Yannis Constantinidis, To mávro yemení (The Black Headscarf) from "20 Songs of the Greek People"

Yannis Constantinidis (1903-1984), To mávro yemení (The Black Headscarf) from "20 Songs of the Greek People" (1937-1947)
Fanie Antonelou, soprano
Kerstin Mörk, piano
Γιάννης Κωνσταντινίδης (1903-1984), Το μαύρο γεμενί, από τα "Είκοσι τραγούδια του ελληνικού λαού" (1937-1947)
Φανή Αντωνέλου, σοπράνο
Κέρστιν Μερκ, πιάνο
Yannis Constantinidis (1903-1984) (also as "Giannis Konstantinidis" transcribed), born in Smyrna to Greek parents, studied piano and composition in interwar Berlin. In 1931, he settled in Athens, and embarked on a twofold career: as a songwriter under the pseudonym of Costas Yannidis (an inversion of his real name), and as a composer of classical music under his real name. Despite the fact that the melodic material of the approximately one hundred ‘light’ songs that he wrote is characterized by sheer originality and inspiration, in his serious compositions he avoids original themes, borrowing from the rich tradition of his country, and elaborating these loans within a refined harmonic framework. The 20 Songs of the Greek People for voice and piano (1937-1947) are a typical example, their main source being the folk song collections made by Georgios Pachtikos and Samuel Baud-Bovy among others.
No. 10, The Black Headscarf (Vivo e giocoso), in 7/8 metre, develops in the piano accompaniment the element of derisive humour that underlies the words of the song.
Notes from CD-booklet "Affinities" (BIS 2439), Yannis Samprovalakis
The black headscarf around my slender waist.
People also call me the black headscarf,
and if you should ever lose me, then look for me.
Do not wear it, and don't be presumptuous!
Don't wind it around your head either,
Just to secude the young lads.
Photography by Yiorgos Louizos
O Γιάννης Κωνσταντινίδης (1903-1984), γεννημένος από Έλληνες γονείς στη Σμύρνη, σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο μεσοπολεμικό Βερολίνο. Το 1931 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να κάνει διπλή καριέρα: ως τραγουδοποιός με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης (αναστροφή του πραγματικού του ονόματος) και ως συνθέτης κλασικής μουσικής με το πραγματικό του όνομα. Παρόλο που στα περίπου εκατό «ελαφρά» τραγούδια του το μελωδικό υλικό είναι απαράμιλλης πρωτοτυπίας και έμπνευσης, στις κλασικές του συνθέσεις αποφεύγει τη σύνθεση πρωτότυπων μουσικών θεμάτων, προτιμώντας τον δανεισμό υλικού από την πλούσια παράδοση της χώρας του, το οποίο στη συνέχεια επεξεργάζεται σε ένα εκλεπτυσμένο αρμονικό πλαίσιο. Τα Είκοσι τραγούδια του ελληνικού λαού για φωνή και πιάνο (1937-1947) αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της επιλογής με βασική πηγή τις καταγραφές δημοτικών τραγουδιών από τους Γεώργιο Παχτίκο, Samuel Baud-Bovy κ.ά.
Το μαύρο γεμενί (αρ. 10) (Vivo e giocoso) σε μέτρο 7/8 αναπτύσσει στην πιανιστική συνοδεία το στοιχείο του περιπαικτικού χιούμορ που κρύβεται στους στίχους του τραγουδιού.
Γιάννης Σαμπροβαλάκης, "Affinities" (BIS 2439)
φωτογραφίες: Γιώργος Λουίζος

[@ClassicalSoundIdeal]

Fantastic! Fanie, you capture all the Greek spirit with a well-trained soprano voice! Very nice to listen to!

[@fanieantonelou]

Thank you for your comment, dear classical sound ideal!! I am happy you liked it