdziwi i wrażliwi...Dziękuję, że jesteście i dzielcie się sobą tak po prostu, tak lekko ...🫶

@karolinamichal2162 11 ай бұрын

Jupi! Super, że Filip jest u Ciebie ponownie :) Filipa nigdy za wiele ;-).

@malgorzatanowak4734 11 күн бұрын

Że to było 10 mc temu? Dobra, obojętnie Odpalam trzeci raz, uwielbiam,przytulam, jestem ❤❤ Widzimy się w styczniu😘

@itsmefilipce 11 ай бұрын

najpiękniej dziękuję za zaproszenie do naszej "bezpiecznej przestrzeni" w rozmowie

@patrycjaszlachta9603 3 ай бұрын

Filip ale jesteś cudnym człowiekiem❤ wasza rozmowa jest absolutnie genialna

@DorotaDruga 10 ай бұрын

Lowam,kocham, uwielbiam razem i każde z osobna ❤❤❤ tak mi dobrze i gęba się uśmiechała cały odsluch....ale wadę ma ten podcast......za krótki 😂

@felixstudio8 5 ай бұрын

ten podcast jest dla mnie darem niebios. Uczę się języka polskiego i słucham z przyjemnością. dzięki za pracę

@dorotakoodziejczyk2868 2 ай бұрын

Jesteście jak najlepszy lek eliksir . Cudowności ❤❤

@nowawika6521 10 ай бұрын

A Wy jesteście chwila szczęścia dla mnie. 🥰 Tulę. Dziękuję 🌺❤

@magdalenasobol8450 11 ай бұрын

Cudownie prawdziwi, mądrzy, uwielbiam❤

@katarzynakielbinska9141 11 ай бұрын

Jak ja lubię Was słuchać❤Pięknego dnia Wam życzę.

@agnieszkaaugustyn324 10 ай бұрын

❤Ale jesteście fantastyczni w tej rozmowie ❤zwykłe "dzięki" 😘

@olgasokoowska1902 10 ай бұрын

Dziękuję ❤❤❤ wspaniała rozmowa, piękny flow, empatia, życzliwość 🦋🎿🗽

@sylwiahojka4531 5 ай бұрын

Oj, czuję ulgę ❤Dziękuję!!!!!

@Wendeczka 10 ай бұрын

Cudowna rozmowa, dużo ulgi ♥️

@barbarapokidan6712 10 ай бұрын

Dziś potrzebowałam usłyszeć tak cudownych łudzi, jakimi jesteście. Dziękuję ❤

@kingakozerska4950 10 ай бұрын

Cudowna rozmowa. Dziękuję❤

@thereseborowicz 10 ай бұрын

Milo bylo to wysluchac. Super ❤

@kinga777 10 ай бұрын

Kurcze Filip 100% racji! Mowienie o terapiach przez osoby publiczne zmniejsza to poczucie bycia 'wariatem' tego ze jest z Toba cos nie tak. Ale i fakt, sama probowalam 2 i puki co odpuscilam, choc mam zamiar wrocic. Druga sprawa jest ze to sa naprawde drogie sprawy, a umowmy sie raz w miesiacu nikogo nie uzdrowi.

@sylwiaszewczyk1606 11 ай бұрын

Cudowni❤

@kingaw7385 10 ай бұрын

Żyjemy w czasach, w których trzeba mieć odwagę być naprawdę sobą .

@jolapiszek9208 10 ай бұрын

Dzisiaj jest to o wiele łatwiejsze, niż kiedyś.

@aldonajozefowski8012 10 ай бұрын

Dzięki w Końcu DAJMY Sobie SPOKOJ 🙏DAJMY PRZYTULENIE KIEDY NAM SIE NIE CHCE ; KIEDY MAMY WKUR,,,A KIEDY JESTESMY BEZSILN; KIEDY CHCEMY POWIEDXUEC NIE A MÓWIMY TAK ; KIEDY JESTESMY W PROSZKU ; KIEDY CHCE NAM SIE WYC Z BOLU LUB EUFORI ; ( Wracam z tok. domu rodzinego po świętach zamiast Radości z bliskości Totalna Frustracja ; kiedy mowie ze jestem w trakcie terapi psychiatrycznej to Jabym mowila o UFO ) Jestem W DOMU W SOBIE ZE SOBA ZA SOBA 🪶🙏💝JESTESMY JESTESCIE CUDEM DOSKONALOSCIA W NIEDOSKOBALOSCI POPROSTU PIEKNI 🎀💞💗

@adabiskupska 10 ай бұрын

Wystarczy tylko.... albo " 5 sposobów na..." albo " ta modlitwa zdziała cuda.. " Życze wszystkim balansu, różnorodności i moje motto " tylko zmiana jest w życiu stała"

@ewamuc3885 10 ай бұрын

❤❤Dziękuję ❤❤

@martarupik8435 10 ай бұрын

pięknie się słuchało :)

@blooming_flowers3412 11 ай бұрын

Przepiękny wywiad

@agatalewandowska3067 9 ай бұрын

Jesteście fajni!!!!

@popkulturalnasciana7818 10 ай бұрын

Przeżywam ogrom bólu w życiu. Nie mam nawet do kogoś pójść na imprezę. Znałem przez pięć lat bardzo dobrego kolegę, do którego myślałem, że mogę iść. Nigdy u nikogo nie nocowałem. Raz jak wychodziłem z pociągu i on też wychodził to się nawet nie pożegnał z mną normalnie. Boli mnie to, że nigdy już nie pojadę na pierwsze zagraniczne samotne wakacje w wieku 20 lat do Amsterdamu. Boli mnie to, że nie pojadę np. do Włoch ani na Litwę. W tym roku niekalendarzowym walczę o pojawienie się na Europejskich Nagrodach Filmowych, będę walczyć, gadać z Viviane Gajewski, infantylne ale pomaga. Czuję się gównem pozbawionym poczucia samostanowienia o sobie. W okresie samoizolacji nie miałem takiej swobody co do decydowania o sobie żeby wychodzić na nielegalne ravynw pustostanie. Czuję się jak gówno i mam ogromny żal do siebie,do życia i do rodziców. Dławię się przyszłością, teraźniejszością oraz przeszłością. Nigdy nie uprawiałem seksu.W 2018 roku bałem się, że dziewczyna zobaczy w mnie zaryczane i zalęknione dziecko które na pewno robi to pierwszy raz a nie faceta który robi to po raz 78. Przełamałem się w sierpniu 2021 i co weekend bardzo mocno o to walczę i nie wychodzi i walczę dalej. Nie mam matury ani pracy ani prawa jazdy i śpię u rodziców. Nadal nad wszystkim mi zależy i ogromnie chcę walczyć. Jestem dziesięć lat w psychoterapii, z niepełnosprawnością fizyczną oraz zaburzeniami osobowości. Gdyby nie zaburzenia to miałbym maturę, pracę, szykowałbym się na drugie studia i miałbym pokój w Łodzi. Jestem w dwóch wolontariatach, szukam pracy i jestem wolnym słuchaczem Fizyki na UW. Pracuję nad poczuciem samostanowienia o sobie, rodzice mi to odebrali. Chciałbym grać DJ sety i malować murale, robić wizualki, obsługiwać konsoletę, zero samorealizacji. Bardzo mi przykro i smutno. Nie chciałbym być w stałym związku, ale chciałbym mieć takie życie żeby opuścić wieczór wigilijny nocą i wrócić do rodziców dopiero pojutrze. Bardzo boli mnie moje życie i nie jestem w stanie tego wszystkiego wytrzymać. Mam jeszcze do tego zespół cieśni nadgarstka. Mam głęboką depresję, zaburzenia osobowości i jestem osobą niepełnosprawną fizycznie. Mam teraz epizod zaburzenia dysocjacyjnego. Chciałbym żeby w moim życiu było jakieś "nas", chciałbym uprawiać seks. Chciałbym zdać maturę. Poszukuję siły, miałem czterech psychoterapeutów i chodzę dziesięć lat na psychoterapię. Gdyby nie zaburzenia to miałbym wszystko a nie mam matury, nie mam pracy, śpię u rodziców i nie mam prawa jazdy. Tak bardzo boli mnie, że nie pojadę już na pierwsze zagraniczne wakacje w wieku 19 lat, tak jak mój były znajomy, który na mnie nasrał. Co ja mam robić? Chciałbym jeźdzuć regularnie na wakacje zagraniczne sam, on jeździ od lat, chciałbym pracować w PAN,on pracuje w jednym z instytutów. "Przecież nie jestem nic, jestem wszystko", jak było w piosence Nosowskiej. Jeżeli moja siostra pierwsza opuści mieszkanie rodziców to będę próbował się zabić, przecież ja tego nie wytrzymam, też chcę już wtedy nie spać u nich. W styczniu idę do szpitala psychiatrycznego. Rodzice nie wypuszczali mnie na imprezy kiedy miałem szesnaście lat, dwa razy byłem zaproszony w całym swoim życiu. Teraz mają problem z dupy, że chcę iść sam na pasterkę. Nienawidzę ich, zniszczyli mi życie. Moja siostra może wszystko a ja nic, jak tu postawić na siebie? Nie czuję, że mogę sam o sobie decydować. Afera o to, że nie poprosiłem o kompot tylko nalałem sobie sam. I to ciągłe toksyczne poczucie, że sobie bez nich nie poradzę. Kiedy miałem 15 lat to nie mogłem do nikogo wyjść i nic zrobić. Niektórzy mając szesnaście lat robili co chcieli a ja wtedy też nie mogłem nic. Jak miałem piętnaście lat i moja siostra uprawiała seks za ścianą to płakałem, że nie jestem pierwszy i nie czuję się lepszy. Nigdy nie byłem u nikogo w sobotę na imprezie na noc. Mój były znajomy mógł wyjść na nielegalny rave w pandemii, ja niestety nie miałem tak szerokiego pola do decydowania o swoim życiu. Jestem załamany bo po tym jak rodzice nie pozwolili mi samotnie iść i wrócić na pasterkę to znowu uzmysłowiłem sobie, że nie mogę decydować o swoim życiu. Jednak mogę mieć wpływ by to poczuć i pracuje nad tym. Bardzo boli mnie moje życie, ale muszę ruszyć nad tym by się coś zmieniło. Bardzo brakuje mi seksu. Ostatnio przeczytałem, że powinienem mieć już całą masę adekwatnych do wieku doświadczeń w życiu. Ja miejscami z względu na typ swoich problemów czuję się na szesnaście lat a nie na 25 i czuję, że to poważne zaburzenie. Słyszałem, że "jeszcze nie stary już nie małolat". Moja siostra jest w pracy w drugi dzień świat, ja nie mogę znaleźć pracy trzy lata. Nie mam nawet do kogo wyjść, podobał mi się jeden Sylwester w życiu, w TR Warszawa. Pewnie znów nakryję się kołdrą i będę wyć. Mimo czucia swojego wieku, czuję się gówniarzem z niewielkim doświadczeniem. Musiałbym teraz zdawać 8 przedmiotów na maturze za 400 zł, podchodziłbym po raz 8 do matury i tak wszystkie chciane i obowiązkowe przedmioty co roku dopóki ja jej nie zdam. Nie poszedłem dziś na psychoterapię i to chyba moja ostatnia nieobecność. Można mieć chyba trzy w ciągu trzech miesięcy. Czuję się na szesnasty rok życia przez swoje problemy i jest mi bardzo przykro. Przeczytałem, że to najprawdopodobniej osobowość niedojrzała, wiem tylko tyle, że mam zaburzenia osobowości. Kiedy miałem szesnaście lat to nie mogłem wychodzić sam z domu, posrani rodzice. Mam wrażenie, że prawdopodobnie nie uczyłem się od jedenastego roku życia, prawdopodobnie nie przeczytałem żadnej książki w życiu. Czasami wydaje mi się, że 3/4 życia przesiedziałem przy komputerze i telefonie. W styczniu wybieram się na OLZON w Krakowie. Chcę bardzo produktywnie spędzić jutrzejszy dzień. Ostatnio opuściłem sesję psychoterapii. Poszukuję pracy i chodzę na tenisa. W tym roku byłem o kilka kroków od psychozy, to był najgorszy rok w moim życiu. Nie miałem siły iść na zakupy, projektuje sobie większe zakupy od roku. Chciałbym zostać harcerzem, ale w moim wieku istnieje tylko drużyna dla osób z spektrum autyzmu i nie wiem czy się tam odnajdę. Szukam dziewczyny na "one night stand", marzę o tym by uprawiać seks. Chciałbym żeby rodzice nie wtrącali mi się w życie i chodzenie do lekarza. Nie uczyłem się w tym roku do egzaminu zawodowego bo nie mam siły, uczyłem się raz w listopadzie, zgubiłem kodeks. Chciałbym zdać maturę, iść na studia i pracować kiedyś w PAN i podróżować. Patrzę na swoich znajomych kończących studia, w stałych związkach, z wynajętymi mieszkaniami. Ja sobie siedzę na jakiś wolontariatach w wieku 25 lat.