Po co nam sztuka?

[@WojnaIdeiPL]

Wspomniany dokument "Why Beauty Matters" można obejrzeć na vimeo: vimeo.com/101804860

[@szymonpluta3938]

Jest gdzieś transkrypcja polskojęzyczna dla tego dokumentu?

[@skoczek777]

11:50 dziękuję za umieszczenie fragmentu teledysku Imagine Dragons. Miłego dnia

[@kuaaro]

Szymon, jak bardzo chciałoby ci się zrobić kolejny odcinek o poprawności politycznej na przykładzie ostatnich wydarzeń w świecie amerykańskiego komiksu? (Chodzi mi między innymi o wyniki sprzedaży komiksów w Usa w kwietniu, dokłakniej o to że w top20 nie było żadnego amerykańskiego komiksu i zastąpiły je japońskie mangi oraz o to, że niektórzy autorzy wzywają mangaków do bycia bardziej poprawnym)

@@kuaaro Tak się składa, że akurat się tworzy coś w pokrewnym temacie :)

[@kuaaro]

@ Niezmiernie mnie to cieszy

[@jakubiwan3575]

Dobrze jest usłyszeć pogląd, który się podskórnie i intuicyjnie podziela, a który czasami ciężko jest wyrazić w słowach.

[@WojnaIdeiPL]

Nie ma za co :)

[@Wargulpartal]

@@WojnaIdeiPL Istnieją kryteria obiektywne oraz kryteria subiektywne w ocenie sztuki i utworów, i nie należy mylić jednych z drugimi. Kryteria subiektywne dotyczą osobistych wrażeń i uczuć, jak dzieło koresponduje z osobistym odbiorem pojedynczego człowieka, natomiast kryteria obiektywne dotyczą kwestii, które są weryfikowalne przez wszystkich w każdej epoce. kzbin.info/www/bejne/b2bQfWarqJV7ibM

[@pawezaorski4687]

Miałem właśnie to napisać. To my dziękujemy :)

[@antonilesniewski8071]

Ja też lubię jak mi mówią dokładnie to co myślę.

[@przgor]

7:28 " na tapetę" -> "na tapet"

[@tygrysekpogo9403]

Chcę Autorom powiedzieć, że robią cholernie wartościowe materiały! Bardzo Wam za to dziękuję bo czerpię garściami z tego co udostępniacie. Życzę pogody ducha i wytrwałości!👍🏻👍🏻👍🏻

[@WojnaIdeiPL]

Dziękujemy :) Ciepłe słowa zawsze w cenie :)

[@leszek9037]

Artyści kiedyś: pracowałem nad tą rzeźbą Zeusa 6 miesięcy! Artyści teraz: kimbelm

[@adenauer5454]

W zasadzie to nie sztuka Jeżeli nikt nie chce przekazać swoją sztuką przesłań to ok jeśli wygląda to ładnie Natomiast coś co jest w większości obiektywnie brzydkie lecz przekazuje coś czego absolutnie nie widać w przesłaniu lub co gorsza go nie ma sztuka w samej swej istocie nie jest

[@karolkarol2649]

sedesowski

[@morvran9074]

@@adenauer5454 człowiek nadaje wartość przedmiotu więc nie da się powiedzieć że coś jest sztuką a coś nie jest, dla jednych żółtomordy pedofil w białym szlafroku jest sztuką a dla innych nie.

[@adenauer5454]

@@morvran9074 w zasadzie mam na myśli pracę które są zawarte w filmie a mianowicie te w której nie została włożona praca Aczkolwiek masz racje

[@janm342]

@@adenauer5454 piękno jest subiektywne i to człowiek nadaje mu wartość, jeśli innym sie to podoba i coś może z tego wyniosą to dobrze dla nich a nikt o twoją opinie sie nie pytał.

[@Radamor]

Uwielbiam taką logikę "Współczesna sztuka zawęża postrzeganie piękna" Jako argument za -- rzeźby i malunki, które są pozornie powielane masowo przez analogowych i digitalowych twórców w formie kolejnych ładnych obrazków na telefony, a umierają przez niezrozumienie ich esencji i ducha epoki. Jako argument przeciw -- rzekoma reprezentacja "słabej" sztuki, pociągnięcia pędzlem po płótnach tworzące abstrakcyjne pejzaże, które mają wyzwać naszą wrażliwość albo koncepcyjne wzory, które stawiały filozoficzne pytania o wartości (piękno, prawdę). Strzemińskiego powidoki widać są jakimś żartem nieśmiesznym, nic w nich nie ma tylko puste "ale może ta wolność ma jakiś mały procent sensu" Co to za herezje się tu szerzą, Szymonaszu? Toż to "klasyczne piękno" jest obecne w tych komercjalnych atakach, wielkich posturach super herosów Marvela; "wzmocnione" przez potężną siłę nauk o fizjologii i bodźcach człowieka powstrzymuje go od wysiłku prostymi acz potocznie pięknymi designami, ergo kiczem Do tego szczypta przyprawy z potocznego spojrzenia na to, czym była twórczość danych epok Szymon, patrzyłeś kiedyś na wnętrze laptopa, jak go czyściłeś? I widziałeś piękno? Nie? To każde miasto będzie potwornym molochem, a każda fabryka obleśną bestią Nie dajcie sobie mówić, że ten film wam coś powiedział. Przynajmniej odesłanie do ciekawego dokumentu się znalazło

[@piotr_jurkiewicz]

dobry komentarz!

[@93ania39]

Uważam że sztuka współczesna uczy że piękno może być wszechstronne i wszechobecne, że można go szukać nawet a nawet przede wszystkim w pozornie malych rzeczach... Takie podejście właśnie uczula społeczeństwo na szukanie głębi w codzienności a nie tak jak to było kiedys czekania na ideały z piedestału ktore niestety ale często nie mają nic wspólnego z rzeczywistością w zwykłym życiu...

[@pilottelewizora7625]

A dla mnie sztuka i piękno jest ulotnym momentem, dobrze o tym powiedział japoński artysta Deidara Iwagakure "Sztuka to eksplozja, dobra sztuka to piękno tego jednego, przelotnego momentu eksplozji."

[@meekwerewolf550]

hahah wygrałeś xD

[@lisoak6504]

To na nim jest wzorowany Deidara z Naruto. Dzięki z poszerzenie horyzobtów

[@fum4491]

Moim zdaniem o tym czy coś jest sztuką świadczy ponadczasowość i trwałość zawartego w tym piękna.

[@swiatowidciesslak6249]

Odnoszę wrażenie, że podświadomie uważamy za piękne ( w klasycznym tego słowa znaczeniu) to, co jest trudne do wykonania. Nie tylko Dawid lub Mona Lisa. Nawet Picasso twierdził, że trudno mu UMYŚLNIE malować jak dziecko. A pisuar może podpisać każdy.

[@talgy2671]

W "klasycznym ujęciu" mało kto uzna dzieła Picassa za piękne i wartościowe.

[@DominikMajek]

@@talgy2671 co?

[@evil5423]

Nie zgodzę się. Przez to każdy podpis innej osoby byłby automatycznie piękny bo nie potrafimy go wykonać jak one. Rzeczy które pobudzają nas do myślenia i są trudne wprowadzają nas w podziw co wzmaga przemyślenia.

[@swiatowidciesslak6249]

@@evil5423 Dobry argument.

[@rawen160]

For the record, ludzki mózg generalnie bardziej lubi rzeczy trudniej dostępne dostępne (co ma odbicie w ekonomii, materiał do wytwarzania pieniądza nie mógł być powszechny). O ile pamiętam nazywa się to efektem Ikei.

[@radosny4056]

Sztuka i piękno to sprawa indywidualna, i dla chętnych.

[@aleksandrak.1144]

Jestem malarką i praktycznie codziennie w mojej głowie pojawiają się pytania, czy to, co maluję, ma sens w czasach tak zwariowanych i abstrakcyjnych; no właśnie - abstrakcja. Sporo moich znajomych przedkłada abstrakcję nad malarstwo figuratywne i realistyczne, choć współczesne rozumienie abstrakcji, według mnie, ma niewiele wspólnego z tym pierwotnym. W dodatku czasem mi się wydaje, że im coś jest bardziej zrobione niechlujnie, tym szybciej trafi do publiczności. Czasem, ale nie zawsze. Dziękuję za ten materiał i za link do dokumentu "Why Beauty Matters"; chyba widzę światełko nadziei, że moja praca JEDNAK może mieć sens. :)

[@pawekowalik9805]

Ciekawą analogię to upadku piękna można zauważyć w muzyce i to na niezbyt odległym przykładzie i tezie: "Kiedyś były hity na lata, teraz mamy hity lata" - osobiście bardziej sobie cenię muzykę lat 70, 80, 90 - coś na czym człowiek się wychował, coś co słuchali wszyscy, niż to co jest wypuszczane obecnie - 1 piosenka potrafi być wałkowana w radio po kilkanaście razy dziennie przez kilka miesięcy a potem jak nagle się pojawiła, tak nagle ona znika bo pojawia się nowy "hit". Osobiście podczas jazdy autem wolę włączyć Radio Złote Przeboje niż np. Radio Zet bo w przypadku tego pierwszego usłyszę piosenki sprzed lat które lubię, a w tym drugim będą wałkować jeden zestaw tak, że człowieka mało nie trafi szlag. Bardzo dobrze, że w materiale wspomniano o oddolnych inicjatywach, małych twórcach internetowych - osobiście bardzo lubię czasem sprawdzić co poleci mi strona główna na YT lub polecane pod oglądanym materiałem, bo może się okazać, że natknę się na coś co na serio mi się spodoba. Do podobnego zdarzenia może dojść, jak jakiś twórca dokona cross-a z innym małym wykonawcą a przez co rozpromuję go wśród swoich widzów. Np: - Oglądałem Martina Stankiewicza, pojawił się u niego Wojtek Szumanski, spodobał mi się, wszedłem na jego kanał... i sub poleciał bardzo szybko. - Od kilku lat mam subskrypcje Studia Accantus - zobaczyłem, że GOSIA SACAŁA TRENER GŁOSU wypuściła materiał, gdzie ocenia twórców ze studia, w następnym robiła recenzję "Wodymidaj" Kwiatu Jabłoni, spodobało mi się, sprawdziłem kanał... i cyk sub jest, czekam na kolejne produkcje

[@DelfTv]

Bez sztuki i kultury egzystencja ludzkości ograniczyłaby się tylko do hedonizmu

[@witoldcechosz3688]

Bardzo dziękuję za ten materiał. Sam wychowałem się w środowisku o ogromnym uszanowaniu dla klasycznego piękna. Chodząc do szkół muzycznych, a następnie na uczelnie artystyczną, zawsze odczuwałem ogromną różnicę między ludźmi z kręgów artystycznych i "mugolami". Trudno było mi sprecyzować o jakie dokładnie różnice tu chodzi, a Scrotun doskonale to opisuje. Ekspozycja na sztukę, poświęcenie dla niej i uszanowanie ogromnego dorobku kulturowego stanowi nie tylko o tak zwanej wrażliwości artystycznej, ale i o sile charakteru i głębszej motywacji życiowej. Szacunek do zaawansowanych form przekazu stanowi też uszanowanie cnoty ciężkiej pracy na rzecz czegoś, co uznajemy za warte takich poświęceń, często mimo braku należytej gratyfikacji. Eviva l'arte!

[@WojnaIdeiPL]

Miło mi, że się podobał :)

[@meekwerewolf550]

Osobiście uważam, że poświęcenie i ciężka praca oraz trud i wkład w jakieś dzieło to jednak cos innego niż gust muzyczny. Jeśli uważamy cos za lepsze to musimy ustalić w jakiej kategorii jest lepsze. Znam wiele utworów muzycznych które są skomplikowane i niemożebnie trudne do należytego wykonania, ale przy tym nie są jakoś specjalnie melodyczne ani "piękne" w odczuwaniu. Może wyjdę u Ciebie na mugola ale często mam taki nastrój, że lepsza jest dla mnie jakaś szanta na 4 akordy albo chór a cappella niż wymagające talentu i czasu utwory.

[@MaciekMedyj]

Polecam książkę prof. Bohdana Dziemidoka "Główne kontrowersje estetyki współczesnej". Wchodzimy w obszar odwiecznego dyskursu - czym jest sztuka, czy ma funkcję, czy powinna ją mieć, czy ma coś zmieniać w widzu, mieć jakiś przekaz, czy tylko zachwycać podświadomie - a tu rzeczywiście mamy genetycznie zachowane pewne kluczowe proporcje plus wpływ ewolucyjny - czyli góry piękne, bo woda, rośliny piękne, bo jedzenie. Spór trwa.

[@hendrykbeznogi5440]

Piękno jest odzwierciedleniem matematycznej równowagi form. Jest bytem absolutnym, niezależnym od rozpoznającego. Rozpoznajemy je intuicyjne podłóg zapisanych w życiu matryc. Podlega gradacji, tzn że spotykamy je też w formach karłowatych (L. Gaga).

[@aleksandersaski5387]

7:28 "Na tapet", Szymon! :P

[@motorologiakrakowa]

Nie

[@aleksandersaski5387]

@@motorologiakrakowa Co "nie"?

[@Vengir]

@@motorologiakrakowa Podpowiedź: w powiedzeniu "na tapecie" nie chodzi o taką tapetę na ścianę, tylko o tapet.

[@ogam3r823]

Również stosuję formę "na tapetę" bo lepiej to brzmi i uzasadnienie jest takie, że jak robię coś online, na przykład prowadzę lekcję online to mówię, że biorę to na tapetę, czyli na pulpit. Bo tapeta, to też taka na telefonie, na komputerze, nie tylko na ścianie. Język się zmienia i jeśli będzie dużo ludzi mówiło w pewien sposób to ta forma się przyjmuje.

[@hrabiahoreszko2123]

Najlepiej w ogóle przestać stosować to wyrażenie, bo ostatnio wszędzie je słyszę. Mowa polska od tego bardzo nie zubożeje.

[@Pudrzo]

według mnie musimy przede wszystkim oddzielic od siebie sztukę i piękno. sztuka nie musi być piękna, piękno zaś nie musi być sztuką. Piękno jest według mnie obiektywne oraz obiektywnie dobre. Czasami co prawda nasz gust piękna jest zniekształcony i coś pieknego za takie nie uważamy albo na odwrót ale ogólnie wszyscy ludzie po prostu "czują" co jest piękne. Piękno jest też ważne, daje ludziom szczęście, wprawia w zadumę, zachwyt, napędza działania i daje sens życiu.

[@mateuszfelisiak480]

Ja bym dodał rozdział piękna na fizyczne i intelektualne. Piękno fizyczne do pewnego stopnia zapewne jest obiektywne, chociaż ciężko to jednoznacznie sprawdzić, dużo jednak wskazuje na to, że fizycznie piękne jest to, co naszemu mózgowi zdaje się harmonijne i łatwe do percypowania. Ja zajmuję się głównie muzyką, więc mogę powiedzieć, że obiektywnie piękna może być muzyka Palestriny, Bacha czy Mozarta (wyciągając największe nazwiska), gdyż w dużej mierze kompozytorzy ci posługiwali się czy to klasycznym kontrapunktem bazującym na brzmieniach doskonałych, czy to harmoniką funkcyjną bazującą na kontrapunkcie i równie dobrze zbalansowaną. Problem w tym, że zbiór (współ)brzmień harmonijnych, pięknych, jest dosyć ograniczony, dlatego nawet ci kompozytorzy musieli ubarwiać swoje utwory współbrzmieniami "brudnymi", dysonującymi, nadającymi osobliwy charakter dramatyzmu, melancholicznego liryzmu czy zwyczajnie gniewu, przywołując silne, skomplikowane uczucia. I tutaj wchodzimy w sferę piękna intelektualnego oraz inkorporacji uczuć do procesów estetycznych. Te dysonujące brzmienia, oprócz tego, że przełamują monotonię szeregu brzmień doskonałych, wprowadzają jakieś napięcie, wymagające rozwiązania, a przy tym nadają temu napięciu jakieś symboliczne znaczenie. Podczas gdy mózg relaksuje się, odbierając konsonanse, w dysonansowych brzmieniach odnajduje zagrożenie, które odczuwamy w postaci emocji. I jeśli wiemy, że emocja jest uzasadniona, że umiemy jakoś przetworzyć pozamuzyczny kontekst jej wystąpienia i możemy się z nim utożsamić - to wtedy można moim zdaniem mówić o pięknie intelektualnym. Odnajdujemy w dziele sztuki wartości niekoniecznie obiektywnie piękne, ale takie, które do nas przemawiają. Możemy je cenić z różnych powodów, mnie np. fascynuje w jaki sposób dźwięki mogą układać się w mojej głowie w emocje i myślę, że wiele ludzi to czuje, chociaż nie umie tego rozgryźć. W każdym razie przyjemność z obcowania z taką sztuką nie wynika z postrzegania obiektywnego piękna, tylko z odczytywania symboli i ich znaczeń, nawet na poziomie podstawowym, i ew. odniesienie ich do naszych doświadczeń.

[@KLAPEKSTuDIO]

,,Według mnie moje gówno to sztuka.,, Arnold Boczek

[@whiteink225]

XD

[@HadronPL_Science]

W którym to był odcinku?

[@dawidwieczorek1743]

Bardzo wartościowy odcinek, cieszę się że ta wiedza dotrze do większej ilości osób.

[@muklam2]

Cała nowczesna sztuka nieprzypadkowo narodziła się w czasach industrializacji. Masowa porodukcja rzeźb i fotografia powodowały że coraz mniej artystów było potrzebnych w tradycyjnych formach sztuki. Stworzyli oni więc swój własny świat, "sztukę dla sztuki", w których dzieło wykonane rękami artysty miało specjalną wartość, niezależnie od tego co by to było.

[@Wawoj007]

Zastanawiałam się nad tym wielokrotnie, a nawet wyleciałam kiedyś z lekcji za zbytnie drążenie tego tematu. Co można powiedzieć z dużą dozą prawdopodobieństwa to to, że są różne sposoby analizowania sztuki. Po pierwsze ten czysto subiektywny, czyli ocena czy mi się "podoba" czy nie, na co składa się osobisty gust (a na ten znów wiele czynników), analiza techniczn, czyli w przypadku obrazu będzie to poddanie ocenie techniki, zgodność perspektywy, proporcji itd., analiza konceptu - czy dzieło przedstawia nową ideę, czy pokazuje nam coś odkrywczego, stawia temat w nowym światle, zmusza do myślenia. Dlatego sztuka współczesna jest tak trudna, samo przedstawienie jest puste, najczęściej to kontekst mówi dopiero cokolwiek. Sądzę, że piękno jest do pewnego stopnia, na podstawowym poziomie obiektywnie mierzalne - nasze mózgi lubią symetrię, harmonię, złotą proporcję, to rzeczy, które wszystkim nam sprawiają przyjemność. Cześć ludzi potrafi jednak docenić chaos, znaleźć estetyczną satysfakcję w obrazach Pollocka czy w słuchaniu breakcore'u. Co do muzyki jeszcze, to wydaję mi się, że Bach w swoich czasach mógłby być odpowiednikiem Lady Gagi :> Wiele do naszego postrzegania wnosi kontekst kulturowy, weźmy np. kanon kobiecego piękna. Możnaby powiedzieć, że sprawa jest jasna i ma podłoże biologiczne - lubimy szczupłe kobiety z białymi zębami i gładką skórą. Niemniej są kultury, w których ideałem jest kobieta otyła, inne, w których maluje się zęby na czarno lub "zdobi" skórę ranami. Także i tak zdawałoby się oczywiste rzeczy bywają relatywne. Mój osobisty gust jeśli chodzi o malarstwo jest bliższy klasycznemu, nie uznaję zasady, że o gustach się nie dyskutuje, bo mamy pewne czynniki, które możemy oceniać w miarę obiektywnie w obrębie naszego kodu kulturowego oraz kanonu danego nurtu w sztuce. Nawet abstrakcja czy surrealizm poruszają się w ramach pewnych zasad kompozycji.

[@pawegorka8589]

cierpimy z powodu braku zachwytu a nie z powodu braku cudów

[@TallisKeeton]

mi się zdaje, że ten brak zachwytu jest wynikiem braku w nas pokory wobec tego co lepsze (w tym od nas) a ponieważ - jak mi się zdaje - coraz więcej dokoła narcystycznych charakterów to i pokory w populacji coraz mniej. :) możliwe także, że większość nabrała przekonania, że zbiór "codzienność" równa się zbiorowi "rzeczywistość", co upośledza im ich poczucie cudowności i zachwytu :)

[@karyfryz6515]

Bierze mnie pewna myśl odnośnie piękna. Tak w zasadzie to można je podzielić na piękno bezwzględne i względne. To pierwsze jest zakorzenione w ludzkiej naturze i może minimalnie się różnić od temperamentu - zachwyt naturą, zwierzęciem czy samym występowaniem danych kolorów, często te cechy są zależne częściowo od jednostki ale są - np. lubimy połączenie czarny-złoty, biały-niebieski, lubimy puchate pieski i pięknie poruszające się, atletyczne wierzchowce, lubimy dane sposoby układów geometrycznych i różne wzory. Podobają nam się pewne cechy ludzkie niezależnie od aktualnie pchanej mody - uważamy kobiety o bardziej krągłych rysach twarzy za ciepłe w odbiorze, czarne oczy za porywające, niebieskie za głębokie etc. Takim pięknem może być pojęcie atrakcyjności wg. dzisiejszej popkultury. Narzuca nam się obraz idealnego ciała do którego każdy musi dążyć i uważa się to za jedyny obraz piękna, zalewa się umysł człowieka jednym obrazem tak długo, aż zakorzeni się on w ludzkiej głowie. Standardy piękna się zmieniają. Jeszcze dziesięć lat temu kobiety teraz uznawane za idealne obrazy kobiety mogłyby nie być uznawane za ładne. Razem z tym idzie moda. Ile razy widział*ś w sklepie dziewczynę, która kupowała coś z tekstem w stylu "nie do końca mi to pasuje, ale jest modne i wszystkim się podoba" albo "jak nie ma *nazwa aktualnie modnej marki, hasła czy czegokolwiek innego* metki czy logotypu to nie kupuj bo jest to bezwartościowe i nie jest modne". Czy faktycznie kupujesz daną rzecz bo głęboko we wnętrzu Ci się podoba czy dlatego, że jest modne i wszyscy przez to stwierdzili, że musi się podobać? Czy ten chłopak faktycznie Cię pociąga umysłowo i fizycznie, szczerze Ci się podoba czy po prostu został uznany za ładnego bo jest sławny/idzie za popkulturą/ wszyscy za takiego go uznali?

[@nathalies4124]

Wszystkie nowe epoki w sztuce wywodzą się od chęci odcięcia lub ulepszenia tego co było wcześniej. Scruton jako historyk sztuki doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Po prostu sztuka nowoczesna (ok XX wiek) odcięta jest w większości od piękna, staje się albo prześmiewcza, albo funkcjonalna, albo mamy sztukę czystą, która jest niezrozumiała bez kontekstu jej powstania. Żeby zachwycić się Damą z gronostajem, czy Dawidem wystarczą nam same doznania wizualne (chociaż fajnie jak się zna historię). Porównując to do białego kwadratu, czy banana różnica chyba jest widoczna gołym okiem :). Tak jak zmieniają się kanony piękna, tak pewne rzeczy są uniwersalne np. zachwyt nad pięknem natury, lub u człowieka zawsze ważne są oczy czy dłonie. Pod względem psychologicznym szukamy też tego co piękne np. proporcje i symetria w twarzy - jako jeden z wyznaczników dobrego partnera. Sama idea piękna jako dobra i prawdy jest uniwersalna, różnic może się estetyką w jakiej jest przedstawiana (afrykańskie maski i dzieła klasyczne) warto też zaznaczyć, że to, co uznajemy za sztukę klasyczną dotyczy dzieł antycznych, a następnie powrotu do nich, czyli renesansu. Zdaniem Scrutona wszystko zaczęło się sypać wraz z oświeceniem i postępem technologicznym ułatwiającym konsumpcjonizm

[@maciejarosz]

Nieświadomie potrzebowałem takiego filmmu na temat piękna i sztuki. Bardzo mi ten film przypadł do gustu. I oglądając ten film naszły mnie przemyślenia, bo tak oglądając kanał nie wiem ale się dowiem, Twój, możnaby wywnioskować, że ludzkość pędzi w stronę wynaturzenia,, że tego wszystkiego jest za dużo, że osiągnęliśmy szczyt techniki i tak naprawdę nie potrzebujemy już więcej pracować nad tym żeby mieć co jeść bo w większości świata tego nie brakuje. Że sztuki jest zbyt dużo w drugim planie, że żyjemy w ciągłym hałasie co jest bardzo szkodliwe itd. Ktoś mógłby pomyśleć, że to wszystko zaszło już zbyt daleko, że powinniśmy się w rzeczywistości cofnąć trochę wstecz historii, tak do czasów kiedy człowiek polował i nie było tych ludzkich wynalazków może poza najprostszymi jak koło czy dzidy albo ogień. A może nie jest źle, może ludzkość powinna być jeszcze bardziej rozwinięta, może odkryliśmy całą sztukę, może już jej nie potrzebujemy, bo po co niby nam to, po co nam nowa muzyka wytwarzana na masową skalę, poco nam słyszeć ciche dźwięki, przecież wszystko da się podgłośnić, po co nam umiejętność czytania, niedługo wystarczy umieć mówić, urządzenia będą nam zapamiętywać, po co zapamiętywać, i po co cała reszta dotychczasowych właściwości biologicznych, może jedyną nadzieją na przetrwanie jest zamknięcie swojej świadomości w cyfrowej wersji w urządzeniu elektronicznym, Ziemia i tak kiedyś się skończy, wszechświat umrze a my możemy zapewnić sobie wieczność, np przyspieszając myślenie w wirtualnej rzeczywistości. I jak tak piszę to myślę, że jeśli tak to ja nie chcę żyć w takim świecie, i jedyną nadzieją jest wiara w życie po śmierci. Wróćmy do staroświeckości, do starożytności, do epoki kamienia łupanego i żyjmy w 100% w zgodzie z naturą i nie walczmy o nieśmiertelność gatnku nowymi metodami, wystarczy klasyczne rozmnażanie się i przemiana społeczności, która oczywiście też będzie się rozwijać, więc zaawansowana cywilizacja jest po prostu nieunikniona, a my możemy tyko rozważać nad tym bo co zrobimy, ludzie zawsze będą się buntować, bo nie może być w życiu idealnie,, bo byłoby po prostu nudno, i muszą być pewne problemmy. I kiedy ich nie ma to szukamy ich na siłę. Napisałem tu kilka zbyt ostrych jak na mnie słów ale trudno.

[@dawidwojacki5049]

Troche mi smutno, że nie padł żaden przykład piekna literatury jako sztuki

[@strangelet5677]

Na przykład Haiku

[@gabrielgola4561]

@@strangelet5677 Świetny temat według mnie do poruszenia w kwestii nie tylko literatury, ale i filozofii. :)

[@adamstepien2465]

Polecam wiersze barokowe, to jest coś niesamowitego

[@strangelet5677]

@@gabrielgola4561 O tak, jak najbardziej!

[@strangelet5677]

@@adamstepien2465 Dzięki, chętnie poświęcę chwilę lub dwie, by się bliżej zapoznać.

[@lord-szczygiel]

wow.. to jest film które potrzebowałem w swoim życiu "wybitny koleś"

[@escf.9128]

Polecam obejrzec Beauty Explained od Kurzgesagt jako dodatek do tego filmu. Nie jestem artysta, ale mysle, ze sztuka to sama forma wyrazania czegos, niekoniecznie piekna. Piekno to juz subiektywna opinia kazdego czlowieka, z niektorymi cechami wspolnymi dla wiekszej grupy osob np. zlota liczba.

[@fullsin757]

Sztuka zawsze odzwierciedlała czasy w których była tworzona, myślę że sztuka współczesna jest jak dzisiejsze czasy - zagubiona i maksymalnie zróżnicowana, osobiście wole nieco łatwiejsze do odczytania formy ale nie dyskredytuje współczesnych dzieł, w nich często chodzi o samą zabawę formą, niż tym jak ma wyglądać. Polecam twórczość Romana Opałki, którego seria 1-nieskończoność, jest prosta ale dająca do myślenia

[@frednifredni8553]

Każdy może odczuwać piękno w czymś co innych obrzydza. Np: wąż 🐍 Dla mnie jest to cudowne zwierzę a inni się go chorobliwie boją. Sztuka jest czymś bliskim temu stwierdzeniu. Każdy ma własne piękno i jego określenie. Jednak ciężko powiedzieć że wszystko jest piękne bo gdyby tak było piękno nie miało by na czym się wybić.

[@Herisheft]

Ten materiał przypomniał mi o pewnej historyjce ze starej serii "Komiks Gigant" Disneya. Tytuł był bodaj że "Sztuka dla sztuki" I przepięknie sparodiował i podsumował pewne zjawisko artystyczne zwane Performance. Kaczor Donald, po wyśmianiu tejże dziedziny, stanął w szranki z mistrzem performerskim który wierzył, że jest niesamowitym, górnolotnym artystą, a z kolei Donald podszedł do tego jak do konkursu kto zrobi najbardziej idiotyczną rzecz. Występy obu zawodników, były komentowane przez koneserów i znawców dopatrujących sie w tych dziwactwach symboliki i generalnie budziły zachwyt wśród pretensjonalnej widowni. Ostatecznie nikt nie wygrał bo jeden z nich wysadził cały teatr rakietowym koszem na śmieci, a sponsor zawinął się z tego interesu twierdząc, ze już woli płacić fiskusowi niż tej bandzie wariatów.

[@ravysel1258]

Piękno jest czysto subiektywne. Inaczej bylibyśmy w stanie wziąć dane dzieło, przeprowadzić na nim eksperymenty i odkryć czy jest piękne czy nie. Jednak nie jesteśmy w stanie, co najwyżej możemy przebadać odczucia innych istot względem danego dzieła, ale to już badanie istot, a nie dzieła.

[@janusz865]

Odpowiedź brzmi: nie wiem choć się domyślam

[@bezimienny1337]

Nie wiem ale sie dowiem

[@thememer3540]

Jak to by zapewne powiedział Bartosz Walaszek: Po chuj

[@ilonasekowska-lenart3143]

W dzisiejszym świecie sztuka przyjęła inne środki wyrazu, mamy szerszą pulę rozwiązań, nie jesteśmy w fazie jakiejś degradacji estetycznej, wręcz przeciwnie, odkrywane są nowe sposoby przedstawiania piękna. Za przykład możemy wziąć Katarzynę Kobro i jej rzeźby, harmonia kolorów i form potrafi bardzo silnie, W pozytywny sposób wpłynąć na odbiorcę. A odnośnie brzydoty i groteski, łamania norm, artyści od zawsze je łamali. Artemisia Gentileschi użyła motywu Judyty i Holofernesa aby wizualnie zemścić się na swoim gwałcicielu, odcinane głowy z której tryska krew nie należą do najpiękniejszych widoków i motywów którymi powinniśmy się kierować. Caravagio natomiast łamał mnóstwo zasad. W Baroku nie można było przedstawić świętego bez żadnej trzci. W obrazie "Nawrócenie w drodze do Damaszku" święty jest mniej ważny na obrazie niż zad konia. Leży przytłoczony gdzieś w roku, podczas gdy koń wypełnia cały kadr. To była dopiero kontrowersja i brak poszanowania kanonu przedstawienia. Dziś sztuka jest adekwatna do czasów, to wszystko, nikt nie porzucił pogoni za pięknem, po prostu próbujemy je przedstawić w inny sposób, a jeśli coś jest dla nas brzydkie i przerażające jak np. powojenne dzieła Jonasz Sterna, to dla tego, że są one środkiem przekazu większej wiadomości i mają działać na nas w ten sposób, tak jak Artemisia w baroku, przekazywała większą wiadomość o krzywdzie jaka ją dotknęła.

[@Niesfiec933]

Ten film był wspaniały. Dziękuję, Szymon !

[@shemihasa4337]

Osobiście według mnie Scruton ma rację w społecznym pojęciu sztuki, ale jednocześnie mam ogromny sentyment do sztuki buntowniczej, podważającej kanon piękna jako jednostka

[@fum4491]

O tym w zasadzie mówił. Sztuka ogółem ma za zadanie dążyć do piękna, a więc żeby tego dokonać konieczne jest podważanie jego ,,kanonu". Nie ma postępu bez zmiany.

[@lichichan9425]

Jako samozwańczy grafik komputerowy oraz malarka, muszę się przyznać, że "dzieła" które tworzę nie są dziełami, ani tym bardziej sztuką, co najwyżej artyzmem. Moje kubistyczne obrazy maluję z nudów, albo dla marnych paru złotych. Ja sama nawet nie lubię kubizmu. Cieszę się, że ktoś tworzy filmy takie jak ten.

[@maciejjastrzebski5250]

Piękno, tak jak dobro i inne wartości, jest przestrzenią eksploracji i kontemplacji. Przez jego zgłębianie poszerzana jest globalna świadomość. Działanie to nie może zakładać odrzucenia tego, co już zostało odkryte, ale też nie może zaprzestać badań i odkrywania nowych form.

[@mateuszdziaach515]

Dźwięk bomba. Idealnie akurat słychać w autobusie 😎🤙

[@fum4491]

Mogę zabrzmieć głupio, ale warto pomyśleć nad tym, czy sztuka i piękno faktycznie są nierozerwalne. Sztuka to przede wszystkim forma dialogu artysta - świat, a więc nie zawsze to co ma do powiedzenia jest piękne... Choć nawet obraz zawierajacy najbardziej obrzydliwie namalowany kawał padliny będzie piękny, jeśli zawrze w sobie jakąś istotną myśl, prawdę (prawda jest pięknem sama w sobie, bo jest wieczna) A więc o pięknie sądzi to, czy obraz jest ponadczasowy, bo inaczej gdy kontest się rozpłynie padlina stanie się zwykłą, gorszącą obrzydliwością. Tak jak reklamy, które po miesiącu nie mają znaczenia. Stworzyć przesłanie trwałe, jest na pewno wielka sztuką

[@bushcraftpopolsku4107]

Aż przynajmniały mi się słowa jednej pani, która całe swoje ponad 100 letnie życie poświęciła folklorowi "Ludzie potrzebują w życiu czegoś pięknego." Dla mnie znaczy to więcej jak 1000 słów.

[@wolfmatrek]

3:38 I teraz se przypomnijcie taką kreskówkę Ed, Edd i Eddy był jeden epizod gdzie najgłupszy Ed chciał dać za dzieło stół z przylepionym makaronikiem Boże gdyby Eddy by to podłapał mieli by oni z tysiąc łamiszczęk

[@sienkiewiczmonika1161]

"Sztuka przynosi nam dowód, że istnieje coś innego niż nicość" Marcel Proust

[@wladekgrabiak668]

Cytowanie tutaj Prosusta jest co najmniej nie na miejscu.

[@maniek-wz2gi]

Tak piękno jest subiektywne i co do teorii wymienionego pana się zgadzam aczkolwiek na sam koniec i tak masy decydują co jest "piękne" A co nie W moim przypadku sztuką są dla mnie surrealistyczne / psychodeliczne dzieła ale nie gardzę w żadnym stopniu dotychczasowym dorobkiem ludzkości bo zdaje sobie sprawę że jedno wynika z drugiego

[@maciejlipinski2339]

To co mi przychodzi do głowy po obejrzeniu tego filmiku to rozgraniczenie utworów (czy to muzycznych czy literackich) pomiędzy te służące rozrywce, a te służące pięknu i przekazie. To na pewno dłuższy temat do rozkmin na ile ten podział cokolwiek wnosi i na ile jest stały, ale chyba nic więcej nie mogę póki co wymyślić.

[@marysia5365]

Piękno i przekaz to forma rozrywki.

[@Riot076]

@@marysia5365 To jedne z rzeczy,które tą rozrywkę zapewniają,ale różne formy artystyczne służą zaspokajaniu różnego typu potrzeb. Kluczowa jest tutaj sama intencja twórcza w ujęciu tego jakie potrzeby dane dzieło ma docelowo zaspokajać. Czy to w odniesieniu do autora,czy odbiorcy. Możemy sobie udawać wydumanych,pretensjonalnych snobów,którzy powiedzmy słuchają tylko muzyki skomplikowanej,wymagającej,w nie wiadomo jak połamanych sygnaturach i wypełnionej intrygującymi dysonansami i jasne taka muzyka absolutnie też dostarcza przyjemności. Ale muzyka w 4/4 jak od siekiery,która po prostu "fajnie buja",mająca na celu zapewnić nam frajdę zamiast od razu rzucać słuchaczowi intelektualne wyzwanie jest tak samo potrzebna i wartościowa (to samo tyczy się nurtów minimalistycznych w muzyce,które niekoniecznie służą stricte rozrywce,ale nie są bardzo skomplikowane od strony technicznej). I w obu tych kategoriach można doszukać się tworów lepszych i gorszych. Pretensjonalna pseudowirtuozeria,czy grafomania potrafi być tak samo płytka i bezwartościowa jak disco polo z serii "spotkałem piękną dziewczynę u szwagra na weselu". I myślę,że z powodzeniem można te przykłady odnieść do każdej innej formy sztuki,choć akurat w przypadku muzyki są najbardziej wyraźne (bo i na tym głównie się skupiłem pisząc ten komentarz)

[@fum4491]

Czyli na sztukę i nie? Tym tokiem myślenia można w sumie dokądś zawędrować, ale po wybojach. Np. twórczosć Zenona Martyniuka można porównać do narzędzia stworzonego wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeby rozrywki, a przeciwstawnie twórczość np. Mozarta do narzędzia służącego zaspakajaniu potrzeb samorealizacyjnych. Oba twory mają swoją funkcję, którą jest zaspokojenie ludzkich potrzeb. Problem ze stałością tego podziału i w ogóle jego sensem polega na tym, że teraz trzeba zacząć te potrzeby prioretytezować, co jest jeszcze trudniejsze do skategoryzowania - moim zdaniem ta hierarchia bywa subiektywna, stety niestety, choć jeśli jako podstawę weźmie się surową piramidę Maslowa, to oczywiście są lepsze ku temu warunki (chodzi mi o to, że wydaje mi się iż niektóre części tej piramidy mogą być inaczej usytuowane w zależności od jednostki) Piszę to wszystko oczywiście w konteście tego, że sztuka to coś co służy zaspakajaniu potrzeby samorealizacji. I myślę, że w tym szczególnie leży problem w sensie rozgraniczania na sztukę i nie sztukę, ale to tylko moja opinia, której z resztą nie wyrażam z wielkim przekonaniem 😅

[@SirZbyszek]

Wooow w końcu ktoś się tego podjął. Super podejście do tematu :D dla równowagi może jakieś inne spojrzenia na piękno?

[@zxdrtv2000]

Złota liczba , liczba fi wprost udowadnia obiektywność piękna

[@koprolity]

Sztuka jest po to, żeby rząd miał pretekst do wprowadzenia kolejnego podatku.

[@lamblue6931]

Ty jesteś wszędzie

[@stefanrojek3075]

Wymyślanie kolejnych powodów by wprowadzać podatki też jest sztuką ;)

[@mateuszczapek4529]

@Szymon dzięki za ten materiał. Jako mgr sztuki i czynny artysta zgadzam się ze Scrutonem. Jeżeli chciałbyś zgłębić temat to polecam "koniec sztuki" Donalda Kuspita. Autor w piekny sposób rozlicza się z upadkiem tradycyjnie pojmowanej sztuki i szeroko rozumianym postmodernizmem. Wartościowa lektura nawet dla ludzi nie zainteresowanych sztuką. Pozdrawiam!

[@maddog502]

Od 20 lat pracuję w antykwariacie..wielu artystów przewinęło mi się przez ręce ale z tych których miałem w dłoniach to Kossak i Beksiński wywierały na mnie największe wrażenie....aczkolwiek do moich naj..naj.. należa Hieronymus Bosch i Hans Rudolf Giger(twórca świata Obcego i Diuny)...od lat zmagam się z depresją i bezsenością..ale nie wiem dlaczego gdy kładę się spać..i nie mogę zasnąć.. to wstaję biorę trzy albumy z dziełami Boscha i idę do wanny..nie wiem czego ale obrazy które oglądam kojarzą mi się z czasami dzieciństwa gdy nie miałem żadnych zmartwień...działają na mnie kojąco i ułatwiają zaśnięcie.

[@foxxxy4963]

Merda d'artista Chyba najlepiej pokazuje stan i wartość obecnej mainstream owej sztuki Dobrze że w internecie można znaleźć sztukę niezależna

[@AdamKrzeslo]

Aż mnie wzięło do posłuchania muzyki barokowej.

[@123sm1231]

Polecam chorał gregoriański. Najlepszy w czasie mszy trydenckiej.

[@ptcarbonproductions2013]

Padłem ze śmiechu, jak usłyszałem argument o jednej nucie. Czasami jedna nuta może wyrazić więcej niż tysiąc słów. W klasycznych kompozycjach również można znaleźć partie złożone z jednej nuty, bo wielcy kompozytorzy w przeciwieństwie do pana profesora też o tym wiedzieli. Polecam ten film: kzbin.info/www/bejne/rmaQqY2vnL5-gpI

[@werwolfff]

- Cholera, co to jest? - Pisuar. Jesteśmy w damskim kibelku.

[@crimsondeadman3465]

Sprytne

[@123sm1231]

Nie. To Warszawska "Zachęta".

[@crowickedone4037]

Bomba sie kłania

[@bryczesss2098]

W damskim są pisuary? 🧐

[@crowickedone4037]

@@bryczesss2098 Nie ta galaktyka

[@mateuszsemper6336]

W moim odczuciu, sztuka, której jedynym celem jest funkcja estetyczna jest płytka. Uważam, że funkcje ekspresyjna i impresywna sztuki są ważniejsze od estetyki, a powiem więcej, estetyka powinna być im podporządkowana. Idąc dalej, uważam, że podobnego toku myślenia można się już w bardzo starych dziełach, np. w średniowiecznej sztuce wprowadzenie bardzo dużych różnic w wielkościach postaci, świetnie widoczne np. u Giotta, miało na celu uwypuklenie znaczenia jedynych postaci i umieszczenie innych, choć było to zgodne z kanonem, to niszczyło estetykę. Dzieło sztuki powinno wywrzeć wrażenie na odbiorcy i nie pozwolić mu przejść obojętnie, zachęcić go do myślenia, albo nawet do poszerzenia własnych horyzontów. Sztuka Hasiora nie jest piękna, a jednak nawet przez wiele osób średnio zainteresowanych twórczością zostanie określoną Sztuką przez duże S przez swą ogromną głębokość i wielopoziomość. Nawet przytoczony Dawid Michała Anioła, będący najbardziej znaną rzeźbą świata, w zależności od miejsca patrzenia powoduje inny odbiór, z boku zamyślony, a od przodu wydaje się być bojowy, gotowy do walki z Goliatem. Jest wiele dzieł, które są ładne, a na które nikt nie zwróci uwagi, bo się niczym nie wyróżniają i mimo bycia ładnymi, nie niosą w sobie niczego więcej, po krótkim spojrzeniu znudzą nas i zostaną zapomniane. Niemniej nieco odmienny pogląd mam w sprawie architektury, bo ta część sztuki, z uwagi na tworzenie miejsca w którym żyjemy, ma ogromny wpływ na nasze zdrowie psychiczne. Po przeprowadzce z Sosnowca do Wrocławia byłem zdziwiony, że mogę cieszyć się tym, że mieszkam w miejscu które jest ładne. Komunistyczne bloki z wielkiej płyty powinny być traktowane jak zanieczyszczenia atakujące naszą psychikę, które należy wymienić jak stare piece.

[@ratunkuuu]

PUEKNIE dziekuje!

[@Innymrazem]

Panie Szymonie. Dziękuję za ten film. Piękno jest tym czego każdemu z nas brakuje i tym do czego nam tak bardzo trudno jest się przyznać ponieważ nie chcemy być odbierani jako słabi...

[@mirosawapawlik1079]

Artyści mają chyba dużo ambitniejsze cele niż odtwarzanie kanonów piękna. Rolą sztuki jest chyba docieranie do wrażliwości ludzi, poruszanie ich i zachęcanie do myślenia. Zresztą niektóre dzieła sztuki (np. dokumentalne filmy) prowokowały duże zmiany w życiu społecznym. Jeśli chodzi o piękno, to najlepiej uwidacznia się w naturze. Zwykłe drzewo potrafi być idealnie piękne. Ja od sztuki nie wymagam piękna.

[@mon0light]

dobrze że ktoś porusza te tematy, ktoś zaczyna, to i kolejni być może pójdą w jego ślady

[@majewsi]

Absolutna prawda (tezy Pana Rogera). Już dłuższy czas chodziło mi to po głowie i przykro mi oraz czuję się bezradny patrząc na zniewolenie ludzkości które dotyka każdego aspektu naszego życia, aż strach pomyśleć jak będzie dalej jeśli nie zawrócimy...

[@superlazman1]

w gruncie rzeczy była to sprawa smaku tak smaku w którym są włókna duszy i chrząstki sumienia..."

[@muadek]

Dobre, dobre. Chciałbym, żeby to ten filmik miał zasięgi rzędu pół miliona, bardziej niż treści polityczne czy inne. Ale tak to już jest na yt, że będzie inaczej...

[@Baart1980]

Świetny materiał, dzięki !

[@AnnaMammaMia]

Panie Szymonie, bierzemy na tapet (taki rodzaj stołu), a nie na tapetę. Poza tym - dziękuję za ciekawe omówienie.

[@sagan7005]

Dobrze że ktoś porusza takie tematy bo sztuka ma także problemy i mało kto ma odwagę o nich mówić.

[@maciejkaminski8535]

Nie wiem czy do końca się z tym zgadzam. Z jednej strony przyznaję rację, że ciężko mówić o sztuce w przypadku pisuaru lub banana na ścianie, jednak z drugiej strony uważam piękno za subiektywne. Biorąc na przykład muzykę. Osobiście nie wytrzymałbym słuchania rapu przez godzinę, ponieważ uważam ten gatunek za dość wulgarny i agresywny (moim zdaniem), natomiast gdyby ktoś mi zaproponował podobny maraton z Pink Floyd'a lub jakichś polskich zespołów typu Budka Suflera lub Czerwone Gitary, chętnie bym posłuchał. Dodatkowo wydaje mi się, że może nie potrzebnie zakładamy, że ci artyści tworzą sztukę. Ja bym to bardziej nazwał przekazem, tak jak było w dadaizmie. Tak samo mamy trochę zakrzywione postrzeganie piękna, ponieważ jeżeli ktoś zapyta się przeciętnego Kowalskiego o Van Gogh'a, Da Vinci lub Picasso to każdy powie że to wielki artysta, bo... ktoś tak powiedział. Nie potrafiłby wskazać co jest takiego niezwykłego w Mona Lisie lub powiedzieć dlaczego mimo rażącego braku perspektywy obrazy Van Gogh'a są tak cenione. Są oni raczej symbolami epoki w której tworzyli, kiedyś szokujący wydawał się pomysł kreskowania lub kropkowania (jak w Gwieździstej nocy Van Gogh'a), kiedy indziej pokazanie nagiej kobiecej kostki lub łydki. Jeszcze w innym czasie stosowanie jaskrawych kolorów. Sztuka się zmienia. Ta która teraz jest też się zmieni i nie ma co z tym walczyć, bo gdyby się nie zmieniała to przestała by być sztuką, bo już nie pokazywałaby realiów i idei czasów w jakiej powstawała. Patrzenie na sztukę przedstawione w tym odcinku jest typowo renesansowe, pokazanie piękna i proporcji ludzkiego ciała i świata, staranie się uchwycenia jak największej estetyki i realizmu. Jednak wiele osób teraz mówi, że nie ma sensu się bawić w tworzenie realistycznych obrazów lub portretów, ponieważ od tego jest aparat. Obecnie artyści skupiają się bardziej na przedstawieniu świata ich oczami lub tak jak by chcieli żeby wyglądał. Stąd te dziwne kształty, kolory, formy i pomysły. Jest to moje zdanie na ten temat. Tak jak nie zgadzam się zbytnio z odcinkiem, ty nie musisz się zgadzać z tym co ja piszę. A jeżeli ciebie bardzo razi obecna sztuka, to bez obaw, za jakiś czas będzie jeszcze mnie zrozumiała...

[@wicherlab]

Byłbym ciekawy starcia Scrutona z dyrektorką MOCAK-u Maszą Potocką, która świetnie wykłada sztukę współczesną. Mówi na przykład, że dzieło sztuki wtedy jest wybitne, kiedy jest w nim "piękna obecność znaczenia", a nie samo powierzchowne piękno. Ta "piękna obecność" jest bardziej rodzajem punktualności, adekwatności i wcale nie musi (wręcz nie może!) być obecna w pierwszym wrażeniu. Sztuka współczesna nie chce być ozdobna i operuje "głębszym" pięknem - pięknem sensu.

[@evil5423]

Jak to Kaczmarski powiedział, sztuka nie służy ułatwianiu ludziom życia, a otwierania ich oczu na nowe aspekty rzeczywistości.

[@lilijagaming]

Piękno w sztuce jest bardzo ważne. Jednak samo piękno nie wystarcza. Sztuka jest też polem eksploracji i przekraczania granic, a co za tym idzie - również konwencji. Odwołania do tradycji sztuki są bardzo ważne, ale ostatecznie sztuka musi być w pełni wolna i niczym nie skrępowana, żeby spełniać swoje zadanie. Ja na codzień pracuję bliżej sztuki konwencjonalnej i Bach jest absolutnie korzeniem współczesnej muzyki (chociaż ja osobiście zawsze wolałam Heandla i nie istnieje dla mnie dzieło wspanialesz niż Mesjasz), to jednak moje muzyczne serce jest bliżej współczesności i jakkolwiek dominuje w moich zamiłowaniach rock progresywny, to nigdy nie skreślam żadnego nurtu muzyki, bo w każdym może powstać coś, co jest warte mojej uwagi. Jeśli mnie jakaś muzyka porusza, to jej źródło jest dla mnie zupełnie nieistotne. Nie jestem fanką snobizmu, który niestety występuje często wśród wykształconych artystów. Wspomniana Lady Gaga natomiast, jakkolwiek na początku swojej kariery skupiała się mocno na elemencie szoku, to ma bardzo solidny warsztat i nie jest przeciętną artystką. Jej sztuka ma po prostu bardzo silne znamiona eksploracji. Dla mnie w ogóle nie ma co porównywać Bacha do Lady Gagi, ponieważ istnieją na zupełnie różnych płaszczyznach i pełnią różne role.

[@zouzo5133]

Fajnie byłoby dostać przetlumaczony film ;)

[@ktos2144]

Według mnie sztuka była i jest sposobem wyrażenia siebie, lub swoich poglądów. To czy jest piękna czy nie to już kwestia jak ktoś patrzy na świat.

[@FeliksKoneczny1862]

Potrzebny materiał, padło w nim słowo klucz: degrengolada - to się dzieje obecnie z tzw. "sztuką".

[@triaprima6]

Ocenianie Lady Gagi na podstawie pierwszej płyty i jednej piosenki oraz negowanie jej rozwoju jako artystki jest jak czytanie Ewangelii wyłącznie do momentu narodzin Chrystusa.

[@piotr_jurkiewicz]

uffffff... 😅👌👌👌

[@overlordover114]

Idę z psem na wystawę do galerii sztuki nowoczesnej. - Tu nie wolno z psami - mówi ochroniarz. - To nie jest pies - odpowiadam. - To jest performance. - A, to przepraszam. Idziemy z psem dalej. Oglądamy rzeźbę Smefra centaura. Pół koń, pół Smerf. - Zawsze się zastanawiałem - mówię do psa - komu kibicują centaury w czasie rodeo. - Srać mi się chce - odpowiada pies. - Trzeba było srać przed wejściem. - Wtedy mi się nie chciało. Idziemy dalej. Oglądam jakąś kobietę, która stoi po kolana w basenie z moczem i wykrzykuje alfabet od tyłu. - Z, Y, X - krzyczy. - U, V, W. Mój pies kręci się w kółko i węszy nosem po ziemi. - Fajfus - mówię do niego. - Fajfus, nie sraj tutaj. - Kiedy mnie ciśnie - odpowiada i zaczyna srać na podłogę. Jakiś człowiek podchodzi i przygląda się temu, co wychodzi mojemu psu z dupy. - To jest interesująca propozycja - mówi. Ktoś inny też podchodzi i patrzy. - To jest świeże - mówi. Podchodzi jakaś kobieta z kieliszkiem wina w ręku, cała na czarno. - Odważne - mówi. - Ja państwa bardzo przepraszam - mówię do nich. - Jak się nazywa ta instalacja? - pyta kobieta. - Gówno - odpowiadam, zatykając palcami nos. - Mocne. Ktoś z galerii podchodzi i wtyka w psią srakę tabliczkę z napisem "Gówno, 2015". Podchodzi fotograf i robi zdjęcie. Pojawia się ktoś z kamerą i mikrofonem. Prosi mojego psa o wywiad. - Coż, zawsze kontestowałem opresyjne dla mojego gatunku rozwiązania przestrzenne w środowisku miejskim - mówi mój pies. - A pan jest kuratorem - pyta reporter. - Co pan sądzi o pracy swojego podopiecznego. - Sądzę, że to gówno - odpowiadam. - Brutalnie prawdziwe - mówi kobieta z winem. - Ostentacyjnie szczere - mówi fotograf. - U, T, S - krzyczy kobieta w basenie z moczem.

[@skoczek777]

Uważam i zawsze uważałem, że przy ocenie nie tylko obrazu czy piosenki, ale też filmu, książki, gry czy rzeźby są dwie sfery oceny danego dzieła - obiektywna i subiektywna. Ta druga skupia się na preferencjach odbiorcy. Jeżeli jednej grupie spodobał się film X, a drugiej nie, nie świadczy to o jakości dzieła, a o gustach, a jak to mówią "de gustibus non est disputandum" Natomiast druga wynika z założenia, że dzieło można wykonać źle, taśmowo lub od niechcenia. Wtedy gusta nie mają większego znaczenia, gdyż jego problemy są bardziej podstawowe. Innymi słowy, jeśli gadamy w gronie znajomych o muzyce, to może się rozchodzić o gusta, ale jak jakiegoś filmu nie da się oglądać, to jest to słaby film. I tyle.

[@ZiomLicho]

Współczesna sztuka jest cholernie ważna i niesamowicie odkrywcza, tak uważam..

[@not2pun]

już od dość dawna w sztuce mamy wypromowanych "artystów" przez co te "dzieła" nie mają prawdziwej wartości artystycznej, ani też nie przedstawiają nawet nakładu ciężkiej pracy w jej stworzenie.

[@Puchacz_Okrutnik]

Apropo sztuki dziś ja i cały fandom komiksu Berserk, dowiedzieliśmy się, że twórca po 30 latach tworzenia mangi, Kentaro Miura, zmarł 6 maja... O ile ktoś nie będzie kontynuował jego dzieła, już nigdy nie poznamy zakończenia tego rysowanego arcydzieła, w którym każdy kadr to było osobne arcydzieło godne oprawienia... RIP Kentaro Miura Sensei. PS. W tej mandze piękno mieszało się z mrokiem oraz brutalnością i ohydą świata oraz wydarzeń, które nim targają. Główny bohater Guts, na pierwszy rzut oka kojarzy się z raczej z antagonistą, a jego wróg jawi się niczym anioł z wyglądu, podczas gdy jego czyny do pięknych nie należą. Piękne są w nim kadry spokojne, w których bohater myśli, duma, odpoczywa, mówi coś wartościowego, a gdy walczy o swoje życie, kadry choć pięknie narysowane, pokazują bród i ohydę średniowiecznego fantasy, w którym historia jest osadzona. Warto też wspomnieć, że Pan Miura był wielokrotnie rugany za to, że wolno rysuje, gdyż uważał każdy kadr swojego dzieła za okno do innego świata, więc wolno i pieczołowicie rysował każdy, najmniejszy szczegół... Coś cudownego. Zwłaszcza w późniejszych tomach mangi Berserk widać coraz większy progres w rysowaniu. Mało tego, jego dzieło uważa się za niemożliwe do adaptacji w formę filmową bądź animowaną, czego przykładem jest wątpliwej jakości anime z lat 2016-17. PS2. Jestem pod takim wrażeniem tego dzieła, że postanowiłem zrobić sobie tatuaże na ręce w hołdzie komiksowi i jego twórcy.

[@lisiasty688]

Interesujące!!

[@gabrielgola4561]

Dziękuję Ci, że o tym wspomniałeś. :)

[@pawmal1988]

Hasztag nikogo

[@jakubdera1439]

Najsmutniejszą rzeczą, jaką wyniosłem z tego materiału jest to, że w dzisiejszych czasach coraz częściej patrzymy na sztukę i artystę jako środki i osoby, które mają dostarczać nam rozrywki, a nie przekazywać wyższe wartości i zachęcać do rozwoju oraz poznawania świata.

[@HadronPL_Science]

Po tym materiale mam niesamowitą ochotę posłuchać sobie Feliksa Nowowiejskiego

[@DominikKaliszewski25]

Czuje nawiązanie do nowej ustawy o artystach-celebrytach :D

[@marthaarts27]

Bardzo ciekawy temat, dla mnie- Kreatywnej osoby- jest tak interesujący i malo znany jak dla typowego człowieka *sens istnienia*

[@Komix777]

Przypomniało mi jak kiedyś w jakimś mieście jakaś kobieta w ramach "artystycznego performensu" wepchneła sobie na oczach tłumu spaghetti do waginy. Ale potem sobie przypomniałem, że bez sztuki miasto nie jest miastem, a człowiek człowiekiem, więc tak naprawdę to ludzkości nie dotyczy.

[@mordulecc4960]

Pomimo faktu że poniekąd pracuję ze sztuką (jestem złotnikiem) nigdy nie ukończyłem żadnych studiów w tej dziedzinie, stąd też całe zycie patrzyłem przez pryzmat własnych przekonań i dedukcji dotyczących artyzmu jako takiego. I być może jest to wynik obecnych czasów, a byc moze po prostu błędne rozumowanie, ale główną sentencją jaką się kierowałem w ocenie danej pracy było "jeśli autor tworzył to dzieło przy założeniu wywołania konkretnej reakcji u widza i u zdecydowanej większości mu sie to udało- jest to sztuka".

[@filippozauc]

Bardzo ciekawy materiał, dziękuję

[@kapigolin]

Jako kowal amator sądzę że tak, są lepsze i gorsze reprezentacje piękna. Oczywiście niektórzy preferują nie oszlifowane ostrza, szadze pozostawioną na dziele, lecz jest to gorsze niż dokładnie wykończona, oszlifowana klinga nad którą ktoś pracował znacznie więcej, wsadzając w projekt także i część siebie.

[@michak4462]

Uważam że dzieła sztuki można w sposób absolutny i obiektywny rozróżnić na lepsze i gorsze.

[@Czuubiii]

W związku z tym tematem przypomniał mi się temat z próbnej matury "Czy sztuka może przynieść odpowiedzi na pytania o kondycję ludzką?". Trzeba było odnieść się do po fragmentu "Ludzi Bezdomnych", jednakże sam temat mimo, iż może brzmieć z pozoru prostu wymaga wysublimowanych odpowiedzi. Polecam do rozważenia go, bo może przynieść ciekawe wnioski.

[@Carlos_Montega]

Ja bylbym sklonny wszystko podzielic. Tak zeby osoby wrazliwe na piekno mialy wlasna sztuke, a osoby majace inna wrazliwisc mialy inna. I tak powinno byc ze wszystkim. Powinny byc szkoly gender i szkoly normatywne. Powinny byc wojewodztwa prawicowe i wojewodztwa lewicowe. Powinny byc wojewodztwa chrzescijanskie i wojewodztwa ateistyczne. Potem wystarczy zostawic ludzi samym sobie, a po latach wyciagnac wnioski, ktore grupy ludzi sa bardziej wartosciowi, a ktorzy mniej. Jesli dalej bedziemy zyc wszyscy wspolnie w tym kotle gotujacej sie zupy, to wyciaganie jakichkolwiek wnioskow z rozwoju czlowieja jest chyba niemozliwe.

[@pawekot1787]

Okej, kilka uwag. Będę najwięcej odwoływał się do literatury, w innych dziedzinach sztuki może być inaczej, ale na nich nie znam się na tyle, żeby móc wyrażać jakieś sensowne opinie. 1) 4:49 doprecyzowując, w ubiegłych wiekach "piękno" i "dobro" były terminami bardzo mocno ze sobą połączonymi. Piękne było to, co było dobre. Jeśli np. znaleźlibyśmy w literaturze opis kobiety o niezwykłej urodzie, która jednak miałaby poważne skazy natury moralnej, byłaby osobą wyrządzającą wiele zła, w starożytności, a także w średniowieczu nazywalibyśmy ją powabną, urodziwą, ponętną, ale nie piękną. W pewnym sensie "piękno" było kategorią moralną, 2) 6:14 oryginalność jako wartość artystyczna jest stosunkowo nowym pomysłem. W literaturze pojawiła się dopiero w okresie romantyzmu, a wiec ma trochę ponad 200 lat. Wcześniej w sztuce europejskiej dominował pogląd, jakoby największe dzieła powstały w czasach starożytnych i próbowano jak najlepiej je naśladować. Celem wielu twórców było stworzenie epopei na miarę Iliady. W Polsce również podejmowano takie próby, już od w sumie średniowiecza, udało się dopiero Mickiewiczowi "Panem Tadeuszem", 3) 10:00 do 10:20 tutaj jest baaardzo duże uogólnienie. Tak naprawdę średniowiecze, renesans i barok wzajemnie z siebie wyrastały, wspólnie czerpały dorobków starożytności, jednak kłady nacisk na różne rzeczy, co wynikało z prądów filozoficznych dominujących w określonych czasach. I tak, sztuka średniowieczna, mająca charakter wertykalny (prowadzący człowieka od życia do zbawienia, czyli od ziemi do Nieba, z dołu do góry) mniej skupiała się na realizmie, więcej zaś na symbolice. Renesans to czasy humanizmu (w centrum zainteresowania jest człowiek), a więc przedstawiamy człowieka, fascynujemy się nim, również jego wyglądem, stąd wyidealizowane wizerunki. Barok z kolei to czas reformacji i kontrreformacji, a więc tematy biblijne (wcale nie zarzucone przecież w renesansie, tak jak tematy z greckiej czy rzymskiej mitologii pojawiają się w sztuce średniowiecza), zwłaszcza pokazywanie marności człowieka, wynikają z tego, w jakiej sytuacji społeczno-religijnej (wpływ czego został zauważony chociażby tutaj: 9:50) znajduje się Europa, nie z powodu buntu przeciw humanizmowi renesansu, 4) 11:00 sytuacja całkowicie patologiczna, myślę, że się zgadzamy, 5) nie oglądałem dokumentu źródłowego, więc nie wiem, czy jest tam poruszony ten temat. Niemiej, w powyższym materiale, mamy przykłady czegoś, co nazwali byśmy europejską tudzież zachodnią kulturą wysoką. Warto zauważyć, że sztuka w innych regionach świata rozwijała się inaczej, pod innymi prądami. Np. japońska czy wietnamska sztuka, będąca pod wpływami zen, jest bardzo minimalistyczna i nie przystaje do kanonów piękna epok równoległych w innych częściach świata. Podobnie, mamy również coś takiego jak sztuka ludowa, albo takie prądy jak prymitywizm, które ciężko przykładać do klasycznych kanonów estetycznych. Zmierzam do tego, że jeśli mielibyśmy formułować obiektywne tezy na temat sztuki, trzeba by wziąć pod uwagę całą twórczość człowieka i zastanowić się, czy rzeczywiście są obiektywne czy może funkcjonujące tylko w określonym kodzie kulturowym, 6) podstawowy problem polegający na tym, jaka jest relacja estetyki czy też estetyk do piękna. Jeśli przejmiemy klasyczne rozumienie, tzn. piękne = dobre, to można założyć, że estetyka nie jest obowiązkowym elementem piękna, np. ciężko nazwać dzwonnika z Notre Dame estetycznym, w sensie budzącym zachwyt wyglądem, natomiast jego zachowanie wskazuje na to, że mimo ponoszonych krzywd pozostaje dobry człowiekiem, albo przynajmniej lepszym niż otoczenie (odwołuję się tutaj bardziej do książki Victora Hugo, niż do Disneya ;) ). Zatem, w klasycznym rozumieniu, należałby raczej nazwać pięknym zdeformowanego Quasimodo niż przystojnego Febusa (który w książce lata za Esmeradlą tylko po to, żeby się z nią przespać, a gdy ta wpada w tarapaty zapomina o niej i wraca do narzeczonej), Podsumowując, wysnuwam teorię, że można mówić o obiektywnej sztuce, przy założeniu klasycznego paradygmatu piękne = dobre. W takim ujęciu, sztuką byłoby to, co zachęca człowieka stawania się obiektywnie lepszym (co zakłada istnienie obiektywnych kategorii moralnych, z czym nie wszyscy się przecież zgadzają, a jeśli nawet, to katalog zachowań dobrych i złych bardzo może się różnić). Trzeba tylko zdać sobie sprawę, że takie podporządkowanie niesie za sobą, jak mi się wydaje, pare konsekwencji, tzn.: 1) sztuka i piękno stają się w takim ujęciu środkiem, nie wartością samą w sobie. Są o tyle mile widziane, o ile sprawiają, że człowiek staje się lepszy. 2) skoro ma prowadzić ludzi do lepszego, musi stać się czytelna dla zdecydowanej większości. A więc albo poprawi sie edukcja z dziedziny sztuki (o czym wprost mówi się na uczelniach, ale chyba niewiele z tym robi) albo sztuka stanie się prostsza, tak, żeby mógł ją zrozumieć prawie każdy. W ten sposób, jak mniemam, dochodzimy do miejsca, gdzie zarówno muzyka Bacha jak i Lady Gagi będą równie wartościowe pod artystycznym, o ile będą np. przekazywać podobne wartości, 3) kwestia interpretacji dzieła. To jest coś, nad czym nie ma kontroli, wobec czego nawet utwory najwyższej próby, stworzone z jak najlepszymi intencjami mogą być przeczytane zupełnie na opak (jak przywołana rzeźba Duchampa), czy stać się inspiracją do czegoś bardzo złego ("Helter Skelter" i sekta Charlesa Mansona). W innym rozumieniu powyższego paradygmatu, sztuką można by nazwać to, co odnosi się do wyższych wartości, tudzież transcendentnej rzeczywistości. Znów, musielibyśmy założyć istnienie oraz obiektywność takowych/takowej, pojawia się pytanie o formę i podatność na subiektywną interpretację. Na końcu, trzeba by zadać sobie pytanie, jak często przeciętny człowiek kieruje się w ocenianiu sztuki nie jakąś metodologią, tylko tym co mu się podoba. Stawiam tezę, że zdecydowanie częściej. Nic zatem nie pomoże prawienie przez znawców, że wielka poezja będąc wielką i będąc poezją nie może nie zachwycać, a więc zachwyca, to i tak większość pozostanie Gałkiewiczami myśląc, że jak zachwyca skoro nie zachwyca. Wybierze więc Lady Gagę zamiast Bacha, bo Gaga się podoba, działa na emocje, a w zrozumienie Bacha trzeba włożyć wysiłek. Wysiłek zaś chyba przestaje być wartością w konsumpcyjnym społeczeństwie, nastawionym na łatwą i natychmiastową nagrodę, zwłaszcza, gdy nie przynosi jakiś bardzo widocznych rezultatów. Tak mi się wydaje. Pozdrawiam Szymona i Wojnę Idei :) P.K.

[@kacper2332]

Człowieku rzekłbym, że twój komentarz jest jeszcze bardziej wartościowy niż ten film, wyrazy szacunku tobie.

[@GogumiUzumaki]

7:28 mówi się "na tapet", a nie "na tapetę". Tapet to stół a na niego bierze/rzuca się temat (a nie na fragment ściany) :)

[@grzegorztomczyk5561]

Tak, tylko drobna uwaga. Tapet to materiał na obrus.

[@michatuodziecki2079]

Piękni jest obiektywne. Harmonia, natura, boska proporcja są przez ludzi niemal instynktownie odbierane jako piękne. Choć faktem jest, że poszczególne odmiany tego piękna, jak ono jest ukazywane są zależne od naszego gustu i subiektywne. Ktoś będzie lubił muzykę Baha, ktoś Mozarta a ktoś współczesne utwory np. Miracle of Sound.

[@lodzinjunior5952]

Dzięki!

[@WojnaIdeiPL]

Nie ma za co :)

[@mikoajdariuszmackowiak2141]

Dobry film i fajnie, że powstał. Jakkolwiek, nie wspomniano w nim o jeszcze jednym aspekcie sztuki: inspiracja do refleksji. Być może dlatego rzeczy, w których piękno nie jest na pierwszym miejscu, to dostrzegalne okiem, odbierane są jako słabsza, gorsza forma sztuki. Tymczasem w takiej sztuce może chodzić właśnie o to, o czym napisałem powyżej, czyli inspirację do refleksji. Chcąc zainspirować do refleksji, nierzadko stosuje się nawet brzydotę, a autor może przez nią pytać: czy to jest to, czego chcesz? Skąd takie pytanie? No cóż, rozejrzyjmy się...

[@forestg83]

LadyGaga jeszcze jako Stefani Germanotta potrafiła naprawdę wspaniale zagrać na fortepianie oraz zaśpiewać. Każdemu polecam posłuchać nagrania na YT pt. Stefani Germanotta - Captivated Live 2005. Dużo, dużo lepsze niż "Poker face".

[@nouveu1]

Obejrzałem i też teraz polecam. Robi wrażenie jak bardzo artysta może zmienić swój styl (na gorsze).

[@mariuszkubicki4462]

Świat jest w dużej mierze taki jaki go widzimy. Uważam, że w dużym stopniu jest coś takiego jak obiektywne piękno, ale patrzymy na nie przez okulary przysłoniające rzeczywistość, stworzone z: kultury, niewiedzy, instynktu stadnego itp.

[@krystianwiecek6847]

Moim zdaniem powinniśmy wprowadzić coś na wzór Kodeksu Haysa.

[@minecraftmichol4321p]

O tak cenzurka, to lubię.

[@piotr_jurkiewicz]

Bach ma nacisk na melodię (harmonia i rytm są środkami drugorzędnymi, dopełniającymi). Lady Gaga to pop, a on kładzie nacisk na wszystko, czyli h, r i m wychodzą raczej średnio. A taki rap na przykład stawia nacisk na rytm, kiedy m i h są środkami drugorzędnymi, dopełniającymi.

[@pierwszy_czeslaw1796]

Myśle że jesteśmy na takim etapie historii sztuki który potocznie można nazwać ,,spadkiem paraboli”. Sztukę przez całą swoją historie można opisać za pomocą paraboli na której odchyłami można określić odejscie od studiowania tego co rzeczywiste, za przykład może posłużyć sztuka starożytna i średniowieczna, w tej pierwszej tzw. Warsztat i realizm ukazania tematu był doprowadzony do perfekcji. Natomiast w średniowieczu wraz z rozwojem nowej religii i nowych zwyczajów artyści zaczęli się bardziej skupiać na symbolice niż na realistycznym ukazaniu tematu dzieła, co z perspektywy osoby z akademickim wykształceniem artystycznym, można uznać za swego rodzaju regres. Podobnie dziś sztuka w dużej mierze skupia się na abstrakcji która w szczególności dla przeciętnego odbiorcy nie prezentuje umiejętności manualnych twórcy. Oczywiście można powiedzieć, że sztuka średniowieczna była w dużej mierze uzależniona od kościoła, władzy co skutkowało sztywnymi ramami których musieli się trzymać artyści. Jednak współcześnie mimo tzw. ,,wolności twórczej” nadal artyści są spętani nieco bardziej psychologicznymi więzami w postaci ,,potrzeby stworzenia czegoś nowego”. Wszyscy próbują zrobić coś czego jeszcze wcześniej nie było, przez co sami siebie ograniczają. Myśle, że wkrótce doczekamy się momentu w którym artyści zrezygnują z dążenia do abstrakcyjnego ukazania danego tematu i powrócą do realistycznego ukazania świata wykorzystując nie tylko tradycyjne malarstwo czy rzeźbę, ale również nowoczesne technologie pozwalające na ekspresję twórczą. Poza tym nawiazując do piękna subtelnego i obiektywnego, jest to w dużej mierze zależne od tego kim jest odbiorca. Laik patrząc na obrazek Asi artystki z tik toka uzna go za wspaniałe dzieł sztuki, natomiast osoba wykształcona patrząca na ten sam twór uzna go za kiczowaty syf. Jest to dosyć przerysowany przykład ale myśle ze w pewnej mierze dobrze pokazujący problem subiektywności piękna. Myśle że z czasem różne dzieła sztuki będą nadal przez jednych za wspaniałe, a przez innych za zbędne w kanonie i nie warte uwagi.

[@jbwrobel]

Piękno to tylko jeden aspekt sztuki, a różne jej rodzaje z zasady w różnym stopniu oddziałują na różne aspekty. Konkretnie mógłbym wymienić oddziaływania: estetyczne (piękno właśnie), emocjonalne i intelektualne. Dla przykładu weźmy gałęzie literatury (oczywiście uogólniając): Poezja to w pierwszej kolejności estetyka, w drugiej intelekt, w najmniejszej emocje. Proza to po pierwsze emocje, po drugie intelekt, a najmniej estetyka. Za to literatura faktu to po pierwsze intelekt, po drugie emocje, a najmniej estetyka. Tak samo różnie się to rozkłada dla muzyki, malarstwa, teatru itd.

[@jbwrobel]

@Antek Policmajster w zasadzie każda typowa powieść dąży do tego, żeby czytelnik odczuwał to, co bohaterowie. Jeśli dojdzie do happy endu, to czytelnik powinien odczuwać radość, a jak bohater zginie, to powinien odczuwać smutek itp.

[@tennickniejestdostepny]

Moim zdaniem obecnie problem ze sztuką polega na tym, że większość rzeczy powstaje przy użyciu maszyn i komputerów, przez co powstałe dzieła nie są niczym wyjątkowym i w każdej chwili może powstać milion ich kopii. Brak jest wkładu własnego (tzw. serca) i zaangażowania, co chyba jednak najbardziej nadaje sztuce duszę. Dzieła stworzone ręką człowieka bywają natomiast niedoceniane, ponieważ ciężko stwierdzić co jest robione ręcznie i czy nie jest to przypadkiem jakaś tania podróba.