„W strefie komfortu”. Co nasz język mówi o naszych relacjach? Rozmowa z Małgorzatą Majewską

„Mówię to dla twojego dobra”, słyszymy w czasie rozmów z bliskimi. Jak rozpoznać, czy to prawda, czy też może ktoś nami manipuluje? Z Małgorzata Majewską, językoznawczynią, ekspertką od komunikacji, autorką książki „Mówię, więc jestem”, rozmawiamy o tym, co kryje się w języku, którego na co dzień używamy. Odszyfrowujemy intencje, ale i ukryte w wypowiadanych słowach i zdaniach sygnały świadczące o naszej kondycji psychicznej, o nałogach, ukrywanych emocjach czy o kondycji naszych związków i relacji z innymi. Jak słuchać, żeby zrozumieć, czyli kiedy powinna nam się zapalić czerwona lampka? I jak mówić, żeby nie krzywdzić i nie manipulować? Tego między innymi dotyczy ta rozmowa, do której tradycyjnie dokładamy porcję kulturalnych poleceń.

[@asz2620]

Ależ świetna atmosfera😊dzięki za bardzo ciekawą rozmowę❤

[@heidi4698]

Rewelacja! Dziękuję za wywiad

[@sabinarunka1457]

🌹🌹🙋🌹💗 pozdrawiam,bardzo ciekawa rozmowa.

[@ula_lysak]

Z seriali polecam The Rehearsal (HBO Max) - tam to dopiero można zgłębiać meandry ludzkiej psychiki 🤯

[@user-wk5ib4fd2i]

Np. Kochanieńcy, wszyscy.😘

[@popkulturalnasciana7818]

Chciałbym nadrobić wszystkie nieprzeczytane lektury z szkoły podstawowej, gimnazjum oraz liceum. Ogromne kompleksy nie dają mi spokoju, budzę się w środku nocy, płaczę i nie mogę spać. Mój mózg przypomina i stan psychiczny przypomina raczej starte ziemniaki. Mam wrażenie, że nigdy nie przeczytałem żadnej książki. Mam dwadzieścia pięć lat i czuję się na trzynaście. Mam wrażenie, że nie uczyłem się od 11 roku życia i zmarnowałem całe dotychczasowe życie. Mam wrażenie, że 3/4 życia spędziłem przy komputerze i telefonie. Nic nie umiem i zamierzam rozwiązywać testy szóstoklasisty i testy gimnazjalne. Nigdy się nie starałem i na nic sobie nigdy w życiu nie zapracowałem. Chciałem zmontować materiał do radio, gdzie pracuję ochotniczo, lecz potwornie nie mam siły i prawie rok się męczę. Koleżanka obiecała mi pomóc. Chciałem pouczyć się Angielskiego do matury, a potem Angielskiego zawodowego który miałem w szkole policealnej, ale ledwo go zdałem. Tym razem również nie miałem siły na naukę. Od 11 roku życia czułem, że nie jestem w stanie dogonić pędzącego życia. Przede mną OGROM pracy a ja nie daję sobie rady z niczym będąc dziesięć lat w psychoterapii, najchętniej cofnąłbym się do początku narodzin. Chętnie pochodziłbym pięć razy w tygodniu do liceum.