Ik ben ooit bij Jip binnen geweest aan de Jisperveldstraat in Amsterdam-Noord. Als student journalistiek mocht ik hem interviewen ergens in het begin van de jaren negentig (‘94) voor een schoolopdracht. Super aardige kerel! Nu pas valt me het 'jaren zeventig' interieur op. Jip gaf om dat soort zaken geen zak, en terecht. Z'n vrouw en dochter waarschijnlijk ook niet. Of hadden de hoop opgegeven;-))) Nadien zagen we elkaar regelmatig op de bushalte van lijn 33 - ik woonde vlakbij, Jip noemde me sinds onze ontmoeting grappend 'buurman' - of elders in de stad. En altijd was er even en praatje en een aardig woord. Hij was een grootheid in de journalistiek, maar nooit te groot om dat simpele studentje te zijn vergeten. Zal ik altijd onthouden en waarderen. Ik schrok me dan ook het leplazereus toen het radio journaal in februari 2002 meldde dat Jip plotseling was overleden. Echt erg jammer. Tot op de dag van vandaag. 56 is natuurlijk veel te jong.
@claudiosalvatore7543 жыл бұрын
"vinyl heeft zijn beste tijd gehad". Heerlijk die jaren 90 misvattingen:)
@merkjanoosterhoff15902 жыл бұрын
Iedereen deed toen alle platen de deur uit om door cd's te vervangen. Blij dat ik dat nooit gedaan heb!
@claudiosalvatore7542 жыл бұрын
@@merkjanoosterhoff1590 Precies, goede beslissing geweest! Veel mensen zeggen "het komt weer helemaal terug", bij mij is t nooit weg geweest :)
@remcobrattinga34846 ай бұрын
Leuk dat Jip zegt dat Vynil zijn beste tijd gehad heeft. Hij moest eens weten...