Wysoka wrażliwość - czy na pewno Cię dotyczy? 🤔 Krytyczna analiza książek o wysokiej wrażliwości

Kup moją książkę o śnie 💤 w przedsprzedaży! www.empik.com/... Czym jest wysoka wrażliwość i jakie nadużycia i nadinterpretacje znajdziemy w książkach popularnonaukowych dotyczących wysokiej wrażliwości? O tym wszystkim rozmawiałam z Pauliną Danielak, psycholożką i psychoterapeutką.
O Paulinie: psycholog, pedagog specjalny, psychoterapeuta CBT w trakcie certyfikacji, pracujący pod stałą superwizją. Terapeuta ACT i psycholog sportu. Członkini Association for Contextual Behavioral Science (ACBS), ACBS Polska i Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej. Oprócz pracy indywidualnej z klientami, we własnym gabinecie online, prowadzi warsztaty i szkolenia dla firm w nurcie ACT i psychologii sportu. Kocha kontakt z naturą i poczucie wolności. Dba o równowagę w życiu, zachowując czas dla siebie i bliskich. W wolnym czasie czyta książki i pije herbatę (najlepiej z pomarańczą i cynamonem). Stara się żyć pełnią życia na tyle, na ile tylko może.
Paulinę znajdziesz tutaj ⤵️
paulinadaniela...
/ paulinadanielak.psycholog
/ paulinadanielak.psycholog
/ @panipsycholog
Wpadnij na moje social media! ⤵️
✔️ darialukowska.pl
✔️ / formanazycie
✔️ / daria_formanazycie
✔️ Spotify: spoti.fi/3gkCKYE
Kontakt ze mną: [e-mail]

[@agatka5991]

Dziękuje za rozmowę i rozwiązanie wszelkich wątpliwości. Kiedyś na yt spotkałam się z komentarzem, a właściwie prośbą, aby osoba zaprzestała nosić na filmach bransoletki, bo jest osobą wysoko wrażliwą. Wtedy zaczęłam się zastanawiać, czym właściwie jest wysoko wrażliwość, a czym nie jest.

[@ewelinakaminska5301]

Dziewczyny, fantastyczna rozmowa! Wiele książek popularnonaukowych można byłoby w ten sposób rzeczowo krytykować (pozytywnie i negatywnie) 👏👏

[@agnieszkaleszczynska9305]

Dziekuje za bardzo życiowe podejście do temat, bo tylko to może pomòc, jak zawsze Dario wspaniali Goście u Ciebie 👌

[@stworzonabybiec1]

Na początku, może nieco abstrahując od tematu sensu stricte, to mam wrażenie, że jako społeczeństwo w mniejszym lub większym stopniu z dostępem do wiedzy bądź wyedukowane, jesteśmy trochę bardziej opresyjni ;) wobec siebie, ale niestety też innych. Daria często mówiła, że 'o, na moim poletku podobnie', np. to z zachowaniem w Hashimoto. To jest pewnie ludzki mechanizm obronny, żeby żyć i nie zwariować - tak to sobie ogarniam - znać siebie na tyle "teoretycznie", żeby umieć się przed sobą i innymi wytłumaczyć. Np. ja mam od okresu nastoletniego tak, że śpię realnie 6 godzin. Codziennie. Budzę się, jak mija 5:30-6 h i wstaję wypoczęta. Nie mogę spać dłużej, 1 czy 2 godziny dłużej powodują, że drugiego dnia nie mogę usnąć - o ile uprawiam jakąkolwiek aktywność fizyczną. Ile to ja się nasłuchałam, że zdrowy, normalny człowiek MUSI spać 8 godzin, że umrę młodo, nie dbam o siebie itd. Wiele czasu rozmyślałam, co jest ze mną nie tak? Tylko że jest to męczące, jeśli społeczeństwo ciągle sobie radzi, ograniczając siebie czy kogoś zachowania wlaśnie do etykiety. Np. słuchając Was, przejrzałam na chwilę FB. Trafiłam na informację o śmierci skrajnie otyłej 30latki, która odchudzała się w reality show. Zajrzałam w komentarze i już wiem, że kobieta umarła, bo miała za blisko do lodówki. Jakby życie, doświadczenia życiowe, właśnie osobowość człowieka, ale też czynniki zewnętrzne były takie proste, "układalne" jak kafelki z jednego zestawu. Zastanawiam się, ile człowiek ma na to, żeby pójść do specjalisty i być godnym empatii i wsparcia przez specjalistów. Ta dziewczyna nie zdążyła popracować nad sobą, a w komentarzach wylało się na nią szambo... Wracając do wysokiej wrażliwości, o temacie dowiedziałam się od psychologa w trakcie konsultacji - przeszłam załamanie nerwowe w wieku 27 lat. Nie miałam nigdy skłonności neurotycznych, wrażliwość jako konstrukt inny niż ta wysoka wrażliwość, kojarzyła mi się z postawą kobiety płaczącej nad losem małego, porzuconego kotka w komediach romantycznych. Taka przecież nigdy nie byłam (i zupełnie nie chodzi o infantylność bohaterek takich komedii...). Do tego jestem na co dzień bardzo energiczną, pozytywną kobietą, potencjalnie ekstrawertyczną, uwielbiam różnorodną aktywność, czuję się szczęśliwa i spełniona nie leżąc w trawie na łonie natury, ale np. podczas spaceru 10km o 2 w nocy (jest to dosyć kluczowa informacja, że w nocy xD). Załamanie nerwowe pojawiło się u mnie w trakcie moich problemów zdrowotnych, kiedy dowiedziałam się o ryzyku (!) poważnej choroby i spędziłam dużo czasu w szpitalach, a ciut wcześniej, w życiu osobistym, zakończyłam dosyć trudną relację nieromantyczną. Ciężko mi to było sobie wszystko wytłumaczyć. W trakcie konsultacji zwracaliśmy ogólnie uwagę na to, że w tym momencie było dla mnie za dużo (czyli nic spektakularnego, bo może to dotyczyć każdego...), ale też jakby na mój ogół funkcjonowania. Np. nigdy nie rozumiałam, wręcz czułam się źle, że nie przepadam za latem, pełnymi parkami ludźmi, głośnymi miejscami. I tak kafelek po kafelku z jednego zestawu xD uświadomiłam sobie, że ja rzeczywiście lubię aktywność, ale jak sama ją generuję. Męczą mnie hałasy, ciężko mi np. pracować w open space (o ironio, pracuję jako analityk xD i lubię swoją pracę). I że to nie są rzeczy, nad którymi ja muszę specjalnie pracować, bo jestem człowiekiem wolnym i mam wolny wybór - po co mam wybierać zatłoczone plaże, skoro jestem szczęśliwa, jak mogę z partnerem pojechać na wycieczkę rowerową? I dalej, czy muszę być wesoła i elokwentna, wysłuchując 8 godzin nawijania w biurze za moimi plecami, czy nie mogę znaleźć pracy, gdzie akurat moje kompetencje będą pozwalały na pracę w większej ciszy? Nie chodzi tutaj o traktowanie siebie jak osoby specjalnej troski, np. nigdy nie oczekuję od partnera, że nie będzie nigdy podnosił głosu, bo się zdenerwował (bardzo mnie to stresuje, ale oboje jesteśmy tylko ludźmi - czasem też nie wytrzymujemy - chociaż my jesteśmy oboje bardziej mediacyjni, niż wybuchowi...). Ale też potrafię powiedzieć, że sorry, dzisiaj potrzebuję posłuchać muzyki indie rock (xD) i coś przemyśleć, a nie zapraszać znajomych. Ważne, żebyśmy byli przede wszystkim specjalistami od SIEBIE, potrafiąc siebie zrozumieć, nie tyle znać swoje zachowania, co raczej, co bezpośrednio mówiła Paulina, właśnie je r o z u m i e ć. Np. rozumiem, że czasem potrzebuję być sama i potrafię to zakomunikować - nie dlatego, że to mi spadło z nieba, tylko widzę, że więcej czasu spędzonego z samą sobą pozwala mi na lepsze chociażby uspokojenie. Rozumiem, że nie lubię pracować w korporacji, więc nie będę pracowała w call center. Co mnie jeszcze tak zastanawia, to właśnie to, że jestem szalenie podekscytowana tym, jak moje życie będzie wyglądało w przyszłości. Człowiek się zmienia, widzę, jak wyszłam ze swojej naiwnej skorupy z okresu idealistycznej, 20letniej młodości. I dalej jest tylko fajniej, pomimo że mam dużo braku pewności siebie i z takiego wrodzonego, zbyt filozoficznego podejścia do życia to wiem, że raczej nigdy przed samą sobą, takiej nie osiągnę :D Ps. wczoraj usnęłam o 21, więc się nie martwcie - bite 6 godzin snu było :D

[@asiafretless4864]

Dziękuję za dobry komentarz 😘

[@barbarachodacka7248]

Lubię taką dyskusje . Uważam , że zawsze możemy dowiedzieć się czegoś nowego i ważnego. Wyjaśniło się m.in. ,że półkule naszego mózgu należy traktować z uwagą i jednocześnie.:-)

[@Monika-uc5zk]

Dziewczyny, bardzo ciekawa rozmowa, dziękuję! Lubię takie bardziej zniuansowane podejście do tematu, a Wy zdecydowanie go wyczerpałyście jak na godzinną rozmowę 🙂

[@panipsycholog]

Dziękuję bardzo ☺️☺️

[@mlody70290]

Oj tak od książki pokazanej na początku się zaczęło ❤️🇵🇱🔥

[@asiafretless4864]

Ciekawy temat, ale ta rozmowa jest strasznie rozwleczona. Dotarłam do 1/3.

[@michalblekotam9879]

mega zajebiscie merytoryczna pogadanka :)

[@panipsycholog]

Dziękujemy ☺️

[@9pmamericanpolish956]

Super temat! Daria gratuluje wam dziewczyny👍😀

[@ahojhej5527]

Obie jestescie super babki :) Daria, a kiedy odc.na temat Twoich zaburzen odzywiania..?

[@adamuadamuadam9576]

Ooo, ale zaskoczenie, całkiem nowy temat i jakże inny niż wszystkie.

[@TheHollowKid]

znów dowalą się do koszulki... świetny materiał :D

[@victorfarge4426]

Koszulki zwracaja uwage i pomagaja w wyswietleniach .

[@TheHollowKid]

@@victorfarge4426 wole by po prostu ludzie tego nie komentowali i walneli sie w czoło :P

[@victorfarge4426]

@@TheHollowKid Twoja wola , nie ma na to wplywu . Ludzie sa rozni . Zacznij ubierac sie jak Mormonka , sprawdzisz statystyke wyswietlen .

[@radek6289]

Masz taką ciekawą połke z ksiązkami widoczna na innych odcinkach, chetnie bym sie dowiedział co tam czytasz, moze odcinek w którym polecisz jakies ksiazki dobre. Pozdrawiam. Bez sutków... znaczy bez odbioru 😂🤣

[@victorfarge4426]

Utarlo sie przekonanie , ze 30 % wysoko wrazliwych to ekstrawertycy , pani mowi . No ale 70 % to introwertycy , czyli defakto regula .

[@marta-dp1cy]

…nie do końca zrozumiałam , czy wysoka wrażliwość sensoryczna może współistnieć z ADHD? A nie być jego częścią ? Czyli przypadek kiedy np. występuje brak nieuczenia się na błędach, krótki lont ( bycie w gorącej wodzie kąpanym), przy jednoczesnych bardzo złych skutkach takiego zachowania ze względu właśnie na szybkie przebodzcowanie , nadwrażliwość odczuwania zarówno w sytuacjach dobrych i złych ,. Czyli taka sytuacja kiedy człowiek ma wrażenie , że całe życie ma nogę jednocześnie na hamulcu i gazie?

[@karolmajor]

" Sfiksowałyście, boście chłopa dawno nie miały! Chłopa wam trzeba! " :)

[@adamuadamuadam9576]

Czy jest też książka jak myśleć więcej??

[@_KULFON_]

Nie, ale są odpowiednie środki.

[@agatabanska3751]

Tak jak Pani powiedziała - uproszczenia są szkodliwe - dlatego uważam ten materiał za najsłabszy jaki widziałam/ słyszałam na tym kanale. Upraszczacie pojęcia, które są zawarte i tłumaczone w książce - przypominam, że autorka wiele razy zaznacza w podręczniku, że pisze tą książkę na wyraźną prośbę wielu ludzi - rodziców, którzy ją proszą o pomoc z nadaktywnymi dziećmi, a także przytaczając wiele wiele listów i podziękowań od ludzi, którym pomogła. W ten sam sposób mogłybyście dyskutować nad książką np. dotyczącą anoreksji (najpierw, że jak ktoś ją czyta to się diagnozuje, że ma jakieś jej objawy i w sumie ma anoreksję) i na koniec materiału stwierdzić, że książka jest ogromnym uproszczeniem wyrywając z niej poszczególe cytaty i się z nich śmiejąc, że są "nienaukowe". Dziwi mnie tym bardziej ten artykuł, że w Polsce ludzie są mocno przewrażliwieni i bardzo emocjonalni. Jeśli sięgają po literaturę/bestseller, który może pomóc im zajrzeć w ich samych, pomagając jednocześnie sobie, dziecku, a tym samym swoim najbliższym i otoczeniu, to nie robiłabym materiały, który ma krytykować światowej klasy literaturę. To nie jest książka "autoreczki" jednego tytułu. Wyobrażam sobie, że już nie było innych tematów na nakręcenie Waszego wywiadu... Dodam jeszcze, że w Polsce, każda pomoc dotycząca rozumienia siebie i swoich emocji jest nieoceniona, bo ludzie w naszym kraju nie potrafią szukać pomocy, ani sami jej sobie dawać. Stąd są problemy emocjonalne, szkodliwe nawyki i nałogi.......

Ale właśnie wniosek był taki, że świetnie jeśli dzięki takiej książce ktoś otworzy się na współpracę ze specjalistami. Tu nie chodziło o to, żeby nie czytać tych książek, ale żeby nie poprzestawiać na nich, bo skutkiem może być zbagatelizowanie pewnych sygnałów, które dzięki specjalistom mogą zostać odpowiednio wyprowadzone :-)

[@agatabanska3751]

@ rozumiem, ale i tak odebrałam Wasza rozmowę bardziej jako krytykę książki Myślę, że czlowiek zamknięty na współpracę ze specjalistami typu psycholog, jeśli wogole dotrze do takiego materiału jak ten Wasz, to napewno jej nie przekona, żeby może jednak zacząć szukać pomocy, a wręcz przeciwnie. Natomiast osoba, która sie diagnozuje po przeczytaniu książki, może po prostu tych "etykietek" potrzebować na jakiś czas. To może pełnić funkcję terapeutyczna Chętniej posłuchałabym od Was czegoś w na temat nadużywania suplementów Pozdrawiam serdecznie

[@agnieszkakozowska4171]

Brakuje wiele tej książce do bycia światowej klasy. "Niezbyt zręcznie byłoby umieszczać na danej stronie przypisy bibliograficzne, ilekroć nawiązuje do jakiegoś dzieła." - zarzut numer jeden brak przypisów, a tłumaczenie absurdalne autorki. Bibliografia nie kształtuje wiarygodności i robi wrażenie nienaukowej, zawiera pozycje popularnonaukowe i parapsychologiczne np. Fenomen indygo: dzieci nowych czasów Carolina Hehenkamp, Urodziłem się pewnego błękitnego dnia. Pamiętniki nadzwyczajnego umysłu z zespołem Apergera Tammet Daniel. Enfants autistes, hyperactifs, dyslexiques, dys. Et s'il s'agissait d'autre chose? Neveu Marie Francoise. Sugerowanie, aby konsultować ze swoim homeopatą potwierdza zajebiście naukowość pozycji. Czytelnika, którego zaciekawi dominacja półkul może dowiedzieć się z innych źródeł, że ludzie korzystają w takim samym stopniu z obu półkul. Ups. Osoby, które sfrustrowane "jak mniej myśleć" może właśnie taki materiał krytyczny pomóc odnaleźć siebie, że nic z nim jednak nie tak. Zważywszy, że według tej książki są takie osoby bardzo krytyczne wobec siebie.

[@magorzatajurys485]

Fatalny, tendencyjny wybór książki. Jest mnóstwo lepszych które można wziac na warsztat... to jakbyście chciały opisać literaturę na podstawie jednego Harlequina 😆

Książka była tylko punktem wyjścia do rozmowy o wysokiej wrażliwości, a Paulina opowiadała już o wysokiej wrażliwości z perspektywy badań naukowych, nie książek popularnonaukowych ;-)

[@Agnieszka408]

ciekawe co ludzie z wysoką wrażliwością sądzą o obecnej "pandemii". XD